⁵⁰ I wyprowadził ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce, błogosławił ich.

⁵¹ A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba.

⁵² A oni oddali mu pokłon i wrócili do Jerozolimy z wielką radością.

⁵³ I byli zawsze w świątyni, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.

²² Począwszy od chrztu Jana aż do dnia, w którym został wzięty od nas w górę, stał się wraz z nami świadkiem jego zmartwychwstania.

³³ Będąc więc wywyższony prawicą Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie.

³⁴ Dawid bowiem nie wstąpił do nieba, a jednak sam mówi: Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy;

³⁵ Aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy.

⁸ Dlatego Pismo mówi: Wstąpiwszy na wysokość, poprowadził pojmanych jeńców i dał ludziom dary.

⁹ Lecz to, że wstąpił, cóż oznacza, jeśli nie to, że najpierw zstąpił do niższych regionów ziemi?

¹⁰ Ten, który zstąpił, jest i tym, który wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.

¹⁶ A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały.