Amos 4-6
New Living Translation
Israel’s Failure to Learn
4 Listen to me, you fat cows[a]
living in Samaria,
you women who oppress the poor
and crush the needy,
and who are always calling to your husbands,
“Bring us another drink!”
2 The Sovereign Lord has sworn this by his holiness:
“The time will come when you will be led away
with hooks in your noses.
Every last one of you will be dragged away
like a fish on a hook!
3 You will be led out through the ruins of the wall;
you will be thrown from your fortresses,[b]”
says the Lord.
4 “Go ahead and offer sacrifices to the idols at Bethel.
Keep on disobeying at Gilgal.
Offer sacrifices each morning,
and bring your tithes every three days.
5 Present your bread made with yeast
as an offering of thanksgiving.
Then give your extra voluntary offerings
so you can brag about it everywhere!
This is the kind of thing you Israelites love to do,”
says the Sovereign Lord.
6 “I brought hunger to every city
and famine to every town.
But still you would not return to me,”
says the Lord.
7 “I kept the rain from falling
when your crops needed it the most.
I sent rain on one town
but withheld it from another.
Rain fell on one field,
while another field withered away.
8 People staggered from town to town looking for water,
but there was never enough.
But still you would not return to me,”
says the Lord.
9 “I struck your farms and vineyards with blight and mildew.
Locusts devoured all your fig and olive trees.
But still you would not return to me,”
says the Lord.
10 “I sent plagues on you
like the plagues I sent on Egypt long ago.
I killed your young men in war
and led all your horses away.[c]
The stench of death filled the air!
But still you would not return to me,”
says the Lord.
11 “I destroyed some of your cities,
as I destroyed[d] Sodom and Gomorrah.
Those of you who survived
were like charred sticks pulled from a fire.
But still you would not return to me,”
says the Lord.
12 “Therefore, I will bring upon you all the disasters I have announced.
Prepare to meet your God in judgment, you people of Israel!”
13 For the Lord is the one who shaped the mountains,
stirs up the winds, and reveals his thoughts to mankind.
He turns the light of dawn into darkness
and treads on the heights of the earth.
The Lord God of Heaven’s Armies is his name!
A Call to Repentance
5 Listen, you people of Israel! Listen to this funeral song I am singing:
2 “The virgin Israel has fallen,
never to rise again!
She lies abandoned on the ground,
with no one to help her up.”
3 The Sovereign Lord says:
“When a city sends a thousand men to battle,
only a hundred will return.
When a town sends a hundred,
only ten will come back alive.”
4 Now this is what the Lord says to the family of Israel:
“Come back to me and live!
5 Don’t worship at the pagan altars at Bethel;
don’t go to the shrines at Gilgal or Beersheba.
For the people of Gilgal will be dragged off into exile,
and the people of Bethel will be reduced to nothing.”
6 Come back to the Lord and live!
Otherwise, he will roar through Israel[e] like a fire,
devouring you completely.
Your gods in Bethel
won’t be able to quench the flames.
7 You twist justice, making it a bitter pill for the oppressed.
You treat the righteous like dirt.
8 It is the Lord who created the stars,
the Pleiades and Orion.
He turns darkness into morning
and day into night.
He draws up water from the oceans
and pours it down as rain on the land.
The Lord is his name!
9 With blinding speed and power he destroys the strong,
crushing all their defenses.
10 How you hate honest judges!
How you despise people who tell the truth!
11 You trample the poor,
stealing their grain through taxes and unfair rent.
Therefore, though you build beautiful stone houses,
you will never live in them.
Though you plant lush vineyards,
you will never drink wine from them.
12 For I know the vast number of your sins
and the depth of your rebellions.
You oppress good people by taking bribes
and deprive the poor of justice in the courts.
13 So those who are smart keep their mouths shut,
for it is an evil time.
14 Do what is good and run from evil
so that you may live!
Then the Lord God of Heaven’s Armies will be your helper,
just as you have claimed.
15 Hate evil and love what is good;
turn your courts into true halls of justice.
Perhaps even yet the Lord God of Heaven’s Armies
will have mercy on the remnant of his people.[f]
16 Therefore, this is what the Lord, the Lord God of Heaven’s Armies, says:
“There will be crying in all the public squares
and mourning in every street.
Call for the farmers to weep with you,
and summon professional mourners to wail.
17 There will be wailing in every vineyard,
for I will destroy them all,”
says the Lord.
Warning of Coming Judgment
18 What sorrow awaits you who say,
“If only the day of the Lord were here!”
You have no idea what you are wishing for.
