Add parallel Print Page Options

David Spares Saul’s Life

24 [a]After Saul returned from fighting the Philistines, he was told that David had gone into the wilderness of En-gedi. So Saul chose 3,000 elite troops from all Israel and went to search for David and his men near the rocks of the wild goats.

At the place where the road passes some sheepfolds, Saul went into a cave to relieve himself. But as it happened, David and his men were hiding farther back in that very cave!

“Now’s your opportunity!” David’s men whispered to him. “Today the Lord is telling you, ‘I will certainly put your enemy into your power, to do with as you wish.’” So David crept forward and cut off a piece of the hem of Saul’s robe.

But then David’s conscience began bothering him because he had cut Saul’s robe. He said to his men, “The Lord forbid that I should do this to my lord the king. I shouldn’t attack the Lord’s anointed one, for the Lord himself has chosen him.” So David restrained his men and did not let them kill Saul.

After Saul had left the cave and gone on his way, David came out and shouted after him, “My lord the king!” And when Saul looked around, David bowed low before him.

Then he shouted to Saul, “Why do you listen to the people who say I am trying to harm you? 10 This very day you can see with your own eyes it isn’t true. For the Lord placed you at my mercy back there in the cave. Some of my men told me to kill you, but I spared you. For I said, ‘I will never harm the king—he is the Lord’s anointed one.’ 11 Look, my father, at what I have in my hand. It is a piece of the hem of your robe! I cut it off, but I didn’t kill you. This proves that I am not trying to harm you and that I have not sinned against you, even though you have been hunting for me to kill me.

12 “May the Lord judge between us. Perhaps the Lord will punish you for what you are trying to do to me, but I will never harm you. 13 As that old proverb says, ‘From evil people come evil deeds.’ So you can be sure I will never harm you. 14 Who is the king of Israel trying to catch anyway? Should he spend his time chasing one who is as worthless as a dead dog or a single flea? 15 May the Lord therefore judge which of us is right and punish the guilty one. He is my advocate, and he will rescue me from your power!”

16 When David had finished speaking, Saul called back, “Is that really you, my son David?” Then he began to cry. 17 And he said to David, “You are a better man than I am, for you have repaid me good for evil. 18 Yes, you have been amazingly kind to me today, for when the Lord put me in a place where you could have killed me, you didn’t do it. 19 Who else would let his enemy get away when he had him in his power? May the Lord reward you well for the kindness you have shown me today. 20 And now I realize that you are surely going to be king, and that the kingdom of Israel will flourish under your rule. 21 Now swear to me by the Lord that when that happens you will not kill my family and destroy my line of descendants!”

22 So David promised this to Saul with an oath. Then Saul went home, but David and his men went back to their stronghold.

The Death of Samuel

25 Now Samuel died, and all Israel gathered for his funeral. They buried him at his house in Ramah.

Nabal Angers David

Then David moved down to the wilderness of Maon.[b] There was a wealthy man from Maon who owned property near the town of Carmel. He had 3,000 sheep and 1,000 goats, and it was sheep-shearing time. This man’s name was Nabal, and his wife, Abigail, was a sensible and beautiful woman. But Nabal, a descendant of Caleb, was crude and mean in all his dealings.

When David heard that Nabal was shearing his sheep, he sent ten of his young men to Carmel with this message for Nabal: “Peace and prosperity to you, your family, and everything you own! I am told that it is sheep-shearing time. While your shepherds stayed among us near Carmel, we never harmed them, and nothing was ever stolen from them. Ask your own men, and they will tell you this is true. So would you be kind to us, since we have come at a time of celebration? Please share any provisions you might have on hand with us and with your friend David.” David’s young men gave this message to Nabal in David’s name, and they waited for a reply.

10 “Who is this fellow David?” Nabal sneered to the young men. “Who does this son of Jesse think he is? There are lots of servants these days who run away from their masters. 11 Should I take my bread and my water and my meat that I’ve slaughtered for my shearers and give it to a band of outlaws who come from who knows where?”

