Wskazania dla starszych i opiekunów

3 Słuszne jest stwierdzenie, że kto ubiega się o starszeństwo,^[a] pragnie pięknej pracy. ² Starszy zatem ma być nienaganny. Powinien być mężem jednej żony,^[b] człowiekiem trzeźwo myślącym, umiarkowanym, przyzwoitym, gościnnym, zdolnym do nauczania, ³ wolnym od nałogów, niewybuchowym, lecz łagodnym, niekłótliwym, nie nastawionym na pieniądz, ⁴ dobrze kierującym własnym domem, dzieci trzymającym w posłuszeństwie, z wszelką godnością. ⁵ Bo skoro ktoś nie potrafi kierować własnym domem, jak może troszczyć się o kościół Boży?

⁶ Starszy nie powinien być człowiekiem świeżo nawróconym, aby nie popadł w pychę i nie ściągnął na siebie wyroku podobnego jak diabeł. ⁷ Powinien natomiast cieszyć się dobrą opinią u ludzi spoza kościoła, aby nie spotkał się z lekceważeniem i nie wpadł w sidła diabła.

⁸ To samo odnosi się do opiekunów.^[c] Powinni być ludźmi szanowanymi, nie dwulicowymi, nie nadużywającymi wina, nie chciwymi brudnego zysku, ⁹ zachowującymi z czystym sumieniem tajemnicę wiary. ¹⁰ Niech oni najpierw przejdą okres próbny, a potem — jeśli okażą się nienaganni — rozpoczną posługę.

¹¹ Podobnie kobiety: Powinny budzić szacunek, nie mieć skłonności do obmawiania, zachowywać trzeźwość i wierność pod każdym względem.

¹² Opiekunowie powinni być mężami jednej żony, dobrze kierującymi dziećmi oraz własnymi domami. ¹³ Ci bowiem, którzy mogą się wykazać wspaniałą służbą, zyskują sobie piękną pozycję i wiele śmiałości w wierze, której źródłem jest Chrystus Jezus.

Prawdy wiary

¹⁴ Te rzeczy przekazuję ci w nadziei, że wkrótce do ciebie przyjdę. ¹⁵ Gdybym jednak opóźniał przybycie, to masz wiedzieć, jak trzeba sobie radzić w domu Bożym, który jest kościołem żywego Boga, filarem i podporą prawdy. ¹⁶ A niezaprzeczalnie wielka jest tajemnica pobożności: