马可福音 1:14-3:12
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
呼召四渔夫
14 约翰被捕后，耶稣来到加利利宣讲上帝的福音，说： 15 “时候到了，上帝的国临近了，你们要悔改，相信福音。”
16 耶稣沿着加利利湖边走，看见两个渔夫——西门和他的弟弟安得烈正在湖上撒网捕鱼。 17 耶稣对他们说：“来跟从我！我要使你们成为得人的渔夫。” 18 他们立刻抛下渔网，跟从了耶稣。
19 耶稣往前走了不远，又看见西庇太的两个儿子雅各和约翰正在船上补网， 20 便立刻呼召他们。他们就辞别父亲和船上的工人，跟从了耶稣。
传道赶鬼
21 他们到了迦百农，耶稣在安息日去会堂里讲道。 22 那里的人都很吃惊，因为祂教导他们时像个有权柄的人，不像律法教师。 23 当时会堂里有一个被污鬼附身的人喊道： 24 “拿撒勒的耶稣啊，我们和你有什么关系？你是来毁灭我们吗？我知道你是谁，你是上帝的圣者！”
25 耶稣责备它说：“住口，从他身上出来！”
26 污鬼使那人抽搐了一阵，大叫一声，就出来了。 27 在场的人十分惊讶，彼此议论说：“这是怎么回事？真是充满权柄的新教导啊！竟然连污鬼都服从祂的命令。” 28 于是，耶稣的名声立刻传遍了整个加利利。
医病赶鬼
29 耶稣同雅各和约翰离开会堂，来到西门和安得烈家。 30 当时西门的岳母正发烧，躺在床上，他们立刻把这事告诉耶稣。 31 耶稣走到她的床边，拉着她的手扶她起来，她的烧立刻退了，便起来服侍他们。
32 日落之后，有人把病人和被鬼附身的人都带来见耶稣。 33 全城的人都聚在门前。 34 耶稣医好了许多患各种疾病的人，又赶出很多鬼。祂不准鬼说话，因为鬼认识祂。
在加利利传道
35 第二天清早，天还没亮，耶稣就起来独自走到旷野去祷告。 36 西门和同伴们四处寻找耶稣， 37 找到了，便对祂说：“大家都在找你呢！”
38 耶稣却回答说：“我们到附近的乡镇去吧，我也好在那里传道，因为我就是为这事来的。”
39 于是，耶稣走遍加利利，在各会堂传道，赶鬼。
治好麻风病人
40 有一次，一个患麻风病的人来到耶稣面前，跪下央求：“只要你肯，一定能使我洁净。”
41 耶稣动了慈心，就伸手摸他，说：“我肯，你洁净了吧！” 42 那人的麻风病立即消失了，他就洁净了。 43 耶稣让他回去并郑重地叮嘱： 44 “不要把这事告诉别人，要去让祭司察看你的身体，并照摩西的规定献祭，向众人证明你已经洁净了。”
45 但那人离开之后，却到处传扬这件事，以致耶稣无法再公开进城。祂只能待在城外的旷野，可是人们仍从各处来找祂。
治好瘫子
2 几天后，耶稣回到迦百农。祂在家的消息一传开， 2 立刻有许多人蜂拥而来，连门外也挤满了人。耶稣正给他们讲道的时候， 3 有四个人抬着一个瘫痪的人来见祂。 4 但因为人太多，他们无法抬到耶稣跟前，就拆掉屋顶，对准耶稣所坐的地方，将瘫子连垫子一起缒下去。 5 耶稣看见他们的信心，就对瘫子说：“孩子，你的罪被赦免了！” 6 有几个律法教师坐在那里，心里议论说： 7 “这是什么话？简直是亵渎上帝！除了上帝之外，谁能赦罪呢？”
8 耶稣立刻看透了他们的心思，就说：“你们为什么这样心里议论呢？ 9 对瘫子说‘你的罪得到赦免了’容易呢，还是说‘起来，收拾你的垫子走吧’容易呢？ 10 但我要让你们知道人子在世上有赦罪的权柄。”于是祂对瘫子说： 11 “我吩咐你起来收拾你的垫子回家去吧。” 12 那人就站起来，马上收拾好垫子，当着众人的面走了出去。众人都十分惊奇，赞美上帝说：“我们从来没见过这样的事！”
呼召利未
13 耶稣又出去到了湖边。有一大群人围拢过来，祂就教导他们。 14 耶稣往前走的时候，看见亚勒腓的儿子利未坐在收税站里工作，就对他说：“跟从我！”利未就起来跟从了耶稣。
15 后来，利未请耶稣和祂的门徒到家里坐席，同席的还有很多已经跟随耶稣的税吏和罪人。 16 有几位法利赛人的律法教师看见耶稣跟税吏和罪人同席，就问耶稣的门徒：“祂怎么会跟这些税吏和罪人一起吃饭呢？”
17 耶稣听见了，就说：“健康的人不需要医生，有病的人才需要。我来不是要召义人，乃是要召罪人。”
论禁食
18 约翰的门徒和法利赛人都在禁食的时候，有人来问耶稣：“约翰的门徒和法利赛人的门徒禁食，为什么你的门徒不禁食呢？”
19 耶稣对他们说：“新郎还在的时候，宾客怎能在婚宴中禁食呢？新郎还跟他们在一起的时候，他们不该禁食。 20 但有一天新郎将被带走，那时他们就要禁食了。