That day will bring darkness, not light.
19 In that day you will be like a man who runs from a lion—
only to meet a bear.
Escaping from the bear, he leans his hand against a wall in his house—
and he’s bitten by a snake.
20 Yes, the day of the Lord will be dark and hopeless,
without a ray of joy or hope.
21 “I hate all your show and pretense—
the hypocrisy of your religious festivals and solemn assemblies.
22 I will not accept your burnt offerings and grain offerings.
I won’t even notice all your choice peace offerings.
23 Away with your noisy hymns of praise!
I will not listen to the music of your harps.
24 Instead, I want to see a mighty flood of justice,
an endless river of righteous living.
25 “Was it to me you were bringing sacrifices and offerings during the forty years in the wilderness, Israel? 26 No, you served your pagan gods—Sakkuth your king god and Kaiwan your star god—the images you made for yourselves. 27 So I will send you into exile, to a land east of Damascus,[g]” says the Lord, whose name is the God of Heaven’s Armies.
6 What sorrow awaits you who lounge in luxury in Jerusalem,[h]
and you who feel secure in Samaria!
You are famous and popular in Israel,
and people go to you for help.
2 But go over to Calneh
and see what happened there.
Then go to the great city of Hamath
and down to the Philistine city of Gath.
You are no better than they were,
and look at how they were destroyed.
3 You push away every thought of coming disaster,
but your actions only bring the day of judgment closer.
4 How terrible for you who sprawl on ivory beds
and lounge on your couches,
eating the meat of tender lambs from the flock
and of choice calves fattened in the stall.
5 You sing trivial songs to the sound of the harp
and fancy yourselves to be great musicians like David.
6 You drink wine by the bowlful
and perfume yourselves with fragrant lotions.
You care nothing about the ruin of your nation.[i]
7 Therefore, you will be the first to be led away as captives.
Suddenly, all your parties will end.
8 The Sovereign Lord has sworn by his own name, and this is what he, the Lord God of Heaven’s Armies, says:
“I despise the arrogance of Israel,[j]
and I hate their fortresses.
I will give this city
and everything in it to their enemies.”
9 (If there are ten men left in one house, they will all die. 10 And when a relative who is responsible to dispose of the dead[k] goes into the house to carry out the bodies, he will ask the last survivor, “Is anyone else with you?” When the person begins to swear, “No, by . . . ,” he will interrupt and say, “Stop! Don’t even mention the name of the Lord.”)
11 When the Lord gives the command,
homes both great and small will be smashed to pieces.
12 Can horses gallop over boulders?
Can oxen be used to plow them?
But that’s how foolish you are when you turn justice into poison
and the sweet fruit of righteousness into bitterness.
13 And you brag about your conquest of Lo-debar.[l]
You boast, “Didn’t we take Karnaim[m] by our own strength?”
14 “O people of Israel, I am about to bring an enemy nation against you,”
says the Lord God of Heaven’s Armies.
“They will oppress you throughout your land—
from Lebo-hamath in the north
to the Arabah Valley in the south.”
Footnotes
- 4:1 Hebrew you cows of Bashan.
- 4:3 Or thrown out toward Harmon, possibly a reference to Mount Hermon.
- 4:10 Or and slaughtered your captured horses.
- 4:11 Hebrew as when God destroyed.
- 5:6 Hebrew the house of Joseph.
- 5:15 Hebrew the remnant of Joseph.
- 5:26-27 Greek version reads No, you carried your pagan gods—the shrine of Molech, the star of your god Rephan, and the images you made for yourselves. So I will send you into exile, to a land east of Damascus. Compare Acts 7:43.
- 6:1 Hebrew in Zion.
- 6:6 Hebrew of Joseph.
- 6:8 Hebrew Jacob. See note on 3:13.
- 6:10 Or to burn the dead. The meaning of the Hebrew is uncertain.
- 6:13a Lo-debar means “nothing.”
- 6:13b Karnaim means “horns,” a term that symbolizes strength.
Amos 4-6
Ang Pulong Sa Dios
4 Kamong mga dungganon nga mga babaye sa Samaria, sama kamo sa pinatambok nga mga baka sa Basan. Gilisod-lisod ninyo ug gidaog-daog ang mga kabos. Nagaingon pa kamo sa inyong mga bana, “Pagkuha ug bino ug mag-inom kita!” 2 Sa akong pagkabalaan, ipanumpa ko nga moabot gayod ang adlaw nga bihagon kamo sa inyong mga kaaway. Ang matag usa kaninyo mahisama sa isda nga nabingwitan. 3 Pagawason nila kamo sa inyong siyudad agi sa mga bangag sa mga paril nga nangaguba, ug itambog nila kamo sa Harmon. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
4 “Mga Israelinhon, adto kamo sa ginasimbahan ninyo sa Betel ug sa Gilgal ug pagpakasala pa gayod kamo. Pagdala kamo sa inyong mga halad kada buntag ug pagdala kamo ug ikapulo sa inyong mga abot kada tulo ka adlaw. 5 Pagsunog kamo ug pan nga may patubo ingon nga halad sa pagpasalamat kanako. Sige, ipanghambog ninyo kana apil ang inyong mga halad nga kinabubut-on, kay mao man kana ang inyong gustong buhaton. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagaingon niini.
6 “Ako ang nagpadala kaninyo ug kagutom sa tanan ninyong mga siyudad, apan wala kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
7 “Ako ang nagpugong sa ulan sulod sa tulo ka bulan una moabot ang ting-ani. Gipaulanan ko ang ubang siyudad apan ang uban wala. Gipaulanan ko usab ang ubang kaumahan apan ang uban namad-an. 8 Tungod sa kaluya nagsusapinday na kamo sa pagpangita ug tubig gikan sa usa ka siyudad ngadto sa laing siyudad, apan wala matagbaw ang inyong kauhaw. Bisan pa niana, wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 9 Makadaghan ko na daota ang inyong mga tanaman pinaagi sa init nga hangin ug peste. Giataki sa mga dulon ang inyong mga kahoy nga igos ug olibo. Apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 10 Gipadad-an ko kamo ug mga katalagman sama sa akong gipadala kaniadto sa Ehipto. Gipapatay ko ang inyong mga batan-ong lalaki sa gira ug gipadala ko sa inyong mga kaaway ang inyong mga kabayo. Gipaantos ko kamo sa kabaho sa mga patay sa inyong mga kampo, apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 11 Gilaglag ko ang uban kaninyo sama sa gihimo ko sa Sodoma ug Gomora, ug kamong nakalingkawas nahisama sa kahoy nga gisakmit gikan sa kalayo. Apan wala gihapon kamo mobalik kanako. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 12 Busa ipahamtang ko pa gayod kini nga mga silot kaninyo, mga taga-Israel. Ug tungod kay himuon ko man kini, pangandam kamo sa pag-atubang kanako nga inyong Dios.”
13 Ang Dios mao ang naghimo sa mga bukid ug sa hangin,[a] ug siya usab ang naghimo sa kabuntagon ug kagabhion. Gipadayag niya sa tawo ang iyang mga plano, ug siya ang nagagahom sa tibuok kalibotan. Ginoong Dios nga Makagagahom ang iyang ngalan.
Ang Tawag sa Paghinulsol
5 Mga Israelinhon, pamatia ninyo kining awit sa pagbangotan alang kaninyo:
2 “Ang Israel sama sa usa ka dalagang putli nga nalaglag ug dili na gayod makabangon pag-usab.
Gipasagdan siya diha sa iyang yuta ug walay mopabangon kaniya.”
3 Miingon ang Ginoong Dios, “Kon ang usa ka siyudad sa Israel magpadalag 1,000 ka mga sundalo, 100 na lang ang mahibilin. Ug kon magpadala kinig 100 ka mga sundalo, 10 na lang ang mahibilin. 4 Busa dangop kamo kanako, mga Israelinhon, aron mabuhi kamo. 5 Ayaw na kamog adto sa Betel, sa Gilgal, o sa Beersheba aron magsimba. Kay sigurado gayod nga bihagon ang katawhan sa Gilgal, ug ang Betel mahanaw. 6 Dangop kamo kanako, mga kaliwat ni Jose, aron mabuhi kamo. Kay kon dili, mosulong ako kaninyo nga daw kalayo. Busa malaglag ang Betel ug walay makapugong niini.[b] 7 Alaot kamo! Gituis ninyo ang hustisya[c] ug gibale-wala ninyo ang katarong.”
8 Ang Dios mao ang naghimo sa mga grupo sa bitoon nga gitawag ug Pliades ug Orion. Siya ang nagabuot nga mahimong kahayag ang kangitngit, ug mahimong adlaw ang gabii. Siya ang nagatigom sa tubig sa dagat diha sa mga panganod ug ginapaulan niya kini diha sa yuta. Ang iyang ngalan mao ang Ginoo. 9 Siya ang nagapadala ug hinanali nga kalaglagan sa depensa sa lungsod,[d] ug ginaguba niya ang pinarilan nga lungsod.
