Awit 35
Ang Dating Biblia (1905)
35 Awayin mo, Oh Panginoon, silang nagsisiaway sa akin: lumaban ka sa kanila na nagsisilaban sa akin.
2 Humawak ka ng kalasag at ng longki, at tumayo ka na pinaka tulong sa akin.
3 Kumuha ka rin naman ng sibat, at tumigil ka sa daan laban sa kanila na nagsisihabol sa akin: sabihin mo sa aking kaluluwa, Ako'y iyong kaligtasan.
4 Mangahiya nawa sila, at madala sa kasiraang puri ang nagsisiusig sa aking kaluluwa: mangapabalik sila, at mangalito silang nagsisikatha ng aking kapahamakan.
5 Maging gaya nawa sila ng ipa sa unahan ng hangin, at itaboy sila ng anghel ng Panginoon.
6 Maging madilim nawa, at madulas ang kanilang daan, at habulin sila ng anghel ng Panginoon.
7 Sapagka't walang kadahilanan ay ipinagkubli nila ako ng kanilang silo sa hukay, walang kadahilanan ay nagsihukay sila para sa aking kaluluwa.
8 Dumating nawa sa kaniya ng walang anoano ang pagkapahamak; at hulihin nawa siya ng kaniyang silo na kaniyang ikinubli: mahulog nawa siya sa ikapapahamak niya.
9 At ang aking kaluluwa ay magagalak sa Panginoon: magagalak na mainam sa kaniyang pagliligtas.
10 Lahat ng aking mga buto ay magsasabi, Panginoon, sino ang gaya mo, na inililigtas ang dukha doon sa totoong malakas kay sa kaniya, Oo, ang dukha at ang mapagkailangan sa sumasamsam sa kaniya?
11 Mga saksing masasama ay nagsisitayo; sila'y nangagtatanong sa akin ng mga bagay na di ko nalalaman.
12 Iginaganti nila sa akin ay kasamaan sa mabuti, sa pagpapaulila ng aking kaluluwa.
13 Nguni't tungkol sa akin, nang sila'y may sakit, ang aking suot ay magaspang na kayo: aking pinagdalamhati ang aking kaluluwa ng pagaayuno; at ang aking dalangin ay nagbabalik sa aking sariling sinapupunan.
14 Ako'y nagasal na tila aking kaibigan o aking kapatid: ako'y yumuyukong tumatangis na tila iniiyakan ang kaniyang ina.
15 Nguni't pagka ako'y natisod sila'y nangagagalak, at nagpipisan: ang mga uslak ay nagpipisan laban sa akin, at hindi ko nalaman;
16 Gaya ng mga nanunuyang suwail sa mga kapistahan, kanilang pinagngangalit sa akin ang kanilang mga ngipin.
17 Panginoon, hanggang kailan titingin ka? Iligtas mo ang aking kaluluwa sa kanilang mga pagsira, ang aking sinta mula sa mga leon.
18 Ako'y magpapasalamat sa iyo sa dakilang kapisanan: aking pupurihin ka sa gitna ng maraming tao.
19 Huwag magalak sa akin na may kamalian ang aking mga kaaway; ni magkindat man ng mata ang nangagtatanim sa akin ng walang kadahilanan.
20 Sapagka't sila'y hindi nangagsasalita ng kapayapaan: kundi sila'y nagsisikatha ng mga magdarayang salita laban sa mga tahimik sa lupain.
