Acts 5
Holman Christian Standard Bible
Lying to the Holy Spirit
5 But a man named Ananias, with his wife Sapphira, sold a piece of property. 2 However, he kept back part of the proceeds with his wife’s knowledge, and brought a portion of it and laid it at the apostles’ feet.(A)
3 Then Peter said, “Ananias, why has Satan filled your heart(B) to lie to the Holy Spirit and keep back part of the proceeds from the field? 4 Wasn’t it yours while you possessed it? And after it was sold, wasn’t it at your disposal? Why is it that you planned this thing in your heart? You have not lied to men but to God!” 5 When he heard these words, Ananias dropped dead, and a great fear came on all who heard.(C) 6 The young men got up, wrapped his body, carried him out, and buried him.(D)
7 There was an interval of about three hours; then his wife came in, not knowing what had happened. 8 “Tell me,” Peter asked her, “did you sell the field for this price?”
“Yes,” she said, “for that price.”
9 Then Peter said to her, “Why did you agree to test the Spirit of the Lord? Look! The feet of those who have buried your husband are at the door, and they will carry you out!”(E)
10 Instantly she dropped dead at his feet. When the young men came in, they found her dead, carried her out, and buried her beside her husband. 11 Then great fear came on the whole church and on all who heard these things.
Apostolic Signs and Wonders
12 Many signs and wonders were being done among the people through the hands of the apostles.(F) By common consent they would all meet in Solomon’s Colonnade.(G) 13 None of the rest dared to join them, but the people praised them highly.(H) 14 Believers were added to the Lord in increasing numbers—crowds of both men and women. 15 As a result, they would carry the sick out into the streets and lay them on cots and mats so that when Peter came by, at least his shadow(I) might fall on some of them. 16 In addition, a large group came together from the towns surrounding Jerusalem, bringing sick people and those who were tormented by unclean spirits, and they were all healed.
In and Out of Prison
17 Then the high priest took action. He and all his colleagues, those who belonged to the party of the Sadducees, were filled with jealousy.(J) 18 So they arrested[a] the apostles and put them in the city jail.(K) 19 But an angel of the Lord opened the doors of the jail during the night, brought them out, and said,(L) 20 “Go and stand in the temple complex, and tell the people all about this life.”(M) 21 In obedience to this, they entered the temple complex at daybreak and began to teach.
The Apostles on Trial Again
When the high priest and those who were with him arrived, they convened the Sanhedrin—the full Senate of the sons of Israel—and sent orders to the jail to have them brought.(N) 22 But when the temple police got there, they did not find them in the jail, so they returned and reported, 23 “We found the jail securely locked, with the guards standing in front of the doors, but when we opened them, we found no one inside!” 24 As[b] the commander of the temple police and the chief priests heard these things, they were baffled about them, as to what could come of this.
25 Someone came and reported to them, “Look! The men you put in jail are standing in the temple complex and teaching the people.” 26 Then the commander went with the temple police and brought them in without force, because they were afraid the people might stone them.(O) 27 After they brought them in, they had them stand before the Sanhedrin, and the high priest asked, 28 “Didn’t we strictly order you not to teach in this name?(P) And look, you have filled Jerusalem with your teaching and are determined to bring this man’s blood on us!”(Q)
29 But Peter and the apostles replied, “We must obey God rather than men. 30 The God of our fathers raised up Jesus,(R) whom you had murdered by hanging Him on a tree.(S) 31 God exalted this man to His right hand as ruler and Savior, to grant repentance to Israel, and forgiveness of sins.(T) 32 We are witnesses of these things, and so is the Holy Spirit(U) whom God has given to those who obey Him.”
