2 Kings 2
Expanded Bible
Elijah Is Taken to Heaven
2 When the Lord was about to take Elijah by a whirlwind up into heaven, Elijah and Elisha were leaving Gilgal. 2 Elijah said to Elisha, “Please stay here. The Lord has ·told me to go to [L sent me as far as] Bethel.”
But Elisha said, “As the Lord lives, and as you live, I won’t leave you.” So they went down to Bethel. 3 The ·groups [company; brotherhood; L sons] of prophets at Bethel came out to Elisha and said to him, “Do you know the Lord will take your ·master [lord] away from you today?”
Elisha said, “Yes, I know, ·but don’t talk about it [be quiet/still].”
4 Elijah said to him, “Stay here, Elisha, because the Lord has sent me to Jericho.”
But Elisha said, “As the Lord lives, and as you live, I won’t leave you.”
So they went to Jericho. 5 The ·groups [company; brotherhood; L sons] of prophets at Jericho came to Elisha and said, “Do you know that the Lord will take your ·master [lord] away from you today?”
Elisha answered, “Yes, I know, ·but don’t talk about it [be quiet/still].”
6 Elijah said to Elisha, “Stay here. The Lord has sent me to the Jordan River.”
Elisha answered, “As the Lord lives, and as you live, I won’t leave you.”
So the two of them went on. 7 Fifty men of the ·groups [company; brotherhood; L sons] of prophets came and stood ·far [at a distance] from where Elijah and Elisha were standing by the Jordan. 8 Elijah took off his ·coat [cloak; T mantle], ·rolled [folded] it up, and hit the water. The water divided to ·the right and to the left [L one side and the other], and Elijah and Elisha crossed over on dry ground [C reminiscent of the crossing of the Sea; Ex. 14].
9 After they had crossed over, Elijah said to Elisha, “What can I do for you before I am taken from you?”
Elisha said, “Leave me a double ·share [portion] of your spirit [C like a firstborn heir (Deut. 21:17), he asks for double the blessing of other followers of Elijah, not twice as much as Elijah].”
10 Elijah said, “You have asked a ·hard [difficult] thing. But if you see me when I am taken from you, it will be ·yours [as you request]. If you don’t, it won’t happen.”
11 As they were walking along and talking, a chariot of fire and horses of fire appeared and ·separated [drove between] Elijah from Elisha. Then Elijah ·went up [ascended] to heaven in a whirlwind. 12 Elisha saw it and shouted, “My father! My father! The chariots of Israel and ·their horsemen [its charioteers/or horses]!” And Elisha did not see him anymore. Then Elisha grabbed his own clothes and tore them in two [C a sign of mourning or distress].
13 He picked up Elijah’s ·coat [cloak; T mantle] that had fallen from him. Then he returned and stood on the bank of the Jordan. 14 Elisha hit the water with Elijah’s ·coat [cloak; T mantle] and said, “Where is the Lord, the God of Elijah?” When he hit the water, it divided to ·the right and to the left [L one side and the other], and Elisha crossed over [2:8].
15 The ·groups [company; brotherhood; L sons] of prophets at Jericho were watching from a distance and said, “·Elisha now has the spirit Elijah had [L Elijah’s spirit now rests on Elisha].” And they came to meet him, bowing down to the ground before him. 16 They said to him, “There are fifty ·strong [able] men with us. Please let them go and look for your ·master [lord]. Maybe the Spirit of the Lord has taken Elijah up and set him down on some mountain or in some valley.”
But Elisha answered, “No, don’t send them.”
17 When the ·groups [company; brotherhood; L sons] of prophets had begged Elisha until he ·couldn’t refuse them anymore [was too embarrassed/ashamed to refuse], he said, “Send them.” So they sent fifty men who looked for three days, but they could not find him. 18 Then they came back to Elisha at Jericho where he was staying. He said to them, “I told you not to go, didn’t I?”
Elisha Makes the Water of Jericho Pure
19 The people of the city said to Elisha, “Look, ·master [lord], this city is ·a nice place to live [well/pleasantly situated/located] as you can see. But the water is so bad the land ·cannot grow crops [is unproductive/unfruitful].”
20 Elisha said, “Bring me a new bowl and put salt in it.” So they brought it to him.
21 Then he went out to the ·spring [water source] and threw the salt in it. He said, “·This is what the Lord says [T Thus says the Lord]: ‘I have ·healed [purified; made wholesome] this water. From now on it won’t cause death, ·and it won’t keep the land from growing crops [or unfruitfulness/unproductiveness/or miscarriage].’” 22 So the water has been ·healed [purified; made wholesome] to this day just as Elisha had said.
Boys Make Fun of Elisha
23 From there Elisha went up to Bethel. On the way some boys came out of the city and ·made fun of [mocked; jeered at; Ps. 1:1; Prov. 1:22; 3:34; 13:1; Gal. 6:7] him. They said to him, “Go ·up too, you baldhead [away, baldy]! Go ·up too, you baldhead [away, baldy]!” 24 Elisha turned around, looked at them, and put a curse on them in the name of the Lord. Then two mother bears came out of the woods and ·tore [mauled] forty-two of the boys to pieces. 25 Elisha went to Mount Carmel and from there he returned to Samaria.