21 “没有人会用新布来补旧衣服，因为新布会把旧衣服扯破，破洞会更大； 22 也没有人把新酒倒进旧皮囊里，否则新酒会胀破旧皮囊，酒和皮囊都毁了。所以，新酒一定要装在新皮囊里。”
安息日的主
23 一个安息日，耶稣和门徒走过一片麦田，门徒一边走一边搓麦穗吃。 24 法利赛人批评耶稣说：“看看你的门徒，他们为什么做安息日不准做的事？”
25 耶稣回答说：“大卫和他的部下在饥饿、缺粮时所做的事，你们没有读过吗？ 26 在亚比亚他做大祭司时，他进入上帝的殿吃了献给上帝的供饼，还给他的部下吃。这饼只有祭司才可以吃。 27 安息日是为人设立的，人不是为安息日设立的。 28 所以，人子也是安息日的主。”
治好手枯的人
3 耶稣又进了会堂，那里有个人一只手是萎缩的。 2 当时有好些人密切地监视耶稣，看祂是否会在安息日医治这个人，好找借口控告祂。
3 耶稣对那一只手萎缩的人说：“起来，站在中间。” 4 然后问众人：“在安息日应该行善还是作恶？救人还是害人？”他们都不吭声。
5 耶稣生气地看着四周这些人，为他们的心刚硬而感到极其难过。祂对那人说：“把手伸出来！”那人一伸手，手就立刻复原了。 6 法利赛人离开后，立刻和希律党的人策划怎样除掉耶稣。
群众跟随耶稣
7 耶稣和门徒退到湖边，有一大群人从加利利来跟随祂。 8 还有很多人听见耶稣所做的一切，就从犹太、耶路撒冷、以土买、约旦河东，甚至泰尔和西顿一带来找祂。 9 耶稣见人多，就吩咐门徒为祂预备一条小船，以免人群拥挤祂。 10 因为祂医好了很多人，凡有疾病的人都想挤过来摸祂。 11 每当污鬼看见祂，就俯伏在祂面前，大喊：“你是上帝的儿子！” 12 耶稣却严厉地吩咐它们不要泄露祂的身份。
มาระโก 1:14-3:12
Thai New Contemporary Bible
ทรงเรียกสาวกกลุ่มแรก(A)
14 หลังจากยอห์นถูกขังคุก พระเยซูเสด็จสู่แคว้นกาลิลี ทรงประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้า 15 พระองค์ตรัสว่า “ถึงเวลาแล้ว อาณาจักรของพระเจ้ามาใกล้แล้ว จงกลับใจใหม่และเชื่อข่าวประเสริฐ!”
16 ขณะพระเยซูทรงดำเนินอยู่ริมทะเลสาบกาลิลี พระองค์ทรงเห็นซีโมนกับน้องชายชื่ออันดรูว์กำลังทอดแหอยู่ที่ทะเลสาบ ทั้งสองเป็นชาวประมง 17 พระเยซูตรัสว่า “จงตามเรามาเถิด แล้วเราจะตั้งท่านให้เป็นผู้หาคนดั่งหาปลา” 18 ทั้งสองก็ละแหติดตามพระองค์ไปทันที
19 เมื่อเสด็จต่อไปอีกหน่อยก็ทรงเห็นยากอบบุตรเศเบดีกับยอห์นผู้เป็นน้องชายของยากอบกำลังชุนอวนอยู่ในเรือ 20 พระองค์ทรงเรียกเขาทันทีโดยไม่รอช้า ทั้งสองก็ละเศเบดีผู้เป็นบิดาไว้ที่เรือกับลูกจ้างและติดตามพระองค์ไป
พระเยซูทรงขับไล่วิญญาณชั่ว(B)
21 พระเยซูกับสาวกมายังเมืองคาเปอรนาอุม เมื่อถึงวันสะบาโตพระองค์ทรงเข้าไปในธรรมศาลาและทรงเริ่มเทศนาสั่งสอน 22 ประชาชนล้วนทึ่งในคำสอนของพระองค์ยิ่งนัก เพราะพระองค์ทรงสอนพวกเขาอย่างผู้มีสิทธิอำนาจ ผิดกับพวกธรรมาจารย์ 23 ขณะนั้นชายคนหนึ่งในธรรมศาลาซึ่งถูกวิญญาณชั่ว[a]ตนหนึ่งเข้าสิงได้ร้องขึ้นมาว่า 24 “พระเยซูแห่งนาซาเร็ธ ท่านต้องการอะไรจากพวกเรา? ท่านมาเพื่อทำลายพวกเราหรือ? ข้ารู้ว่าท่านเป็นใคร ท่านคือองค์บริสุทธิ์ของพระเจ้า!”
