使徒行传 21
Chinese Standard Bible (Simplified)
劝阻耶路撒冷之行
21 我们与他们惜别以后就开船直航，来到科斯岛。第二天到了罗得岛，又从那里到帕塔拉， 2 找到了一条开往腓尼基的船，就上船起航。 3 我们望见塞浦路斯岛，驶过的时候它在左边。我们继续向叙利亚省航行，在提尔登陆，因为船要在那里卸货。 4 我们找到了一些门徒，就在那里住了七天。他们藉着圣灵，一直告诉保罗不要上耶路撒冷去。 5 那些日子过了以后，我们出发前行，大家与妻子和儿女一起送我们到城外。我们都跪在岸上祷告， 6 彼此告别。我们上了船，他们就回自己的家去了。
7 我们结束了从提尔开始的航程，到达托勒密，就去问候弟兄们，在他们那里住了一天。 8 第二天我们[a]离开那里，来到凯撒里亚，进了传福音者腓利的家，住在他那里，他是那七位执事[b]中的一位。 9 他有四个女儿，都是童贞女，是做先知传道[c]的。
10 我们住了好几天，有一个名叫阿伽布斯的先知从犹太下来了。 11 他来到我们这里，拿起保罗的腰带，把自己的手脚捆起来，说：“圣灵这样说，犹太人在耶路撒冷要如此捆绑这腰带的主人，把他交在外邦人的手中。” 12 我们一听这些话，就和当地的人恳求保罗不要上耶路撒冷去。
13 这时候保罗说：“你们为什么哭，使我心碎呢？我为了主耶稣的名，不仅被捆绑，即使死在耶路撒冷，也都预备好了。”
14 我们既然不能说服保罗，就都安静下来，只说：“愿主的旨意成就。”
有关外邦宣教的争议
15 过了几天，我们收拾行李，上耶路撒冷去。 16 凯撒里亚的一些门徒也陪我们一起去，带我们到一个塞浦路斯人纳森家里去作客住宿。他做门徒已经很久了。
17 我们到了耶路撒冷，弟兄们很高兴地欢迎我们。 18 第二天，保罗与我们一起去探望雅各，所有的长老也都来了。 19 保罗问候他们后，一一述说神藉着他的服事，在外邦人中所做的事。
20 他们听了就不住地荣耀神[d]，又对保罗说：“弟兄，你看犹太人中信主[e]的人有多少万，而且他们都是对律法热心的人。 21 他们听到有关你的事，说你教导所有在外邦人中的犹太人离道反教、背弃摩西，叫他们不要给孩子行割礼，也不要按规矩行事。 22 他们一定会听到你来这里了[f]。那么该怎么办呢？ 23 你就照我们告诉你的去做吧。我们这里有四个人，他们都许过愿。 24 你带他们去，与他们一起行洁净礼，并且替他们付钱，好让他们剃掉头发。这样，大家就会知道有关你的传闻不是真的，而且你自己也是照着规矩行事、遵守律法的。 25 至于已经相信的外邦人，我们照着决定写了信，要他们远避祭过偶像的食物，远避血和勒死的动物，远避淫乱。[g]”
圣殿里的骚乱
26 于是，第二天保罗带了那四个人，与他们一起行了洁净礼，进了圣殿，宣告洁净期满的日子，直到为他们每一个人的供物都被献上为止。 27 那七天快要结束的时候，从亚细亚省来的一些犹太人看到保罗在圣殿里，就煽动整个人群，下手捉拿他， 28 喊叫：“各位以色列人哪，请帮忙！这个人就是那到处教导大家反对我们的民族、律法，反对这地方的！他甚至把希腊人带进圣殿，玷污了这圣地。” 29 原来他们曾经看见以弗所人特罗费摩与保罗一起在城里，就以为保罗带他进了圣殿。
30 于是全城的人都被煽动了，民众一起跑来，抓住保罗，把他拖出圣殿，殿门立刻关上了。 31 在他们想杀保罗的时候，有消息上报到军团的千夫长，说全耶路撒冷都混乱了。 32 千夫长立即带着士兵和几个百夫长跑下去，到了他们那里。他们一看见千夫长和士兵们，就停止殴打保罗。 33 于是千夫长上前抓住保罗，下令用两条铁链把他捆起来，然后查问他到底是什么人，做了什么事。 34 人群当中，有的喊这个，有的喊那个；千夫长因为骚乱，无法知道真相，就下令把保罗带到营楼里去。 35 保罗到了台阶上的时候，由于人群凶猛，士兵们只好把他抬起来走。 36 那一群人跟在后面，喊叫：“除掉他！”
保罗对群众的讲话
37 保罗快要被押进营楼的时候，就对千夫长说：“我是否可以对你说句话？”
千夫长说：“你懂希腊语吗？ 38 你究竟是不是那个前些日子作乱、带领四千个凶徒进入旷野的埃及人呢？”
39 保罗回答说：“我是犹太人，是奇里乞亚省的塔尔苏人，并不是无名之城的公民，请求你准许我向民众说话。”
40 千夫长准许了，保罗就站在台阶上，向民众挥一下手，大家都寂静无声，保罗就用希伯来语呼吁，说：
Footnotes
- 使徒行传 21:8 我们——有古抄本作“跟随保罗的人”。
- 使徒行传 21:8 执事——辅助词语。
- 使徒行传 21:9 做先知传道——原文直译“说预言”。
- 使徒行传 21:20 神——有古抄本作“主”。
- 使徒行传 21:20 主——辅助词语。
- 使徒行传 21:22 他们一定会听到你来这里了——有古抄本作“他们听到你来了，民众必定会聚集”。
- 使徒行传 21:25 有古抄本附“除了这些以外，不要遵守任何这样的事”。
Veprat e Apostujve 21
Albanian Bible