12 So David’s young men returned and told him what Nabal had said. 13 “Get your swords!” was David’s reply as he strapped on his own. Then 400 men started off with David, and 200 remained behind to guard their equipment.

14 Meanwhile, one of Nabal’s servants went to Abigail and told her, “David sent messengers from the wilderness to greet our master, but he screamed insults at them. 15 These men have been very good to us, and we never suffered any harm from them. Nothing was stolen from us the whole time they were with us. 16 In fact, day and night they were like a wall of protection to us and the sheep. 17 You need to know this and figure out what to do, for there is going to be trouble for our master and his whole family. He’s so ill-tempered that no one can even talk to him!”

18 Abigail wasted no time. She quickly gathered 200 loaves of bread, two wineskins full of wine, five sheep that had been slaughtered, nearly a bushel[c] of roasted grain, 100 clusters of raisins, and 200 fig cakes. She packed them on donkeys 19 and said to her servants, “Go on ahead. I will follow you shortly.” But she didn’t tell her husband Nabal what she was doing.

20 As she was riding her donkey into a mountain ravine, she saw David and his men coming toward her. 21 David had just been saying, “A lot of good it did to help this fellow. We protected his flocks in the wilderness, and nothing he owned was lost or stolen. But he has repaid me evil for good. 22 May God strike me and kill me[d] if even one man of his household is still alive tomorrow morning!”

Abigail Intercedes for Nabal

23 When Abigail saw David, she quickly got off her donkey and bowed low before him. 24 She fell at his feet and said, “I accept all blame in this matter, my lord. Please listen to what I have to say. 25 I know Nabal is a wicked and ill-tempered man; please don’t pay any attention to him. He is a fool, just as his name suggests.[e] But I never even saw the young men you sent.

26 “Now, my lord, as surely as the Lord lives and you yourself live, since the Lord has kept you from murdering and taking vengeance into your own hands, let all your enemies and those who try to harm you be as cursed as Nabal is. 27 And here is a present that I, your servant, have brought to you and your young men. 28 Please forgive me if I have offended you in any way. The Lord will surely reward you with a lasting dynasty, for you are fighting the Lord’s battles. And you have not done wrong throughout your entire life.

29 “Even when you are chased by those who seek to kill you, your life is safe in the care of the Lord your God, secure in his treasure pouch! But the lives of your enemies will disappear like stones shot from a sling! 30 When the Lord has done all he promised and has made you leader of Israel, 31 don’t let this be a blemish on your record. Then your conscience won’t have to bear the staggering burden of needless bloodshed and vengeance. And when the Lord has done these great things for you, please remember me, your servant!”

32 David replied to Abigail, “Praise the Lord, the God of Israel, who has sent you to meet me today! 33 Thank God for your good sense! Bless you for keeping me from murder and from carrying out vengeance with my own hands. 34 For I swear by the Lord, the God of Israel, who has kept me from hurting you, that if you had not hurried out to meet me, not one of Nabal’s men would still be alive tomorrow morning.” 35 Then David accepted her present and told her, “Return home in peace. I have heard what you said. We will not kill your husband.”

36 When Abigail arrived home, she found that Nabal was throwing a big party and was celebrating like a king. He was very drunk, so she didn’t tell him anything about her meeting with David until dawn the next day. 37 In the morning when Nabal was sober, his wife told him what had happened. As a result he had a stroke,[f] and he lay paralyzed on his bed like a stone. 38 About ten days later, the Lord struck him, and he died.

David Marries Abigail

39 When David heard that Nabal was dead, he said, “Praise the Lord, who has avenged the insult I received from Nabal and has kept me from doing it myself. Nabal has received the punishment for his sin.” Then David sent messengers to Abigail to ask her to become his wife.

40 When the messengers arrived at Carmel, they told Abigail, “David has sent us to take you back to marry him.”

41 She bowed low to the ground and responded, “I, your servant, would be happy to marry David. I would even be willing to become a slave, washing the feet of his servants!” 42 Quickly getting ready, she took along five of her servant girls as attendants, mounted her donkey, and went with David’s messengers. And so she became his wife. 43 David also married Ahinoam from Jezreel, making both of them his wives. 44 Saul, meanwhile, had given his daughter Michal, David’s wife, to a man from Gallim named Palti son of Laish.

Footnotes

  1. 24:1 Verses 24:1-22 are numbered 24:2-23 in Hebrew text.
  2. 25:1 As in Greek version (see also 25:2); Hebrew reads Paran.
  3. 25:18 Hebrew 5 seahs [36.5 liters].
  4. 25:22 As in Greek version; Hebrew reads May God strike and kill the enemies of David.
  5. 25:25 The name Nabal means “fool.”
  6. 25:37 Hebrew his heart failed him.

Wala Patya ni David si Saul

24 Sa pagbalik ni Saul gikan sa pagpakiggira batok sa mga Filistihanon, gisultihan siya nga atua si David sa kamingawan sa En Gedi. Busa nagpili siyag 3,000 ka mga tawo gikan sa tibuok Israel ug milakaw sa pagpangita kang David ug sa mga tawo niini didto duol sa kabatoan nga gipuy-an sa mga kanding nga ihalas. Nakaabot si Saul sa toril sa mga karnero nga anaa mahimutang sa daplin sa dalan, ug may langub didto. Misulod si Saul sa langub aron magtuman sa sugo sa lawas. Didto diay sa kinasuloran nga bahin sa langub nagtago si David ug ang iyang mga tawo. Miingon ang mga tawo ni David kaniya, “Mao na gayod kini ang higayon nga giingon sa Ginoo nga itugyan niya kanimo ang imong kaaway ug bahala ka na kon unsa ang imong gustong buhaton kaniya.” Unya mihinay-hinay ug duol si David ngadto sa nahimutangan ni Saul ug giputol niya ang tumoy sa bisti niini. Wala kini mamatikdi ni Saul. Apan pagkahuman, gihasol si David sa iyang konsensya tungod sa iyang pagputol sa sidsid sa bisti ni Saul. Miingon siya sa iyang mga tawo, “Hinaut nga dili motugot ang Ginoo nga maghimo akog daotan batok sa akong agalon, ang hari nga pinili sa Ginoo.” Pinaagi niining iyang gipanulti gibadlong niya ang iyang mga tawo, ug wala niya sila tugoti nga patyon si Saul. Mibiya si Saul sa langub ug mipadayon sa paglakaw.

Unya migawas si David gikan sa langub ug gitawag si Saul, “Mahal nga Hari!” Sa dihang milingi si Saul, miluhod si David sa pagtahod kaniya. Unya miingon si David kang Saul, “Nganong mituo ka sa mga tawo nga nagaingon kanimo nga nagatinguha ako sa pagpatay kanimo? 10 Karong adlawa nakita mo mismo kon giunsa ka pagtugyan sa Ginoo kanako didto sa sulod sa langub. Giingnan ako sa uban kong mga tawo nga patyon ka, apan wala ko ikaw patya. Miingon ako kanila nga dili ko hilabtan ang akong agalon tungod kay pinili siya sa Ginoo. 11 Amahan, tan-awa ang bahin sa imong bisti nga akong gikuptan. Giputol ko ang sidsid sa imong bisti apan wala ko ikaw patya. Nagapamatuod kini nga wala akoy tuyo sa pagpasipala kanimo o sa pagrebelde kanimo. Wala ako makasala batok kanimo apan nagtinguha ka sa pagpatay kanako. 12 Hinaut nga ang Ginoo mao ang maghukom kanatong duha, ug hinaut nga panimaslan ka niya sa imong daotang gihimo kanako. Apan ako dili gayod manghilabot kanimo, 13 sama sa panultihon nga nagaingon, ‘Ang daotan lang nga tawo ang nagahimog daotan.’ Busa dili gayod ako manghilabot kanimo. 14 Ikaw nga usa ka hari sa Israel naglisod-lisod gayod sa pagpangita kanako. Ngano, kinsa ba gayod ako nga imo mang gukdon? Sama lang ako sa usa ka patay nga iro o pulgas. 15 Hinaut nga ang Ginoo mao ang maghukom ug modesisyon kon kinsa ang sad-an kanatong duha. Hinaut nga dunggon niya ako, labanan ug luwason gikan sa imong mga kamot.”

16 Pagkahuman ug sulti ni David, miingon si Saul, “Ikaw ba gayod kana David, anak ko?” Ug mihilak siya ug kusog. 17 Miingon pa gayod siya, “Mas matarong ka kay kanako. Gibuhatan ko ikaw ug daotan apan gibalosan mo akog maayo. 18 Karong adlawa gipakita mo kanako ang imong kaayo. Gitugyan ako sa Ginoo kanimo, apan wala mo ako patya. 19 Ang uban, kon makita nila ang ilang kaaway, dili nila kini pasagdan nga makaikyas. Hinaut nga balosan ka sa Ginoo sa kaayo nga gipakita mo kanako karong adlawa. 20 Nasayod ako nga mahimo ka gayong hari, ug ang gingharian sa Israel molig-on ubos sa imong pagdumala. 21 Karon, ipanumpa kanako sa ngalan sa Ginoo nga dili mo patyon ang akong mga kaliwat, aron dili mawala ang ngalan sa akong pamilya.” 22 Busa nanumpa si David kang Saul. Unya mipauli si Saul, apan si David ug ang iyang mga tawo mibalik sa ilang kuta.

Si David, si Nabal, ug si Abigail

25 Unya namatay si Samuel, ug ang tanang mga Israelinhon nagtigom ug nagsubo alang kaniya. Gilubong nila siya sa iyang dapit sa Rama.

Human niadto, milugsong si David sa kamingawan sa Maon.[a] Didto sa Maon may usa ka tawo nga adunahan kaayo, nga may yuta[b] sa Carmel. May 1,000 siya ka kanding, ug 3,000 ka karnero nga iyang gipatupihan didto sa Carmel. Si Nabal ang iyang ngalan. Gikan siya sa kaliwat ni Caleb, ug ang iyang asawa mao si Abigail. Maalam ug matahom si Abigail, apan si Nabal daling masuko ug ngil-ad ug batasan.

Samtang didto si David sa kamingawan, nabalitaan niya nga nagpatupi si Nabal sa iyang mga karnero. 5-6 Busa nagpadala siyag napulo ka batan-ong lalaki sa Carmel. Gisugo niya sila nga isulti kini nga mensahe kang Nabal: “Kumusta! Hinaut nga maangkon mo ang taas nga kinabuhi. Ug hinaut nga maayo ang imong kahimtang ug ang kahimtang sa imong tibuok panimalay, ug ang tanan nga anaa uban kanimo. Nakabalita ako nga nagpatupi ka sa imong mga karnero. Sa dihang nakauban namo ang imong mga magbalantay sa karnero sa Carmel, wala namo sila unsaa ug walay nawala kanila. Pangutan-a sila, ug sultihan ka nila. Karon, nagahangyo ako nga ipakita mo ang imong kaayo sa akong mga tawo, kay pista man karon. Isipa ako nga imong anak ug ang akong mga sulugoon imo usab nga mga sulugoon; hatagi kamig bisan unsa nga imong ikahatag kanamo.”

Busa sa pag-abot sa mga tawo ni David, gisulti nila kang Nabal ang mensahe ni David. Unya naghulat sila sa iyang tubag. 10 Miingon si Nabal sa mga tawo ni David, “Si kinsa ba kini si David nga anak ni Jesse? Karong mga panahona daghang mga sulugoon nga manglayas gikan sa ilang mga agalon. 11 Nganong ihatag ko man kaninyo ang akong pan, tubig, ug ang karne sa mananap nga akong gipaihaw alang sa mga tigtupi sa akong mga karnero? Wala gani ako masayod kon asa kamo gikan!”

12 Mibalik ang mga tawo ni David ug gisugilon nila kaniya ang giingon ni Nabal. 13 Unya miingon si David sa iyang mga tawo, “Itakin ang inyong mga espada!” Busa gitakin nila ang ilang mga espada, ug mao usab ang gihimo ni David. Mga 400 ka mga tawo ang nanguban kang David. Nagpabilin ang 200 aron sa pagbantay sa mga kargamento.

14 Usa sa mga sulugoon ni Nabal miingon kang Abigail nga asawa ni Nabal, “Nagpadala dinhi si David ug mga mensahero gikan sa kamingawan, ug nangumusta pa sila kang Nabal nga among agalon, apan giinsulto lang niya sila. 15 Maayo kaayo kining mga tawhana kanamo; wala nila kami pasipad-i. Ug sa tibuok nga panahon nga didto kami sa uma duol kanila, wala gayoy nawala kanamo. 16 Gipanalipdan nila kami adlaw ug gabii sa dihang nagabantay kami sa mga karnero. 17 Karon, hunahunaa kon unsay maayo nimong buhaton, tungod kay moabot ang katalagman sa imong bana ug sa iyang tibuok panimalay. Daotan kaayo siya ug batasan ug dili siya masultihan.”

18 Wala na mag-usik ug panahon si Abigail. Nagpakuha siyag 200 ka buok pan, duha ka sudlanan nga panit nga puno ug bino, lima ka inihaw nga karnero, usa ka sako nga sinanlag nga lugas, 100 ka hakop nga pasas, ug 200 ka hakop binulad nga igos. Unya gipakarga niya kini sa mga asno, 19 ug giingnan ang mga sulugoon, “Pag-una kamo! Mosunod lang ako kaninyo.” Apan wala niya sultihi ang iyang bana nga si Nabal.

20 Samtang gapalugsong si Abigail agi sa kilid sa bukid sakay sa iyang asno, nakita niya nga nagpadulong si David ug ang iyang mga tawo paingon kaniya. 21 Dili pa lang dugay nga miingon si David, “Walay kapuslanan ang pagbantay ko sa mga kabtangan ni Nabal sa kamingawan aron walay mawala. Gibalosan niyag daotan ang akong kaayo kaniya. 22 Hinaut nga silotan ako sa Dios ug labihan gayod kon dili ko mahurot pagpatay hangtod sa buntag ang tanang mga lalaki nga iyang sakop.”

23-24 Sa dihang nagaabot na sila, midali-dali si Abigail ug kanaog sa iyang asno ug miluhod sa atubangan ni David agig pagtahod kaniya. Miingon siya, “Palihog, sir, pamatia ako. Ako na lang ang pakasad-a. 25 Hinaut nga dili mo tagdon ang daotan nga si Nabal. Angay gayod kaniya ang iyang ngalan nga Nabal, nga ang buot ipasabot, ‘buang-buang.’ Sir, wala gayod ako makakita sa mga tawo nga imong gipadala. 26 Karon, gipugngan ka sa Ginoo sa pagpanimalos ug sa pagpatay. Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga hinaut pa nga ang imong mga kaaway ug ang tanan nga buot mopasipala kanimo silotan sa Dios sama nga silotan niya si Nabal. 27 Kon mahimo, sir, dawata kining mga gasa nga akong gidala alang kanimo, ug ihatag sa imong mga tawo. 28 Palihog pasayloa ako sa akong mga kakulangon. Sigurado gayod nga ang Ginoo maghimo kanimong hari ingon man ang imong mga kaliwat, tungod kay nagapakiggira ka alang kaniya. Hinaut pa nga walay daotang mahitabo kanimo samtang buhi ka pa. 29 Bisan pa ug may mogukod kanimo aron sa pagpatay kanimo, tipigan ka gihapon sa Ginoo nga imong Dios sama sa tawo nga nagatipig sa mahalong butang. Apan ang imong mga kaaway mahisama sa bato nga gibala sa lambayog. 30 Kon matuman na ang tanan nga maayong mga butang nga gisaad sa Ginoo kanimo, ug mahimo ka nang hari sa Israel, 31 dili ka hasolon sa imong konsensya tungod kay wala ka manimalos ug mopatay sa walay igong hinungdan. Ug kon hatagan ka na sa Ginoo ug kalamposan, palihog ayaw ako kalimti.”

