Add parallel Print Page Options

Israel Requests a King

As Samuel grew old, he appointed his sons to be judges over Israel. Joel and Abijah, his oldest sons, held court in Beersheba. But they were not like their father, for they were greedy for money. They accepted bribes and perverted justice.

Finally, all the elders of Israel met at Ramah to discuss the matter with Samuel. “Look,” they told him, “you are now old, and your sons are not like you. Give us a king to judge us like all the other nations have.”

Samuel was displeased with their request and went to the Lord for guidance. “Do everything they say to you,” the Lord replied, “for they are rejecting me, not you. They don’t want me to be their king any longer. Ever since I brought them from Egypt they have continually abandoned me and followed other gods. And now they are giving you the same treatment. Do as they ask, but solemnly warn them about the way a king will reign over them.”

Samuel Warns against a Kingdom

10 So Samuel passed on the Lord’s warning to the people who were asking him for a king. 11 “This is how a king will reign over you,” Samuel said. “The king will draft your sons and assign them to his chariots and his charioteers, making them run before his chariots. 12 Some will be generals and captains in his army,[a] some will be forced to plow in his fields and harvest his crops, and some will make his weapons and chariot equipment. 13 The king will take your daughters from you and force them to cook and bake and make perfumes for him. 14 He will take away the best of your fields and vineyards and olive groves and give them to his own officials. 15 He will take a tenth of your grain and your grape harvest and distribute it among his officers and attendants. 16 He will take your male and female slaves and demand the finest of your cattle[b] and donkeys for his own use. 17 He will demand a tenth of your flocks, and you will be his slaves. 18 When that day comes, you will beg for relief from this king you are demanding, but then the Lord will not help you.”

19 But the people refused to listen to Samuel’s warning. “Even so, we still want a king,” they said. 20 “We want to be like the nations around us. Our king will judge us and lead us into battle.”

21 So Samuel repeated to the Lord what the people had said, 22 and the Lord replied, “Do as they say, and give them a king.” Then Samuel agreed and sent the people home.

Saul Meets Samuel

There was a wealthy, influential man named Kish from the tribe of Benjamin. He was the son of Abiel, son of Zeror, son of Becorath, son of Aphiah, of the tribe of Benjamin. His son Saul was the most handsome man in Israel—head and shoulders taller than anyone else in the land.

One day Kish’s donkeys strayed away, and he told Saul, “Take a servant with you, and go look for the donkeys.” So Saul took one of the servants and traveled through the hill country of Ephraim, the land of Shalishah, the Shaalim area, and the entire land of Benjamin, but they couldn’t find the donkeys anywhere.

Finally, they entered the region of Zuph, and Saul said to his servant, “Let’s go home. By now my father will be more worried about us than about the donkeys!”

But the servant said, “I’ve just thought of something! There is a man of God who lives here in this town. He is held in high honor by all the people because everything he says comes true. Let’s go find him. Perhaps he can tell us which way to go.”

“But we don’t have anything to offer him,” Saul replied. “Even our food is gone, and we don’t have a thing to give him.”

“Well,” the servant said, “I have one small silver piece.[c] We can at least offer it to the man of God and see what happens!” (In those days if people wanted a message from God, they would say, “Let’s go and ask the seer,” for prophets used to be called seers.)

10 “All right,” Saul agreed, “let’s try it!” So they started into the town where the man of God lived.

11 As they were climbing the hill to the town, they met some young women coming out to draw water. So Saul and his servant asked, “Is the seer here today?”

12 “Yes,” they replied. “Stay right on this road. He is at the town gates. He has just arrived to take part in a public sacrifice up at the place of worship. 13 Hurry and catch him before he goes up there to eat. The guests won’t begin eating until he arrives to bless the food.”

14 So they entered the town, and as they passed through the gates, Samuel was coming out toward them to go up to the place of worship.

15 Now the Lord had told Samuel the previous day, 16 “About this time tomorrow I will send you a man from the land of Benjamin. Anoint him to be the leader of my people, Israel. He will rescue them from the Philistines, for I have looked down on my people in mercy and have heard their cry.”

