Add parallel Print Page Options

Safarkii Labaad Ee Masar

43 Abaartuna dalka aad bay ugu xumayd. Oo markii ay wada cuneen hadhuudhkii ay Masar ka keeneen ayaa aabbahood ku yidhi, Bal taga haddana, oo cunto yar inoo soo iibiya. Markaasaa Yahuudah la hadlay isagii, oo wuxuu ku yidhi, Ninkii aad buu noogu digay, oo wuxuu nagu yidhi, Wejigayga ma aad arki doontaan in walaalkiin idinla jiro mooyaane. Haddaad walaalkayo na raacisid, waannu dhaadhacaynaa oo cuntaannu kuu soo iibinaynaa, laakiinse haddaadan isaga dirin, annagu dhaadhici mayno; waayo, ninkii wuxuu nagu yidhi, Wejigayga ma aad arki doontaan in walaalkiin idinla jiro mooyaane. Markaasaa Israa'iil wuxuu yidhi, Maxaad sida xun iigula macaamilooteen, oo aad ninka ugu sheegteen inaad walaal kale leedihiin? Markaasay yidhaahdeen, Ninku wuu na haybsaday annaga iyo xigaalkayaga, oo wuxuuna yidhi, Aabbihiin weli ma nool yahay? Walaal kale ma leedihiin? Oo annana waxaannu ugu jawaabnay wixii uu na weyddiiyey; waayo, miyaannu sinaba ku garan karnay inuu nagu odhan doono, Walaalkiin keena? Markaasaa Yahuudah wuxuu ku yidhi aabbihiis Israa'iil, Wiilka i raaci, oo markaas waannu kici oo waannu tegi doonnaa, inaynu noolaanno, oo aynaan dhiman, annaga, iyo adiga, iyo dhallaankayaguba. Anigaa dammiin u noqon doona oo anaad i weyddiisan doontaa isaga. Haddii aan kuu keeni waayo isaga oo aan hortaada soo joojin waayo, aniga eeddu ha i saarnaato weligay, 10 waayo, haddaannan raagin, hubaal hadda mar labaad waannu soo noqon lahayn. 11 Markaasaa aabbahood Israa'iil wuxuu iyagii ku yidhi, Hadday haatan saas tahay, bal tan yeela, haddaba midhaha ugu fiican oo dalka weelashiinna ku qaada, oo bal ninkii hadiyad ugu geeya, wuxoogaa beeyo ah, iyo wuxoogaa malab ah, iyo xawaash iyo malmal, iyo lows iyo yicib; 12 gacantiinnana lacag labanlaab ah ku qaada, oo lacagtii joonyadihiinna afkooda lagu soo celiyeyna haddana gacantiinna ku qaada, waayo, mindhaa waa la soo qaldamay. 13 Walaalkiinna kaxeeya, oo kaca, oo bal haddana ninkii u taga, 14 oo Ilaaha Qaadirka ahu naxariis ha idinka siiyo ninka hortiisa, inuu idiin sii daayo walaalkiinnii kale iyo Benyaamiin. Oo haddaan carruurtayda ka gablamo, anaa gablamay.