21 Oo, kanilang ibinuka ng maluwang ang kanilang bibig laban sa akin; kanilang sinasabi: Aha, aha, nakita ng aming mata.
22 Iyong nakita ito, Oh Panginoon; huwag kang tumahimik, Oh Panginoon, huwag kang lumayo sa akin.
23 Kumilos ka, at ikaw ay gumising upang gawan ako ng kahatulan, sa aking usap, Dios ko at Panginoon ko.
24 Hatulan mo ako, Oh Panginoon kong Dios, ayon sa iyong katuwiran; at huwag mo silang pagalakin sa akin.
25 Huwag silang magsabi sa kanilang sarili: Aha, nasa namin: huwag silang magsabi: Aming sinakmal siya.
26 Mangapahiya nawa sila, at mangalito na magkakasama ang mga nangagalak sa aking pagkapahamak: manganamit nawa ng kahihiyan at kasiraang puri ang nangagmamalaki laban sa akin.
27 Magsihiyaw nawa ng kagalakan, at mangasayahan, ang nagsisilingap ng aking katuwiran: Oo, mangagsabi nawa silang palagi: Dakilain ang Panginoon, na nalulugod sa kaginhawahan ng kaniyang lingkod.
28 At ang aking dila ay mangungusap ng iyong katuwiran, at ng pagpuri sa iyo sa buong araw.
Psaltaren 35
Svenska 1917
35 Av David. Gå till rätta, HERRE, med dem som gå till rätta med mig; strid mot dem som strida mot mig.
2 Fatta sköld och skärm, och stå upp till min hjälp;
3 drag fram spjutet, och spärra vägen för mina förföljare. Säg till min själ: »Jag är din frälsning.»
4 Må de komma på skam och blygas, som stå efter mitt liv; må de vika tillbaka och varda utskämda, som hava ont i sinnet mot mig.
5 Må de bliva såsom agnar för vinden, och HERRENS ängel drive dem bort.
6 Deras väg blive mörk och slipprig, och HERRENS ängel drive dem bort.
7 Ty utan sak hava de försåtligen tillrett sin nätgrop för mig, utan sak hava de grävt en grav för mitt liv.
8 Fördärv komme över den mannen oförtänkt, det nät han har utlagt må fånga honom; ja, till sitt fördärv falle han själv däri.
9 Men min själ skall fröjda sig i HERREN och vara glad över hans frälsning.
10 Alla ben i min kropp skola säga: »HERRE, vem är dig lik, du som räddar den betryckte från den som är honom för stark, den betryckte och fattige ifrån den som plundrar honom?»
11 Orättfärdiga vittnen träda fram; de utfråga mig om det jag icke vet.
12 De löna mig med ont för gott; övergiven är min själ.
13 Jag åter bar sorgdräkt, när de voro sjuka, jag späkte min själ med fasta, jag bad med nedsänkt huvud;
14 såsom gällde det min vän, min broder, så skickade jag mig; lik den som sörjer sin moder gick jag sorgklädd och lutande.
15 Men de glädja sig över mitt fall och rota sig samman; ja, eländiga människor, som jag icke känner, rota sig samman mot mig, de smäda mig utan uppehåll.
16 Dessa gudlösa, som driva gyckel för en kaka bröd, bita ihop tänderna mot mig.
17 Herre, huru länge skall du se härpå? Ryck min själ undan det fördärv de bereda, och mitt liv undan lejonen.
18 Då skall jag tacka dig i den stora församlingen, och bland mycket folk skall jag lova dig.
19 Låt icke dem få glädja sig över mig, som utan skäl äro mina fiender; låt icke dem som utan sak hata mig få blinka med ögonen.
20 Ty det är icke frid som de tala; nej, svekets ord tänka de ut mot de stilla i landet.
21 De spärra upp munnen mot mig; de säga: »Rätt så, rätt så, nu se vi det med egna ögon!»
22 Du, HERRE, ser det; tig icke. Herre, var icke långt ifrån mig.
23 Vakna och stå upp för att skaffa mig rätt, för att utföra min sak, du min Gud och Herre.
24 Skaffa mig rätt efter din rättfärdighet, HERRE, min Gud, och låt dem icke få glädja sig över mig.
25 Låt dem icke säga i sina hjärtan: »Rätt så, det gick såsom vi ville!» Låt dem icke säga: »Vi hava fördärvat honom.»
26 Må alla komma på skam och blygas, som glädja sig över min ofärd. Med skam och blygd må de varda klädda, som förhäva sig över mig.
