Mga Gawa 7
Magandang Balita Biblia
Ang Talumpati ni Esteban
7 Si Esteban ay tinanong ng pinakapunong pari, “Totoo ba ang lahat ng ito?”
2 Sumagot(A) si Esteban, “Mga kapatid at mga magulang, pakinggan ninyo ang sasabihin ko. Ang dakila at makapangyarihang Diyos ay nagpakita sa ating ninunong si Abraham nang siya'y nasa Mesopotamia pa, bago siya nanirahan sa Haran. 3 Sinabi sa kanya ng Diyos, ‘Iwan mo ang iyong lupain at mga kamag-anak at pumunta ka sa lupaing ituturo ko sa iyo.’
4 “Kaya't(B) umalis siya sa lupain ng mga Caldeo at nanirahan sa Haran. Pagkamatay ng kanyang ama, siya'y pinalipat ng Diyos sa lupaing ito na inyong tinitirhan ngayon. 5 Gayunman,(C) hindi pa siya binigyan dito ng Diyos ng kahit na kapirasong lupa, ngunit ipinangako sa kanya na ang lupaing ito ay magiging pag-aari niya at ng magiging lahi niya, kahit na wala pa siyang anak noon. 6 Ganito(D) ang sinabi sa kanya ng Diyos, ‘Makikitira sa ibang lupain ang iyong magiging lahi. Aalipinin sila roon at pahihirapan sa loob ng apatnaraang taon, 7 ngunit(E) paparusahan ko ang bansang aalipin sa kanila. Aalis sila roon at sasamba sa akin sa lugar na ito.’ 8 At(F) iniutos ng Diyos kay Abraham ang pagtutuli bilang palatandaan ng kanilang kasunduan. Kaya't nang isilang si Isaac, tinuli niya ito sa ikawalong araw. Ganoon din ang ginawa ni Isaac sa anak niyang si Jacob, at ginawa naman ni Jacob sa labindalawa niyang anak na lalaki, na naging mga ninuno ng ating lahi.
9 “Ang(G) mga ninuno nating ito ay nainggit kay Jose, kaya't siya'y ipinagbili nila upang maging alipin sa Egipto. Ngunit kasama niya ang Diyos, 10 at(H) hinango siya ng Diyos sa lahat ng kanyang kahirapan. Pinagpala siya ng Diyos at pinagkalooban ng karunungan nang humarap siya sa Faraon, ang hari ng Egipto. Siya'y ginawa nitong gobernador ng Egipto at tagapamahala ng buong sambahayan ng hari.
11 “Nagkaroon(I) ng taggutom at matinding paghihirap sa buong Egipto at Canaan. Maging ang ating mga ninuno ay walang makunan ng pagkain. 12 Kaya't nang mabalitaan ni Jacob na may trigo sa Egipto, pinapunta niya roon ang ating mga ninuno sa unang pagkakataon. 13 Sa(J) ikalawang pagpunta nila, nagpakilala si Jose sa kanyang mga kapatid, at nalaman naman ng Faraon ang tungkol sa kanyang pamilya. 14 Dahil(K) dito'y ipinasundo ni Jose ang kanyang amang si Jacob at ang buong pamilya nito, pitumpu't limang katao silang lahat. 15 Pumunta(L) nga si Jacob sa Egipto at doon siya namatay, gayundin ang ating mga ninuno. 16 Ang(M) kanilang mga labî ay dinala sa Shekem at inilagay sa libingang binili ni Abraham sa mga anak ni Hamor.
17 “Nang sumapit ang panahon para tuparin ng Diyos ang kanyang pangako kay Abraham, maraming-marami(N) na ang mga Israelita sa Egipto. 18 Sa panahong iyon, hindi na kilala ng hari [ng Egipto][a] si Jose. 19 Dinaya at pinahirapan ng hari ang ating mga ninuno at sapilitan niyang ipinatapon ang kanilang mga sanggol upang mamatay. 20 Noon(O) ipinanganak si Moises, isang batang kinalulugdan ng Diyos. Tatlong buwan siyang inalagaan sa kanilang tahanan, 21 at(P) nang siya'y itapon, inampon siya ng anak na babae ng Faraon, at pinalaking parang sariling anak. 22 Tinuruan siya sa lahat ng karunungan ng mga Egipcio, at siya'y naging dakila sa salita at sa gawa.
