Add parallel Print Page Options

Hanggang sa dumating ang bukang-liwayway,
    hanggang sa mapawi ang pusikit na karimlan,
sa dibdib mong ubod bango ako ay hihimlay,
    pagkat ito ay simbango ng mira
    at ng kamanyang.
Kay ganda mo, aking sinta; kay ganda mo, aking mahal.
    Wala akong maipintas sa taglay mong kagandahan.

Halika na, aking mahal, sa akin ay sumama ka,
    lisanin na natin ang Lebanon at ang Bundok ng Amana,
iwan mo na ang Bundok ng Senir at ng Hermon,
    ang taguan niyong mga leopardo at mga leon.

Read full chapter