路加福音 7
Chinese New Version (Simplified)
治好百夫长的仆人(A)
7 耶稣向群众讲完这一切话，就进了迦百农。 2 有百夫长所重用的一个奴仆，病得快要死了。 3 百夫长听见耶稣的事，就打发犹太人中几个长老到他那里，求他去医治他的奴仆。 4 长老们就来见耶稣，恳切地求他说：“你给他行这事，是他配得的， 5 因为他爱我们的人民，给我们建造会堂。” 6 耶稣就和他们同去。离那家不远的时候，百夫长派几个朋友来说：“主啊，不必劳驾，因为你到舍下来，我实在不敢当， 7 我也觉得没有资格去见你；只要你说一句话，我的仆人就必好了。 8 因为我自己是在别人的权下，也有兵在我以下；我对这个说：‘去！’他就去；对另一个说：‘来！’他就来；对我的仆人说：‘作这个！’他就作。” 9 耶稣听见这些话，就很惊奇，转身对跟随的众人说：“我告诉你们，这样的信心，我在以色列中从来没有见过。” 10 奉派的人回到家里，见那奴仆已经好了。
使拿因城寡妇的儿子复活
11 后来耶稣往拿因城去，与他同去的有门徒和一大群人。 12 他走近城门的时候，有人把一个死人抬出来，是个独生子，他母亲又是个寡妇。城里有一大群人陪着她。 13 主看见了，就怜悯她，对她说：“不要哭！” 14 于是上前按着杠子，抬的人就站住。他说：“青年人，我吩咐你起来！” 15 那死人就坐起来，开口说话，耶稣就把他交给他母亲。 16 众人都惊惧，颂赞 神说：“有伟大的先知在我们中间兴起来了！”又说：“ 神眷顾他的子民了！” 17 于是这话传遍了犹太和周围各地。
约翰派门徒去见耶稣(B)
18 约翰的门徒把这一切事告诉约翰。他就叫了两个门徒， 19 差他们往主那里去，说：“你就是那位要来的，还是我们要等别人呢？” 20 两人来到耶稣跟前，说：“施洗的约翰差我们来问你：‘你就是那位要来的，还是我们要等别人呢？’” 21 就在那时候，耶稣治好许多患疾病的、遭灾难的、身上有污鬼附着的，并且施恩给瞎眼的，使他们看见。 22 耶稣回答他们：“你们回去，把看见和听见的都告诉约翰，就是瞎的可以看见，跛的可以走路，患痲风的得到洁净，聋的可以听见，死人复活，穷人有福音听。 23 那不被我绊倒的，就有福了。”
耶稣论约翰(C)
24 约翰差来的人走了以后，耶稣对群众讲起约翰来，说：“你们到旷野去，是要看甚么？被风吹动的芦苇吗？ 25 你们出去到底要看甚么？身穿华丽衣服的人吗？这些衣服华丽，生活奢侈的人，是在王宫里的。 26 那么，你们出去要看甚么？先知吗？我告诉你们，是的。他比先知重要得多了。 27 圣经所记：
‘看哪，我差遣我的使者在你面前，
他必在你前头预备你的道路’，
这句话是指着他说的。 28 我告诉你们，妇人所生的，没有一个比约翰更大，然而在 神的国里最小的比他还大。” 29 众人和税吏受过约翰的洗礼，听见这话，就称 神为义。 30 但法利赛人和律法师，未受过约翰的洗礼，就拒绝 神对他们的美意。 31 耶稣又说：“我要把这世代的人比作甚么呢？他们好象甚么呢？ 32 他们好象小孩子坐在巿中心，彼此呼叫，说：
‘我们给你们吹笛子，你们却不跳舞；
我们唱哀歌，你们也不啼哭。’
33 因为施洗的约翰来了，不吃饭，不喝酒，你们说他是鬼附的。 34 人子来了，又吃又喝，你们说：‘你看，这人贪食好酒，与税吏和罪人为友。’ 35 但 神的智慧，借着他的儿女就证实是公义的了。”
赦免犯了罪的女人（参(D)
36 有一个法利赛人，请耶稣同他吃饭，他就到法利赛人家去赴席。 37 那城里有一个女人，是个罪人，知道他在法利赛人家里吃饭，就拿着一瓶香膏， 38 站在耶稣背后，挨近他的脚哭，眼泪滴湿他的脚，又用自己的头发擦干，不住地吻他的脚，并且抹上香膏。 39 请他的法利赛人看见了，心里说：“这人若是先知，必定知道摸他的是谁，是怎样的女人，因为她是个罪人！” 40 耶稣对他说：“西门，我有句话要对你说。”他说：“老师，请说。” 41 耶稣说：“一个债主有两个债户，一个欠五百银币，一个欠五十。 42 他们都无力偿还，债主就把两人豁免了。他们之中哪一个更爱他呢？” 43 西门回答：“我想是那个多得恩免的。”耶稣说：“你判断对了。” 44 于是转身向着那女人，对西门说：“你看见这女人吗？我进了你的家，你没有给我水洗脚，但这女人用眼泪湿了我的脚，用头发擦干。 45 你没有和我亲吻；但这女人，自从我进来，就不住地亲我的脚。 46 你没有用油抹我的头；但这女人用香膏抹我的脚。 47 所以我告诉你，她许多罪都蒙赦免了，因为她的爱多；那赦免少的，爱就少。” 48 耶稣就对她说：“你的罪赦免了。” 49 跟他一起吃饭的人心里说：“这是谁，竟然赦罪呢？” 50 耶稣对那女人说：“你的信救了你，平安地去吧！”