21 Mbasi u ndamë nga ta, lundruam dhe, duke shkuar drejt, arritëm në Koos, ditën tjetër në Rodos dhe që andej në Patara.
2 Edhe, si gjetëm një anije që shkonte për Feniki, hipëm dhe lundruam.
3 Pamë nga larg Qipron dhe e lamë në të majtë, vazhduam lundrimin për në Siri dhe dolëm në Tiro, sepse atje anija kishte për të shkarkuar.
4 Dhe, si i gjetëm dishepujt, qëndruam atje shtatë ditë; të shtyrë nga Fryma, ata i thoshin Palit të mos ngjitej në Jeruzalem.
5 Kur i plotësuam ato ditë, u nisëm dhe shkuam; dhe na përcollën të gjithë, me gra e me fëmijë, deri jashtë qytetit; dhe si u ulëm në gjunjë në breg, u lutëm.
6 Dhe, mbasi u përshëndetëm, hipëm në anije, kurse ata u kthyen në shtëpitë e veta.
7 Kur mbaruam lundrimin, nga Tiro erdhëm në Ptolemaidë dhe, si përshëndetëm vëllezërit, kaluam një ditë me ta.
8 Të nesërmen u nisëm (ne që ishim shokë me Palin), arritëm në Cezare dhe hymë në shtëpinë e Filip ungjilltarit, që ishte një nga të shtatët, dhe ndenjëm tek ai.
9 Por ai kishte katër bija virgjëresha, që profetizonin.
10 Dhe, pasi qëndruam ne atje shumë ditë, zbriti nga Judeja një farë profeti me emër Agabo.
11 Si erdhi te ne, ai mori brezin e Palit, lidhi duart dhe këmbët e veta dhe tha: “Këtë thotë Fryma e Shenjtë: Kështu do ta lidhin Judenjtë në Jeruzalem burrin, të cilit i përket ky brez dhe do t’a dorëzojnë johebrenjve.”
12 Kur i dëgjuam këto gjëra, ne dhe vendësit iu lutëm që të mos ngjitej në Jeruzalem.
13 Por Pali u përgjigj: “Ç’po bëni ju, duke qarë e duke ma copëtuar zemrën? Sepse unë jam gati jo vetëm për të qenë i lidhur, por edhe për të vdekur në Jeruzalem për emrin e Zotit Jezus.”
14 Dhe, mbasi nuk i mbushej mendja, ne pushuam duke thënë: “U bëftë vullneti i Zotit!.”
15 Dhe pas atyre ditëve, bëmë gati gjërat tona, dhe u ngjitëm në Jeruzalem.
16 Me ne erdhën edhe disa dishepuj nga Cezareja dhe prunë me ta njëfarë Mnasoni, lindur në Qipro, një dishepull i vjetër, tek i cili do të bujtnim.
17 Kur arritëm në Jeruzalem, vëllezërit na pritën me gëzim.
18 Të nesërmen Pali u tërhoq me ne te Jakobi, dhe erdhën të gjithë pleqtë.
19 Mbasi i përshëndeti, Pali u tregoi atyre, një për një, të gjitha sa kishte bërë Zoti ndër johebrenjtë me anë të shërbesës së tij.
