Add parallel Print Page Options

Joab Arranges for Absalom’s Return

14 Joab realized how much the king longed to see Absalom. So he sent for a woman from Tekoa who had a reputation for great wisdom. He said to her, “Pretend you are in mourning; wear mourning clothes and don’t put on lotions.[a] Act like a woman who has been mourning for the dead for a long time. Then go to the king and tell him the story I am about to tell you.” Then Joab told her what to say.

When the woman from Tekoa approached[b] the king, she bowed with her face to the ground in deep respect and cried out, “O king! Help me!”

“What’s the trouble?” the king asked.

“Alas, I am a widow!” she replied. “My husband is dead. My two sons had a fight out in the field. And since no one was there to stop it, one of them was killed. Now the rest of the family is demanding, ‘Let us have your son. We will execute him for murdering his brother. He doesn’t deserve to inherit his family’s property.’ They want to extinguish the only coal I have left, and my husband’s name and family will disappear from the face of the earth.”

“Leave it to me,” the king told her. “Go home, and I’ll see to it that no one touches him.”

“Oh, thank you, my lord the king,” the woman from Tekoa replied. “If you are criticized for helping me, let the blame fall on me and on my father’s house, and let the king and his throne be innocent.”

10 “If anyone objects,” the king said, “bring him to me. I can assure you he will never harm you again!”

11 Then she said, “Please swear to me by the Lord your God that you won’t let anyone take vengeance against my son. I want no more bloodshed.”

“As surely as the Lord lives,” he replied, “not a hair on your son’s head will be disturbed!”

12 “Please allow me to ask one more thing of my lord the king,” she said.

“Go ahead and speak,” he responded.

13 She replied, “Why don’t you do as much for the people of God as you have promised to do for me? You have convicted yourself in making this decision, because you have refused to bring home your own banished son. 14 All of us must die eventually. Our lives are like water spilled out on the ground, which cannot be gathered up again. But God does not just sweep life away; instead, he devises ways to bring us back when we have been separated from him.

15 “I have come to plead with my lord the king because people have threatened me. I said to myself, ‘Perhaps the king will listen to me 16 and rescue us from those who would cut us off from the inheritance[c] God has given us. 17 Yes, my lord the king will give us peace of mind again.’ I know that you are like an angel of God in discerning good from evil. May the Lord your God be with you.”

18 “I must know one thing,” the king replied, “and tell me the truth.”

“Yes, my lord the king,” she responded.

19 “Did Joab put you up to this?”

And the woman replied, “My lord the king, how can I deny it? Nobody can hide anything from you. Yes, Joab sent me and told me what to say. 20 He did it to place the matter before you in a different light. But you are as wise as an angel of God, and you understand everything that happens among us!”

21 So the king sent for Joab and told him, “All right, go and bring back the young man Absalom.”

22 Joab bowed with his face to the ground in deep respect and said, “At last I know that I have gained your approval, my lord the king, for you have granted me this request!”

23 Then Joab went to Geshur and brought Absalom back to Jerusalem. 24 But the king gave this order: “Absalom may go to his own house, but he must never come into my presence.” So Absalom did not see the king.

Absalom Reconciled to David

25 Now Absalom was praised as the most handsome man in all Israel. He was flawless from head to foot. 26 He cut his hair only once a year, and then only because it was so heavy. When he weighed it out, it came to five pounds![d] 27 He had three sons and one daughter. His daughter’s name was Tamar, and she was very beautiful.

28 Absalom lived in Jerusalem for two years, but he never got to see the king. 29 Then Absalom sent for Joab to ask him to intercede for him, but Joab refused to come. Absalom sent for him a second time, but again Joab refused to come. 30 So Absalom said to his servants, “Go and set fire to Joab’s barley field, the field next to mine.” So they set his field on fire, as Absalom had commanded.

31 Then Joab came to Absalom at his house and demanded, “Why did your servants set my field on fire?”

32 And Absalom replied, “Because I wanted you to ask the king why he brought me back from Geshur if he didn’t intend to see me. I might as well have stayed there. Let me see the king; if he finds me guilty of anything, then let him kill me.”

33 So Joab told the king what Absalom had said. Then at last David summoned Absalom, who came and bowed low before the king, and the king kissed him.

Absalom’s Rebellion

15 After this, Absalom bought a chariot and horses, and he hired fifty bodyguards to run ahead of him. He got up early every morning and went out to the gate of the city. When people brought a case to the king for judgment, Absalom would ask where in Israel they were from, and they would tell him their tribe. Then Absalom would say, “You’ve really got a strong case here! It’s too bad the king doesn’t have anyone to hear it. I wish I were the judge. Then everyone could bring their cases to me for judgment, and I would give them justice!”

When people tried to bow before him, Absalom wouldn’t let them. Instead, he took them by the hand and kissed them. Absalom did this with everyone who came to the king for judgment, and so he stole the hearts of all the people of Israel.

After four years,[e] Absalom said to the king, “Let me go to Hebron to offer a sacrifice to the Lord and fulfill a vow I made to him. For while your servant was at Geshur in Aram, I promised to sacrifice to the Lord in Hebron[f] if he would bring me back to Jerusalem.”

“All right,” the king told him. “Go and fulfill your vow.”

So Absalom went to Hebron. 10 But while he was there, he sent secret messengers to all the tribes of Israel to stir up a rebellion against the king. “As soon as you hear the ram’s horn,” his message read, “you are to say, ‘Absalom has been crowned king in Hebron.’” 11 He took 200 men from Jerusalem with him as guests, but they knew nothing of his intentions. 12 While Absalom was offering the sacrifices, he sent for Ahithophel, one of David’s counselors who lived in Giloh. Soon many others also joined Absalom, and the conspiracy gained momentum.

David Escapes from Jerusalem

13 A messenger soon arrived in Jerusalem to tell David, “All Israel has joined Absalom in a conspiracy against you!”

14 “Then we must flee at once, or it will be too late!” David urged his men. “Hurry! If we get out of the city before Absalom arrives, both we and the city of Jerusalem will be spared from disaster.”

15 “We are with you,” his advisers replied. “Do what you think is best.”

16 So the king and all his household set out at once. He left no one behind except ten of his concubines to look after the palace. 17 The king and all his people set out on foot, pausing at the last house 18 to let all the king’s men move past to lead the way. There were 600 men from Gath who had come with David, along with the king’s bodyguard.[g]

19 Then the king turned and said to Ittai, a leader of the men from Gath, “Why are you coming with us? Go on back to King Absalom, for you are a guest in Israel, a foreigner in exile. 20 You arrived only recently, and should I force you today to wander with us? I don’t even know where we will go. Go on back and take your kinsmen with you, and may the Lord show you his unfailing love and faithfulness.[h]

21 But Ittai said to the king, “I vow by the Lord and by your own life that I will go wherever my lord the king goes, no matter what happens—whether it means life or death.”

22 David replied, “All right, come with us.” So Ittai and all his men and their families went along.

Footnotes

  1. 14:2 Hebrew don’t anoint yourself with oil.
  2. 14:4 As in many Hebrew manuscripts and Greek and Syriac versions; Masoretic Text reads spoke to.
  3. 14:16 Or the property; or the people.
  4. 14:26 Hebrew 200 shekels [2.3 kilograms] by the royal standard.
  5. 15:7 As in Greek and Syriac versions; Hebrew reads forty years.
  6. 15:8 As in some Greek manuscripts; Hebrew lacks in Hebron.
  7. 15:18 Hebrew the Kerethites and Pelethites.
  8. 15:20 As in Greek version; Hebrew reads and may unfailing love and faithfulness go with you.

Mibalik si Absalom sa Jerusalem

14 Nahibaloan ni Joab nga anak ni Zeruya nga gimingaw si Haring David kang Absalom. Busa nagsugo siyag usa ka tawo nga magkuha ug usa ka maalamon nga babaye gikan sa Tekoa. Pag-abot sa babaye, miingon si Joab kaniya, “Pagpakaaron-ingnon nga nagabangotan ka alang sa patay. Pagsul-ob ug bisti nga ginasul-ob sa nagabangotan. Ayaw pagpaguwapa, kondili, pagpakaaron-ingnon nga usa ka babayeng nagabangotan alang sa patay sulod sa taas na nga panahon. Unya adto sa hari ug isulti kaniya kining isulti ko kanimo.” Unya gitudloan ni Joab ang babaye kon unsay iyang isulti ngadto sa hari.

