Add parallel Print Page Options

39 Aking sinabi, ako'y magiingat sa aking mga lakad, upang huwag akong magkasala ng aking dila: aking iingatan ang aking dila ng paningkaw, samantalang ang masama ay nasa harap ko.

Ako'y napipi ng pagtahimik, ako'y tumahimik pati sa mabuti; at ang aking kalungkutan ay lumubha.

Ang aking puso ay mainit sa loob ko; habang ako'y nagbubulaybulay ay nagalab ang apoy: nang magkagayo'y nagsalita ako ng aking dila:

Panginoon, ipakilala mo sa akin ang aking wakas, at ang sukat ng aking mga kaarawan, kung ano; ipakilala mo sa akin kung gaano kahina ako.

Narito, gaya ng mga dangkal ginawa mo ang aking mga kaarawan; at ang aking gulang ay tila wala sa harap mo: tunay na bawa't tao sa kaniyang mainam na kalagayan ay pawang walang kabuluhan. (Selah)

Tunay na bawa't tao ay lumalakad sa walang kabuluhang lilim: tunay na sila'y nagugulo ng walang kabuluhan: kaniyang ibinubunton ang mga kayamanan, at hindi nalalaman kung sinong nagsisipulot.

At ngayon, Panginoon, ano pa ang aking hinihintay? Ang aking pagasa ay nasa iyo.

Iligtas mo ako sa lahat ng aking mga pagsalangsang: huwag mo akong gawing katuyaan ng hangal.

Ako'y pipi, hindi ko ibinuka ang aking bibig; sapagka't ikaw ang gumawa.

10 Iurong mo sa akin ang iyong suntok: ako'y bugbog na sa suntok ng iyong kamay.

11 Pagka sa pamamagitan ng mga parusa dahil sa kasamaan ay iyong sinasaway ang tao, iyong sinisira ang kaniyang kagandahan na parang pagsira ng tanga: tunay na bawa't tao ay walang kabuluhan. (Selah)

12 Iyong dinggin ang aking dalangin, Oh Panginoon, at pakinggan mo ang aking daing: huwag kang tumahimik sa aking mga luha: sapagka't ako'y taga ibang lupa na kasama mo; nakikipamayan na gaya ng lahat na aking mga magulang.

13 Oh tulungan mo ako, upang ako'y magbawing lakas, Bago ako manaw, at mawala.

人生虚幻,主是唯一指望

大卫的诗,交给诗班长耶杜顿。

39 我曾说:“我要谨慎我的行为,

不让我的舌头犯罪;

恶人在我面前的时候,

我总要用罩子约束我的嘴。”

我静默不出声,

甚至连好话也不说(“甚至连好话也不说”或译:“我安静也得不到安慰”),

我的痛苦就更加剧烈。

我的心在我里面发热;

我默想的时候,心里火烧;

我就用舌头说话:

“耶和华啊!求你使我知道我的结局,

我的寿数有多少,

使我知道我的生命多么短促。

你使我的日子窄如手掌,

我的一生在你面前如同无有;

各人站得最稳的时候,也只不过是一口气。(细拉)

世人来来往往只是幻影,

他们忙乱也是虚空;

积聚财物,却不知道谁要来收取。

主啊!现在我还等候甚么呢?

我的指望在乎你。

求你救我脱离我的一切过犯,

不要使我遭受愚顽人的羞辱。

因为是你作了这事,

我就静默不开口。

10 求你除掉你降在我身上的灾祸;

因你手的责打,我就消灭。

11 你因人的罪孽,借着责罚管教他们,

叫他们所宝贵的消失,像被虫蛀蚀;

世人都不过是一口气。(细拉)

12 耶和华啊!求你垂听我的祷告,

留心听我的呼求;

我流泪,求你不要缄默;

因为我在你面前是客旅,

是寄居的,像我所有的祖先一样。

13 求你不要怒视我,

使我在去而不返之先,可以喜乐。”