Font Size
Daniel 6
La Bible du Semeur
Daniel 6
La Bible du Semeur
L’histoire mondiale et sa fin
6 Et Darius le Mède, âgé d’environ soixante-deux ans, accéda au pouvoir royal[a].
Daniel dans la fosse aux lions
La jalousie des satrapes
2 Darius jugea bon de nommer cent vingt satrapes pour gouverner tout le royaume. 3 Il plaça au-dessus d’eux trois ministres auxquels ces satrapes devaient rendre compte pour que les intérêts du roi soient préservés. Daniel était l’un de ces trois. 4 Or, il se montrait plus capable que les deux autres ministres et tous les satrapes[b], parce qu’il y avait en lui un esprit extraordinaire. C’est pourquoi le roi songeait à le mettre à la tête de tout le royaume.
5 Alors les autres ministres et les satrapes se mirent à chercher un motif d’accusation contre lui dans sa manière d’administrer les affaires de l’empire, mais ils ne purent découvrir aucun motif d’accusation, ni aucune faute, car il était fidèle, de sorte qu’on ne pouvait trouver en lui ni négligence ni faute.
6 Ces hommes-là conclurent donc : Nous ne trouverons aucun motif d’accusation contre ce Daniel, à moins que ce soit en relation avec la Loi de son Dieu.
7 Alors ces ministres et ces satrapes se précipitèrent chez le roi et lui parlèrent ainsi : Que le roi Darius vive éternellement ! 8 Tous les ministres du royaume, les préfets et les satrapes, les conseillers et les gouverneurs réunis en conseil, ont décidé qu’il fallait publier un édit royal pour mettre en vigueur une interdiction stricte. Selon cet édit, quiconque, pendant les trente jours qui suivent, adressera une prière à quelque dieu ou quelque homme que ce soit, si ce n’est à toi, Majesté, sera jeté dans la fosse aux lions. 9 Maintenant, Majesté, établis cette interdiction, et signe le décret afin qu’il soit irrévocable, conformément à la loi des Mèdes et des Perses qui est immuable.
10 Là-dessus, le roi Darius signa le décret portant l’interdiction.
11 Quand Daniel apprit que ce décret avait été signé, il entra dans sa maison ; les fenêtres de sa chambre haute étant ouvertes en direction de Jérusalem, trois fois par jour, il se mettait à genoux pour prier et louer son Dieu. Il continua à le faire comme auparavant. 12 Alors ces hommes firent irruption chez lui et le surprirent en train d’invoquer et d’implorer son Dieu. 13 Aussitôt, ils se rendirent chez le roi pour lui parler de l’interdiction royale : N’as-tu pas signé un décret d’interdiction, dirent-ils, stipulant que quiconque adressera, dans les trente jours, une prière à quelque dieu ou homme que ce soit si ce n’est à toi, Majesté, serait jeté dans la fosse aux lions ?
Le roi répondit : Il en est bien ainsi, conformément à la loi des Mèdes et des Perses qui est immuable.
14 – Eh bien, reprirent-ils devant le roi, Daniel, l’un des déportés de Juda, ne fait aucun cas de toi, Majesté, car il n’a pas respecté l’interdiction que tu as signée. Trois fois par jour, il fait sa prière.
15 Lorsque le roi entendit ces paroles, il fut vivement peiné et il décida de délivrer Daniel. Jusqu’au coucher du soleil, il chercha à le sauver. 16 Mais ces hommes se rendirent ensemble chez le roi et lui dirent : Sache, Majesté, que la loi des Mèdes et des Perses veut que toute interdiction et tout décret promulgués par le roi soient irrévocables.
Dans la fosse aux lions
17 Alors le roi ordonna d’emmener Daniel et de le jeter dans la fosse aux lions. Il s’adressa à Daniel et lui dit : Puisse ton Dieu que tu sers avec tant de persévérance te délivrer lui-même.
18 On apporta une grosse pierre et on la mit devant l’entrée de la fosse. Le roi y apposa son sceau avec son anneau et ceux des hauts dignitaires, afin que rien ne puisse être changé aux dispositions prises à l’égard de Daniel. 19 Après cela, le roi rentra dans son palais. Il passa la nuit sans manger et refusa tout divertissement[c]. Et il ne parvint pas à trouver le sommeil.
20 Dès le point du jour, le roi se leva et se rendit en toute hâte à la fosse aux lions. 21 Comme il s’en approchait, il appela Daniel d’une voix angoissée : Daniel, serviteur du Dieu vivant, cria-t-il, ton Dieu que tu sers avec tant de persévérance a-t-il pu te délivrer des lions ?
