路加福音 8
Chinese New Version (Simplified)
跟从耶稣的妇女
8 不久，耶稣周游各城各村讲道，宣扬 神的国的福音，和他在一起的有十二个门徒， 2 还有几个蒙了医治、脱离污鬼与疾病的妇女，其中有称为抹大拉的马利亚，曾有七个鬼从她身上赶出来； 3 有希律的管家古撒的妻子约亚拿，又有苏珊娜，和许多别的妇女，她们都用自己的财物供给耶稣和门徒。
撒种的比喻(A)
4 当时有许多人聚在一起，还有人从各城来到耶稣那里，他就用比喻说： 5 “有一个撒种的出去撒种，撒的时候，有的落在路旁，被人践踏，或给空中的小鸟吃掉。 6 有的落在石头地上，一长出来就枯萎了，因为得不着滋润。 7 有的落在荆棘丛中，荆棘也一齐生长，把它挤住了。 8 有的落在好土里，就生长起来，结出百倍的果实。”他说了这些话，就大声说：“有耳可听的，就应当听！”
用比喻的目的(B)
9 门徒问他这比喻是甚么意思。 10 他说：“ 神的国的奥秘，只给你们知道，对别人就用比喻，叫他们看却看不见，听却听不明白。
解释撒种的比喻(C)
11 “这比喻是说，种子是 神的道， 12 那落在路旁的，就是人听了，魔鬼随即来到，从他们心里把道夺去，恐怕他们相信就得救了。 13 那落在石头地上的，就是人听了，欢欢喜喜地接受，但是没有根，不过是暂时相信，一旦遭遇试炼，就倒退了。 14 那落在荆棘里的，就是人听了，走开以后，被今世的忧虑、财富和宴乐挤住了，结不出成熟的子粒来。 15 但那落在好土里的，就是人用诚实良善的心来听，把道持守住，忍耐着结出果实。
隐藏的事终必显露(D)
16 “没有人点灯用器皿盖上，或放在床底下，而是放在灯台上，叫进来的人都看得见光。 17 因为没有甚么隐藏的事不被显明，也没有甚么掩盖的事不被人知道而暴露出来。 18 所以你们应当留心怎样听，因为凡是有的，还要给他；凡是没有的，连他自以为有的，也要拿去。”
谁是耶稣的母亲和弟兄(E)
19 耶稣的母亲和弟弟来到他那里，因为人多，不能到他跟前。 20 有人转告耶稣：“你母亲和弟弟站在外面要见你。” 21 他回答他们：“听了 神的道而遵行的人，才是我的母亲，我的弟兄。”
平静风浪(F)
22 有一天，耶稣和门徒上了船，他对他们说：“我们渡到海那边去吧。”他们就开了船。 23 船行的时候，他睡着了。海上忽然起了狂风，他们全身湿透，非常危险。 24 门徒来叫醒耶稣，说：“主啊！主啊！我们没命了！”他醒过来，斥责风浪，风浪就止息、平静了。 25 耶稣对他们说：“你们的信心在哪里？”他们又惧怕、又希奇，彼此说：“这到底是谁？他吩咐风浪，连风浪也听从他。”
治好鬼附的格拉森人(G)
26 船到了格拉森人的地区，正在加利利对面， 27 耶稣一上岸，就有城里一个被鬼附着的人，迎面而来。这人已经很久不穿衣服，不住在家里，只住在坟墓里。 28 他一见耶稣，就俯伏喊叫，大声说：“至高 神的儿子耶稣，我跟你有甚么关系呢？求你不要使我受苦。” 29 因为耶稣已经吩咐这污灵从那人身上出来。原来这污灵屡次抓住那人；那人被铁链和脚炼捆锁，而且有人看管，他竟挣断锁炼，被鬼赶入旷野。 30 耶稣问他：“你叫甚么名字？”他说：“群。”因为进到那人里面的鬼很多。 31 他们求耶稣，不要赶他们进入无底坑。
32 那里有一大群猪正在山上吃东西。他们求耶稣准他们进入猪群。耶稣准许了， 33 鬼就从那人身上出来，进入猪群，猪群闯下山崖，掉在海里淹死了。 34 放猪的看见所发生的事就逃跑，到城里和各乡村把这事传开。 35 众人就出来看发生了甚么事。来到耶稣那里，看见鬼已经离开的那人，穿著衣服，神志清醒，坐在耶稣脚前，他们就害怕。 36 当时看见的人，把被鬼附过的人怎样得到医治，说给他们听。 37 格拉森一带的人，都要求耶稣离开他们，因为他们大大惧怕。他就上船回去了。 38 鬼已经离开的那人求耶稣，要跟他在一起；但耶稣打发他回去，说： 39 “你回家去，述说 神为你作了怎样的事。”他就走遍全城，传讲耶稣为他作了怎样的事。
治好血漏病的女人(H)