25 พระเยซูตรัสสั่งอย่างเฉียบขาดว่า “เงียบ! ออกมาจากเขาเดี๋ยวนี้!” 26 วิญญาณชั่วก็ทำให้คนนั้นชักอย่างรุนแรง แล้วกรีดร้องและออกมาจากเขา
27 ประชาชนล้วนประหลาดใจจนพูดกันว่า “อะไรกันนี่? เป็นคำสอนใหม่ ทั้งยังมีสิทธิอำนาจ! พระองค์ถึงขนาดสั่งวิญญาณชั่วและมันก็ทำตามคำสั่ง” 28 กิตติศัพท์ของพระองค์จึงเลื่องลือไปทั่วแคว้นกาลิลีอย่างรวดเร็ว
พระเยซูทรงรักษาคนเป็นอันมาก(C)
29 เมื่อออกมาจากธรรมศาลาพระเยซูกับสาวกรวมทั้งยากอบและยอห์นก็ไปยังบ้านของซีโมนกับอันดรูว์ 30 แม่ยายของซีโมนนอนเป็นไข้อยู่พวกเขาจึงทูลพระเยซู 31 พระองค์จึงทรงเข้าไปจับมือนาง ช่วยพยุงให้ลุกขึ้น อาการไข้ก็หายไป นางจึงปรนนิบัติพระองค์กับสาวก
32 เย็นวันนั้นหลังจากดวงอาทิตย์ตกดิน ประชาชนนำบรรดาคนป่วยและคนถูกผีสิงมาหาพระเยซู 33 คนทั้งเมืองมาออกันอยู่ที่ประตู 34 และพระเยซูได้ทรงรักษาคนจำนวนมากที่ป่วยด้วยโรคต่างๆ พระองค์ยังทรงขับผีออกหลายตน แต่ทรงห้ามผีเหล่านั้นไม่ให้พูดเพราะพวกมันรู้ว่าพระองค์คือใคร
พระเยซูทรงอธิษฐานในที่เงียบสงบ(D)
35 ครั้นเวลาเช้ามืดพระเยซูทรงลุกขึ้นแล้วเสด็จออกจากบ้านไปยังที่สงบเงียบและอธิษฐาน 36 ซีโมนกับเพื่อนๆ ออกตามหาพระองค์ 37 เมื่อพบแล้วจึงร้องทูลว่า “ใครต่อใครกำลังตามหาพระองค์!”
38 พระเยซูตรัสตอบว่า “ให้เราไปที่อื่นๆ ในละแวกใกล้เคียงกันเถิดเพื่อเราจะได้ไปเทศนาที่นั่นด้วย ที่เรามาก็เพื่อการนี้แหละ” 39 ดังนั้นพระองค์จึงเสด็จไปทั่วแคว้นกาลิลี พระองค์ทรงเทศนาในธรรมศาลาของพวกเขาและทรงขับผีออกหลายตน
พระเยซูทรงรักษาคนโรคเรื้อน(E)
40 คนโรคเรื้อน[b]คนหนึ่งมาคุกเข่าทูลวิงวอนพระองค์ว่า “พระองค์ทรงรักษาข้าพระองค์ให้หายได้ถ้าพระองค์เต็มใจ”
41 พระเยซูทรงสงสารเขาจึงทรงยื่นพระหัตถ์แตะต้องเขาและตรัสว่า “เราเต็มใจจะรักษา จงหายโรคเถิด!” 42 ทันใดนั้นโรคเรื้อนที่เป็นอยู่ก็หายไปและเขาก็กลับเป็นปกติ
43 พระเยซูทรงส่งเขาไปทันทีพร้อมกับกำชับว่า 44 “จงระวัง อย่าบอกเรื่องนี้แก่ผู้ใดเลยแต่จงไปแสดงตัวต่อปุโรหิตและถวายเครื่องบูชาสำหรับการที่ท่านหายจากโรคเรื้อนตามที่โมเสสสั่งไว้ เพื่อเป็นพยานแก่คนทั้งหลายว่าท่านหายโรคแล้ว” 45 แต่เขาเที่ยวป่าวประกาศเรื่องนี้ไปทั่วจนพระเยซูไม่สามารถเข้าเมืองอย่างเปิดเผยได้ แต่ประทับในที่เปลี่ยวนอกเมือง กระนั้นผู้คนจากทุกหนทุกแห่งก็ยังมาเข้าเฝ้าพระองค์
พระเยซูทรงรักษาคนเป็นอัมพาต(F)
2 สองสามวันต่อมาเมื่อพระเยซูเสด็จเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุมอีก ประชาชนได้ข่าวว่าพระองค์มาประทับที่บ้าน 2 ดังนั้นคนเป็นอันมากจึงหลั่งไหลมาอยู่ที่นั่นจนไม่มีที่ว่างแม้แต่ที่นอกประตู และพระองค์ทรงเทศนาข่าวนั้นให้พวกเขาฟัง 3 มีชายสี่คนหามคนเป็นอัมพาตคนหนึ่งมาหาพระองค์ 4 แต่พวกเขาไม่อาจเข้าถึงพระเยซูได้เพราะคนแน่นมาก จึงรื้อหลังคาตรงที่ประทับแล้วหย่อนที่นอนซึ่งคนเป็นอัมพาตนอนอยู่ลงมา 5 เมื่อพระเยซูทรงเห็นความเชื่อของพวกเขาก็ตรัสกับคนเป็นอัมพาตนั้นว่า “ลูกเอ๋ย บาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว”
6 ฝ่ายพวกธรรมาจารย์บางคนซึ่งนั่งอยู่ที่นั่นคิดในใจว่า 7 “ทำไมพูดอย่างนี้? เขากำลังพูดหมิ่นประมาทพระเจ้านี่ นอกจากพระเจ้าแล้วใครจะอภัยบาปได้?”
8 พระเยซูทรงทราบในพระทัยทันทีว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่ในใจจึงตรัสว่า “ทำไมพวกท่านจึงคิดเช่นนั้น? 9 ที่จะพูดกับคนเป็นอัมพาตว่า ‘บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว’ กับ ‘จงลุกขึ้นแบกที่นอนเดินไป’ อย่างไหนจะง่ายกว่ากัน? 10 แต่ทั้งนี้ก็เพื่อให้พวกท่านรู้ว่าบุตรมนุษย์มีสิทธิอำนาจในโลกที่จะอภัยบาป” แล้วพระองค์ก็ตรัสกับคนเป็นอัมพาตว่า 11 “เราสั่งเจ้าว่าลุกขึ้น จงแบกที่นอนกลับไปบ้านเถิด” 12 เขาก็ลุกขึ้นแบกที่นอนเดินกลับบ้านต่อหน้าคนทั้งปวง ทุกคนต่างประหลาดใจและสรรเสริญพระเจ้าว่า “เราไม่เคยพบเห็นอะไรเช่นนี้เลย!”
ทรงเรียกเลวี(G)
13 พระเยซูเสด็จไปที่ริมทะเลสาบอีก ฝูงชนกลุ่มใหญ่พากันมาเข้าเฝ้าและพระองค์ทรงสั่งสอนพวกเขา 14 ขณะพระองค์ทรงดำเนินไปตามทางทรงเห็นเลวีบุตรอัลเฟอัสนั่งอยู่ที่ด่านเก็บภาษีจึงตรัสกับเขาว่า “จงตามเรามา” เลวีก็ลุกขึ้นติดตามพระองค์ไป
15 ขณะพระเยซูเสวยพระกระยาหารค่ำที่บ้านของเลวี มีคนเก็บภาษีและ “คนบาป” หลายคนรับประทานอาหารร่วมกับพระองค์และเหล่าสาวกเพราะมีคนมากมายได้ติดตามพระองค์มา 16 เมื่อพวกธรรมาจารย์ที่เป็นฟาริสีเห็นพระองค์ทรงร่วมโต๊ะกับ “คนบาป” และคนเก็บภาษีก็ถามสาวกของพระองค์ว่า “ทำไมเขาจึงร่วมโต๊ะกับคนเก็บภาษีและ ‘คนบาป’?”
17 เมื่อพระเยซูทรงได้ยินเช่นนี้จึงตรัสกับพวกเขาว่า “คนสุขภาพดีไม่ต้องการหมอ แต่คนป่วยต้องการ เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรมแต่มาเพื่อเรียกคนบาป”
ถามพระเยซูเรื่องการถืออดอาหาร(H)
18 ขณะนั้นศิษย์ของยอห์นและพวกฟาริสีกำลังถืออดอาหารอยู่ มีบางคนมาทูลถามพระเยซูว่า “ทำไมศิษย์ของยอห์นกับศิษย์ของพวกฟาริสีถืออดอาหาร แต่ศิษย์ของท่านไม่ถือ?”