15 Markaasaa nimankii waxay qaadeen hadiyaddii, lacag labanlaab ahna gacantooday ku qaadeen, Benyaamiinna way kaxeeyeen, wayna kaceen oo Masar tageen, oo waxay hor istaageen Yuusuf. 16 Oo markii Yuusuf arkay Benyaamiin oo iyaga la jira ayuu wakiilkii gurigiisa ku yidhi, Nimanka guriga soo geli, dabadeedna neef qal oo diyaari, waayo, duhurka nimanku anigay ila qadayn doonaan. 17 Markaasaa ninkii yeelay wixii Yuusuf ku amray; oo ninkii wuxuu nimankii soo geliyey gurigii Yuusuf. 18 Nimankiina waa cabcabsadeen, maxaa yeelay, waxaa la soo geliyey gurigii Yuusuf; oo waxay isku yidhaahdeen, Lacagtii markii hore lagu soo celiyey joonyadaheenna weeye waxa laynoo soo xeraystay; wuxuu doonayaa inuu wax inoo qabsado, oo uu ina dhaco, oo uu ina addoonsado, dameerradeennana qaato. 19 Markaasay waxay u soo dhowaadeen wakiilkii guriga Yuusuf, oo waxay isagii kula hadleen albaabkii guriga, 20 waxayna ku yidhaahdeen, Sayidkayagiiyow, markii hore waxaannu u soo dhaadhacnay inaannu cunto iibsanno, 21 oo markii aannu meel aannu ku hoyanno gaadhnay ayaannu furnay joonyadahayagii, oo bal eeg, nin walba lacagtiisii waxay ugu jirtay joonyaddiisa afkeeda, waxay ahayd lacagtayadii oo miisaankeedii dhan yahay; oo haddana gacantayadaannu ku soo celinnay. 22 Oo lacag kale oo aannu cunto ku iibsannona waan la soo dhaadhacnay. Annagu garan mayno kii lacagtayadii ku riday joonyadahayagii. 23 Isna wuxuu yidhi, Nabad ha idiin ahaato, ee ha cabsanina. Ilaahiinna ah Ilaaha aabbihiin ayaa maal idiinku riday joonyadihiinnii. Anigu waan helay lacagtiinnii. Markaasuu Simecoon dibadda ugu soo bixiyey iyagii. 24 Oo ninkii baa nimankii soo geliyey gurigii Yuusuf, oo biyo siiyey, kolkaasay cagamaydheen. Dameerradoodiina cuntuu siiyey. 25 Markaasay diyaariyeen hadiyaddii intuusan Yuusuf duhurkii iman; waayo, waxay maqleen inay halkaas wax ka cuni doonaan. 26 Oo markii Yuusuf gurigii yimid ayay gurigii ugu keeneen hadiyaddii gacantooda ku jirtay, markaasay u wada sujuudeen oo wejiga dhulka saareen. 27 Isna markaasuu nabdaadiyey iyagii, oo wuxuu ku yidhi, Ninkii duqa ahaa oo aad sheegteen oo aabbihiin ahaa ma ladan yahay? Weli miyuu nool yahay? 28 Markaasay yidhaahdeen, Addoonkaagii aabbahayo ahaa waa ladan yahay, welina wuu nool yahay. Kolkaasay madaxa foororiyeen, oo ay u sujuudeen. 29 Markaasuu intuu indhihiisii kor u taagay wuxuu arkay Benyaamiin oo ahaa walaalkiisii hooyo, oo wuxuu yidhi, Kanu ma walaalkiinnii idiinku yaraa oo aad ii sheegteen baa? Oo wuxuu ku yidhi, Wiilkaygiiyow, Ilaah ha kuu roonaado. 30 Markaasuu Yuusuf dhaqsaday, oo goobtay meel uu ku ooyo, waayo, walaalkiis buu u beernuglaaday oo wuxuu galay qowladdiisii, oo halkaasuu ku ooyay. 31 Kolkaasuu intuu fooldhaqday soo baxay; oo intuu adkaystay ayuu wuxuu yidhi, Cunto noo soo dhiga. 32 Markaasay isagii gooni ahaantiis ugu dhigeen, iyagiina gooni ahaantood, Masriyiintii isaga la cuntayna gooni ahaantood; maxaa yeelay, Masriyiintu lama ay cuni karin Cibraaniyada, waayo, taasu Masriyiinta karaahiyo bay u ahayd. 33 Oo waxay hor fadhiisteen isagii, curadka sidii curadnimadiisii ahayd buu u fadhiistay, kii ugu yaraana yaraannimadiisii; markaasaa nimankii midba midka kale eegay oo ay wada yaabeen. 34 Markaasaa hortiisa waxaa iyagii looga qaaday dhawr qaybood oo cunto ah, laakiinse intii Benyaamiin shan jeer bay ka weynayd kuwa kale intoodii. Kolkaasay wax cabbeen oo ay la farxeen isagii.