40 耶稣回来的时候，众人欢迎他，因为大家都在等着他。 41 那时，有一个人来了，名叫叶鲁，他是一位会堂主管。他俯伏在耶稣脚前，求他往他家里去， 42 因为他的独生女，约十二岁，快要死了。耶稣去的时候，群众拥挤着他。
43 有一个女人，患了十二年的血漏病，在医生手里花尽了全部养生的（有些抄本无“在医生手里花尽了全部养生的”一句），没有一个能医好她。 44 她从后面挤来，一摸耶稣的衣裳繸子，血就立刻止住。 45 耶稣说：“摸我的是谁？”众人都不承认。彼得说：“主啊，众人都拥挤着你。” 46 耶稣说：“必定有人摸我，因为我觉得有能力从我身上出去。” 47 那女人见不能隐瞒，就战战兢兢地过来，向他俯伏，把摸他的缘故，和怎样立刻得到医治，在众人面前说出来。 48 耶稣对她说：“女儿，你的信使你痊愈了，平安地去吧！”
使女孩复活(I)
49 耶稣还在说话的时候，有人从会堂主管家里来，说：“你的女儿死了，不必再劳动老师了。” 50 耶稣听见就对他说：“不要怕，只要信，她必得痊愈。” 51 到了那家，除了彼得、约翰、雅各和女孩的父母以外，他不准任何人同他进屋里去。 52 众人都在为女孩痛哭哀号，他说：“不要哭！她不是死了，而是睡着了。” 53 他们明知女孩已经死了，就嘲笑他。 54 他进去拉着女孩的手，叫她说：“孩子，起来！” 55 她的灵魂回来了，她就立刻起来。耶稣吩咐给她东西吃。 56 她父母非常惊奇。耶稣嘱咐他们不要把他所作的事告诉人。
ลูกา 8
Thai New Contemporary Bible
คำอุปมาเรื่องผู้หว่าน(A)
8 หลังจากนั้นพระเยซูเสด็จไปตามเมืองและหมู่บ้านต่างๆ ทรงประกาศข่าวประเสริฐเรื่องอาณาจักรของพระเจ้า สาวกทั้งสิบสองคนอยู่กับพระองค์ 2 พร้อมกับพวกผู้หญิงซึ่งทรงรักษาให้หายจากวิญญาณชั่วและโรคต่างๆ ผู้หญิงเหล่านี้ได้แก่ มารีย์ (ที่เรียกว่าชาวมักดาลา) ที่ทรงขับผีออกจากนางเจ็ดตน 3 โยอันนาภรรยาของคูซาคนต้นเรือนของเฮโรด สูสันนา และคนอื่นๆ อีกมากมาย ผู้หญิงเหล่านี้ช่วยสนับสนุนพวกเขาด้วยทรัพย์สินของตน
4 ขณะผู้คนจำนวนมากมาชุมนุมกันอยู่และประชาชนจากเมืองนั้นเมืองนี้กำลังพากันมาเข้าเฝ้าพระเยซู พระองค์ตรัสคำอุปมานี้ว่า 5 “ชาวนาคนหนึ่งออกไปหว่านเมล็ดพืช ขณะที่หว่าน บางเมล็ดก็ตกตามทาง ถูกเหยียบย่ำและนกในอากาศก็มาจิกกินไปหมด 6 บางเมล็ดตกบนกรวดหิน เมื่องอกขึ้นมาก็เหี่ยวเฉาเพราะขาดความชุ่มชื้น 7 บางเมล็ดก็ตกกลางพงหนาม ถูกหนามงอกขึ้นมาปกคลุม 8 แต่ยังมีบางเมล็ดที่ตกบนดินดี งอกขึ้นมาแล้วเกิดผลมากกว่าที่หว่านไว้ร้อยเท่า”
เมื่อพระองค์กล่าวถึงตรงนี้ก็ทรงพูดเสียงดังว่า “ใครมีหูที่จะฟังก็จงฟังเถิด”
9 เหล่าสาวกมาทูลถามพระองค์ถึงความหมายของคำอุปมานี้ 10 พระองค์ตรัสว่า “ความลับของอาณาจักรของพระเจ้า ทรงโปรดให้พวกท่านรู้ แต่กับคนอื่นนั้นเรากล่าวเป็นคำอุปมาเพื่อว่า