23 “Nang(Q) si Moises ay apatnapung taon na, naisipan niyang dalawin ang kanyang mga kababayang Israelita upang tingnan ang kanilang kalagayan. 24 Nakita niyang inaapi ng isang Egipcio ang isa sa kanila, kaya't ipinagtanggol niya ito, at napatay niya ang Egipciong iyon. 25 Akala ni Moises ay mauunawaan ng kanyang mga kababayan na sila'y ililigtas ng Diyos sa pamamagitan niya. Ngunit hindi nila ito naunawaan. 26 Kinabukasan, may nakita siyang dalawang Israelitang nag-aaway, at sinikap niyang sila'y pagkasunduin. Sabi niya, ‘Mga kaibigan, pareho kayong Israelita. Bakit kayo nag-aaway?’ 27 Subalit tinabig siya ng lalaking nananakit at pinagsabihan ng ganito: ‘Sino ang naglagay sa iyo upang maging pinuno at hukom namin? 28 Nais mo rin ba akong patayin gaya ng ginawa mo kahapon doon sa Egipcio?’ 29 Nang(R) marinig ito ni Moises, siya'y tumakas at nanirahan sa lupain ng Midian. Doon ay nagkaroon siya ng dalawang anak na lalaki.
30 “Makalipas(S) ang apatnapung taon, samantalang si Moises ay nasa ilang na di-kalayuan sa Bundok ng Sinai, nagpakita sa kanya ang isang anghel sa isang nagliliyab na mababang punongkahoy. 31 Namangha si Moises sa kanyang nakita, at nang lapitan niya ito upang tingnang mabuti, narinig niya ang tinig ng Panginoon, 32 ‘Ako ang Diyos ng iyong mga ninuno, ang Diyos nina Abraham, Isaac at Jacob.’ Nanginig sa takot si Moises at hindi makatingin. 33 Sinabi sa kanya ng Panginoon, ‘Alisin mo ang iyong sandalyas sapagkat banal ang lupang kinatatayuan mo. 34 Nakita ko ang paghihirap ng aking bayan sa Egipto; narinig ko ang kanilang daing, at bumabâ ako upang sila'y iligtas. Halika't isusugo kita sa Egipto.’
35 “Itinakwil(T) nila ang Moises na ito nang kanilang sabihin, ‘Sino ang naglagay sa iyo upang maging pinuno at hukom namin?’ Ngunit ang Moises ding iyon ang isinugo ng Diyos upang mamuno at magligtas sa kanila, sa tulong ng anghel na nagpakita sa kanya sa mababang punongkahoy. 36 Sila(U) ay inilabas niya mula sa Egipto sa pamamagitan ng mga himalang ginawa niya roon, sa Dagat na Pula, at sa ilang sa loob ng apatnapung taon. 37 Siya(V) rin ang Moises na nagsabi sa mga Israelita, ‘Ang Diyos ay pipili ng isa sa inyo at gagawing propetang tulad ko.’ 38 Siya(W) ang kasama sa kapulungan ng mga Israelita sa ilang at ng anghel na nagsalita sa kanya at sa ating mga ninuno sa Bundok ng Sinai. Siya ang tumanggap ng mga salitang nagbibigay-buhay mula sa Diyos upang ibigay sa atin.