27 Men må de jubla och glädja sig, som unna mig min rätt, och må de alltid kunna säga: »Lovad vare HERREN, han som unnar sin tjänare gott!»
28 Då skall min tunga förkunna din rättfärdighet och hela dagen ditt lov.
Psalm 35
New King James Version
The Lord the Avenger of His People
A Psalm of David.
35 Plead[a] my cause, O Lord, with those who strive with me;
Fight against those who fight against me.
2 Take hold of shield and [b]buckler,
And stand up for my help.
3 Also draw out the spear,
And stop those who pursue me.
Say to my soul,
“I am your salvation.”
4 (A)Let those be put to shame and brought to dishonor
Who seek after my life;
Let those be (B)turned back and brought to confusion
Who plot my hurt.
5 (C)Let them be like chaff before the wind,
And let the [c]angel of the Lord chase them.
6 Let their way be (D)dark and slippery,
And let the angel of the Lord pursue them.
7 For without cause they have (E)hidden their net for me in a pit,
Which they have dug without cause for my life.
8 [d]Let (F)destruction come upon him unexpectedly,
And let his net that he has hidden catch himself;
Into that very destruction let him fall.
9 And my soul shall be joyful in the Lord;
It shall rejoice in His salvation.
10 (G)All my bones shall say,
“Lord, (H)who is like You,
Delivering the poor from him who is too strong for him,
Yes, the poor and the needy from him who plunders him?”
11 Fierce witnesses rise up;
They ask me things that I do not know.
12 (I)They reward me evil for good,
To the sorrow of my soul.
13 But as for me, (J)when they were sick,
My clothing was sackcloth;
I humbled myself with fasting;
And my prayer would return to my own [e]heart.
14 I paced about as though he were my friend or brother;
I bowed down [f]heavily, as one who mourns for his mother.
15 But in my [g]adversity they rejoiced
And gathered together;
Attackers gathered against me,
And I did not know it;
They tore at me and did not cease;
16 With ungodly mockers at feasts
They gnashed at me with their teeth.
17 Lord, how long will You (K)look on?
Rescue me from their destructions,
My precious life from the lions.
18 I will give You thanks in the great assembly;
I will praise You among [h]many people.
19 (L)Let them not rejoice over me who are wrongfully my enemies;
Nor let them wink with the eye who hate me without a cause.
20 For they do not speak peace,
But they devise deceitful matters
Against the quiet ones in the land.
21 They also opened their mouth wide against me,
And said, “Aha, aha!
Our eyes have seen it.”
22 This You have seen, O Lord;
Do not keep silence.
O Lord, do not be far from me.
23 Stir up Yourself, and awake to my vindication,
To my cause, my God and my Lord.
24 Vindicate me, O Lord my God, according to Your righteousness;
And let them not rejoice over me.
25 Let them not say in their hearts, “Ah, so we would have it!”
Let them not say, “We have swallowed him up.”
26 Let them be ashamed and brought to mutual confusion
Who rejoice at my hurt;
Let them be (M)clothed with shame and dishonor
Who exalt themselves against me.
27 (N)Let them shout for joy and be glad,
Who favor my righteous cause;
And let them say continually,
“Let the Lord be magnified,
Who has pleasure in the prosperity of His servant.”
28 And my tongue shall speak of Your righteousness
And of Your praise all the day long.
Footnotes
- Psalm 35:1 Contend for me
- Psalm 35:2 A small shield
- Psalm 35:5 Or Angel
- Psalm 35:8 Lit. Let destruction he does not know come upon him,
- Psalm 35:13 Lit. bosom
- Psalm 35:14 in mourning
- Psalm 35:15 limping, stumbling
- Psalm 35:18 a mighty
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