Gamaliel’s Advice
33 When they heard this, they were enraged and wanted to kill them.(V) 34 A Pharisee named Gamaliel, a teacher of the law who was respected by all the people, stood up in the Sanhedrin and ordered the men[c] to be taken outside for a little while.(W) 35 He said to them, “Men of Israel, be careful about what you’re going to do to these men. 36 Not long ago Theudas rose up, claiming to be somebody, and a group of about 400 men rallied to him. He was killed, and all his partisans were dispersed and came to nothing.(X) 37 After this man, Judas the Galilean rose up in the days of the census and attracted a following.[d] That man also perished, and all his partisans were scattered. 38 And now, I tell you, stay away from these men and leave them alone. For if this plan or this work is of men, it will be overthrown;(Y) 39 but if it is of God, you will not be able to overthrow them. You may even be found fighting against God.” So they were persuaded by him.(Z) 40 After they called in the apostles and had them flogged, they ordered them not to speak in the name of Jesus and released them.(AA) 41 Then they went out from the presence of the Sanhedrin, rejoicing that they were counted worthy to be dishonored on behalf of the Name.[e](AB) 42 Every day in the temple complex, and in various homes, they continued teaching and proclaiming the good news that Jesus is the Messiah.
Veprat e Apostujve 5
Albanian Bible
5 Kurse një farë burri, me emër Anania, me gruan e vet Safira, shiti një arë,
2 por mbajti për vete një pjesë të parave, me miratimin e gruas, dhe e çoi mbetjen te këmbët e apostujve.
3 Por Pjetri i tha: “Anania, pse Satani ta mbushi zemrën që të gënjesh Frymën e Shenjtë dhe të mbash një pjesë të çmimit të arës?
4 Po të mbetej e pashitur, a nuk do të ngelte e jotja? Dhe ato që more nga shitja a nuk ishin vallë në dispozicionin tënd? Pse e shtive në zemër këtë gjë? Ti nuk ke gënjyer njerëzit, por Perëndinë!.”
5 Kur i dëgjoi këto fjalë, Anania ra përtokë dhe dha shpirt. Dhe një frikë e madhe i zuri të gjithë ata që i dëgjuan këto gjëra.
6 Atëherë u ngritën disa të rinj, e mbështollën, e mbartën jashtë dhe e varrosën.
7 Dhe afërsisht tre orë më vonë hyri dhe gruaja e tij, e cila nuk dinte ç’kishte ndodhur.
8 Dhe Pjetri i drejtoi fjalën, duke thënë: “Më thuaj, a e shitët arën për kaq?.” Dhe ajo u përgjigj: “Po, për aq.”
9 Atëherë Pjetri i tha: “Pse u morët vesh që ta tundoni Frymën e Zotit? Ja, këmbët e atyre që e varrosën burrin tënd janë në prag të derës dhe do të të mbartin jashtë edhe ty!.”
10 Në moment ajo ra te këmbët e tij dhe dha shpirt. Dhe të rinjtë, si hynë, e gjetën të vdekur, e mbartën jashtë dhe e varrosën pranë burrit të saj.
11 Kështu një frikë e madhe e zuri gjithë kishën dhe gjithë ata që i dëgjonin këto gjëra.
12 Dhe shumë shenja dhe mrekulli bëheshin në mes të popullit nëpërmjet duarve të apostujve. Të gjithë me një mendje të vetme mblidheshin nën portikun e Salomonit.
13 Dhe asnjeri nga të tjerët nuk guxonte të bashkohej me ta; por populli i lartësonte.
14 Kështu Zotit i shtohej një numër gjithnjë e më i madh besimtarësh, turma burrash dhe grash,
15 aq sa i binin të sëmurët në sheshe, i vinin në shtretër e në shtroja, që kur kalonte Pjetri, të paktën hija e tij të mbulonte ndonjë nga ata.
16 Edhe një turmë nga qytetet përreth turrej në Jeruzalem, duke sjellë të sëmurët dhe ata që mundoheshin nga frymëra të ndyra dhe të gjithë shëroheshin.
17 Atëherë u ngritën kryeprifti dhe të gjithë ata që ishin me të, domethënë sekti i saducenjve, plot smirë,
18 dhe vunë dorë mbi apostujt dhe i futën në burgun publik.
19 Por një engjëll i Zotit, natën, i hapi dyert e burgut dhe, si i nxori jashtë, tha:
20 “Shkoni, paraqituni në tempull dhe i shpallni popullit të gjitha fjalët e kësaj jete.”
