1 Samuel 25
English Standard Version
The Death of Samuel
25 (A)Now Samuel died. And all Israel assembled (B)and mourned for him, and they buried him (C)in his house at (D)Ramah.
David and Abigail
Then David rose and went down to (E)the wilderness of Paran. 2 And there was a man in (F)Maon whose business was in (G)Carmel. The man was very rich; he had three thousand sheep and a thousand goats. (H)He was shearing his sheep in Carmel. 3 Now the name of the man was Nabal, and the name of his wife Abigail. The woman was discerning and beautiful, but the man was harsh and badly behaved; (I)he was a Calebite. 4 David heard in the wilderness that Nabal (J)was shearing his sheep. 5 So David sent ten young men. And David said to the young men, “Go up to Carmel, and go to Nabal and greet him in my name. 6 And thus you shall greet him:[a] (K)‘Peace be to you, and peace be to your house, and peace be to all that you have. 7 I hear that you have shearers. Now your shepherds have been with us, and we did them no harm, (L)and they missed nothing all the time they were in Carmel. 8 Ask your young men, and they will tell you. Therefore let my young men find favor in your eyes, for we come (M)on a feast day. Please give whatever you have at hand to your servants and to your son David.’”
9 When David's young men came, they said all this to Nabal in the name of David, and then they waited. 10 And Nabal answered David's servants, (N)“Who is David? Who is the son of Jesse? (O)There are many servants these days who are breaking away from their masters. 11 Shall I take (P)my bread and my water and my meat that I have killed for my shearers and give it to (Q)men who come from I do not know where?” 12 So David's young men turned away and came back and told him all this. 13 And David said to his men, “Every man strap on his sword!” And every man of them strapped on his sword. David also strapped on his sword. And (R)about four hundred men went up after David, (S)while two hundred (T)remained with the baggage.
14 But one of the young men told Abigail, Nabal's wife, “Behold, David sent messengers out of the wilderness to greet our master, and he railed at them. 15 Yet the men were very good to us, and we suffered no harm, (U)and we did not miss anything when we were in the fields, as long as we went with them. 16 They were (V)a wall to us both by night and by day, all the while we were with them keeping the sheep. 17 Now therefore know this and consider what you should do, (W)for harm is determined against our master and against all his house, and he is such (X)a worthless man that one cannot speak to him.”
18 Then Abigail made haste and took two hundred loaves and two skins of wine and five sheep already prepared and five seahs[b] of parched grain and a hundred clusters of raisins and two hundred cakes of figs, and laid them on donkeys. 19 And she said to her young men, “Go on before me; behold, I come after you.” But she did not tell her husband Nabal. 20 And as she rode on the donkey and came down under cover of the mountain, behold, David and his men came down toward her, and she met them. 21 Now David had said, “Surely in vain have I guarded all that this fellow has in the wilderness, (Y)so that nothing was missed of all that belonged to him, and he has (Z)returned me evil for good. 22 (AA)God do so to the enemies of David[c] and more also, if by morning I leave so much as one male of all who belong to him.”
23 When Abigail saw David, she hurried (AB)and got down from the donkey (AC)and fell before David on her face and bowed to the ground. 24 She fell at his feet and said, (AD)“On me alone, my lord, be the guilt. Please let your servant speak in your ears, and hear the words of your servant. 25 Let not my lord regard (AE)this worthless fellow, Nabal, for as his name is, so is he. Nabal[d] is his name, and folly is with him. But I your servant did not see the young men of my lord, whom you sent. 26 Now then, my lord, (AF)as the Lord lives, and as your soul lives, because (AG)the Lord has restrained you from bloodguilt and from (AH)saving with your own hand, now then (AI)let your enemies and those who seek to do evil to my lord be as Nabal. 27 And now let this (AJ)present that your servant has brought to my lord be given to the young men who follow my lord. 28 Please forgive the trespass of your servant. For the Lord will certainly make my lord (AK)a sure house, because my lord (AL)is fighting the battles of the Lord, and evil shall not be found in you so long as you live. 29 If men rise up to pursue you and to seek your life, the life of my lord shall be bound in the bundle of the living in the care of the Lord your God. And the lives of your enemies (AM)he shall sling out as from the hollow of a sling. 30 And when the Lord has done to my lord according to all the good that he has spoken concerning you and has appointed you prince[e] over Israel, 31 my lord shall have no cause of grief or pangs of conscience for having shed blood without cause or for my lord (AN)working salvation himself. And when the Lord has dealt well with my lord, then remember your servant.”
32 And David said to Abigail, (AO)“Blessed be the Lord, the God of Israel, who sent you this day to meet me! 33 Blessed be your discretion, and blessed be you, (AP)who have kept me this day from bloodguilt (AQ)and from working salvation with my own hand! 34 For as surely (AR)as the Lord, the God of Israel, lives, (AS)who has restrained me from hurting you, unless you had hurried and come to meet me, truly by morning there had not been left to Nabal so much as one male.” 35 Then David received from her hand what she had brought him. And he said to her, (AT)“Go up in peace to your house. See, I have obeyed your voice, and I have granted your petition.”