“ ‘แม้ได้ดูพวกเขาก็ไม่เห็น
แม้ได้ฟังพวกเขาก็ไม่เข้าใจ’[a]
11 “ความหมายของคำอุปมาก็คือ เมล็ดที่หว่านคือพระวจนะของพระเจ้า 12 ที่หล่นตามทางคือผู้ที่ได้ยิน แล้วมารก็มาชิงพระวจนะไปจากใจของเขาเพื่อไม่ให้เขาเชื่อและได้รับความรอด 13 ที่ตกลงบนหินคือผู้ที่ได้ยิน แล้วรับพระวจนะด้วยความยินดีแต่ไม่หยั่งรากลึก เขาเชื่อเพียงชั่วระยะหนึ่ง แต่เมื่อถูกทดลองก็เลิกราไป 14 เมล็ดพืชที่ตกกลางพงหนามคือผู้ที่ได้ยิน แต่ขณะที่เขาดำเนินชีวิตไปตามทางของเขาก็ถูกความพะวักพะวน ทรัพย์สมบัติ และความสนุกบันเทิงในชีวิตกีดขวาง เขาจึงไม่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ 15 แต่เมล็ดที่ตกบนดินดีนั้นคือผู้ที่จิตใจดีงามสูงส่ง ผู้ได้ยินพระวจนะแล้วรับไว้และเกิดผลด้วยความอดทนบากบั่น
ตะเกียงบนเชิงตะเกียง
16 “ไม่มีใครจุดตะเกียงแล้วซ่อนไว้ในถังหรือวางไว้ใต้เตียง แต่ย่อมตั้งไว้บนเชิงตะเกียงเพื่อคนที่เข้ามาเห็นแสงสว่าง 17 เพราะไม่มีสักสิ่งที่ซ่อนไว้แล้วจะไม่ถูกเปิดเผย ไม่มีสักสิ่งที่ปิดบังไว้จะไม่มีใครรู้หรือไม่ถูกเปิดโปง 18 เหตุฉะนั้นจงเอาใจใส่สิ่งที่เจ้าได้ยินได้ฟังให้ดี ผู้ใดที่มีอยู่แล้วจะได้รับเพิ่มขึ้น ส่วนผู้ที่ไม่มี แม้สิ่งที่เขาคิดว่าเขามีก็จะถูกเอาไปจากเขา”
มารดากับน้องชายของพระเยซู(B)
19 ขณะนั้นมารดากับน้องๆ ของพระเยซูมาหาพระองค์ แต่ไม่สามารถเข้าใกล้พระองค์ได้เพราะคนแน่นมาก 20 มีบางคนมาทูลพระองค์ว่า “มารดากับน้องชายของท่านยืนอยู่ข้างนอกต้องการจะพบท่าน”
21 พระองค์ทรงตอบว่า “มารดาและน้องชายของเราคือบรรดาผู้ที่ได้ยินพระวจนะของพระเจ้าและนำไปปฏิบัติ”
พระเยซูทรงห้ามพายุ(C)
22 วันหนึ่งพระเยซูตรัสกับเหล่าสาวกว่า “ให้เราข้ามทะเลสาบไปอีกฟากหนึ่งเถิด” พวกเขาจึงพากันลงเรือไป 23 ขณะที่เขาแล่นเรือไปพระเยซูบรรทมหลับ เกิดพายุใหญ่กลางทะเลสาบ น้ำซัดเข้าเรือ และพวกเขาตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง
24 เหล่าสาวกเข้ามาปลุกพระองค์และทูลว่า “พระอาจารย์ พระอาจารย์ เรากำลังจะจมแล้ว!”