20 Dhe ata, kur dëgjuan këtë, përlëvduan Perëndinë dhe i thanë Palit: “Vëlla, ti po sheh sa mijëra Judenj ka që kanë besuar; dhe të gjithë i përbahen me zell ligjit.
21 Tani ata morën vesh për ty se ti i mëson të gjithë Judenjtës që jetojnë midis johebrenjve të shkëputen nga Moisiu, duke thënë që të mos i rrethpresin djemtë dhe të mos ndjekin më zakonet.
22 Po atëherë, ç’duhet të bëhet? Duhet patjetër që të mblidhet populli, sepse do ta marrin vesh se ke ardhur.
23 Bëje, pra, atë që të themi: ne kemi katër burra, që kanë bërë një premtim solemn;
24 merri dhe pastrohu me ta, dhe paguaj për ta që të rruajnë kokën; kështu të gjithë do ta mësojnë se s’janë gjë ato që kanë dëgjuar për ty, por se edhe ti ecën duke respektuar ligjin.
25 Dhe sa për johebrenjtë që kanë besuar, ne u kemi shkruar atyre, mbasi vendosëm që ata nuk kanë ç’të respektojnë lidhur me këtë, por se të ruhen nga gjërat që u flijohen idhujve, nga gjaku, nga gjërat e mbytura dhe nga kurvëria.”
26 Atëherë Pali i mori me vete ata burra dhe, të nesërmen, pasi u pastrua bashkë me ta, hyri në tempull dhe deklaroi plotësimin e ditëve të pastrimit, dhe kur do të paraqitej oferta për secilin nga ata.
27 Por, kur po mbusheshin shtatë ditët, Judenjtë e Azisë, duke e parë në tempull, e nxitën turmën dhe vunë duart mbi të,
28 duke bërtitur: “O burra të Izraelit, na ndihmoni! Ky është ai njeri që u mëson të gjithëve dhe kudo kundër popullit, kundër ligjit dhe kundër këtij vendi; përveç kësaj ai i ka sjellë Grekët në tempull dhe e ka ndotur këtë vend të shenjtë.”
29 Sepse ata kishin parë më përpara Trofimin nga Efesi bashkë me Palin në qytet, dhe mendonin se ai e kishte sjellë në tempull.
30 Dhe gjithë qyteti ziente, dhe u mblodhën njerëzit; dhe, si e kapën Palin, e nxorrën jashtë tempullit dhe dyert u mby-llën menjëherë.
31 Dhe, ndërsa kërkonin ta vrisnin, tribunit të kohortës i shkoi lajmi se gjithë Jeruzalemi ishte turbulluar.
32 Ai mori menjëherë ushtarë dhe centurionë dhe u sul kundër tyre. Dhe këta, kur panë tribunin dhe ushtarët, pushuan së rrahuri Palin.
33 Atëherë tribuni u afrua, e zuri dhe urdhëroi që ta lidhnin me dy zinxhirë, pastaj pyeti cili ishte dhe ç’kishte bërë.
34 Në turmë disa bërtisnin një gjë, të tjerë një tjetër; dhe, mbasi nuk mori vesh dot të vërtetën për trazirën, urdhëroi që ta sillnin në fortesë.
35 Dhe kur arriti te shkallaret, ndodhi që, për shkak të dhunës së turmës, duhej të bartej nga ushtarët,
36 sepse masa e popullit vinte pas duke bërtitur: “Vdekje!.”
37 Kur Pali do të hynte në fortesë, i tha tribunit: “A më lejohet të them diçka?.” Ai u përgjigj: “A di greqisht?
38 Mos je vallë ai Egjiptasi që disa ditë më parë ngriti krye dhe nxori në shkretëtirë katër mijë gjakësorë?.”
39 Dhe Pali tha: “Unë jam një Jude nga Tarsi, qytetar i një qyteti të Kilikisë që s’është i padëgjuar; dhe të lutem më lejo t’i flas popullit.”
40 Dhe, mbasi e lejoi, Pali, duke qëndruar në këmbë mbi shkallarët, i bëri shenjë me dorë popullit. Dhe, si u bë heshtje e madhe, i foli në gjuhën hebraike, duke thënë:
Acts 21
King James Version
21 And it came to pass, that after we were gotten from them, and had launched, we came with a straight course unto Coos, and the day following unto Rhodes, and from thence unto Patara:
2 And finding a ship sailing over unto Phenicia, we went aboard, and set forth.
3 Now when we had discovered Cyprus, we left it on the left hand, and sailed into Syria, and landed at Tyre: for there the ship was to unlade her burden.
