Luke 7
Disciples’ Literal New Testament
Jesus Heals a Centurion’s Servant From Afar By Speaking The Word
7 After He completed all His words in the hearing of the people, He entered into Capernaum. 2 And a certain centurion’s[a] slave, who was precious[b] to him, being ill, was about to come-to-an-end[c]. 3 But having heard about Jesus, he sent-forth elders of the Jews to Him, asking Him so that having come, He might restore his slave. 4 And the ones having come to Jesus were appealing-to Him earnestly, saying that “He for whom You will grant this is worthy. 5 For he loves our nation, and he built the synagogue for us”. 6 Now Jesus was proceeding with them. And He already being not far distant from the house, the centurion sent friends, saying to Him, “Master, do not be troubling Yourself. For I am not fit that You should come in under my roof. 7 For this reason I did not even consider myself worthy to come to You. But speak it in a word[d], and let my servant be healed. 8 For I also am a man being placed under authority, having soldiers under myself. And I say to this one, ‘Go!’, and he goes; and to another, ‘Come!’, and he comes; and to my slave, ‘Do this!’, and he does it”. 9 And having heard these things, Jesus marveled-at him. And having turned to the crowd following Him, He said, “I say to you, not even in Israel did I find so great a faith”. 10 And having returned to the house, the ones having been sent found the slave being healthy.
Jesus Raises a Woman’s Only Son From The Dead
11 And it came about afterwards[e] that He proceeded to a city being called Nain. And His disciples and a large crowd were proceeding-with Him. 12 Now when He drew-near to the gate of the city, and behold— one having died was being carried out, an only-born son to his mother. And she was a widow. And a considerable crowd from the city was with her. 13 And having seen her, the Lord felt-deep-feelings [of compassion] for her. And He said to her, “Do not be weeping”. 14 And having come to it, He touched the funeral-bed. And the ones bearing it stopped. And He said, “Young-man, I say to you, arise!” 15 And the dead one sat up and began to speak. And He gave him to his mother. 16 And awe seized everyone. And they were glorifying God, saying that “A great prophet arose among us”, and that “God visited His people”. 17 And this statement concerning Him went out in all Judea and in all the surrounding-region.
John The Baptist Asks, Are You The One? Jesus Points Him To His Miraculous Works
18 And his disciples reported to John about all these things. And having summoned a certain two of his disciples, John 19 sent them to the Lord, saying, “Are You the One coming, or should we be looking-for another one?” 20 And having come to Him, the men said, “John the Baptist sent us forth to You, saying, ‘Are You the One coming[f], or should we be looking for another one?’” 21 At that hour, He cured many from diseases and scourges and evil spirits. And He granted seeing to many blind ones. 22 And having responded, He said to them, “Having gone, report to John the things which you saw[g] and heard— blind ones are seeing-again, lame ones are walking, lepers are being cleansed. And deaf ones are hearing, dead ones are being raised, poor ones are having-good-news-announced[h] to them. 23 And blessed is whoever does not take-offense[i] in Me”.
John Is The One Preparing The Way For The Messiah In Fulfillment of Malachi
24 And the messengers of John having departed, He began to speak to the crowds about John. “What[j] did you go out into the wilderness to look-at? A reed being shaken by the wind? 25 But what did you go out to see? A man having been dressed in soft garments? Behold— the ones being[k] in glorious[l] clothing and luxury are in the royal palaces! 26 But what did you go out to see? A prophet? Yes, I say to you, and more than a prophet. 27 This one is about whom it has been written [in Mal 3:1]: ‘Behold— I am sending forth My messenger ahead of Your presence[m], who will make Your way ready in front of You’. 28 I say to you— no one is greater[n] among ones born of women than John. But the least one in the kingdom of God is greater than he. 29 And all the people having heard him[o], even the tax collectors, vindicated[p] God, having been baptized with the baptism of John. 30 But the Pharisees and the Law-experts rejected the purpose of God for themselves, not having been baptized by him.
But This Generation Rejects Both The One Preparing And He Who Came
31 “To what then will I liken the people of this generation, and to what are they like? 32 They are like children sitting in the marketplace and calling to one another, who say ‘We played the flute for you and you did not dance. We lamented[q] and you did not weep’. 33 For John the Baptist has come not eating bread nor drinking wine, and you say ‘He has a demon’. 34 The Son of Man has come eating and drinking, and you say ‘Behold— a man who is a glutton and drunkard[r], a friend of tax-collectors and sinners’. 35 And wisdom was vindicated[s] by all her children”.