17 When Samuel saw Saul, the Lord said, “That’s the man I told you about! He will rule my people.”

18 Just then Saul approached Samuel at the gateway and asked, “Can you please tell me where the seer’s house is?”

19 “I am the seer!” Samuel replied. “Go up to the place of worship ahead of me. We will eat there together, and in the morning I’ll tell you what you want to know and send you on your way. 20 And don’t worry about those donkeys that were lost three days ago, for they have been found. And I am here to tell you that you and your family are the focus of all Israel’s hopes.”

21 Saul replied, “But I’m only from the tribe of Benjamin, the smallest tribe in Israel, and my family is the least important of all the families of that tribe! Why are you talking like this to me?”

22 Then Samuel brought Saul and his servant into the hall and placed them at the head of the table, honoring them above the thirty special guests. 23 Samuel then instructed the cook to bring Saul the finest cut of meat, the piece that had been set aside for the guest of honor. 24 So the cook brought in the meat and placed it before Saul. “Go ahead and eat it,” Samuel said. “I was saving it for you even before I invited these others!” So Saul ate with Samuel that day.

25 When they came down from the place of worship and returned to town, Samuel took Saul up to the roof of the house and prepared a bed for him there.[d] 26 At daybreak the next morning, Samuel called to Saul, “Get up! It’s time you were on your way.” So Saul got ready, and he and Samuel left the house together. 27 When they reached the edge of town, Samuel told Saul to send his servant on ahead. After the servant was gone, Samuel said, “Stay here, for I have received a special message for you from God.”

Footnotes

  1. 8:12 Hebrew commanders of thousands and commanders of fifties.
  2. 8:16 As in Greek version; Hebrew reads young men.
  3. 9:8 Hebrew 1⁄4 shekel of silver, about 0.1 ounces or 3 grams in weight.
  4. 9:25 As in Greek version; Hebrew reads and talked with him there.

Nangayo ug Hari ang mga Israelinhon

Sa dihang tigulang na si Samuel, gihimo niyang mga pangulo sa Israel ang iyang mga anak nga lalaki. Ang ngalan sa iyang kamagulangang anak mao si Joel, ug ang manghod mao si Abia. Ug nagaalagad sila isip mga pangulo sa Beersheba. Apan wala sila mosunod sa mga binuhatan sa ilang amahan. Nawong silag kuwarta, nagadawat silag suborno, ug gituis nila ang hustisya.

Busa nagtigom ang tanang tigdumala sa Israel, ug miadto kang Samuel sa Rama. Miingon sila kaniya, “Tigulang ka na; ug ang imong mga anak wala mosunod sa imong binuhatan. Karon, hatagi kami ug hari nga mangulo kanamo sama sa ubang mga nasod.” Apan nasakit pag-ayo si Samuel sa ilang gihangyo, busa nagaampo siya ngadto sa Ginoo. Ug miingon ang Ginoo kaniya, “Tumana ang gisulti nila kanimo; dili ikaw ang ilang gisalikway. Ako ang ilang gisalikway isip ilang hari. Sukad pa sa pagpagawas ko kanila gikan sa Ehipto, gisalikway na nila ako ug nagaalagad sila sa ubang mga dios. Ug karon mao gihapon kini ang ilang ginahimo kanimo. Sige, tumana ang ilang gihangyo. Apan pasidan-i sila kon unsa ang himuon sa hari nga modumala kanila.”

10 Gisulti ni Samuel sa mga tawong nagapangayo kaniyag hari ang tanang giingon sa Ginoo. 11 Miingon si Samuel, “Mao kini ang himuon sa hari nga modumala kaninyo: kuhaon niya ang inyong mga anak nga lalaki ug himuon niyang mga sundalo. Ang uban kanila himuon niyang tigkarwahe, ang uban tigkabayo, ug ang uban tig-una sa iyang karwahe. 12 Ang uban kanila himuon niyang mga opisyal nga modumala sa 1,000 ka mga sundalo, ug ang uban sa 50 ka mga sundalo. Ang uban padarohon niya sa iyang uma. Ang uban mangani sa iyang anihonon. Ang uban pa gayod maghimog mga armas alang sa gira ug mga kagamitan alang sa iyang mga karwahe. 13 Kuhaon niya ang inyong mga anak nga babaye ug himuon niyang mga kusinera, tighimo ug pahumot, ug tigluto ug pan. 14 Kuhaon niya ang labing maayo ninyong mga uma, mga tamnanan ug ubas, mga tamnanan sa olibo, ug ihatag niya kini sa iyang mga alagad. 15 Kuhaon niya ang ikapulo sa inyong mga trigo ug mga ubas, ug ihatag ngadto sa iyang mga opisyal ug sa uban pa niyang mga alagad. 16 Kuhaon usab niya ang inyong mga sulugoon nga lalaki ug babaye ug ang labing maayo ninyong mga baka ug mga asno aron magtrabaho alang kaniya. 17 Kuhaon pa gayod niya ang ikapulo sa inyong mga mananap, ug kamo mismo mahimong iyang mga ulipon. 18 Kon moabot na kana nga panahon, mangayo kamo ug tabang sa Ginoo tungod sa pagsakit kaninyo sa hari nga inyong gipili, apan dili kamo tubagon sa Ginoo.”