19 พระเยซูทรงตอบว่า “จะให้แขกของเจ้าบ่าวอดอาหารขณะเจ้าบ่าวอยู่ด้วยได้อย่างไร? ตราบใดที่เจ้าบ่าวยังอยู่ด้วยพวกเขาก็ทำเช่นนั้นไม่ได้ 20 แต่สักวันหนึ่งเจ้าบ่าวจะถูกนำตัวไปจากเขาและในวันนั้นพวกเขาจะอดอาหาร
21 “ไม่มีใครเอาผ้าใหม่ไปปะเสื้อผ้าเก่า ถ้าทำเช่นนั้นผ้าใหม่จะหดรั้งผ้าเก่าให้ขาดมากกว่าเดิม 22 และไม่มีใครเทเหล้าองุ่นใหม่ใส่ถุงหนังเก่า ถ้าทำเช่นนั้นเหล้าองุ่นจะทำให้ถุงนั้นขาด ก็จะเสียทั้งเหล้าองุ่นและถุงด้วย เขาย่อมเทเหล้าองุ่นใหม่ใส่ในถุงหนังใหม่เท่านั้น”
เจ้าเหนือวันสะบาโต(I)
23 ในวันสะบาโตหนึ่งพระเยซูเสด็จผ่านทุ่งนา ขณะเดินไปตามทางสาวกของพระองค์ก็เด็ดรวงข้าว 24 พวกฟาริสีจึงทูลพระองค์ว่า “ดูนั่น ทำไมพวกเขาทำสิ่งที่ผิดบัญญัติวันสะบาโต?”
25 พระองค์ตรัสว่า “พวกท่านไม่เคยอ่านหรือว่าดาวิดทำอะไรเมื่อเขากับพรรคพวกหิวโหยและขัดสน? 26 ในสมัยของมหาปุโรหิตอาบียาธาร์ดาวิดเข้าไปในพระนิเวศของพระเจ้าและกินขนมปังศักดิ์สิทธิ์ซึ่งตามบทบัญญัติแล้วมีแต่ปุโรหิตเท่านั้นที่จะกินได้ และดาวิดยังแบ่งขนมปังนี้ให้พรรคพวกกินด้วย”
27 แล้วพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “วันสะบาโตมีขึ้นเพื่อมนุษย์ ไม่ใช่มนุษย์มีขึ้นเพื่อวันสะบาโต 28 ดังนั้นบุตรมนุษย์เป็นเจ้าเหนือวันสะบาโตด้วย”
3 อีกครั้งหนึ่งพระองค์ทรงเข้าไปในธรรมศาลาและมีชายมือลีบคนหนึ่งอยู่ที่นั่น 2 บางคนกำลังหาเหตุที่จะกล่าวโทษพระเยซู จึงคอยจับตาดูอย่างใกล้ชิดว่าพระองค์จะรักษาชายคนนั้นในวันสะบาโตหรือไม่ 3 พระเยซูตรัสกับชายที่มือลีบนั้นว่า “มายืนข้างหน้านี่สิ”
4 แล้วพระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “ทำดีหรือทำชั่ว ช่วยชีวิตหรือทำลายชีวิต อย่างไหนที่ถูกต้องตามบทบัญญัติในวันสะบาโต?” แต่เขาทั้งหลายก็นิ่งอยู่
5 พระองค์ทอดพระเนตรพวกเขาโดยรอบด้วยพระพิโรธ ทรงเศร้าพระทัยนักที่พวกเขาใจแข็งกระด้าง พระองค์ตรัสกับชายคนนั้นว่า “จงเหยียดมือออกมา” เขาก็ทำตามและมือของเขาก็กลับเป็นปกติทุกอย่าง 6 พวกฟาริสีจึงออกไปเริ่มคบคิดกับกลุ่มผู้สนับสนุนเฮโรดว่าจะฆ่าพระเยซูได้อย่างไร
ฝูงชนติดตามพระเยซู(J)
7 พระเยซูกับสาวกปลีกตัวจากที่นั่นไปยังทะเลสาบ มีฝูงชนกลุ่มใหญ่จากแคว้นกาลิลีติดตามมา 8 เมื่อได้ยินกิตติศัพท์ของพระองค์ คนเป็นอันมากจากแคว้นยูเดีย กรุงเยรูซาเล็ม แคว้นอิดูเมอาและอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดน ตลอดจนแถบเมืองไทระและเมืองไซดอนพากันมาหาพระองค์ 9 เพราะฝูงชนเหล่านี้พระเยซูจึงตรัสสั่งสาวกให้เตรียมเรือเล็กพร้อมไว้สำหรับพระองค์ เพื่อไม่ให้ผู้คนมาเบียดเสียดพระองค์ 10 เนื่องจากพระเยซูได้ทรงรักษาคนเป็นอันมาก ผู้ที่ป่วยด้วยโรคต่างๆ จึงเบียดเสียดกันเข้ามาเพื่อจะได้แตะต้องพระองค์ 11 ทุกครั้งที่วิญญาณชั่ว[c]เห็นพระองค์ พวกมันจะหมอบกราบและร้องว่า “พระองค์ทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า” 12 แต่พระองค์ทรงห้ามพวกมันเด็ดขาดไม่ให้บอกว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ใด
Mark 1:14-3:12
1599 Geneva Bible
14 ¶ (A)[a]Now after that John was committed to prison, Jesus came into Galilee, preaching the Gospel of the kingdom of God,