Jesus Is Anointed By a Sinful Woman. A Pharisee Objects
36 And one of the Pharisees was asking Him to eat with him. And having entered into the house of the Pharisee, He laid-down [to eat]. 37 And behold— there was a woman in the city who was a sinner. And having learned that He is reclining [to eat] at the house of the Pharisee, having brought an alabaster-jar of perfume[t], 38 and having stood behind Him at His feet weeping— she began to wet His feet with the tears, and was wiping them with the hair of her head. And she was kissing His feet, and anointing them with the perfume. 39 And having seen it, the Pharisee having invited Him spoke within himself, saying, “If this One were a prophet, He would know who and what-kind-of person the woman is who is touching Him— that she is a sinner”.
The One Forgiven Much Loves Much. Jesus Forgives Her Sins
40 And having responded, Jesus said to him, “Simon, I have something to speak to you”. And the one says, “Teacher, speak”. 41 “There were two debtors to a certain lender. The one was owing five-hundred denarii[u], and the other, fifty. 42 They not having the means to pay, he forgave both. So which of them will love him more?” 43 And having responded, Simon said, “I assume that it is to whom he forgave the more”. And the One said to him, “You judged correctly”. 44 And having turned toward the woman, He said to Simon, “Do you see this woman? I entered into your house— You did not give Me water for My feet. But this one wet My feet with her tears and wiped them with her hair. 45 You did not give Me a kiss. But this one did not stop kissing My feet from which hour I came-in. 46 You did not anoint My head with oil. But this one anointed My feet with perfume. 47 For which reason I say to you— her many sins have been forgiven, because she loved much. But he to whom little is forgiven, loves little”. 48 And He said to her, “Your sins have been forgiven”. 49 And the ones reclining-back-with Him [to eat] began to say among themselves, “Who is this One, Who even forgives sins?” 50 And He said to the woman, “Your faith has saved you. Go in peace”.
Footnotes
- Luke 7:2 That is, a Roman commander of a hundred soldiers.
- Luke 7:2 Or, esteemed by.
- Luke 7:2 That is, die.
- Luke 7:7 That is, a word of command.
- Luke 7:11 Or, next.
- Luke 7:20 Or, the Coming One; the Messiah.
- Luke 7:22 The works of Jesus answer the question.
- Luke 7:22 Or, are being-told-good-news, are being-evangelized.
- Luke 7:23 Or, is not caused-to-fall by.
- Luke 7:24 Or, Why, with different punctuation of the questions. See Mt 11:7.
- Luke 7:25 Or, existing, and thus, living.
- Luke 7:25 Or, splendid, distinguished.
- Luke 7:27 Or, face.
- Luke 7:28 greater... least... greater. See Mt 11:11.
- Luke 7:29 That is, John, as Jesus comments on the reception given John. Or, Him, making this Luke’s comment about the reception given Jesus.
- Luke 7:29 That is, declared God right and just.
- Luke 7:32 Or, sang a funeral song. John and Jesus did not respond to them as they expected. See Mt 11:18.
- Luke 7:34 See Mt 11:19.
- Luke 7:35 Or, declared right.
- Luke 7:37 Or, fragrant oil.
- Luke 7:41 One denarius was a day’s wage for a laborer.
Lucas 7
Magandang Balita Biblia (with Deuterocanon)
Pinagaling ang Alipin ng Kapitang Romano(A)
7 Matapos sabihin ni Jesus ang mga ito sa mga tao, pumunta siya sa bayan ng Capernaum. 2 Doon ay may isang kapitang Romano na may aliping mahal sa kanya. May sakit ang aliping ito at nasa bingit ng kamatayan. 3 Nang mabalitaan ng kapitan ang tungkol kay Jesus, nagsugo siya ng ilang mga pinuno ng mga Judio upang pakiusapan si Jesus na dalawin at pagalingin ang alipin. 4 Paglapit ng mga sugo kay Jesus, taimtim silang nakiusap sa kanya at sinabi, “Siya po'y karapat-dapat na pagbigyan ninyo 5 sapagkat mahal niya ang ating bansa. Sa katunayan nga po, ipinagpatayo niya tayo ng isang sinagoga.”
6 Sumama sa kanila si Jesus, ngunit nang malapit na siya sa bahay ay nasalubong niya ang mga kaibigan ng kapitan. Sila ay sinugo ng kapitan upang ipasabi kay Jesus ang ganito: “Ginoo, huwag na po kayong mag-abala. Hindi po ako karapat-dapat na puntahan pa ninyo sa aking tahanan, 7 ni hindi rin po ako karapat-dapat na humarap sa inyo. Ngunit magsalita lamang po kayo at gagaling na ang aking alipin. 8 Ako po ay nasa ilalim ng mga nakakataas sa akin at may nasasakupan naman akong mga kawal. Kapag sinabi ko sa isa, ‘Pumunta ka roon!’ pumupunta siya; at kapag sinabi ko naman po sa isa, ‘Halika!’ siya'y lumalapit. Kapag sinabi ko po sa aking alipin, ‘Gawin mo ito!’ ginagawa niya iyon.”