Pag-abot sa babaye didto sa hari, miyukbo siya agig pagtahod sa hari. Ug miingon, “Tabangi ako, Mahal nga Hari!” Nangutana ang hari kaniya, “Unsa may imong problema?” Mitubag siya, “Usa ako ka balo, ug may duha ka anak nga lalaki. Usa niana ka adlaw nagaaway silang duha sa uma, ug tungod kay wala didtoy makaulang kanila, namatay ang usa kanila. Unya, miadto kanako ang tanan kong mga paryente ug miingon, ‘Itugyan kanamo ang imong anak, kay amo siyang patyon tungod kay iyang gipatay ang iyang igsoon. Dili siya angay nga manunod sa kabtangan sa iyang amahan.’ Kon himuon nila kini, mawala ang nahibilin kong anak nga mao na lang ang akong gilaoman nga motabang kanako, ug mawala na ang ngalan sa akong bana niining kalibotana.”

Giingnan sa hari ang babaye, “Pauli kay ako na ang bahala. Maghatag akog mando nga dili nila unsaon ang imong anak.” Miingon ang babaye, “Mahal nga hari, kon may moreklamo sa pagtabang mo kanako, ako ug ang akong pamilya ang manubag ug dili ikaw.” 10 Mitubag ang hari, “Kon adunay moreklamo kanimo, dad-a siya kanako, ug panigurohon ko nga dili na siya manghilabot kanimo pag-usab.” 11 Unya miingon ang babaye, “Mahal nga Hari, kon mahimo panumpa sa Ginoo nga imong Dios nga dili mo tugotan nga may manimalos sa akong anak aron dili siya mapatay ug dili na mosamot pa ang kagubot.” Mitubag si Haring David, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo, nga dili gayod maunsa ang imong anak.[a]

12 Unya miingon ang babaye, “Mahal nga Hari, pwede ba nga may isulti pa ako kanimo?” Mitubag ang hari, “Sige, unsa kana?” 13 Miingon ang babaye, “Wala ka kaha makasala sa katawhan sa Dios niining imong gisulti kanako? Sa imong gisulti, gihukman mo nga sad-an ang imong kaugalingon kay wala nimo pabalika ang imong anak nga giabog. 14 Mamatay kitang tanan; mahisama kita sa tubig nga nayabo sa yuta nga dili na matigom pag-usab. Apan dili lang basta-basta nga kuhaon sa Ginoo ang kinabuhi sa tawo; nagatinguha pa gani hinuon siya nga mahibalik kaniya ang iyang mga tawo nga nahilayo kaniya.

15 “Mahal nga Hari, mianhi ako dinhi sa pagsugilon sa akong problema tungod kay nahadlok ako sa mga tawo. Miingon ako sa akong kaugalingon nga makigsulti ako kanimo kay basin na lang ug himuon mo ang akong ihangyo kanimo 16 nga luwason mo ako ug ang akong anak gikan sa mga tawo nga nagatinguha nga mawagtang kami sa yuta nga gihatag sa Dios kanamo. 17 Unya ang imong hukom nakahatag kanakog kalinaw. Kay sama ikaw sa anghel sa Dios nga nasayod kon unsa ang maayo ug daotan. Hinaut pa nga ubanan ka sa Ginoo nga imong Dios.”

18 Unya miingon ang hari sa babaye, “Palihog, suginli ako sa tinuod bahin sa akong ipangutana kanimo.” Mitubag ang babaye, “Sige, Mahal nga Hari.” 19 Nangutana ang hari, “Si Joab ba ang nagtudlo kanimo niini?”

Mitubag ang babaye, “Dili gayod ako makalimod kanimo, Mahal nga Hari. Oo, si Joab nga imong alagad ang nagsugo kanako sa paghimo niini ug siya ang nagtudlo kon unsa ang akong isulti. 20 Gihimo niya kini aron mahibalik ang maayo ninyong relasyon ni Absalom. Apan nasabtan mo kini, Mahal nga Hari, kay sama ikaw sa anghel sa Dios—nasayod ka sa tanang nagakahitabo sa atong nasod.”

21 Busa gipatawag sa hari si Joab ug giingnan, “Sige, lakaw ug dad-a dinhi ug balik ang batan-ong si Absalom.” 22 Unya miyukbo si Joab sa pagtahod sa hari ug miingon, “Hinaut nga panalanginan ka sa Ginoo, Mahal nga Hari. Karon nasayod na ako nga nalipay ka kanako tungod kay gituman mo ang akong hangyo.” 23 Unya milakaw si Joab sa Geshur ug gidala pagbalik si Absalom sa Jerusalem. 24 Apan nagmando ang hari, “Papaulia ninyo siya sa iyang balay; dili ko siya gusto nga makita dinhi sa palasyo.” Busa mipauli si Absalom sa iyang kaugalingong balay ug wala siya magpakita sa hari.

25 Walay makatupong sa kaguwapo ni Absalom sa tibuok Israel, busa ginadayeg gayod siya sa tanan. Wala gayod siyay deperensya gikan sa ulo hangtod sa lapalapa. 26 Kausa lang siya magpaalot matag tuig, ug nagapaalot lang siya tungod kay bug-atan siya sa iyang buhok. Kon timbangon ang iyang buhok, motimbang kinig duha ka kilo, basi sa timbangan nga ginagamit sa hari. 27 Si Absalom may tulo ka mga anak nga lalaki ug usa ka babaye. Ang ngalan sa babaye si Tamar, ug guwapa kaayo siya. 28 Nagpuyo si Absalom sa Jerusalem sulod sa duha ka tuig nga wala gayod niya makita ang hari.

29 Usa ka higayon, gipatawag ni Absalom si Joab sa paghangyo kaniya nga makigsulti sa hari alang kaniya. Apan wala si Joab moadto. Busa gipatawag niya pag-usab si Joab, apan wala gihapon kini moadto. 30 Unya miingon si Absalom sa iyang mga sulugoon, “Sunoga ninyo ang uma ni Joab nga gitamnan ug barley. Anaa kini tapad sa akong uma.” Busa gisunog nila ang uma ni Joab.

31 Miadto si Joab kang Absalom ug miingon kaniya, “Nganong gisunog sa imong mga sulugoon ang akong uma?” 32 Mitubag si Absalom, “Tungod kay wala ka moanhi dinhi sa dihang gipatawag ko ikaw. Gusto ko unta nga moadto ka sa hari sa pagpangutana kaniya kon nganong gipakuha niya ako sa Geshur. Mas maayo pa nga nagpabilin na lang ako didto. Karon, gusto ko nga makita ang hari. Kon nakasala ako, mahimo niya akong ipapatay.”

33 Busa miadto si Joab sa hari, ug gisulti niya ang giingon ni Absalom. Unya gipatawag sa hari si Absalom, ug pag-abot niya, miyukbo siya sa pagtahod sa hari. Unya gihalokan siya sa hari.

Nagplano si Absalom sa Pagrebelde

15 Sa paglabay sa panahon, nakaangkon si Absalom ug karwahe ug mga kabayo, ug 50 ka mga guwardya. Sayo siyang mobangon matag buntag ug magtindog sa daplin sa dalan nga paingon sa pultahan sa siyudad. Kon may moabot nga tawo nga may kaso nga gustong ipahusay sa hari, pangutan-on niya kon taga-asa kini, ug mosulti ang tawo kon asa siya nga tribo sa Israel naggikan. Unya moingon si Absalom kaniya, “May katarungan ka sa imong kaso, galing lang kay walay representante ang hari nga maoy mamati niini. Kon ako lang unta ang maghuhukom, makaduol kanako ang tanang mga tawo nga adunay reklamo o kaso, ug sigurohon ko nga mahatagan gayod silag hustisya.” Ug kon adunay moduol nga tawo kaniya ug moyukbo agig pagtahod kaniya, gakson niya kini ug halokan agig pag-abiabi. Mao kini ang gihimo ni Absalom sa tanang mga Israelinhon nga moadto sa hari aron magpahusay sa ilang kaso. Busa nadani niya ang mga Israelinhon.