10 Kamong mga Israelinhon, suko kamo sa tawong nagapatunhay sa hustisya ug nagasugilon sa tinuod diha sa korte. 11 Gidaog-daog ninyo ang mga kabos ug inyong gipugos sa paghatag kaninyo sa ilang abot.[e] Busa magtukod kamog mga mansyon, apan dili kamo makapuyo niini. Magtanom kamog ubas, apan dili kamo makainom sa bino nga gikan niini. 12 Nasayod ako[f] kon unsa kadaghan ug kagrabe ang inyong mga sala. Gidaog-daog ninyo ang mga tawo nga walay sala pinaagi sa pagdawat ug suborno. Gihikawan ninyo sa hustisya ang mga kabos diha sa inyong mga korte. 13 Busa tungod sa kadaotan niining panahona, ang mga tawo nga maalamon nagapakahilom na lang. 14 Buhata ninyo ang maayo ug dili ang daotan aron mabuhi kamo ug magauban kaninyo ang Ginoong Dios nga Makagagahom, sumala sa inyong giingon. 15 Likayi ninyo ang daotan ug himoa ninyo ang maayo, ug ipatigbabaw ang hustisya diha sa korte. Basin pa ug malooy ang Ginoong Dios nga Makagagahom sa nahibiling mga kaliwat ni Jose.
16 Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios nga Makagagahom, “Moabot ang adlaw nga may panaghilak ug panagtiyabaw diha sa mga kadalanan ug mga plasa. Tawgon ang mga mag-uuma aron magminatay ug magbangotan uban sa mga tawo nga gisuholan sa paghilak. 17 May mga panaghilak usab diha sa mga tamnanan sa ubas,[g] kay moanha ako sa pagsilot kaninyo. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
Ang Adlaw sa Paghukom sa Ginoo
18 Alaot kamong nagapaabot sa adlaw sa Ginoo.[h] Ayaw kamo paghunahuna nga adlaw kana nga maluwas kamo,[i] tungod kay nianang adlawa silotan kamo. 19 Mahisama kamo sa usa ka tawo nga naghunahuna nga luwas na siya tungod kay nakalikay siya sa liyon, apan nakatagbo hinuon ug oso, o sa tawo nga naghunahuna nga walay daotang mahitabo kaniya tungod kay anaa na siya sa sulod sa balay, apan sa pagtukod niya sa iyang kamot sa dingding gipaak hinuon kini sa bitin. 20 Tinuod nga ang adlaw sa Ginoo magadala ug silot ug dili kaluwasan; daw sama kini sa kangitngit nga walay bisan diotay nga kahayag.
Ang Gusto sa Ginoo nga Himuon sa Iyang Katawhan
21 Miingon ang Ginoo sa mga Israelinhon, “Gikapungtan ko ang inyong mga pista; wala gayod ako malipay nianang inyong gihimong panagtigom. 22 Bisan pag dad-an ninyo akog mga halad nga sinunog, dili ko kana dawaton. Ug dili ko usab hatagag pagtagad bisan ang labing maayo ninyong mga halad alang sa maayong relasyon kanako. 23 Undangi ninyo ang kasaba sa inyong mga awit! Dili ako gustong mamati sa sonata sa inyong mga harpa! 24 Patunhaya hinuon ninyo sa kanunay ang hustisya ug ang katarong sama sa suba nga walay undang sa pag-agos.
25 “Sa didto pa sa kamingawan ang inyong mga katigulangan sulod sa 40 ka tuig, naghalad ba sila kanako? Wala! 26 Unya karon gialagaran[j] hinuon ninyo si Moloch, ang dios nga gipakahari ninyo, ug si Chium, ang inyong dios nga bitoon. Gihimo ninyo kini nga mga rebulto aron simbahon. 27 Tungod niini, ipabihag ko kamo ngadto sa dapit unahan pa sa Damascus.” Mao kini ang giingon sa Ginoo nga gitawag ug Dios nga Makagagahom.
Mahuman na ang Pagpahayahay sa mga Pangulo sa Israel
6 Alaot kamong mga pangulo sa Zion ug sa Samaria, nga nagapuyo nga hayahay ug walay gikabalak-an. Ginaisip ninyo ang inyong kaugalingon nga mga dungganong tawo sa nagaunang nasod, ug dalangpanan kamo sa inyong mga lumulupyo. 2 Tan-awa ang siyudad sa Calneh, ang dakong siyudad sa Hamath, ug ang siyudad sa Gat nga sakop sa Filistia. Mas gamhanan pa ba kamo kaysa nianang mga gingharian? Mas halapad pa ba ang inyong yuta kaysa kanila?