9 Namangha si Jesus nang marinig ito, kaya't humarap siya sa napakaraming taong sumusunod sa kanya at sinabi, “Kahit na sa Israel ay hindi ako nakakita ng ganito kalaking pananampalataya.”
10 Pagbalik nila sa bahay, naratnan ng mga isinugo na magaling na nga ang alipin.
Muling Binuhay ang Anak ng Isang Biyuda
11 Pagkatapos nito, nagpunta naman si Jesus sa isang bayang tinatawag na Nain. Sumama sa kanya ang mga alagad at ang napakaraming tao. 12 Nang malapit na siya sa pintuan ng bayan, may isang lalaking namatay na dala ng mga tao patungo sa libingan. Ito ay kaisa-isang anak na lalaki ng isang biyuda. Napakaraming tao mula sa bayan ang sumama upang makipaglibing. 13 Nahabag ang Panginoon nang kanyang makita ang ina ng namatay kaya't sinabi niya rito, “Huwag kang umiyak.” 14 Nilapitan niya at hinipo ang kabaong at tumigil ang mga may pasan nito. Sinabi niya, “Binata, sinasabi ko sa iyo, bumangon ka!”
15 Bumangon ang patay at nagsalita; at siya'y ibinigay ni Jesus sa kanyang ina.
16 Natakot ang lahat at sila'y nagpuri sa Diyos. Sabi nila, “Dumating sa atin ang isang dakilang propeta! Dinalaw ng Diyos ang kanyang bayan!”
17 At kumalat sa buong Judea at sa palibot na lupain ang balitang ito tungkol sa ginawa ni Jesus.
Ang mga Sugo ni Juan na Tagapagbautismo(B)
18 Ibinalita kay Juan ng kanyang mga alagad ang lahat ng mga pangyayaring ito. Kaya't tinawag ni Juan ang dalawa sa kanila 19 at pinapunta sa Panginoon[a] upang itanong kung siya na nga ang ipinangakong darating, o kung maghihintay pa sila ng iba. 20 Pagdating doo'y sinabi nila kay Jesus, “Pinapunta po kami dito ni Juan na Tagapagbautismo upang itanong kung kayo na nga ang darating, o maghihintay pa kami ng iba.” 21 Nang oras na iyon, pinagaling ni Jesus ang maraming taong may sakit, may karamdaman at sinasapian ng masasamang espiritu. Maraming mga bulag ang binigyan niya ng paningin. 22 Kaya't(C) sinabi niya sa mga sugo ni Juan, “Bumalik kayo kay Juan at sabihin ninyo sa kanya ang inyong nakita at narinig; nakakakita ang mga bulag, nakakalakad ang mga pilay, gumagaling at lumilinis ang mga ketongin, nakakarinig ang mga bingi, muling nabubuhay ang mga patay, at ipinapangaral sa mga dukha ang Magandang Balita. 23 Pinagpala ang taong hindi nag-aalinlangan sa akin!”
24 Pagkaalis ng mga sugo, nagsalita si Jesus sa mga tao tungkol kay Juan, “Bakit kayo pumunta sa ilang? Ano ang ibig ninyong makita? Isang halamang tambo na inihahapay ng hangin? 25 Ano nga ba ang inyong dinayo roon? Isang taong may magarang damit? Ang mga nagdaramit ng mamahalin at namumuhay sa karangyaan ay nasa palasyo ng mga hari. 26 Ano nga ang inyong dinayo? Isang propeta? Oo. At sinasabi ko sa inyo, siya'y higit pa sa isang propeta. 27 Sapagkat(D) si Juan ang tinutukoy ng kasulatan:
‘Narito, ipinapadala ko ang aking sugo na mauuna sa iyo,
upang ihanda ang iyong daraanan.’
28 Sinasabi ko sa inyo, wala pang isinilang na mas dakila kaysa kanya. Ngunit mas dakila kay Juan ang pinakamababa sa kaharian ng Diyos.”