2 Koningen 2
Het Boek
Elia wordt door God opgenomen
2 1,2 Het tijdstip naderde waarop de Here Elia met behulp van een wervelwind in de hemel zou opnemen. Bij hun vertrek uit Gilgal zei Elia tegen Elisa: ‘Blijf hier, want ik moet van de Here naar Betel gaan.’ Maar Elisa antwoordde: ‘Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten!’ Dus gingen zij samen op weg naar Betel. 3 Daar kwamen de jonge profeten uit Betel hen tegemoet en vroegen Elisa: ‘Weet u dat de Here Elia vandaag van u zal wegnemen?’ ‘Stil maar,’ zei Elisa, ‘ik weet het.’ 4 Toen zei Elia tegen Elisa: ‘Blijf maar hier in Betel, want de Here stuurt mij nu naar Jericho.’ Maar opnieuw zei Elisa: ‘Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten.’ En zo gingen zij samen naar Jericho. 5 Ook in Jericho zeiden de jonge profeten tegen Elisa: ‘Weet u dat de Here Elia vandaag van u zal wegnemen?’ En Elisa antwoordde: ‘Stil maar, ik weet het.’ 6,7 Elia zei tegen Elisa: ‘Blijf nu maar hier, want de Here wil dat ik naar de Jordaan ga.’ Maar net als de vorige keren zei Elisa: ‘Ik zweer bij God dat ik u niet zal verlaten.’ Zij gingen samen op weg en stonden na enige tijd bij de Jordaan. Van een afstand keken vijftig jonge profeten naar wat ging gebeuren. 8 Toen vouwde Elia zijn mantel op en sloeg daarmee op het water. De rivier spleet in tweeën en zij liepen over het droge naar de overkant.
9 Aan de overkant gekomen, zei Elia tegen Elisa: ‘Welke wens van je zal ik vervullen, voordat ik word weggenomen?’ Elisa antwoordde: ‘Laat mij twee keer zo wijs zijn als u.’ 10 ‘Je hebt iets heel moeilijks gevraagd,’ zei Elia. ‘Als je mij ziet wanneer ik word weggenomen, zal je wens worden vervuld. Zo niet, dan gebeurt het niet.’ 11 Terwijl zij al pratend verder liepen, verscheen opeens een vurige strijdwagen, getrokken door paarden van vuur, die tussen hen door reed en hen van elkaar scheidde. Tegelijkertijd werd Elia door een wervelwind in de strijdwagen naar de hemel gedragen. 12 Elisa zag het gebeuren en schreeuwde: ‘Mijn vader! Mijn vader! De Wagens en Ruiters van Israël!’ Toen Elia uit het zicht was verdwenen, scheurde Elisa zijn kleren in tweeën. 13,14 Daarna raapte hij Eliaʼs mantel op, ging terug naar de oever van de Jordaan en sloeg met de mantel op het water. ‘Waar is de Here, de God van Elia?’ riep hij luid. Toen week het water uiteen en Elisa liep naar de overkant.
15 Toen de jonge profeten uit Jericho zagen wat er was gebeurd, riepen zij: ‘De geest van Elia rust op Elisa!’ Zij gingen hem tegemoet en bogen voor hem neer.
16 ‘Heer,’ zeiden zij, ‘u hoeft maar één woord te zeggen en vijftig flinke mannen onder ons zullen dit hele gebied uitkammen om uw meester te vinden. Misschien heeft de Geest van de Here hem op een berg of in een van de dalen neergezet.’ ‘Nee,’ antwoordde Elisa, ‘doe geen moeite.’ 17 Maar zij bleven net zolang aandringen tot hij niet meer kon weigeren en zei: ‘Goed, ga dan maar zoeken.’ De vijftig mannen zochten drie dagen lang, maar konden hem niet vinden. 18 Elisa was nog steeds in Jericho toen zij terugkwamen. ‘Heb ik jullie niet gezegd dat het geen zin had?’ was het enige dat hij zei.
19 De burgers van de stad zeiden tegen Elisa: ‘Wij hebben een probleem: de stad ligt gunstig, zoals u wel zult hebben gezien. Het water is echter slecht en de grond veroorzaakt misgeboorten.’ 20 Daarop zei hij: ‘Breng mij een nieuwe schaal, gevuld met zout.’ Zij brachten hem het gevraagde. 21 Hij liep naar de bron van de stad, gooide het zout erin en zei: ‘Zo spreekt de Here: Ik maak dit water gezond. Het zal niet langer dood of onvruchtbaarheid veroorzaken.’ 22 Het water werd inderdaad gereinigd, precies zoals Elisa had gezegd.
23 Vanuit Jericho ging hij naar Betel. Terwijl hij over de weg liep, scholden enkele kleine jongens uit de stad hem uit en riepen: ‘Vlieg op, kaalkop! Vlieg op, kaalkop!’ 24 Hij draaide zich om en vervloekte hen in de naam van de Here. Onmiddellijk kwamen twee beren uit de bossen tevoorschijn en doodden tweeënveertig kinderen. 25 Elisa ging van daaruit naar de berg Karmel, waarna hij terugging naar Samaria.
The Expanded Bible, Copyright © 2011 Thomas Nelson Inc. All rights reserved.
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.