32 Miingon si David kang Abigail, “Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nga nagpadala kanimo karong adlawa sa pagpakigkita kanako. 33 Salamat sa Dios sa imong maayong panghunahuna ug sa pagpugong mo kanako sa pagpanimalos ug pagpamatay niining adlawa. 34 Kon wala ka magdali-dali sa pagpakigkita kanako, wala untay mahibiling buhi sa mga tawo ni Nabal pagkabuntag. Kay mao kana ang akong gipanumpa sa buhi nga Ginoo, ang Dios sa Israel, nga nagpugong kanako sa paghimo ug daotan kanimo.” 35 Gidawat ni David ang mga gasa ni Abigail ug miingon, “Pauli ug ayaw na kabalaka. Tumanon ko ang imong gihangyo.”

36 Sa pag-abot ni Abigail sa ilang balay, naabtan niyang nagpakombira si Nabal nga daw usa ka hari. Malipayon kaayo siya ug labihan ka hubog. Busa wala lang una siya sultihi ni Abigail mahitungod sa iyang pagpakigkita kang David hangtod nianang pagkabuntag. 37 Sa dihang nahuwasan na siya pagkabuntag, gisuginlan siya ni Abigail sa nahitabo. Giataki siya sa sakit sa kasingkasing ug wala na siya makalihok. 38 Paglabay sa napulo ka adlaw, gisilotan siya sa Ginoo ug namatay.

39 Sa dihang nadunggan ni David nga namatay si Nabal, miingon siya, “Dalaygon ang Ginoo! Siya ang nanimalos ngadto kang Nabal sa pag-insulto niini kanako, ug gilikay niya ako sa pagpanimalos. Gisilotan niya si Nabal sa daotan niyang gihimo kanako.”

Unya nagpadala si David ug mga mensahero sa pagsulti kang Abigail nga buot niya kining pangasaw-on. 40 Pag-abot sa mga mensahero ni David sa Carmel, miingon sila kang Abigail, “Gipaanhi kami ni David kanimo aron pagdala kanimo ngadto kaniya aron mahimo niyang asawa.” 41 Miluhod si Abigail agig pagtahod kanila ug miingon, “Oo, mosugot ako. Andam ako sa pag-alagad kaniya bisan sa iyang mga sulugoon.[c] 42 Unya midali-dali si Abigail sa pagsakay sa asno ug miuban sa mga mensahero ni David. Gidala niya ang lima niya ka mga sulugoong babaye ug nahimo siyang asawa ni David. 43 Gipangasawa usab ni David si Ahinoam nga taga-Jezreel, ug silang duha nahimo niyang asawa. 44 Ang iyang asawa nga si Mical gipaminyo ni Saul kang Paltiel nga taga-Galim, nga anak ni Laish.

Footnotes

  1. 25:1 Maon: Mao kini sa ubang mga kopya sa Septuagint; apan sa Hebreo, Paran.
  2. 25:2 yuta: o, mga kabtangan.
  3. 25:41 bisan sa iyang mga sulugoon: sa literal, ug sa paghugas sa mga tiil sa iyang mga sulugoon.