19 Apan wala mamati ang mga tawo kang Samuel. Miingon sila, “Dili mahimo! Gusto namo nga adunay hari nga modumala kanamo. 20 Unya mahimo kaming sama sa ubang mga nasod nga may hari nga modumala ug mangulo kanamo sa pagpakiggira.” 21 Sa dihang nadungog ni Samuel ang tanan nga giingon sa mga tawo, gisugilon niya kini ngadto sa Ginoo. 22 Mitubag ang Ginoo kaniya, “Tumana ang ilang gusto; hatagi silag hari.” Unya miingon si Samuel ngadto sa mga Israelinhon, “Sige, mosugot ako. Pauli na kamo sa inyong mga lungsod.”

Gipili ni Samuel si Saul nga Mahimong Hari

May usa ka adunahan ug inila nga tawo sa tribo ni Benjamin. Ang iyang ngalan si Kish, ug anak siya ni Abiel. Si Abiel anak ni Zeror. Si Zeror anak ni Bekorat. Ug si Bekorat anak ni Afia nga kaliwat ni Benjamin. Si Kish adunay anak nga si Saul. Batan-on pa si Saul, ug siya ang pinakaguwapo ug pinakataas nga tawo sa Israel.

Karon, kini si Kish nawad-an ug mga asno, busa miingon siya sa iyang anak nga si Saul, “Ubana ang usa sa mga sulugoon ug pangitaa ang mga asno.” Busa milakaw si Saul ug ang sulugoon. Miadto sila sa mga kabungtoran sa Efraim hangtod sa dapit sa Shalisha apan wala nila makit-i ang mga asno. Busa miadto sila sa dapit sa Shaalim ug sa mga dapit sa Benjamin apan wala usab nila makit-i didto. Sa dihang nakaabot sila sa dapit sa Zuf, miingon si Saul sa iyang sulugoon, “Dali, mobalik na lang kita, kay tingalig kita na hinuon ang kabalak-an sa akong amahan imbis nga ang mga asno!” Apan mitubag ang sulugoon. “Hulat una! May usa ka propeta sa Dios[a] nga nagapuyo dinhi niini nga lungsod. Tinahod siya kaayo sa mga tawo, ug ang tanan niyang gisulti natuman gayod. Moadto kita didto karon, basin pa kon masultihan niya kita kon asa nato makita ang mga asno.” Miingon si Saul sa iyang sulugoon, “Kon moadto kita kaniya, unsa may atong dad-on ngadto kaniya? Ang atong pagkaon nahurot na, ug wala kitay ikagasa.” Mitubag ang sulugoon, “Ania akoy sinsilyo nga pilak. Ihatag ko kini sa propeta sa Dios aron sultihan niya kita kon asa nato makita ang mga asno.” 9-10 Miingon si Saul kaniya, “Maayo! Dali, moadto kita sa manalagna.” (Kaniadto sa Israel, kon may tawo nga gustong mangayo ug mensahe gikan sa Dios, moingon siya, “Dali, moadto kita sa manalagna,” kay ang gitawag karon nga propeta gitawag kaniadto nga manalagna.)

Miadto si Saul ug ang sulugoon sa bahin sa lungsod diin atua nagapuyo ang propeta sa Dios. 11 Samtang nagatungas sila sa bungtod sa lungsod, may natagboan silang mga dalaga nga nanggawas gikan sa lungsod aron magsag-ob. Nangutana sila sa mga dalaga, “Ania ba dinhi ang manalagna?” 12 Mitubag sila, “Oo, ania siya. Nauna lang siya gamay kaninyo. Bag-o pa lang siyang miabot sa among lungsod aron mangulo sa mga tawo sa ilang paghalad didto sa simbahanan sa habog nga dapit. Pagdali kamo! 13 Apasa ninyo siya sa dili pa siya makatungas ngadto sa halaran aron mokaon didto. Dili mosugod ug kaon ang mga tawo nga giimbitar kon dili pa siya moabot, tungod kay kinahanglan nga panalanginan una niya ang halad. Busa tungas na kamo karon dayon, kay maabtan pa ninyo siya samtang adlaw pa.”