Joseph's Brothers Return to Egypt with Benjamin

43 The famine in Canaan got worse, until finally, Jacob's family had eaten all the grain they had bought in Egypt. So Jacob said to his sons, “Go back and buy some more grain.”

3-5 Judah replied, “The governor strictly warned us that we would not be allowed to see him unless we brought our youngest brother with us. If you let us take Benjamin along, we will go and buy grain. But we won't go without him!”

Jacob asked, “Why did you cause me so much trouble by telling the governor you had another brother?”

They answered, “He asked a lot of questions about us and our family. He wanted to know if you were still alive and if we had any more brothers. All we could do was answer his questions. How could we know he would tell us to bring along our brother?”

Then Judah said to his father, “Let Benjamin go with me, and we will leave at once, so that none of us will starve to death. I promise to bring him back safely, and if I don't, you can blame me as long as I live. 10 If we had not wasted all this time, we could already have been there and back twice.”

11 Their father said:

If Benjamin must go with you, take the governor a gift of some of the best things from our own country, such as perfume, honey, spices, pistachio nuts, and almonds.[a] 12 Also take along twice the amount of money for the grain, because there must have been some mistake when the money was put back in your sacks. 13 Take Benjamin with you and leave at once.

14 When you go in to see the governor, I pray that God All-Powerful will be good to you and that the governor will let your other brother and Benjamin come back home with you. But if I must lose my children, I suppose I must.

15 The brothers took the gifts, twice the amount of money, and Benjamin. Then they hurried off to Egypt. When they stood in front of Joseph, 16 he saw Benjamin and told the servant in charge of his house, “Take these men to my house. Slaughter an animal and cook it, so they can eat with me at noon.”

17 The servant did as he was told and took the brothers to Joseph's house. 18 But on the way they got worried and started thinking, “We are being taken there because of the money that was put back in our sacks last time. He will arrest us, make us his slaves, and take our donkeys.”

19 So when they arrived at Joseph's house, they said to the servant in charge, 20 “Sir, we came to Egypt once before to buy grain. 21 But when we stopped for the night, we each found in our grain sacks the exact amount we had paid. We have brought that money back, 22 together with enough money to buy more grain. We don't know who put the money in our sacks.”

23 “It's all right,” the servant replied. “Don't worry. The God you and your father worship must have put the money there, because I received your payment in full.” Then he brought Simeon out to them.

24 The servant took them into Joseph's house and gave them water to wash their feet. He also tended their donkeys. 25 The brothers got their gifts ready to give to Joseph at noon, since they had heard they were going to eat there.

26 When Joseph came home, they gave him the gifts they had brought, and they bowed down to him. 27 After Joseph had asked how they were, he said, “What about your elderly father? Is he still alive?”

28 They answered, “Your servant our father is still alive and well.” And again they bowed down to Joseph.

29 When Joseph looked around and saw his brother Benjamin, he said, “This must be your youngest brother, the one you told me about. God bless you, my son.”

30 Then, because of his love for Benjamin, he rushed off to his room and cried. 31 After washing his face and returning, he was able to control himself and said, “Serve the meal!”

32 Joseph was served at a table by himself, and his brothers were served at another. The Egyptians sat at yet another table, because Egyptians felt it was disgusting to eat with Hebrews. 33 To the surprise of Joseph's brothers, they were seated in front of him according to their ages, from the oldest to the youngest. 34 They were served food from Joseph's table, and Benjamin was given five times as much as each of the others. So Joseph's brothers ate and drank with him and had a good time.

Footnotes

  1. 43.11 honey, spices, pistachio nuts, and almonds: Some of these foods were still available in Canaan, but the main food was bread, and there was no grain to make bread.