39 “Ngunit hindi siya sinunod ng ating mga ninuno. Sa halip, siya'y kanilang itinakwil, at mas gusto pa nilang magbalik sa Egipto. 40 Sinabi(X) pa nila kay Aaron, ‘Igawa mo kami ng mga diyos na mangunguna sa amin, sapagkat hindi namin alam kung ano na ang nangyari sa Moises na iyan na naglabas sa amin mula sa lupain ng Egipto.’ 41 At(Y) gumawa nga sila ng isang diyus-diyosan na may anyong guyang baka. Nag-alay sila ng handog at ipinagpista ang diyus-diyosang hinugis ng kanilang mga kamay. 42 Dahil(Z) diyan, itinakwil sila ng Diyos at hinayaang sumamba sa mga bituin sa langit, ayon sa nakasulat sa aklat ng mga propeta:
‘Bayang Israel, hindi naman talaga ako
ang tunay na hinandugan ninyo ng mga alay at mga hayop na pinatay
sa loob ng apatnapung taong kayo'y nasa ilang.
43 Sa halip, ang inyong dala-dala ay ang santuwaryo ni Molec,
at ang bituin ng inyong diyos na si Refan.
Dahil ginawa ninyo ang mga rebultong ito upang sambahin,
dadalhin ko kayong mga bihag sa kabila pa ng Babilonia.’
44 “Kasama(AA) ng ating mga ninuno sa ilang ang Toldang Tipanan na ipinagawa ng Diyos kay Moises ayon sa anyong ipinakita sa kanya. 45 Minana(AB) ito ng kanilang mga anak at dinala-dala habang sinasakop nila ang lupain ng mga bansang ipinalupig sa kanila ng Diyos sa pangunguna ni Josue. Ito'y nanatili roon hanggang sa kapanahunan ni David. 46 Kinalugdan(AC) ng Diyos si David, at humingi ito ng pahintulot na magtayo ng tahanan para sa Diyos[b] ng Israel. 47 Ngunit(AD) si Solomon na ang nagtayo ng tahanang iyon.
48 “Gayunman, ang Kataas-taasang Diyos ay hindi naninirahan sa mga bahay na ginawa ng tao. Sabi nga ng propeta,
49 ‘Ang(AE) langit ang aking trono,’ sabi ng Panginoon,
‘at ang lupa ang aking tuntungan.
Anong uri ng bahay ang itatayo ninyo para sa akin,
o anong lugar ang pagpapahingahan ko?
50 Hindi ba't ako ang gumawa ng lahat ng ito?’
51 “Napakatigas(AF) ng ulo ninyo! Ang mga puso at tainga ninyo ay parang sa mga pagano! Kung ano ang ginawa ng inyong mga ninuno, iyon din ang ginagawa ninyo ngayon. Lagi ninyong nilalabanan ang Espiritu Santo. 52 Sinong propeta ang hindi inusig ng inyong mga ninuno? Pinatay nila ang mga nagpahayag tungkol sa pagparito ng Matuwid na Lingkod na inyo namang ipinagkanulo at ipinapatay. 53 Tumanggap kayo ng kautusang ibinigay ng Diyos sa pamamagitan ng mga anghel, ngunit hindi naman ninyo ito sinunod.”
Ang Pagbato kay Esteban
54 Nagngitngit sa matinding galit kay Esteban ang buong Kataas-taasang Kapulungan ng mga Judio nang marinig ang mga ito. 55 Ngunit si Esteban, na puspos ng Espiritu Santo, ay tumingala sa langit, at nakita niya ang kaluwalhatian ng Diyos at si Jesus na nakatayo sa kanan ng Diyos. 56 Kaya't sinabi niya, “Tingnan ninyo! Nakikita kong bukás ang kalangitan, at ang Anak ng Tao na nakatayo sa kanan ng Diyos.”
57 Tinakpan nila ang kanilang mga tainga at nagsigawan. Pagkatapos, sabay-sabay nilang sinugod si Esteban 58 at kinaladkad siya palabas ng lungsod upang batuhin. Inilagay ng mga saksi ang kanilang mga balabal sa paanan ng isang binatang nagngangalang Saulo. 59 At habang binabato nila si Esteban, nanalangin siya ng ganito: “Panginoong Jesus, tanggapin mo po ang aking espiritu.” 60 Lumuhod si Esteban at sumigaw nang malakas, “Panginoon, huwag mo po silang pananagutin sa kasalanang ito!”
At pagkasabi nito, siya'y namatay.
Footnotes
- Mga Gawa 7:18 ng Egipto: Sa ibang manuskrito’y hindi nakasulat ang mga salitang ito.
- Mga Gawa 7:46 sa Diyos: Sa ibang manuskrito'y sa mga mamamayan .
Acts 7
Modern English Version
Stephen’s Speech
7 Then the high priest said, “Are these things so?”
2 He said, “Brothers and fathers, listen! The God of glory appeared to our father Abraham, when he was in Mesopotamia, before he lived in Harran, 3 and said to him, ‘Leave your country and your relatives, and come to the land which I will show you.’[a]
4 “Then he departed from the land of the Chaldeans and lived in Harran. When his father died, He removed him from there to this land in which you now live. 5 He gave him no inheritance in it, nor a foothold, and promised to give it to him as a possession and to his descendants after him while he had no child. 6 God spoke in this way, ‘Your descendants shall be sojourners in a land belonging to others, who will enslave them and mistreat them four hundred years.[b] 7 And I will judge the nation to whom they will be enslaved,’[c] said God. ‘After that they shall come out and worship Me in this place.’[d] 8 Then He gave him the covenant of circumcision. And Abraham became the father of Isaac and circumcised him on the eighth day. And Isaac became the father of Jacob, and Jacob of the twelve patriarchs.
9 “The patriarchs, moved with envy, sold Joseph into Egypt. But God was with him, 10 and delivered him out of all his afflictions, and gave him favor and wisdom before Pharaoh, king of Egypt, who appointed him governor over Egypt and all his house.
11 “Then a famine came over all Egypt and Canaan with great affliction, and our fathers found no sustenance. 12 But when Jacob heard that there was grain in Egypt, he sent out our fathers the first time. 13 During the second time Joseph was made known to his brothers, and Joseph’s family became known to Pharaoh. 14 Then Joseph sent and called for his father Jacob and all his kindred, seventy-five souls. 15 Then Jacob went down into Egypt. And he and our fathers died, 16 and were carried to Shechem and put in the tomb that Abraham had bought for a price of silver from the sons of Hamor, the father of Shechem.
17 “When the time of the promise drew near, which God had sworn to Abraham, the people grew and multiplied in Egypt 18 until another king rose up who did not know Joseph.[e] 19 He dealt deceitfully with our people and mistreated our fathers, forcing them to put out their young children, that they might not live.
20 “At that time Moses was born, and was fair in the sight of God. And he was reared for three months in his father’s house. 21 When he was put out, Pharaoh’s daughter took him up and reared him as her own son. 22 Moses was educated in all the wisdom of the Egyptians and was powerful in words and in deeds.
23 “When he was forty years old, it came to his heart to visit his brothers, the sons of Israel. 24 But seeing one being wronged, he defended him, and avenged him who was oppressed, and struck the Egyptian. 25 He supposed that his brothers would understand that God would deliver them by his hand, but they did not understand. 26 On the next day he appeared to them as they fought and tried to reconcile them in peace, saying, ‘Men, you are brothers. Why do you wrong each other?’[f]
27 “But the one wronging his neighbor pushed him away, saying, ‘Who appointed you a ruler and a judge over us? 28 Will you kill me as you killed the Egyptian yesterday?’[g] 29 Moses fled at this word and became a sojourner in the land of Midian,[h] where he became the father of two sons.
30 “When forty years had passed, an angel of the Lord appeared to him in the wilderness of Mount Sinai, in a flame of fire in a bush.[i] 31 When Moses saw it, he marveled at the sight. As he drew near to look at it, the voice of the Lord came to him, saying, 32 ‘I am the God of your fathers, the God of Abraham and the God of Isaac and the God of Jacob.’[j] Moses trembled and dared not look.