15 And saying, The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand: repent and believe the Gospel.
16 ¶ (B)[b]And as he walked by the sea of Galilee, he saw Simon and Andrew his brother, casting a net into the sea (for they were fishers.)
17 Then Jesus said unto them, Follow me, and I will make you to be fishers of men.
18 And straightway they forsook their nets, and followed him.
19 [c]And when he had gone a little further thence, he saw James the son of Zebedee, and John his brother, as they were in the ship, mending their nets.
20 And anon he called them: and they left their father Zebedee in the ship with his hired servants, and went their way after him.
21 ¶ So (C)they entered into [d]Capernaum: and straightway on the Sabbath day he entered into the Synagogue, and taught.
22 And they were astonied at his doctrine, (D)for he taught them as one that had authority, and not as the Scribes.
23 ¶ [e]And there was in their Synagogue a man [f]in whom was an unclean spirit, and he cried out,
24 Saying, Ah, what have we to do with thee, O [g]Jesus of Nazareth? Art thou come to destroy us? I know thee what thou art, even thou [h]holy one of God.
25 And Jesus rebuked him, saying, Hold thy peace, and come out of him.
26 And the unclean spirit [i]tare him, and cried with a loud voice, and came out of him.
27 And they were all amazed, so that they demanded [j]one of another, saying, What thing is this? what new doctrine is this? for he [k]commandeth even the foul spirits with authority, and they obey him.
28 And immediately his fame spread abroad throughout all the region [l]bordering on Galilee.
29 ¶ (E)[m]And as soon as they were come out of the Synagogue, they entered into the house of Simon and Andrew, with James and John.
30 And Simon’s wife’s mother lay sick of a fever, and anon they told him of her.
31 And he came and took her by the hand, and lifted her up, and the fever forsook her by and by, and she ministered unto them.
32 And when even was come, at what time the Sun setteth, they brought to him all that were diseased, and them that were possessed with devils.
33 And the whole city was gathered together at the door.
34 And he healed many that were sick of divers diseases: and he cast out many devils, and [n]suffered not the devils to say that they knew him.
35 And in the morning very early before day, Jesus arose and went out into a solitary place, and there prayed.
36 And Simon, and they that were with him, followed carefully after him.
37 And when they had found him, they said unto him, All men seek for thee.
38 Then he said unto them, Let us go into the [o]next towns, that I may preach there also: for I came out for that purpose.
39 And he preached in their Synagogues, throughout all Galilee, and cast the devils out.
40 ¶ (F)[p]And there came a leper to him, beseeching him, and kneeled down unto him, and said to him, If thou wilt, thou canst make me clean.
41 And Jesus had compassion, and put forth his hand, and touched him, and said to him, I will: be thou clean.
42 And as soon as he had spoken, immediately the leprosy departed from him, and he was made clean.
43 And after he had given him a straight commandment, he sent him away forthwith,
44 [q]And said unto him, See thou say nothing to any man, but get thee hence, and show thyself to the (G)[r]Priest, and offer for thy cleansing those things which Moses commanded, for a testimonial unto them.
45 But when he was departed, (H)he began to tell many things, and to publish the matter: so that Jesus could no more openly enter into the city, but was without in desert places: and they came to him from every quarter.
2 3 and 4 One sick of the palsy, having his sins forgiven him, is healed. 14 Matthew is called. 19 Fastings and afflictions are foretold. 23 The Disciples pluck the ears of corn. 26 The showbread.
1 After (I)[s]a few days, he entered into Capernaum again, and it was noised that he was in the [t]house.
2 And anon many gathered together, insomuch, that the [u]places about the door could not receive any more: and he preached the word unto them.
3 And there came unto him, that brought one sick of the palsy, borne of four men.
4 And because they could not come near unto him for the multitude, they uncovered the roof of the house where he was: and when they had broken it open, they [v]let down the [w]bed, wherein the sick of the palsy lay.