Paglabay sa upat ka tuig,[b] miingon si Absalom sa hari, “Tugoti ako nga moadto sa Hebron sa pagtuman sa akong gisaad sa Ginoo. Sa didto pa ako magpuyo sa Geshur nga sakop sa Aram, nagsaad ako nga kon pabalikon ako pag-usab sa Ginoo dinhi sa Jerusalem, mosimba ako kaniya sa Hebron.” Miingon ang hari kaniya, “Sige, ug maayong paglakaw.” Busa miadto si Absalom sa Hebron.

10 Apan sa dihang didto na si Absalom sa Hebron, misekreto siyag padala ug mga mensahero sa tibuok Israel sa pagsulti niini, “Inigkadungog ninyo sa tingog sa budyong, singgit kamo, ‘Si Absalom na ang hari sa Israel, ug atua siya nagahari sa Hebron!’ ” 11 200 ka mga tawo sa Jerusalem ang giimbitar ni Absalom nga mouban kaniya sa Hebron. Kining mga tawhana walay kalibotan sa plano ni Absalom. 12 Samtang naghalad si Absalom, gipatawag niya si Ahitofel sa lungsod sa Gilo. Kini si Ahitofel taga-Gilo mismo, ug usa sa mga magtatambag ni David. Wala midugay, nagkadaghan pa gayod ang mga sumusunod ni Absalom. Busa milig-on pa gayod ang iyang plano sa pagrebelde kang David.

Miikyas si David

13 May usa ka mensahero nga misulti kang David nga ang mga Israelinhon misuporta na kang Absalom. 14 Busa miingon si David sa tanan niyang opisyal nga kauban niya didto sa Jerusalem, “Dali, mangikyas kita, kay tingalig kalit nga mosulong si Absalom ug maabtan niya kita dinhi ug pamatyon, apil ang tanang mga lumulupyo sa Jerusalem. Pagdali kamo, kon buot ninyong makalingkawas kang Absalom!” 15 Miingon ang mga opisyal, “Mahal nga Hari, andam kami sa paghimo sa bisan unsa nga imong isulti.” 16 Busa milakaw si David uban ang iyang tibuok panimalay, apan gibilin niya ang napulo sa iyang mga asawa nga sulugoon aron sa pag-atiman sa palasyo.

17 Mibaklay si David uban sa iyang mga tawo, ug mihunong sila sa kataposang balay sa siyudad. 18 Unya gipauna ni David ang tanan niyang mga tawo, apil na ang tanan niyang badigard nga mga Keretnon ug mga Peletnon. Misunod usab ang 600 ka mga Gitanhon nga miuban kaniya gikan sa Gat. 19 Miingon si David kang Itai, nga pangulo sa mga Gitanhon, “Nganong mouban man kamo kanamo? Balik kamo sa Jerusalem, ug pabilin kamo didto uban sa bag-ong hari, kay mga dumuduong lang kamo sa Israel nga nagpalayo gikan sa inyong dapit. 20 Dili pa lang kamo dugayng miabot dinhi, ug karon mouban kamo kanako nga wala gani ako makahibalo kon asa ako paingon? Balik kamo sa inyong katagilungsod, ug hinaut nga ipakita sa Ginoo ang iyang gugma ug pagkamatinumanon kaninyo.” 21 Apan mitubag si Itai sa hari, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, Mahal nga Hari, nga mouban kami kanimo bisan asa ikaw paingon, bisan kamatayon pa ang among dangatan.” 22 Miingon si David kaniya, “Kon mao kana, sige, uban kamo kanamo.” Busa miuban si Itai ug ang tanan niyang mga tawo, ug ang ilang mga pamilya.

Footnotes

  1. 14:11 dili gayod maunsa ang imong anak: sa literal, walay bisan usa ka lugas sa buhok sa imong anak nga mahulog sa yuta.
  2. 15:7 upat ka tuig: Mao kini sa ubang mga kopya sa Septuagint ug sa Syriac; apan sa Hebreo, 40 ka tuig.