Añadir traducción en paralelo Imprimir Opciones de la página

11 Then King David sent Zadok and Abiathar, the priests, to say to the elders of Judah, “Why are you the last ones to welcome back the king into his palace? For I have heard that all Israel is ready. 12 You are my relatives, my own tribe, my own flesh and blood! So why are you the last ones to welcome back the king?” 13 And David told them to tell Amasa, “Since you are my own flesh and blood, like Joab, may God strike me and even kill me if I do not appoint you as commander of my army in his place.”

14 Then Amasa[a] convinced all the men of Judah, and they responded unanimously. They sent word to the king, “Return to us, and bring back all who are with you.”

David’s Return to Jerusalem

15 So the king started back to Jerusalem. And when he arrived at the Jordan River, the people of Judah came to Gilgal to meet him and escort him across the river. 16 Shimei son of Gera, the man from Bahurim in Benjamin, hurried across with the men of Judah to welcome King David. 17 A thousand other men from the tribe of Benjamin were with him, including Ziba, the chief servant of the house of Saul, and Ziba’s fifteen sons and twenty servants. They rushed down to the Jordan to meet the king. 18 They crossed the shallows of the Jordan to bring the king’s household across the river, helping him in every way they could.

David’s Mercy to Shimei

As the king was about to cross the river, Shimei fell down before him. 19 “My lord the king, please forgive me,” he pleaded. “Forget the terrible thing your servant did when you left Jerusalem. May the king put it out of his mind. 20 I know how much I sinned. That is why I have come here today, the very first person in all Israel[b] to greet my lord the king.”

21 Then Abishai son of Zeruiah said, “Shimei should die, for he cursed the Lord’s anointed king!”

22 “Who asked your opinion, you sons of Zeruiah!” David exclaimed. “Why have you become my adversary[c] today? This is not a day for execution, for today I am once again the king of Israel!” 23 Then, turning to Shimei, David vowed, “Your life will be spared.”

David’s Kindness to Mephibosheth

24 Now Mephibosheth,[d] Saul’s grandson, came down from Jerusalem to meet the king. He had not cared for his feet, trimmed his beard, or washed his clothes since the day the king left Jerusalem. 25 “Why didn’t you come with me, Mephibosheth?” the king asked him.

26 Mephibosheth replied, “My lord the king, my servant Ziba deceived me. I told him, ‘Saddle my donkey[e] so I can go with the king.’ For as you know I am crippled. 27 Ziba has slandered me by saying that I refused to come. But I know that my lord the king is like an angel of God, so do what you think is best. 28 All my relatives and I could expect only death from you, my lord, but instead you have honored me by allowing me to eat at your own table! What more can I ask?”

29 “You’ve said enough,” David replied. “I’ve decided that you and Ziba will divide your land equally between you.”

30 “Give him all of it,” Mephibosheth said. “I am content just to have you safely back again, my lord the king!”

David’s Kindness to Barzillai

31 Barzillai of Gilead had come down from Rogelim to escort the king across the Jordan. 32 He was very old—eighty years of age—and very wealthy. He was the one who had provided food for the king during his stay in Mahanaim. 33 “Come across with me and live in Jerusalem,” the king said to Barzillai. “I will take care of you there.”

34 “No,” he replied, “I am far too old to go with the king to Jerusalem. 35 I am eighty years old today, and I can no longer enjoy anything. Food and wine are no longer tasty, and I cannot hear the singers as they sing. I would only be a burden to my lord the king. 36 Just to go across the Jordan River with the king is all the honor I need! 37 Then let me return again to die in my own town, where my father and mother are buried. But here is your servant, my son Kimham. Let him go with my lord the king and receive whatever you want to give him.”

38 “Good,” the king agreed. “Kimham will go with me, and I will help him in any way you would like. And I will do for you anything you want.” 39 So all the people crossed the Jordan with the king. After David had blessed Barzillai and kissed him, Barzillai returned to his own home.

40 The king then crossed over to Gilgal, taking Kimham with him. All the troops of Judah and half the troops of Israel escorted the king on his way.

An Argument over the King

41 But all the men of Israel complained to the king, “The men of Judah stole the king and didn’t give us the honor of helping take you, your household, and all your men across the Jordan.”

42 The men of Judah replied, “The king is one of our own kinsmen. Why should this make you angry? We haven’t eaten any of the king’s food or received any special favors!”

43 “But there are ten tribes in Israel,” the others replied. “So we have ten times as much right to the king as you do. What right do you have to treat us with such contempt? Weren’t we the first to speak of bringing him back to be our king again?” The argument continued back and forth, and the men of Judah spoke even more harshly than the men of Israel.

The Revolt of Sheba

20 There happened to be a troublemaker there named Sheba son of Bicri, a man from the tribe of Benjamin. Sheba blew a ram’s horn and began to chant:

“Down with the dynasty of David!
    We have no interest in the son of Jesse.
Come on, you men of Israel,
    back to your homes!”

So all the men of Israel deserted David and followed Sheba son of Bicri. But the men of Judah stayed with their king and escorted him from the Jordan River to Jerusalem.

When David came to his palace in Jerusalem, he took the ten concubines he had left to look after the palace and placed them in seclusion. Their needs were provided for, but he no longer slept with them. So each of them lived like a widow until she died.

Then the king told Amasa, “Mobilize the army of Judah within three days, and report back at that time.” So Amasa went out to notify Judah, but it took him longer than the time he had been given.

Then David said to Abishai, “Sheba son of Bicri is going to hurt us more than Absalom did. Quick, take my troops and chase after him before he gets into a fortified town where we can’t reach him.”

So Abishai and Joab,[f] together with the king’s bodyguard[g] and all the mighty warriors, set out from Jerusalem to go after Sheba. As they arrived at the great stone in Gibeon, Amasa met them. Joab was wearing his military tunic with a dagger strapped to his belt. As he stepped forward to greet Amasa, he slipped the dagger from its sheath.[h]

“How are you, my cousin?” Joab said and took him by the beard with his right hand as though to kiss him. 10 Amasa didn’t notice the dagger in his left hand, and Joab stabbed him in the stomach with it so that his insides gushed out onto the ground. Joab did not need to strike again, and Amasa soon died. Joab and his brother Abishai left him lying there and continued after Sheba.

11 One of Joab’s young men shouted to Amasa’s troops, “If you are for Joab and David, come and follow Joab.” 12 But Amasa lay in his blood in the middle of the road, and Joab’s man saw that everyone was stopping to stare at him. So he pulled him off the road into a field and threw a cloak over him. 13 With Amasa’s body out of the way, everyone went on with Joab to capture Sheba son of Bicri.

Notas al pie

  1. 19:14 Or David; Hebrew reads he.
  2. 19:20 Hebrew in the house of Joseph.
  3. 19:22 Or my prosecutor.
  4. 19:24 Mephibosheth is another name for Merib-baal.
  5. 19:26 As in Greek, Syriac, and Latin versions; Hebrew reads I will saddle a donkey for myself.
  6. 20:7a Hebrew So Joab’s men.
  7. 20:7b Hebrew the Kerethites and Pelethites; also in 20:23.
  8. 20:8 Hebrew As he stepped forward, it fell out.

11-12 Sa dihang nabalitaan ni Haring David ang ilang gihisgotan, nagpadala siyag mensahe sa mga pari nga si Zadok ug si Abiatar, nga nagaingon, “Isulti ninyo kini ngadto sa mga tigdumala sa Juda: ‘Nabalitaan ko nga gusto sa inyong mga lumulupyo nga ibalik ako ingon nga hari. Nganong naulahi man kamo sa pagpabalik kanako ingon nga hari? Dili ba mga paryente ko man kamo ug mga kadugo ko pa gayod?’ 13 Ug isulti usab ninyo kini ngadto kang Amasa, ‘Tungod kay kadugo ko ikaw, himuon ko ikaw nga komander sa akong mga sundalo puli kang Joab. Kon dili ko kini himuon, hinaut nga silotan ako sa Dios sa labihan gayod.’ ”

14 Nakombinse ang tanang taga-Juda ug nagkahiusa sila sa ilang desisyon. Nagpadala silag mensahe ngadto kang David nga nagaingon, “Balik na dinhi kanamo uban sa tanan mong mga tawo.”

15 Busa mibalik si David. Ug sa pag-abot niya sa Suba sa Jordan, gitagbo siya sa taga-Juda nga miadto didto sa Gilgal sa pagtabang kaniya sa pagtabok sa suba. 16 Midali-dali usab pag-uban sa pagtagbo kang David si Shimei nga anak ni Gera, nga usa ka Benjaminhon nga gikan sa Bahurim. 17 May kauban siyang 1,000 ka mga Benjaminhon, apil na niini si Ziba nga alagad sa pamilya ni Saul, ug ang iyang 15 ka mga anak nga lalaki ug 20 ka sulugoon. Midali-dali gayod sila sa pagtagbo kang David didto sa Suba sa Jordan. 18 Gitabangan nilang tanan si David ug ang iyang panimalay sa pagtabok sa suba, ug gituman nila ang tanang gipabuhat ni David.

Ang Kaayo ni David kang Shimei

Sa dihang motabok na si David sa Suba sa Jordan, miluhod si Shimei sa iyang atubangan 19 ug miingon siya, “Mahal nga hari, pasayloa ako. Hinaut nga kalimtan mo na ang akong daotang gihimo kanimo sa dihang mibiya ka sa Jerusalem. 20 Nasayod ko nga nakasala gayod ako, Mahal nga Hari. Mao gani nga una gayod akong mianhi dinhi kay sa ubang mga tribo sa amihan[a] aron sa pagtagbo kanimo.”

21 Unya miingon si Abishai nga anak ni Zeruya, “Dili ba nga angay mang patyon si Shimei tungod kay gipanghimaraot niya ang hari nga pinili sa Ginoo?” 22 Apan miingon si David, “Kamong mga anak ni Zeruya, unsay inyong labot? Mora kamog akong mga kaaway! Ayaw ninyog supaka ang akong hukom. Ako na karon ang hari sa Israel, ug walay tawo nga pagapatyon karong adlawa.” 23 Busa miingon si David kang Shimei, “Ipanumpa ko nga dili ka patyon.”

24-25 Miadto usab didto si Mefiboshet nga apo ni Saul sa pagtagbo kang David. Gikan siya sa Jerusalem. Wala siya makapanghimasa sa iyang tiil, wala makapamalbas, ug wala usab makailis sa iyang bisti sukad sa pagbiya ni David sa Jerusalem hangtod nga nahibalik kini nga luwas sa kakuyaw. Sa pag-abot niya didto, gipangutana siya ni David, “Mefiboshet, nganong wala ka man mouban kanako?” 26 Mitubag siya, “Mahal nga Hari, nahibalo ka nga bakol ako. Giingnan ko ang akong sulugoon nga si Ziba nga andamon ang akong asno aron makasakay ako ug makauban kanimo. Apan gilimbongan niya ako, 27 ug gibutang-butangan niya ako kanimo pinaagi sa pag-ingon nga kuno dili ako mouban. Apan nahibalo ka sa tinuod kay sama ikaw sa anghel sa Dios. Busa himoa ang giisip mong maayo. 28 Angay lang unta nga patyon mo ang tanang kaliwat sa akong lolo, apan gihatagan mo ako nga imong alagad ug pabor nga mokaon uban kanimo. Busa unsa may akong katungod sa pagpangayo kanimo ug pabor?” 29 Miingon si David kaniya, “Husto na kana. Nakahukom na ako nga tungaon ninyo ni Ziba ang yuta ni Saul.” 30 Miingon si Mefiboshet sa hari, “Ihatag na lang kaniya ang tanan. Alang kanako kontento na ako nga nakauli ka nga luwas sa kakuyaw.”

Ang Kaayo ni David kang Barzilai

31 Miadto usab kang David si Barzilai nga taga-Gilead gikan sa Rogelim. Gusto usab siyang motabang sa pagtabok nila ni David sa Suba sa Jordan. 32 Tigulang na si Barzilai; 80 na ang iyang edad. Adunahan kaayo siya, ug siya ang naghatag sa mga kinahanglanon ni David sa dihang didto pa kini magpuyo sa Mahanaim. 33 Miingon si David kaniya, “Tabok uban kanako ug puyo sa Jerusalem. Ako ang bahala kanimo didto.” 34 Apan mitubag si Barzilai, “Dili na ako magdugay, nganong mouban pa man ako kanimo sa Jerusalem? 35 80 na ka tuig ako karon, ug dili na ako makahibalo kon unsay maanindot ug dili. Dili na ako makatagamtam sa kalami sa akong kaonon ug imnon. Dili na ako makadungog sa mga mag-aawit. Makasagabal lang ako kanimo, Mahal nga Hari. 36 Gusto lang akong mouban sa paghatod kanimo tabok sa Jordan, nganong gantihan mo man ako ug sama niana? 37 Tugoti na lang ako sa pagpauli, aron adto ako mamatay sa akong kaugalingong lungsod, diin gilubong ang akong ginikanan. Apan ania ang akong anak nga si Kimham nga moalagad kanimo. Dad-a siya, ug himoa kaniya ang gihunahuna mo nga maayo.” 38 Mitubag ang hari, “Paubanon ko siya kanako ug himuon ko kaniya ang bisan unsa nga maayo alang kanimo. Himuon ko usab alang kanimo ang bisan unsa nga ihangyo mo kanako.” 39 Gigakos ni David si Barzilai ug gipanalanginan. Unya mitabok si David ug ang tanan niyang tawo sa Suba sa Jordan. Ug mipauli si Barzilai sa iyang balay.

40 Mipadayon si David ngadto sa Gilgal uban si Kimham ug ang tanang sundalo sa Juda ug ang katunga sa sundalo sa Israel nga mikuyog kaniya pagtabok.

41 Unya, miadto kang David ang mga sundalo sa Israel ug mireklamo kon nganong ang mga taga-Juda nga ilang kadugo ang nangunay sa pagpatabok kaniya ug sa iyang panimalay, ug sa tanan niyang tawo. 42 Mitubag ang mga sundalo sa Juda sa mga taga-Israel, “Gihimo namo kini tungod kay ang hari among duol nga paryente. Busa nganong mangasuko man kamo? Ngano, nakadawat ba kami ug pagkaon o bisan unsa nga gasa gikan kaniya? Wala gayod! 43 Mitubag ang mga sundalo sa Israel, “Napulo kami ka tribo sa Israel, busa mas dako ang among katungod sa hari kay kaninyo. Nganong gitamay man ninyo kami? Dili ba nga kami man ang unang miingon nga pabalikon nato ang atong hari?” Apan dili palupig ang mga taga-Juda, ug sakit silang manubag sa mga taga-Israel.

Mirebelde si Sheba kang David

20 Unya, may usa ka tawo didto nga Benjaminhon nga kanunay lang nagapangita ug samok. Ang iyang ngalan mao si Sheba, ug anak siya ni Bicri. Gipatingog niya ang budyong ug misinggit, “Mga taga-Israel, wala kitay labot kang David nga anak ni Jesse! Mamauli kitang tanan!” Busa gibiyaan sa mga taga-Israel si David ug misunod kang Sheba nga anak ni Bicri. Apan nagpabilin ang mga taga-Juda uban sa ilang hari, ug giubanan nila siya gikan sa Suba sa Jordan hangtod sa Jerusalem.

Sa dihang nakabalik na si David sa iyang palasyo sa Jerusalem, nagpasugo siya nga dad-on sa usa ka balay ang iyang napulo ka asawa nga iyang gibilin sa pag-atiman sa palasyo, ug gipaguwardyahan niya sila. Gihatagan niya sila sa ilang mga kinahanglanon, apan wala na siya makigdulog kanila. Didto sila magpuyo ingon nga mga biyuda hangtod nga nangamatay sila.

Unya miingon ang hari kang Amasa, “Tawga ang mga sundalo sa Juda, ug anhi kamo kanako sa ikatulo ka adlaw gikan karon.” Busa milakaw si Amasa ug gitawag ang mga sundalo sa Juda. Apan wala siya makabalik sa adlaw nga gitakda kaniya sa hari. Busa miingon ang hari kang Abishai, “Mas grabe pa unya nga kadaot ang himuon kanato ni Sheba kay sa gihimo ni Absalom. Busa dad-a ang akong mga tawo ug gukda ninyo siya. Kay tingalig makailog siyag pinarilan nga mga lungsod, ug makaikyas siya gikan kanato.”

Busa mibiya si Abishai sa Jerusalem aron sa paggukod kang Sheba nga anak ni Bicri. Giuban niya si Joab ug ang mga sakop niini, ang mga badigard ni David nga mga Keretnon ug mga Peletnon, ug ang tanang maisog nga mga sundalo. Sa didto na sila sa dakong bato sa Gibeon, naabtan sila ni Amasa. Nakauniporme si Joab ug may gitakin siyang espada. Samtang nagpaduol siya kang Amasa, gisikrito niya pag-ibot ang iyang espada.[b] Miingon siya kang Amasa, “Kumusta ka igsoon?” Unya gikuptan niya sa iyang tuong kamot ang bungot ni Amasa aron kunohay mohalok kaniya. 10 Apan wala makabantay si Amasa sa espada sa walang kamot ni Joab. Gidunggab siya ni Joab sa tiyan ug nayagyag ang iyang tinai sa yuta ug namatay siya. Busa wala na siya dunggaba pa pag-usab ni Joab. Unya nagpadayon si Joab ug ang iyang igsoon nga si Abishai sa paggukod kang Sheba. 11 Mitindog sa tapad ni Amasa ang usa sa mga tawo ni Joab, ug miingon ngadto sa mga tawo ni Amasa, “Kon dapig kamo kang Joab ug kang David, sunod kamo kang Joab!” 12 Nagbuy-od sa tunga sa dalan si Amasa nga naligo sa iyang kaugalingong dugo. Ang tanang makakita kaniya mohunong gayod sa pagtan-aw. Busa sa dihang namatikdan kini sa tawo ni Joab, giguyod niya ang patayng lawas ni Amasa gikan sa dalan ug gidala sa uma, ug gitabonan kini ug panapton. 13 Sa dihang nakuha na ang patayng lawas ni Amasa sa dalan, mipadayon ang tanan sa pagsunod kang Joab aron sa paggukod kang Sheba.

Notas al pie

  1. 19:20 kay sa ubang mga tribo sa amihan: sa literal, sa tibuok panimalay ni Jose.
  2. 20:8 gisikrito niya pag-ibot ang iyang espada: o, nahulog ang espada.