5 Now when Jesus saw their faith, he said to the sick of the palsy, Son, thy sins are forgiven thee.
6 And there were certain of the Scribes sitting there, and [x]reasoning in their hearts,
7 Why doth this man speak such blasphemies? (J)who can forgive sins, but God only?
8 And immediately, when Jesus perceived in his spirit, that thus they reasoned with themselves, he said unto them, Why reason ye these things in your hearts?
9 Whether is it easier to say to the sick of the palsy, Thy sins are forgiven thee? or to say, Arise, take up thy bed, and walk?
10 But that ye may know, that the Son of man hath authority in earth to forgive sins, he said unto the sick of the palsy,
11 I say unto thee, Arise, and take up thy bed, and get thee hence into thine own house.
12 And by and by he arose, and took up his bed, and went forth before them all, insomuch that they were all [y]amazed, and glorified God, saying, We never saw such a thing.
13 ¶ [z]Then he went forth again toward the sea, and all the people resorted unto him, and he taught them.
14 (K)And as Jesus passed by, he saw [aa]Levi the son of Alphaeus sit at the receipt of custom, and said unto him, Follow me. And he arose and followed him.
15 ¶ And it came to pass, as Jesus sat at table in his house, many Publicans and sinners sat at table also with Jesus, and his disciples: for there were many that followed him.
16 And when the Scribes and Pharisees saw him eat with the Publicans and sinners, they said unto his disciples, How is it, that he eateth and drinketh with Publicans and sinners?
17 Now when Jesus heard it, he said unto them, The whole have no need of the Physician, but the sick. (L)I came not to call the righteous, but the sinners to repentance.
18 (M)[ab]And the disciples of John, and the Pharisees did fast, and came and said unto him, Why do the disciples of John, and of the Pharisees fast, and thy disciples fast not?
19 And Jesus said unto them, Can the children of the marriage chamber fast, while the bridegroom is with them? as long as they have the bridegroom with them, they cannot fast.
20 But the days will come, when the bridegroom shall be taken from them, and then shall they fast in those days.
21 Also no man soweth a piece of new cloth in an old garment: for else the new piece that filled it up, taketh away somewhat from the old, and the breach is worse.
22 Likewise, no man putteth new wine into old vessels: for else the new wine breaketh the vessels, and the wine runneth out, and the vessels are lost; but new wine must be put into new vessels.
23 ¶ (N)[ac]And it came to pass as he went through the corn on the [ad]Sabbath day, that his disciples, as they went on their way, began to pluck the ears of corn.
24 And the Pharisees said unto him, Behold, why do they on the Sabbath day, that which is not lawful?
25 And he said to them, Have ye never read what (O)David did when he had need, and was an hungered, both he, and they that were with him?
26 How he went into the house of God, in the days of [ae]Abiathar the high Priest, and did eat the Showbread, which were not lawful to eat, but for the (P)Priests, and gave also to them which were with him?
27 And he said to them, The Sabbath was made for man, and not man for the Sabbath.
28 Wherefore the Son of man is Lord, even of the [af]Sabbath.
3 1 The withered hand is healed. 6 The Pharisees consult with the Herodians. 10 Many are healed by touching Christ. 11 At his sight the devils fall down before him. 14 The twelve Apostles. 24 The kingdom divided against itself. 29 Blasphemy against the holy Ghost. 33 Christ’s parents.
1 And (Q)[ag]he entered again into the Synagogue, and there was a man which had a [ah]withered hand.
2 And they watched him, whether he would heal him on the Sabbath day, that they might accuse him.
3 Then he said unto the man which had the withered hand, Arise: stand forth in the midst.
4 And he said to them, Is it lawful to do a good deed on the Sabbath day, or to do evil? to save the [ai]life, or to kill? but they held their peace.
5 Then he looked round about on them [aj]angrily, mourning also for the [ak]hardness of their hearts, and said to the man, Stretch forth thine hand. And he stretched it out: and his hand was restored, as whole as the other.
6 ¶ [al]And the Pharisees departed, and straightway gathered a council with the [am]Herodians against him, that they might destroy him.
7 But Jesus avoided with his disciples to the sea: and a great multitude followed him from Galilee, and from Judea,
8 And from Jerusalem, and from Idumea, and [an]beyond Jordan: and they that dwelled about Tyre and Sidon, when they had heard what great things he did, came unto him in great number.
9 And he commanded his disciples, that a little ship should [ao]wait for him, because of the multitude, lest they should throng him.