21 Dhe ata, si i dëgjuan këto, hynë në tempull kur zbardhte dita dhe mësonin. Por kryeprifti dhe ata që ishin me të, erdhën dhe thirrën bashkë sinedrin dhe të gjithë pleqtë e bijve të Izraelit; pastaj dërguan rojet në burg për t’i sjellë apostujt.
22 Por rojet, kur arritën në burg, nuk i gjetën; dhe kur u kthyen bënë raportimin e tyre,
23 duke thënë: “Ne e gjetëm burgun të mbyllur me kujdes dhe rojet në këmbë përpara dyerve; por kur i hapëm, nuk gjetëm asnjeri brenda.”
24 Por kryeprifti, komandanti i rojeve të tempullit dhe krerët e priftërinjve, kur i dëgjuan këto gjëra, mbetën të habitur lidhur me këtë, sepse nuk dinin ç’donte të thoshte gjithë kjo punë.
25 Por erdhi dikush që u raportoi atyre duke thënë: “Ja, këta njerëz që ju i futët në burg janë në tempull dhe po mësojnë popullin.”
26 Atëherë komandanti shkoi me rojet dhe i solli, pa dhunë, nga frika se mos populli i vriste me gurë.
27 Kështu, pra, i sollën dhe i paraqitën përpara sinedrit; dhe kryeprifti i pyeti,
28 duke thënë: “Po a nuk ju kemi ndaluar rreptësisht të mësoni në atë emër? Dhe ja, ju e keni mbushur Jeruzalemin me doktrinën tuaj dhe doni që të bjerë mbi ne gjaku i atij njeriu.”
29 Por Pjetri dhe apostujt, duke u përgjigjur, thanë: “Duhet t’i bindemi Perëndisë më shumë sesa njerëzve.
30 Perëndia e etërve tanë e ka ringjallur Jezusin, që ju e vratë, duke e varur në dru.
31 Perëndia e lartësoi me të djathtën e vet dhe e bëri princ dhe shpëtimtar për t’i dhënë Izraelit pendimin dhe faljen e mëkateve.
32 Dhe për këto gjëra ne jemi dëshmitarë të tij, si edhe Fryma e Shenjtë, që Perëndia ua ka dhënë atyre që i binden atij.”
33 Kur i dëgjuan këto gjëra, ata u tërbuan dhe vendosën t’i vrasin.
34 Por një farise, me emër Gamaliel, mësues i ligjit dhe i nderuar nga gjithë populli, u ngrit në këmbë në sinedër dhe urdhëroi të nxirren jashtë apostujt për një moment.
35 Pastaj u tha atyre të sinedrit: “Burra të Izraelit, mendohuni mirë për atë që do t’u bëni këtyre njerëzve.
36 Sepse pak kohë më parë u ngrit Teuda që thoshte se ishte dikush; rreth tij u mblodhën afro katërqind burra; por ai u vra dhe të gjithë ata që e kishin ndjekur u shpërndanë dhe u asgjësuan.
37 Pas tij, në kohën e regjistrimit të popullsisë, u ngrit Juda Galileas që tërhoqi pas vetes shumë njerëz; edhe ai humbi, dhe të gjithë ata që e kishin ndjekur u shpërndanë.
38 Tani unë po ju them t’u rrini larg këtyre njerëzve dhe t’i lironi, sepse në qoftë se ky plan ose kjo vepër është prej njerëzve, ajo do të prishet,
39 por nëse është prej Perëndisë, ju nuk mund ta prishni, sepse do të gjendeshit në luftë kundër vetë Perëndisë!.”
40 Dhe ata ia vunë veshin. Dhe, mbasi i thirrën apostujt, i rrahën dhe u dhanë urdhër të mos flasin në emër të Jezusit; pastaj i lanë të shkojnë.
41 Kështu ata u larguan nga sinedri, duke u gëzuar sepse qenë çmuar të denjë të fyhen për emrin e Jezusit.
42 Dhe çdo ditë, në tempull e nëpër shtëpi, nuk pushonin duke mësuar dhe duke shpallur lajmin e mirë: që Jezusi është Krishti.
Copyright © 1999, 2000, 2002, 2003, 2009 by Holman Bible Publishers, Nashville Tennessee. All rights reserved.