14 Busa mitungas sila sa lungsod. Ug samtang nagapasulod sila, nakita nila si Samuel nga nagapaingon sa ilaha sa pag-adto sa simbahanan sa habog nga dapit.

15 Usa ka adlaw sa wala pa moabot si Saul, miingon nang daan ang Ginoo kang Samuel, 16 “Ugma, sa sama niining orasa, paanhaon ko kanimo ang usa ka tawo nga gikan sa dapit sa Benjamin. Dihogi ug lana ang iyang ulo sa pagpaila nga siya ang pangulo sa akong katawhan nga mga Israelinhon. Luwason niya ang akong katawhan gikan sa mga Filistihanon, kay nakita ko ang mga pag-antos sa akong katawhan, ug nadungog ko ang ilang pagpangayo ug tabang.”

17 Sa dihang nakita ni Samuel si Saul, miingon ang Ginoo kang Samuel, “Siya ang tawo nga giingon ko kanimo. Siya ang mangulo sa akong katawhan.”

18 Miduol si Saul kang Samuel didto sa may pultahan sa lungsod ug nangutana, “Mahimo bang mangutana kon asa ang balay sa manalagna?” 19 Mitubag si Samuel kang Saul, “Ako ang manalagna. Pag-una kamo kanako sa simbahanan sa habog nga dapit, kay niining adlawa mokaon kamo uban kanako. Ug ugma sa buntag, isulti ko kanimo, ang tanan nga anaa sa imong hunahuna, ug unya palakwon ko kamo. 20 Bahin sa mga asno nga nawala tulo na ka adlaw ang milabay, ayawg kabalaka kay nakit-an na sila. Ug karon sultihan ko ikaw nga ikaw ug ang panimalay sa imong amahan mao ang gilaoman sa mga Israelinhon nga mangulo kanila.” 21 Mitubag si Saul, “Apan naggikan lang ako sa tribo ni Benjamin, ang labing gamay nga tribo sa Israel, ug ang among pamilya mao ang labing ubos sa among tribo. Nganong giingnan mo ako niana?”

22 Sa dihang didto na sila sa simbahanan sa habog nga dapit, gidala ni Samuel si Saul ug ang sulugoon didto sa hawanan diin naglingkod ang 30 ka tawo nga gipang-imbitar. Unya gipalingkod niya si Saul ug ang sulugoon sa lingkoranan nga alang sa pinasidunggang mga bisita. 23 Miingon si Samuel sa kusinero, “Dad-a dinhi ang karne nga gipalain ko kanimo.” 24 Busa gikuha sa kusinero ang paa ug gibutang sa atubangan ni Saul. Miingon si Samuel, “Sige, kan-a kana. Kay gitagana ko kana kanimo alang niini nga higayon, uban sa mga tawo nga akong gipang-imbitar.” Busa mikaon si Saul uban kang Samuel niadtong adlawa.

25-26 Pagbalik nila sa lungsod gikan sa simbahanan sa habog nga dapit, giandaman ni Samuel ug higdaanan si Saul didto sa patag nga atop sa iyang balay, ug didto natulog si Saul. Sayo sa buntag,[b] gitawag ni Samuel si Saul. Miingon siya, “Panghipos na, kay papaulion ko na ikaw.” Sa nakahipos na si Saul, nagauban sila ug gawas ni Samuel. 27 Sa dihang didto na sila sa gawas sa lungsod, miingon si Samuel kang Saul, “Paunaha ang imong sulugoon kay mag-estorya kita sa makadiyot. Isulti ko kanimo ang giingon sa Dios.” Busa miuna ang sulugoon.

Footnotes

  1. 9:6 propeta sa Dios: sa literal, tawo sa Dios.
  2. 9:25-26 giandaman… Sayo sa buntag: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, nakigsulti si Samuel kang Saul didto sa atop sa iyang balay. Sayo sa buntag, nangbakod sila.