พระองค์ทรงลุกขึ้นห้ามลมและคลื่น พายุก็สงบลงและทุกอย่างก็สงบเงียบ 25 พระองค์ทรงถามเหล่าสาวกว่า “ความเชื่อของพวกท่านอยู่ที่ไหน?”
พวกเขากลัวและประหลาดใจ ต่างถามกันว่า “นี่คือใครหนอ? แม้แต่ลมและคลื่นก็ยังเชื่อฟังคำสั่งของพระองค์”
การรักษาคนถูกผีสิง(D)
26 พวกเขาแล่นเรือมาถึงแดนเกราซา[b]ซึ่งอยู่คนละฟากกับกาลิลี 27 เมื่อพระเยซูทรงขึ้นจากเรือ พระองค์ทรงพบชายคนหนึ่งจากเมืองนั้นซึ่งถูกผีเข้าสิง นานแล้วที่ชายคนนี้ไม่สวมเสื้อผ้าไม่อยู่ในบ้าน แต่อาศัยอยู่ตามอุโมงค์ฝังศพ 28 เมื่อเขาเห็นพระเยซูก็ส่งเสียงร้องและซบลงแทบพระบาทแล้วตะโกนสุดเสียงว่า “พระเยซู พระบุตรของพระเจ้าสูงสุด พระองค์ต้องการอะไรจากข้าพระองค์? ขอโปรดอย่าทรมานข้าพระองค์เลย!” 29 เพราะพระเยซูได้ตรัสสั่งวิญญาณชั่ว[c]ให้ออกมาจากชายผู้นี้ ผีได้สิงเขาหลายครั้งแล้ว แม้เอาโซ่ล่ามมือเท้าของเขาและวางยามเฝ้า เขาก็หักโซ่ตรวนเสียและผีขับไสเขาให้ออกไปอยู่ในที่เปลี่ยว
30 พระเยซูตรัสถามเขาว่า “เจ้าชื่ออะไร?”
เขาทูลว่า “ชื่อกอง” เพราะมีผีหลายตนสิงอยู่ในตัวเขา 31 และพวกมันพร่ำอ้อนวอนพระองค์ไม่ให้ทรงสั่งให้มันกลับไปยังนรกขุมลึก
32 แถวนั้นมีสุกรฝูงใหญ่หากินอยู่แถบเนินเขา พวกผีจึงทูลวิงวอนพระเยซูให้ทรงอนุญาตให้พวกมันไปสิงในฝูงสุกรและพระองค์ทรงอนุญาต 33 พวกผีจึงออกจากชายคนนั้นเข้าไปสิงในสุกร แล้วสุกรทั้งฝูงก็กระโจนจากหน้าผาลงทะเลสาบจมน้ำตายหมด
34 เมื่อบรรดาคนเลี้ยงสุกรเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็วิ่งเข้าไปเล่าเรื่องนี้ในเมืองและหมู่บ้าน 35 ผู้คนพากันออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อพวกเขามาหาพระเยซูก็พบว่าผีได้ออกจากชายคนนั้นไปแล้ว เขานั่งอยู่แทบพระบาทพระเยซูสวมใส่เสื้อผ้าและมีสติดี พวกเขาก็กลัว 36 ผู้ที่เห็นเหตุการณ์จึงเล่าให้ผู้คนฟังว่าชายซึ่งถูกผีสิงหายเป็นปกติได้อย่างไร 37 ชาวเกราซาทั้งปวงจึงขอร้องพระเยซูให้ทรงไปจากพวกเขาเพราะพวกเขากลัวมาก พระองค์จึงเสด็จลงเรือจากไป
38 ชายคนที่ผีได้ออกไปจากเขาแล้วนั้นอ้อนวอนขอไปกับพระองค์ แต่พระเยซูทรงส่งเขากลับไปและตรัสสั่งว่า 39 “จงกลับไปบ้านและเล่าให้ใครๆ ฟังว่าพระเจ้าทรงกระทำการเพื่อท่านมากเพียงใด” คนนั้นจึงไปเล่าให้คนทั่วเมืองฟังว่าพระเยซูทรงกระทำการเพื่อเขามากเพียงใด