33 “Then the Lord said to him, ‘Take off the shoes from your feet, for the place where you are standing is holy ground.[k] 34 I have indeed seen the oppression of My people who are in Egypt. I have heard their groaning, and I have come down to deliver them. Now come, I will send you to Egypt.’[l]
35 “This Moses, whom they rejected, saying, ‘Who appointed you a ruler and a judge?’[m] God sent as both ruler and redeemer by the hand of the angel who appeared to him in the bush. 36 He led them out after he had shown wonders and signs in the land of Egypt, and at the Red Sea, and for forty years in the wilderness.
37 “This is the Moses who said to the sons of Israel, ‘The Lord your God will raise up for you a prophet like me from your brothers. Him you shall hear.’[n] 38 This is he who was in the congregation in the wilderness with the angel who spoke to him on Mount Sinai, and with our fathers, who received living oracles to give to us, 39 whom our fathers would not obey, but thrust away. And in their hearts they turned back to Egypt, 40 saying to Aaron, ‘Make for us gods to go before us. For we do not know what has become of this Moses, who led us out of the land of Egypt.’[o] 41 So they made a calf in those days, and offered a sacrifice to the idol, and rejoiced in the works of their hands. 42 But God turned and gave them up to worship the host of heaven, as it is written in the book of the Prophets:
‘O House of Israel, have you offered to Me slain animals and sacrifices
for forty years in the wilderness?
43 Yes, you even raised the shrine of Moloch,
and the star of your god Remphan,
idols which you made to worship;
therefore I will exile you beyond Babylon.’[p]
44 “Our fathers had the tabernacle of witness in the wilderness, telling Moses to make it as He had commanded, according to the pattern that he had seen, 45 which our fathers, having received it, brought with Joshua into the land possessed by the Gentiles, whom God drove out in front of our fathers until the days of David, 46 who found favor in the presence of God and asked to find a tabernacle for the God of Jacob. 47 But Solomon built Him a house.
48 “However, the Most High does not dwell in houses made with hands. As the prophet says:
49 ‘Heaven is My throne,
and the earth is My footstool.
What house will you build for Me? says the Lord,
or what is the place of My rest?
50 Has not My hand made all these things?’[q]
51 “You stiff-necked people, uncircumcised in heart and ears! You always resist the Holy Spirit. As your fathers did, so do you. 52 Which of the prophets have your fathers not persecuted? They have even killed those who foretold the coming of the Righteous One, of whom you have now become the betrayers and murderers, 53 who have received the law by the disposition of angels, but have not kept it.”
The Stoning of Stephen
54 When they heard these things, they were cut to the heart, and they gnashed their teeth at him. 55 But being full of the Holy Spirit, he gazed into heaven and saw the glory of God, and Jesus standing at the right hand of God, 56 and said, “Look! I see the heavens opened and the Son of Man standing at the right hand of God.”
57 Then they cried out with a loud voice, closed their ears, and rushed at him in unison. 58 And they threw him out of the city and stoned him. The witnesses laid down their garments at the feet of a young man named Saul.
59 They stoned Stephen as he was calling on God, praying, “Lord Jesus, receive my spirit.” 60 Then he knelt down and cried with a loud voice, “Lord, do not hold this sin against them.” Having said this, he fell asleep.
Footnotes
- Acts 7:3 Ge 12:1.
- Acts 7:6 Ge 15:13.
- Acts 7:7 Ge 15:14.
- Acts 7:7 Ex 3:12.
- Acts 7:18 Ex 1:8.
- Acts 7:26 Ex 2:13.
- Acts 7:28 Ex 2:14.
- Acts 7:29 Ex 2:11–15.
- Acts 7:30 Ex 3:1–4.
- Acts 7:32 Ex 3:6.
- Acts 7:33 Ex 3:5.
- Acts 7:34 Ex 3:7, 10.
- Acts 7:35 Ex 2:14.
- Acts 7:37 Dt 18:15.
- Acts 7:40 Ex 32:1, 23.
- Acts 7:43 Am 5:25–27.
- Acts 7:50 Isa 66:1–2.
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
The Holy Bible, Modern English Version. Copyright © 2014 by Military Bible Association. Published and distributed by Charisma House.