3 Alaot kamong nagahunahuna nga layo pa ang adlaw sa kalaglagan. Sa inyong mga daotang binuhatan ginapadali ninyo ang pag-abot sa adlaw sa pagsilot.
4 Alaot kamong nagahigda-higda lang sa inyong mahalong mga katre,[k] ug nagapatuyang ug kaon sa karne sa nating karnero ug pinatambok nga nating baka.
5 Alaot kamong nagahimo ug mga awit samtang nagatukar sa harpa ug mahilig maghimo ug mga instrumento sa musika sama kang David.
6 Alaot kamong kusog moinom ug bino ug naggamit ug mahalong mga pahumot, apan walay kahangawa bahin sa umaabot nga kalaglagan sa inyong nasod.[l] 7 Kamo nga mga pangulo mao ang unang pagabihagon, ug maundang ang inyong mga pista ug pagpahayahay.
Gikapungtan sa Ginoo ang Pagkamapahitas-on sa Israel
8 Nanumpa ang Ginoong Dios, ang Dios nga Makagagahom. Miingon siya, “Gikapungtan ko ang pagkamapahitas-on sa mga kaliwat ni Jacob, ug gikasilagan ko ang lig-ong mga bahin sa ilang lungsod. Busa itugyan ko sa kaaway ang ilang lungsod ug ang tanang anaa niini.”
9 Kon may napulo ka tawong mahibilin sa usa ka balay, mamatay silang tanan. 10 Sa dihang kuhaon sa paryente ang lawas sa usa sa namatay aron sunogon, mangutana siya ni bisan kinsa nga atua sa kinasuloran nga bahin sa balay, “May lain ka pa bang kauban diha?” Motubag ang tawo, “Wala.” Unya moingon ang paryente, “Paghilom na! Kay kinahanglan dili nato malitok ang ngalan sa Ginoo.”
11 Kay sa pagkatinuod, kon ang Ginoo na ang magmando, madugmok gayod ang tanang mga balay, gagmay man o dagko.
12 Modagan ba ang mga kabayo sa batoon nga bakilid? Madaro ba sa baka ang dagat? Dili! Apan gituis ninyo ang hustisya ug katarong.[m] 13 Naglipay kamo sa inyong kadaogan batok sa mga lungsod sa Lo Debar ug Karnaim, ug nagaingon kamo, “Dili ba nga napildi nato sila pinaagi sa atong kaugalingong kusog?” 14 Sa pagkatinuod nagaingon ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Ipasulong ko kamong mga Israelinhon sa usa ka nasod. Lisod-lisoron nila kamo sa inyong mga dapit—gikan sa Lebo Hamat paingon sa sapa sa Araba.”
Footnotes
- 4:13 hangin: o, espiritu sa tawo.
- 5:6 Busa malaglag… makapugong niini: sa literal, Busa masunog ang Betel ug walay makapalong niini.
- 5:7 Gituis ninyo ang hustisya: sa literal, Gihimo ninyong pait nga tanom ang hustisya.
- 5:9 depensa sa lungsod: o, kusgan nga mga sundalo.
- 5:11 paghatag kaninyo sa ilang abot ingon nga buhis o arkila sa yuta.
- 5:12 ako: o, ang Dios.
- 5:17 Ang tamnanan sa ubas, nga dapit nga may kasadya labi na gayod kon tingpamupo, mahimong dapit sa mga panaghilak.
- 5:18 adlaw sa Ginoo: o, adlaw nga magahukom ang Ginoo.
- 5:18 maluwas kamo sa silot sa Dios o sa inyong kaaway nga mga nasod.
- 5:26 gialagaran: sa literal, gisakwat.
- 6:4 mahalong mga katre: sa literal, mga katre nga may mga bahin nga hinimo gikan sa bangkil sa elepante.
- 6:6 kalaglagan sa inyong nasod: sa literal, kalaglagan ni Jose, nga ang buot ipasabot ang mga kaliwat ni Jose o ang nasod sa Israel.
- 6:12 Apan gituis ninyo… katarong: sa literal, Gihimo ninyong hilo ang hustisya, ug gihimo ninyong pait nga tanom ang katarong.
Holy Bible, New Living Translation, copyright © 1996, 2004, 2015 by Tyndale House Foundation. Used by permission of Tyndale House Publishers, Inc., Carol Stream, Illinois 60188. All rights reserved.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.