4 And finding disciples, we tarried there seven days: who said to Paul through the Spirit, that he should not go up to Jerusalem.
5 And when we had accomplished those days, we departed and went our way; and they all brought us on our way, with wives and children, till we were out of the city: and we kneeled down on the shore, and prayed.
6 And when we had taken our leave one of another, we took ship; and they returned home again.
7 And when we had finished our course from Tyre, we came to Ptolemais, and saluted the brethren, and abode with them one day.
8 And the next day we that were of Paul's company departed, and came unto Caesarea: and we entered into the house of Philip the evangelist, which was one of the seven; and abode with him.
9 And the same man had four daughters, virgins, which did prophesy.
10 And as we tarried there many days, there came down from Judaea a certain prophet, named Agabus.
11 And when he was come unto us, he took Paul's girdle, and bound his own hands and feet, and said, Thus saith the Holy Ghost, So shall the Jews at Jerusalem bind the man that owneth this girdle, and shall deliver him into the hands of the Gentiles.
12 And when we heard these things, both we, and they of that place, besought him not to go up to Jerusalem.
13 Then Paul answered, What mean ye to weep and to break mine heart? for I am ready not to be bound only, but also to die at Jerusalem for the name of the Lord Jesus.
14 And when he would not be persuaded, we ceased, saying, The will of the Lord be done.
15 And after those days we took up our carriages, and went up to Jerusalem.
16 There went with us also certain of the disciples of Caesarea, and brought with them one Mnason of Cyprus, an old disciple, with whom we should lodge.
17 And when we were come to Jerusalem, the brethren received us gladly.
18 And the day following Paul went in with us unto James; and all the elders were present.
19 And when he had saluted them, he declared particularly what things God had wrought among the Gentiles by his ministry.
20 And when they heard it, they glorified the Lord, and said unto him, Thou seest, brother, how many thousands of Jews there are which believe; and they are all zealous of the law:
21 And they are informed of thee, that thou teachest all the Jews which are among the Gentiles to forsake Moses, saying that they ought not to circumcise their children, neither to walk after the customs.
22 What is it therefore? the multitude must needs come together: for they will hear that thou art come.
23 Do therefore this that we say to thee: We have four men which have a vow on them;
24 Them take, and purify thyself with them, and be at charges with them, that they may shave their heads: and all may know that those things, whereof they were informed concerning thee, are nothing; but that thou thyself also walkest orderly, and keepest the law.
25 As touching the Gentiles which believe, we have written and concluded that they observe no such thing, save only that they keep themselves from things offered to idols, and from blood, and from strangled, and from fornication.
26 Then Paul took the men, and the next day purifying himself with them entered into the temple, to signify the accomplishment of the days of purification, until that an offering should be offered for every one of them.
27 And when the seven days were almost ended, the Jews which were of Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the people, and laid hands on him,
28 Crying out, Men of Israel, help: This is the man, that teacheth all men every where against the people, and the law, and this place: and further brought Greeks also into the temple, and hath polluted this holy place.
29 (For they had seen before with him in the city Trophimus an Ephesian, whom they supposed that Paul had brought into the temple.)
30 And all the city was moved, and the people ran together: and they took Paul, and drew him out of the temple: and forthwith the doors were shut.
31 And as they went about to kill him, tidings came unto the chief captain of the band, that all Jerusalem was in an uproar.
32 Who immediately took soldiers and centurions, and ran down unto them: and when they saw the chief captain and the soldiers, they left beating of Paul.
33 Then the chief captain came near, and took him, and commanded him to be bound with two chains; and demanded who he was, and what he had done.
34 And some cried one thing, some another, among the multitude: and when he could not know the certainty for the tumult, he commanded him to be carried into the castle.
35 And when he came upon the stairs, so it was, that he was borne of the soldiers for the violence of the people.
36 For the multitude of the people followed after, crying, Away with him.
37 And as Paul was to be led into the castle, he said unto the chief captain, May I speak unto thee? Who said, Canst thou speak Greek?
38 Art not thou that Egyptian, which before these days madest an uproar, and leddest out into the wilderness four thousand men that were murderers?
39 But Paul said, I am a man which am a Jew of Tarsus, a city in Cilicia, a citizen of no mean city: and, I beseech thee, suffer me to speak unto the people.
40 And when he had given him licence, Paul stood on the stairs, and beckoned with the hand unto the people. And when there was made a great silence, he spake unto them in the Hebrew tongue, saying,
Copyright © 2011 by Global Bible Initiative