10 For he had healed many, insomuch that they pressed upon him to touch him, as many as had [ap]plagues.
11 And when the [aq]unclean spirits saw him, they fell down before him, and cried, saying, Thou art the Son of God.
12 And he sharply rebuked them, to the end they should not utter him.
Footnotes
- Mark 1:14 After that John is taken, Christ showeth himself fully.
- Mark 1:16 The calling of Simon and Andrew.
- Mark 1:19 The calling of James and John.
- Mark 1:21 From the city Nazareth.
- Mark 1:23 He preacheth that doctrine, by which alone Satan is driven out of the world, which also he confirmeth by a miracle.
- Mark 1:23 Word for word, a man in an unclean spirit, that is to say, possessed with an evil spirit.
- Mark 1:24 He was born in Bethlehem, but through the error of the people, he was called a Nazarene, because he was brought up in Nazareth.
- Mark 1:24 He alludeth to that name that was written in the golden plate which the high Priest wore, Exod. 28:36.
- Mark 1:26 See also Mark 9:20.
- Mark 1:27 As men amazed.
- Mark 1:27 By his own authority, or as a Lord.
- Mark 1:28 Not only into Galilee, but also into the countries bordering upon it.
- Mark 1:29 By healing of divers diseases, he showeth that he hath brought true life into the world.
- Mark 1:34 For it belongeth not to the devils to preach the Gospel, Acts 16:18.
- Mark 1:38 Villages which were as cities.
- Mark 1:40 By healing the leprous, he showeth that he came for this cause, to wipe out the sins of the world with his touching.
- Mark 1:44 He witnesseth that he was not moved with ambition, but with the only desire of his Father’s glory, and love toward poor sinners.
- Mark 1:44 All the posterity of Aaron might judge of a leper.
- Mark 2:1 Christ showeth by healing this man, which was sick of the palsy, that men recover in him through faith only, all their strength which they have lost.
- Mark 2:1 In the house where he used to remain, for he chose Capernaum to dwell in, and left Nazareth.
- Mark 2:2 Neither the house nor the entry was able to hold them.
- Mark 2:4 They brake up the upper part of the house, which was plain, and let down the man that was sick of the palsy, into the lower part where Christ preached, for they could not otherwise come into his sight.
- Mark 2:4 The word signifieth the worst kind of bed, whereupon men used to lay down themselves at noontide, and such other times, to refresh themselves: we call it a couch.
- Mark 2:6 In their minds disputing upon that matter, on both sides.
- Mark 2:12 Word for word, past themselves, or out of their wits.
- Mark 2:13 The Gospel offendeth the proud, and saveth the humble.
- Mark 2:14 Matthew’s other name.
- Mark 2:18 The superstitious and hypocrites do rashly put the sum of godliness in things indifferent, and are here for three causes reprehended. First, for that not considering what every man’s strength is able to bear, they rashly make all manner of laws concerning such things, without all discretion.
- Mark 2:23 Secondarily, for that they make no difference between the laws which God made concerning the same things, and laws that are made of things which are utterly unlawful.
- Mark 2:23 Word for word, on the Sabbaths, that is, on the holy days.
- Mark 2:26 In 1 Sam. 21:1 he is called Ahimelech and his son Abiathar, but by conference of other places, it is plain, that both of them had two names. See also 1 Chron. 24:6; 2 Sam. 8:17; 2 Sam. 15:29; 1 Kings 2:26; 2 Kings 25:18.
- Mark 2:28 Hath the Sabbath day in his power, and may rule as him listeth.
- Mark 3:1 Thirdly, for that they preferred the ceremonial Law (which was but an appendant to the moral Law) before the moral Law: whereas contrariwise, they should have learned out of this, the true use of the ceremonial Law.
- Mark 3:1 That is, unprofitable and dead.
- Mark 3:4 A figurative speech, by the figure Synecdoche. For this kind of saying, To save the life, is as much, as to save the man.
- Mark 3:5 Men, when they have wrong done unto them, are angry, but not without vice, but Christ is angry without vice, neither is he sorry so much for the injury that is done to his own person, as for their wickedness: and therefore he had pity upon them, and for that cause is he said to have mourned.
- Mark 3:5 As though their heart had been so closed up, and grown together, that wholesome doctrine could prevail no more with them.
- Mark 3:6 The more the truth is kept under, the more it cometh out.
- Mark 3:6 See also Matt. 22:16.
- Mark 3:8 Which Josephus calleth stony or rocky.
- Mark 3:9 Should always be ready for him.
- Mark 3:10 Diseases wherewith God scourgeth men as it were with whips.
- Mark 3:11 In them whom they had entered into: or by the figure called Metonymy, for them which were vexed with unclean spirits.
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Geneva Bible, 1599 Edition. Published by Tolle Lege Press. All rights reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, without written permission from the publisher, except in the case of brief quotations in articles, reviews, and broadcasts.