36 And Abigail came to Nabal, and behold, (AU)he was holding a feast in his house, like the feast of a king. And Nabal's heart (AV)was merry within him, for he was very drunk. So she told him nothing (AW)at all until the morning light. 37 In the morning, when the wine had gone out of Nabal, his wife told him these things, and his heart died within him, and he became as a stone. 38 And about ten days later (AX)the Lord struck Nabal, and he died.
39 When David heard that Nabal was dead, he said, (AY)“Blessed be the Lord who has (AZ)avenged the insult I received at the hand of Nabal, (BA)and has kept back his servant from wrongdoing. (BB)The Lord has returned the evil of Nabal on his own head.” Then David sent and (BC)spoke to Abigail, to take her as his wife. 40 When the servants of David came to Abigail at Carmel, they said to her, “David has sent us to you to take you to him as his wife.” 41 And she rose (BD)and bowed with her face to the ground and said, “Behold, your handmaid is a servant to wash the feet of the servants of my lord.” 42 And Abigail hurried and rose and mounted a donkey, and her five young women attended her. She followed the messengers of David and became his wife.
43 David also took Ahinoam of (BE)Jezreel, (BF)and both of them became his wives. 44 Saul had given Michal his daughter, David's wife, to Palti the son of Laish, who was of Gallim.
Footnotes
- 1 Samuel 25:6 Or shall say to him who lives
- 1 Samuel 25:18 A seah was about 7.7 quarts or 7.3 liters
- 1 Samuel 25:22 Septuagint to David
- 1 Samuel 25:25 Nabal means fool
- 1 Samuel 25:30 Or leader
1 Samuël 25
BasisBijbel
David en Nabal
25 Samuel stierf. Heel Israël kwam bij elkaar om over hem te treuren. Ze begroeven hem in zijn huis in Rama. En David vertrok naar de Paran-woestijn.
2 Nu woonde er in Maon een man die in Karmel veel vee hield. Hij was heel erg rijk: hij had 3000 schapen en 1000 geiten. Op een keer was hij bij Karmel zijn schapen aan het scheren. 3 De man heette Nabal en zijn vrouw Abigaïl. De vrouw was heel verstandig en knap om te zien. Maar de man was ruw en onbeschoft. Hij was uit de familie van Kaleb.
4 Toen David in de woestijn hoorde dat Nabal zijn schapen aan het scheren was, stuurde hij er tien mannen heen. 5 Hij zei tegen hen: "Ga naar Karmel, naar Nabal. Doe hem namens mij de groeten. 6 Zeg tegen hem: Je moet de groeten hebben van David. Hij wenst jou en je familie het beste toe. 7 We brengen je de volgende boodschap van David: 'Ik heb gehoord dat ze bij jou de schapen aan het scheren zijn. Jouw herders waren aldoor bij ons in de buurt, maar we hebben hen nooit lastig gevallen. Ook heeft niemand vee van hen gestolen zo lang zij bij Karmel waren. 8 Vraag het maar aan je knechten. Ze zullen zeggen dat dat waar is. Wil je daarom zo vriendelijk zijn deze mannen iets mee te geven. Ze zijn immers op een feestdag gekomen.' "
9 Toen Davids mannen bij Nabal kwamen, brachten ze hem Davids boodschap over. Toen wachtten ze af. 10 Maar Nabal antwoordde hen: "Wie is David? Wie is de zoon van Isaï? Er zijn tegenwoordig zoveel knechten die bij hun heer weglopen. 11 Zou ik dan mijn brood, mijn water en de dieren die ik voor mijn scheerders heb geslacht, meegeven aan kerels van wie ik niet eens weet waar ze vandaan komen?" 12 De mannen gingen gelijk weer naar David terug. Ze vertelden hem wat Nabal gezegd had. 13 Toen zei David tegen zijn mannen: "Doe je zwaard om." Ze wapenden zich. Toen trok David met ongeveer 400 mannen naar Nabal, terwijl er 200 bij de spullen achterbleven.
David ontmoet Abigaïl
14 Maar één van Nabals knechten had aan Nabals vrouw Abigaïl verteld: "David heeft uit de woestijn boodschappers gestuurd om onze heer te groeten. Maar Nabal heeft heel bot tegen hen gedaan. 15 Toch zijn die mannen goed voor ons geweest. Niemand heeft ons ooit lastig gevallen. En er is niets van ons gestolen in de tijd dat wij bij hen in de buurt rondtrokken met het vee. 16 Ze hebben ons dag en nacht beschermd, al de tijd dat wij in hun buurt de schapen aan het hoeden waren.[a] 17 Doe alstublieft iets, want anders gebeurt er een ramp. En met Nabal valt niet te praten. Hij is een man van niets." 18 Toen nam Abigaïl haastig 200 broden, twee zakken wijn, vijf gebraden schapen, vijf maten geroosterd graan, 100 rozijnenkoeken en 200 klompen vijgen. 19 Ze laadde alles op ezels en zei tegen haar knechten: "Ga hiermee alvast naar David. Ik kom achter jullie aan." Maar ze zei niets tegen haar man Nabal.