22 Alors Daniel répondit au roi : O Majesté, vis éternellement ! 23 Mon Dieu a envoyé son ange qui a fermé la gueule des lions, de sorte qu’ils ne m’ont fait aucun mal, parce que j’ai été reconnu innocent devant lui – tout comme je n’ai pas commis de faute envers toi, Majesté !
24 Alors le roi éprouva une grande joie et il ordonna de hisser Daniel hors de la fosse. Daniel fut donc remonté de la fosse, et on ne trouva sur lui aucune blessure, parce qu’il avait eu confiance en son Dieu. 25 Là-dessus, le roi ordonna de lui amener ces hommes qui avaient accusé Daniel, et il les fit jeter dans la fosse aux lions, avec leurs enfants et leurs femmes ; ils n’avaient pas atteint le sol de la fosse, que déjà les lions s’emparèrent d’eux et leur broyèrent les os.
26 Alors le roi Darius écrivit aux gens de tous les peuples, de toutes les nations et de toutes langues qui habitent la terre entière :
Que votre paix soit grande !
27 Je décrète que, dans toute l’étendue de mon royaume, on tremble de crainte devant le Dieu de Daniel, car
il est le Dieu vivant
qui subsiste éternellement,
son règne ne sera jamais détruit,
sa souveraineté ╵durera à toujours.
28 Il délivre et il sauve,
et il accomplit des prodiges, ╵des signes extraordinaires
dans le ciel et sur terre,
car il a délivré Daniel ╵de la griffe des lions.
29 Daniel prospéra sous le règne de Darius et sous celui de Cyrus le Perse[d].
Footnotes
- 6.1 Darius le Mède (9.1 ; 11.1) : il faut distinguer ce personnage de Darius Ier Hystaspe (522 à 486 av. J.-C.). Il y a de bonnes raisons de l’identifier à Ugbaru, encore nommé « Gubaru » (ou Gobryas), le général qui a pris la ville de Babylone. Il aurait été nommé par Cyrus roi vassal de Babylone. Une autre solution fait de « Darius le Mède » le nom babylonien d’intronisation de Cyrus après sa conquête de la ville en 539 av. J.-C. On peut alors adopter l’autre traduction indiquée en note pour le v. 29 (voir, en 1 Ch 5.26 et note, un même phénomène pour Tiglath-Piléser, roi d’Assyrie).
- 6.4 Voir Est 1.1 et note.
- 6.19 divertissement: terme de sens incertain. Autres traductions proposées : table, nourriture, parfums, concubines.
- 6.29 Autre traduction : sous le règne de Darius – c’est-à-dire de Cyrus le Perse (voir note 6.1).
Daniel 6
International Children’s Bible
Daniel 6
International Children’s Bible
Daniel and the Lions
6 Darius thought it would be a good idea to choose 120 governors. They would rule through all of his kingdom. 2 And he chose three men as supervisors over those 120 governors. Daniel was one of these three supervisors. The king set up these men so that he would not be cheated. 3 Daniel showed that he could do the work better than the other supervisors and the governors. Because of this, the king planned to put Daniel in charge of the whole kingdom. 4 So the other supervisors and the governors tried to find reasons to accuse Daniel. But he went on doing the business of the government. And they could not find anything wrong with him. So they could not accuse him of doing anything wrong. Daniel was trustworthy. He was not lazy and did not cheat the king. 5 Finally these men said, “We will never find any reason to accuse Daniel. But we must find something to complain about. It will have to be about the law of his God.”
6 So the supervisors and the governors went as a group to the king. They said: “King Darius, live forever! 7 The supervisors, assistant governors, governors, the people who advise you and the captains of the soldiers have all agreed on something. We think the king should make this law that everyone would have to obey: No one should pray to any god or man except to you, our king. This should be done for the next 30 days. Anyone who doesn’t obey will be thrown into the lions’ den. 8 Now, our king, make the law. Write it down so it cannot be changed. The laws of the Medes and Persians cannot be canceled.” 9 So King Darius made the law and had it written.
10 When Daniel heard that the new law had been written, he went to his house. He went to his upstairs room. The windows of that room opened toward Jerusalem. Three times each day Daniel got down on his knees and prayed. He prayed and thanked God, just as he always had done.
11 Then those men went as a group and found Daniel. They saw him praying and asking God for help. 12 So they went to the king. They talked to him about the law he had made. They said, “Didn’t you write a law that says no one may pray to any god or man except you, our king? Doesn’t it say that anyone who disobeys during the next 30 days will be thrown into the lions’ den?”
The king answered, “Yes, I wrote that law. And the laws of the Medes and Persians cannot be canceled.”
13 Then those men spoke to the king. They said, “Daniel is one of the captives from Judah. And he is not paying attention to the law you wrote. Daniel still prays to his God three times every day.” 14 The king became very upset when he heard this. He decided he had to save Daniel. He worked until sunset trying to think of a way to save him.
15 Then those men went as a group to the king. They said, “Remember, our king, the law of the Medes and Persians. It says that no law or command given by the king can be changed.”
16 So King Darius gave the order. They brought Daniel and threw him into the lions’ den. The king said to Daniel, “May the God you serve all the time save you!” 17 A big stone was brought. It was put over the opening of the lions’ den. Then the king used his signet ring to put his special seal on the rock. And he used the rings of his royal officers to put their seals on the rock also. This showed that no one could move that rock and bring Daniel out. 18 Then King Darius went back to his palace. He did not eat that night. He did not have any entertainment brought to entertain him. And he could not sleep.
19 The next morning King Darius got up at dawn. He hurried to the lions’ den. 20 As he came near the den, he was worried. He called out to Daniel. He said, “Daniel, servant of the living God! Has your God that you always worship been able to save you from the lions?”
21 Daniel answered, “My king, live forever! 22 My God sent his angel to close the lions’ mouths. They have not hurt me, because my God knows I am innocent. I never did anything wrong to you, my king.”
23 King Darius was very happy. He told his servants to lift Daniel out of the lions’ den. So they lifted him out and did not find any injury on him. This was because Daniel had trusted in his God.
24 Then the king gave a command. The men who had accused Daniel were brought to the lions’ den and thrown into it. Their wives and children were also thrown into it. The lions grabbed them before they hit the floor of the den. And the lions crushed their bones.
25 Then King Darius wrote a letter. It was to all people and all nations, to those who spoke every language in the world:
I wish you great wealth.
26 I am making a new law. This law is for people in every part of my kingdom. All of you must fear and respect the God of Daniel.
Daniel’s God is the living God.
He lives forever.
His kingdom will never be destroyed.
His rule will never end.
27 God rescues and saves people.
God does mighty miracles
in heaven and on earth.
God saved Daniel
from the power of the lions.
28 So Daniel was successful during the time that Darius was king. This was also the time that Cyrus the Persian was king.
Daniël 6
BasisBijbel
Daniël 6
BasisBijbel
Daniël in de leeuwenkuil
6 Daarna werd Darius uit Medië de nieuwe heerser. Hij was toen 62 jaar. 2 Hij besloot bestuurders aan te stellen over alle 120 provincies van zijn rijk. 3 Deze stonden onder toezicht van drie rijksbestuurders. De rijksbestuurders moesten ervoor zorgen dat de bestuurders van de provincies de koning niet benadeelden. Daniël was één van die drie. 4 En hij was een beter rijksbestuurder dan de andere twee, doordat hij erg wijs en verstandig was. Daarom was de koning van plan hem het toezicht over het hele rijk te geven.
5 Daarom probeerden de andere rijksbestuurders en de bestuurders van de provincies iets te vinden waarvan ze hem bij de koning zouden kunnen beschuldigen. Maar ze konden niets vinden wat hij verkeerd deed of waarin hij oneerlijk was. Want hij was trouw aan de koning en deed niets verkeerds. 6 Toen zeiden ze: "We zullen Daniël nergens van kunnen beschuldigen. We zouden alleen iets kunnen gebruiken wat met zijn geloof in God te maken heeft."
7 Met dat plan gingen ze samen naar koning Darius. Ze zeiden: "Mijn heer de koning, leef in eeuwigheid! 8 De bestuurders en ministers van uw koninkrijk raden u aan een nieuwe wet uit te schrijven. We stellen voor dat u een wet maakt dat iedereen de komende 30 dagen alleen aan ú iets mag vragen. Iedereen die aan een ander mens of aan een god iets vraagt, moet in de leeuwenkuil worden gegooid. 9 Mijn heer de koning, wij dringen er bij u op aan dat u deze wet onmiddellijk opschrijft en bekendmaakt. Het zal een wet zijn volgens de gebruiken van de Meden en de Perzen, dus een wet die niet meer veranderd kan worden." 10 De koning deed wat ze vroegen en schreef deze wet op.
11 Toen Daniël van de nieuwe wet had gehoord, ging hij naar huis. De ramen van de bovenkamer van zijn huis waren open en keken in de richting van Jeruzalem. Drie keer per dag knielde hij daar neer. Dan bad hij tot zijn God en prees hij Hem. Dat deed hij nu ook, net zoals daarvoor. 12 De bestuurders gingen met elkaar naar zijn huis en hoorden daar hoe Daniël tot zijn God aan het bidden was.
13 Ze gingen onmiddellijk naar de koning en zeiden tegen hem: "U heeft toch een wet ondertekend dat de komende 30 dagen niemand iets aan een mens of een god mag vragen, maar alleen aan u? En u heeft toch bevolen dat iemand die dat toch doet, in de leeuwenkuil moet worden gegooid?" De koning antwoordde: "Ja, en die wet staat vast. Want elke wet van de Meden en Perzen staat vast en kan niet meer veranderd worden." 14 Toen zeiden ze: "Mijn heer de koning, Daniël, één van de mannen die als gevangene uit Juda hierheen is gebracht, trekt zich niets van u aan. Hij heeft zich niets van uw wet aangetrokken. Drie keer per dag bidt hij tot zijn God."
15 Toen de koning dat hoorde, werd hij heel bedroefd. Hij was vastbesloten om Daniël te redden. Tot zonsondergang probeerde hij een oplossing te bedenken. 16 Toen kwamen de bestuurders weer bij hem. Ze drongen er bij hem op aan om te doen wat hij had gezegd. Ze zeiden: "Mijn heer de koning, denk erom dat het een wet van de Meden en de Perzen is. De koning mag geen enkele wet en geen enkel bevel dat hij heeft gegeven, nog veranderen." 17 Toen gaf de koning het bevel Daniël te laten halen. En ze gooiden Daniël in de leeuwenkuil. De koning zei tegen hem: "Ik hoop dat de God die jij zo trouw dient, je zal redden!" 18 Er werd een grote steen op de opening van de kuil gelegd. En de koning verzegelde die met zijn eigen zegelring en met de zegelringen van de bestuurders. Zo zou niemand Daniël kunnen bevrijden. 19 Toen ging de koning naar zijn paleis. Hij kon de hele avond en nacht niet eten. Hij wilde geen muziek, wist niets te doen en kon niet slapen.
Daniël is gered
20 Heel vroeg in de ochtend stond de koning op. Het begon nog maar net licht te worden. Haastig ging hij naar de leeuwenkuil. 21 Daar riep hij bedroefd naar Daniël: "Daniël, je hebt zó trouw de levende God gediend! Heeft jouw God je van de leeuwen kunnen redden?" 22 Daniël antwoordde: "Mijn heer de koning, leef in eeuwigheid! 23 Mijn God heeft zijn engel gestuurd. Die heeft ervoor gezorgd dat de leeuwen mij niets konden doen. Want God weet dat ik onschuldig ben. Ook tegen u, mijn heer de koning, heb ik niets verkeerds gedaan." 24 De koning was heel erg blij dat Daniël nog leefde. Hij gaf het bevel dat Daniël uit de kuil moest worden opgetrokken. Daniël werd opgehesen. Toen zagen de mensen dat hij helemaal niet gewond was. Dat kwam doordat hij op zijn God had vertrouwd. 25 Toen beval de koning: "Haal nu de bestuurders die hem beschuldigd hebben. Gooi hén in de leeuwenkuil, samen met hun vrouwen en kinderen." Nog voordat ze de bodem bereikten, besprongen de leeuwen hen en scheurden hen aan stukken.
26 Daarna schreef koning Darius aan alle volken en landen in zijn koninkrijk: "Ik wens u allemaal grote vrede toe! 27 Ik beveel dat iedereen in mijn hele koninkrijk diep ontzag moet hebben voor de God van Daniël. Want Hij is de levende God die voor eeuwig leeft. Zijn Koninkrijk zal nooit vernietigd worden. Hij is voor eeuwig Koning, tot aan het eind van de tijd. 28 Hij bevrijdt en redt en doet wonderen in de hemel en op de aarde. Hij heeft Daniël gered van de leeuwen."
29 En in de tijd dat Darius, en later de Pers Kores, koning van Babel waren, was Daniël een belangrijk man in de regering van het land.
Daniel 6
New International Version
Daniel 6
New International Version
Daniel in the Den of Lions
6 [a]It pleased Darius(A) to appoint 120 satraps(B) to rule throughout the kingdom, 2 with three administrators over them, one of whom was Daniel.(C) The satraps were made accountable(D) to them so that the king might not suffer loss. 3 Now Daniel so distinguished himself among the administrators and the satraps by his exceptional qualities that the king planned to set him over the whole kingdom.(E) 4 At this, the administrators and the satraps tried to find grounds for charges(F) against Daniel in his conduct of government affairs, but they were unable to do so. They could find no corruption in him, because he was trustworthy and neither corrupt nor negligent. 5 Finally these men said, “We will never find any basis for charges against this man Daniel unless it has something to do with the law of his God.”(G)
6 So these administrators and satraps went as a group to the king and said: “May King Darius live forever!(H) 7 The royal administrators, prefects, satraps, advisers and governors(I) have all agreed that the king should issue an edict and enforce the decree that anyone who prays to any god or human being during the next thirty days, except to you, Your Majesty, shall be thrown into the lions’ den.(J) 8 Now, Your Majesty, issue the decree and put it in writing so that it cannot be altered—in accordance with the law of the Medes and Persians, which cannot be repealed.”(K) 9 So King Darius put the decree in writing.
10 Now when Daniel learned that the decree had been published, he went home to his upstairs room where the windows opened toward(L) Jerusalem. Three times a day he got down on his knees(M) and prayed, giving thanks to his God, just as he had done before.(N) 11 Then these men went as a group and found Daniel praying and asking God for help.(O) 12 So they went to the king and spoke to him about his royal decree: “Did you not publish a decree that during the next thirty days anyone who prays to any god or human being except to you, Your Majesty, would be thrown into the lions’ den?”
The king answered, “The decree stands—in accordance with the law of the Medes and Persians, which cannot be repealed.”(P)
13 Then they said to the king, “Daniel, who is one of the exiles from Judah,(Q) pays no attention(R) to you, Your Majesty, or to the decree you put in writing. He still prays three times a day.” 14 When the king heard this, he was greatly distressed;(S) he was determined to rescue Daniel and made every effort until sundown to save him.
15 Then the men went as a group to King Darius and said to him, “Remember, Your Majesty, that according to the law of the Medes and Persians no decree or edict that the king issues can be changed.”(T)
16 So the king gave the order, and they brought Daniel and threw him into the lions’ den.(U) The king said to Daniel, “May your God, whom you serve continually, rescue(V) you!”
17 A stone was brought and placed over the mouth of the den, and the king sealed(W) it with his own signet ring and with the rings of his nobles, so that Daniel’s situation might not be changed. 18 Then the king returned to his palace and spent the night without eating(X) and without any entertainment being brought to him. And he could not sleep.(Y)
19 At the first light of dawn, the king got up and hurried to the lions’ den. 20 When he came near the den, he called to Daniel in an anguished voice, “Daniel, servant of the living God, has your God, whom you serve continually, been able to rescue you from the lions?”(Z)
21 Daniel answered, “May the king live forever!(AA) 22 My God sent his angel,(AB) and he shut the mouths of the lions.(AC) They have not hurt me, because I was found innocent in his sight.(AD) Nor have I ever done any wrong before you, Your Majesty.”
23 The king was overjoyed and gave orders to lift Daniel out of the den. And when Daniel was lifted from the den, no wound(AE) was found on him, because he had trusted(AF) in his God.
24 At the king’s command, the men who had falsely accused Daniel were brought in and thrown into the lions’ den,(AG) along with their wives and children.(AH) And before they reached the floor of the den, the lions overpowered them and crushed all their bones.(AI)
25 Then King Darius wrote to all the nations and peoples of every language(AJ) in all the earth:
“May you prosper greatly!(AK)
26 “I issue a decree that in every part of my kingdom people must fear and reverence(AL) the God of Daniel.(AM)
“For he is the living God(AN)
and he endures forever;(AO)
his kingdom will not be destroyed,
his dominion will never end.(AP)
27 He rescues and he saves;(AQ)
he performs signs and wonders(AR)
in the heavens and on the earth.
He has rescued Daniel
from the power of the lions.”(AS)
28 So Daniel prospered during the reign of Darius and the reign of Cyrus[b](AT) the Persian.(AU)
Footnotes
- Daniel 6:1 In Aramaic texts 6:1-28 is numbered 6:2-29.
- Daniel 6:28 Or Darius, that is, the reign of Cyrus
La Bible du Semeur (BDS)
La Bible Du Semeur (The Bible of the Sower) Copyright © 1992, 1999 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
International Children’s Bible (ICB) 
The Holy Bible, International Children’s Bible® Copyright© 1986, 1988, 1999, 2015 by Thomas Nelson. Used by permission.
BasisBijbel (BB)
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.