เด็กผู้หญิงที่เสียชีวิตและหญิงที่ป่วย(E)
40 เมื่อพระเยซูทรงข้ามฟากกลับมา ฝูงชนพากันต้อนรับพระองค์เพราะพวกเขากำลังรอคอยพระองค์อยู่ 41 แล้วมีชายคนหนึ่งชื่อไยรัสเป็นนายธรรมศาลา มาหมอบลงแทบพระบาทพระเยซูและทูลอ้อนวอนให้พระองค์เสด็จไปที่บ้านของเขา 42 เพราะลูกสาวคนเดียวของเขากำลังจะตาย เด็กหญิงนี้อายุราวสิบสองขวบ
ขณะพระเยซูเสด็จไปผู้คนเบียดเสียดพระองค์แน่นขนัด 43 ที่นั่นมีหญิงคนหนึ่งตกเลือดเรื้อรังมาสิบสองปี[d]แล้ว แต่ไม่มีใครรักษานางให้หายได้ 44 นางมาข้างหลังพระองค์และแตะชายฉลองพระองค์ ทันใดนั้นเลือดก็หยุดไหล
45 พระเยซูตรัสถามว่า “ใครแตะต้องเรา?”
คนทั้งปวงต่างก็ปฏิเสธ เปโตรทูลว่า “พระอาจารย์ ผู้คนรุมล้อมเบียดเสียดพระองค์”
46 แต่พระเยซูตรัสว่า “มีคนแตะเรา เรารู้ว่าฤทธิ์อำนาจซ่านออกจากตัวเรา”
47 ฝ่ายหญิงนั้นเห็นว่าไม่อาจหลบเลี่ยงไปได้ก็กลัวจนตัวสั่นและเข้ามาหมอบลงแทบพระบาท นางกราบทูลพระองค์ต่อหน้าคนทั้งปวงถึงสาเหตุที่แตะต้องพระองค์และที่นางหายโรคทันที 48 พระองค์จึงตรัสกับนางว่า “ลูกสาวเอ๋ย ความเชื่อของเจ้าทำให้เจ้าหายโรค จงกลับไปด้วยสันติสุขเถิด”
49 พระเยซูตรัสยังไม่ทันขาดคำก็มีคนจากบ้านของไยรัสนายธรรมศาลามาบอกว่า “ลูกสาวของท่านเสียชีวิตแล้ว อย่ารบกวนพระอาจารย์อีกเลย”
50 พระเยซูทรงได้ยินก็ตรัสกับไยรัสว่า “อย่ากลัวเลย จงเชื่อเท่านั้นแล้วลูกสาวจะหาย” 51 เมื่อมาถึงบ้านของไยรัส พระองค์ไม่ทรงอนุญาตให้ใครติดตามเข้าไปยกเว้นเปโตร ยากอบกับยอห์น และบิดามารดาของเด็ก 52 ขณะนั้นคนทั้งปวงกำลังร้องไห้ไว้อาลัยแก่เด็กนั้น พระเยซูตรัสว่า “หยุดร้องไห้เถิด เด็กน้อยยังไม่ตายเพียงแต่หลับอยู่”
53 พวกเขาหัวเราะเยาะพระองค์เพราะรู้ว่าเด็กตายแล้ว 54 แต่พระเยซูทรงจับมือเด็กน้อยและตรัสว่า “ลูกเอ๋ย ลุกขึ้นเถิด!” 55 วิญญาณของเด็กก็กลับมา ทันใดนั้นเด็กหญิงก็ลุกขึ้นยืน แล้วพระเยซูตรัสสั่งให้นำอาหารมาให้เด็กรับประทาน 56 บิดามารดาของเด็กต่างประหลาดใจ แต่พระองค์ทรงสั่งพวกเขาไม่ให้บอกเรื่องที่เกิดขึ้นนี้กับใคร
Chinese New Version (CNV). Copyright © 1976, 1992, 1999, 2001, 2005 by Worldwide Bible Society.
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.