20 Ze reed op de ezel door de bergkloof omlaag. Toen ze om een bocht kwam, zag ze plotseling vlak voor zich David en zijn mannen aankomen. 21 David had gezegd: "Aldoor heb ik het vee van die man in de steppe beschermd. Nooit miste hij een dier. Maar hij wil me er niet eens voor bedanken. Stank voor dank krijg ik. 22 Ik zweer bij de Heer dat ik vóór het ochtend wordt al zijn mannen gedood zal hebben!"
23 Toen Abigaïl David zag, sprong ze haastig vlak voor hem van haar ezel. Ze knielde voor zijn voeten op de grond. 24 Ze boog zich diep en zei: "Het is mijn schuld, heer. Wilt u alstublieft even naar me luisteren. 25 Let toch niet op die man van niets, op Nabal. Want zijn naam zegt wat hij is: hij heet Nabal (= dwaas) en hij is ook een dwaas. Maar ik wist er niets van dat u mannen gestuurd had. 26 Nu dan, mijn heer, ik zweer bij de Heer en bij u dat het met uw vijanden net zo slecht mag aflopen als met Nabal. De Heer heeft u tegengehouden om zelf wraak te nemen. 27 Nu breng ik u een geschenk, voor de mannen die met u zijn meegekomen. 28 Vergeef mij alstublieft wat ik fout gedaan heb. Ik weet zeker dat de Heer ervoor zal zorgen dat uw familie voor altijd zal blijven bestaan. Want u voert de oorlogen van de Heer. En u heeft uw hele leven nog nooit iets slechts gedaan. 29 Als ooit iemand zal proberen om u te doden, dan zal de Heer u zeker beschermen en u veilig bewaren. Uw Heer God bewaart u net zo zorgvuldig, als een herder de stenen voor zijn slinger zorgvuldig in zijn tas bewaart. Maar het leven van uw vijanden zal Hij wegslingeren zoals een herder een steen met zijn slinger wegslingert. 30 Op een dag zal de Heer u belonen voor alle goede dingen die u heeft gedaan. Hij zal u tot koning van Israël maken. 31 En u zal zich dan nooit schuldig hoeven te voelen. Want u heeft nu niet uit woede onschuldige mensen gedood. En wanneer de Heer u beloond heeft, denk dan alstublieft aan mij."
32 Toen zei David tegen Abigaïl: "Prijs de Heer, de God van Israël, dat Hij jou vandaag naar me toe gestuurd heeft. 33 Geprezen is je verstand en gezegend ben je zelf. Want vandaag heb jij ervoor gezorgd dat ik niet uit woede onschuldige mensen heb gedood. 34 De God van Israël heeft voorkomen dat ik je kwaad zou doen. Maar ik zweer bij de Heer: als jij mij niet haastig tegemoet gekomen was, zou er morgen bij Nabal niet één man meer in leven zijn geweest." 35 Toen nam David van haar aan wat ze had meegebracht. En hij zei tegen haar: "Ga in vrede naar je huis terug. Ik zal doen wat je hebt gevraagd." 36 Abigaïl kwam thuis en zag dat Nabal een geweldige feestmaaltijd hield, een maaltijd als van een koning. Nabal was erg vrolijk en heel erg dronken. Daarom vertelde ze hem nog helemaal niets van wat ze had gedaan. 37 Maar de volgende ochtend, toen Nabal zijn roes had uitgeslapen, vertelde zijn vrouw hem alles. Zijn hart bleef stilstaan en hij lag als een steen in bed. 38 Na ongeveer tien dagen doodde de Heer hem.
David trouwt met Abigaïl
39 Toen David hoorde dat Nabal dood was, zei hij: "Prijs de Heer. Hij is Rechter geweest over Nabal die mij zo slecht heeft behandeld. Prijs de Heer dat Hij mij heeft tegengehouden toen ik verkeerd wilde doen, en dat Hij Zelf Nabal heeft gestraft voor wat hij gedaan heeft." Daarna stuurde David boodschappers naar Abigaïl om haar te zeggen dat hij met haar wilde trouwen. 40 Ze kwamen bij Abigaïl in Karmel en zeiden tegen haar: "David heeft ons gestuurd om je te zeggen dat hij graag met je wil trouwen." 41 Ze stond op, boog zich diep en zei: "Ik wil zelfs wel de slavin zijn die de voeten van de knechten van mijn heer wast." 42 Daarna ging Abigaïl haastig op haar ezel mee met de boodschappers van David. Ze nam vijf van haar dienaressen mee en werd zijn vrouw.
43 David had nu twee vrouwen, want hij was ook met Ahinoam uit Jizreël getrouwd. 44 Maar Saul had zijn dochter Michal, de vrouw van David, aan Palti gegeven, de zoon van Laïs uit Gallim.
Footnotes
- 1 Samuël 25:16 David vroeg geen beloning omdat zijn mannen nooit iets van Nabals kudden hadden gestolen, maar omdat zij de kudden van Nabal werkelijk beschermd hadden tegen rovers.
The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®), © 2001 by Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV Text Edition: 2025.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016