29 Ang(E) lahat ng mga taong nakarinig sa kanya, pati na ang mga maniningil ng buwis ay nagpuri sa Diyos. Ang mga ito'y binautismuhan ni Juan. 30 Ngunit ang mga Pariseo at ang mga dalubhasa sa Kautusan ay tumanggi sa layunin ng Diyos para sa kanila sapagkat ayaw nilang magpabautismo kay Juan.
31 Sinabi pa ni Jesus, “Kanino ko maihahambing ang mga tao ngayon? Ano ang nakakatulad nila? 32 Ang katulad nila'y mga batang nakaupo sa palengke at sumisigaw sa kanilang mga kalaro,
‘Tinugtugan namin kayo ng plauta, ngunit hindi kayo sumayaw!
Umawit kami ng panaghoy, ngunit hindi kayo umiyak!’
33 Sapagkat nang dumating si Juan na Tagapagbautismo, siya'y nag-aayuno at hindi umiinom ng alak; at ang sabi ninyo, ‘Sinasapian ng demonyo ang taong iyan!’ 34 Nang dumating naman ang Anak ng Tao, siya'y kumakain at umiinom, ngunit sinasabi naman ninyo, ‘Tingnan ninyo ang taong iyan! Matakaw, lasenggo at kaibigan ng mga maniningil ng buwis at ng mga makasalanan!’ 35 Ngunit ang karunungan ng Diyos ay napatutunayang tama sa pamamagitan ng mga tumatanggap nito.”
Binuhusan ng Pabango ang mga Paa ni Jesus
36 Inanyayahan si Jesus ng isa sa mga Pariseo upang makasalo niya. Pumunta naman siya sa bahay nito at dumulog sa hapag. 37 Sa(F) bayang iyon ay may isang babaing makasalanan. Nabalitaan niyang kumakain si Jesus sa bahay ng Pariseo, kaya't nagdala siya ng pabangong nasa sisidlang alabastro. 38 Lumapit siya sa likuran ni Jesus sa gawing paanan. Umiiyak na binasâ niya ng kanyang mga luha ang mga paa ni Jesus. Pinunasan niya ng kanyang sariling buhok, hinalikan, at binuhusan ng pabango ang mga paa nito. 39 Nang ito'y makita ng Pariseong nag-anyaya kay Jesus, nasabi nito sa sarili, “Kung totoong propeta ang taong ito, dapat ay alam niya na ang babaing humahawak sa kanyang paa ay isang makasalanan.”
40 Bilang tugon sa iniisip ni Simon, sinabi ni Jesus, “Simon, may sasabihin ako sa iyo.”
“Ano po iyon, Guro?” sagot niya.
41 Sinabi ni Jesus, “May dalawang taong may utang sa isang nagpapahiram ng pera; limang daang salaping pilak ang inutang ng isa, at limampung salaping pilak naman ang sa ikalawa. 42 Nang hindi sila makabayad, kapwa sila pinatawad. Ngayon, sino kaya sa kanila ang higit na magmamahal sa pinagkautangan?”
43 Sumagot si Simon, “Sa palagay ko po'y ang pinatawad sa mas malaking utang.”
“Tama ang sagot mo,” tugon ni Jesus. 44 Nilingon niya ang babae at sinabi kay Simon, “Nakikita mo ba ang babaing ito? Pumasok ako sa iyong bahay at hindi mo man lamang ako binigyan ng tubig para sa aking mga paa; ngunit hinugasan niya ng luha ang aking mga paa at pinunasan ang mga ito ng sarili niyang buhok. 45 Hindi mo ako hinalikan; ngunit siya, mula nang pumasok ay hindi tumigil ng kahahalik sa aking mga paa. 46 Hindi mo nilagyan ng langis ang aking ulo, subalit binuhusan niya ng pabango ang aking mga paa. 47 Kaya't sinasabi ko sa iyo, malaki ang kanyang pagmamahal sapagkat maraming kasalanan ang pinatawad sa kanya; ngunit ang pinatawad ng kaunti ay kaunti rin ang pagmamahal.”
48 At sinabi niya sa babae, “Pinatawad na ang iyong mga kasalanan.”
49 At ang kanyang mga kasalo sa pagkain ay nagsimulang magtanong sa sarili, “Sino ba itong nangangahas na magpatawad ng kasalanan?”
50 Ngunit sinabi ni Jesus sa babae, “Iniligtas ka ng iyong pananampalataya. Umuwi ka na.”
Footnotes
- 19 sa Panginoon: Sa ibang manuskrito'y kay Jesus .
Disciples' Literal New Testament: Serving Modern Disciples by More Fully Reflecting the Writing Style of the Ancient Disciples, Copyright © 2011 Michael J. Magill. All Rights Reserved. Published by Reyma Publishing