ลูกา 7
Thai New Contemporary Bible
ความเชื่อของนายร้อย(A)
7 เมื่อพระเยซูตรัสทั้งหมดนี้ให้ประชาชนฟังจนจบแล้ว พระองค์ก็เสด็จเข้าเมืองคาเปอรนาอุม 2 ที่นั่นมีคนรับใช้ของนายร้อยคนหนึ่งป่วยหนักใกล้จะตาย นายร้อยรักคนรับใช้ผู้นั้นมาก 3 เมื่อได้ยินเรื่องของพระเยซูแล้ว เขาก็ส่งผู้อาวุโสชาวยิวบางคนมาทูลเชิญพระเยซูไปรักษาคนรับใช้ของเขา 4 เมื่อคนเหล่านั้นมาถึงก็ทูลอ้อนวอนพระเยซูด้วยความร้อนใจว่า “นายร้อยผู้นี้เป็นคนที่พระองค์ทรงสมควรจะไปช่วยอย่างยิ่ง 5 เพราะเขารักชนชาติของเราและสร้างธรรมศาลาให้เรา” 6 ดังนั้นพระเยซูจึงเสด็จไปกับพวกเขา
เมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้จะถึงบ้านนั้น นายร้อยก็ให้เพื่อนๆ มาทูลพระเยซูว่า “พระองค์เจ้าข้า อย่าลำบากพระองค์เลยเพราะข้าพระองค์ไม่คู่ควรที่จะให้พระองค์เสด็จมาใต้ชายคาบ้านของข้าพระองค์ 7 เพราะเหตุนี้ข้าพระองค์จึงคิดว่าตนเองไม่คู่ควรแม้แต่จะมาเข้าเฝ้าพระองค์ เพียงแต่พระองค์ตรัสสั่งเท่านั้นคนรับใช้ของข้าพระองค์ก็จะหายป่วย 8 เพราะข้าพระองค์เองมีทั้งผู้บังคับบัญชาและมีทหารใต้บังคับบัญชา ข้าพระองค์สั่งคนนี้ว่า ‘ไป’ เขาก็ไป สั่งคนนั้นว่า ‘มา’ เขาก็มา ข้าพระองค์สั่งคนรับใช้ว่า ‘จงทำสิ่งนี้’ เขาก็ทำ”
9 เมื่อพระเยซูทรงได้ยินเช่นนี้ก็ทรงประหลาดใจในตัวเขา แล้วหันมาตรัสกับฝูงชนที่ติดตามพระองค์ว่า “เราบอกท่านว่าเราไม่เคยพบความเชื่อที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้แม้แต่ในอิสราเอล” 10 แล้วคนเหล่านั้นที่นายร้อยส่งมาก็กลับไปบ้านและพบว่าคนรับใช้นั้นหายดีแล้ว
พระเยซูทรงให้บุตรชายของหญิงม่ายเป็นขึ้นจากตาย(B)
11 หลังจากนั้นไม่นานพระเยซูเสด็จเข้าไปในเมืองนาอิน เหล่าสาวกและประชาชนกลุ่มใหญ่ติดตามพระองค์ไป 12 เมื่อพระองค์เสด็จมาเกือบถึงประตูเมือง มีคนหามศพชายหนุ่มคนหนึ่งมา เขาเป็นลูกชายคนเดียวของหญิงม่าย ชาวเมืองมากมายมากับหญิงนั้น 13 เมื่อพระองค์ทรงเห็นนางก็ทรงสงสารนางยิ่งนักและตรัสว่า “อย่าร้องไห้เลย”
14 แล้วพระองค์เสด็จเข้าไปแตะโลงศพ คนหามก็ยืนนิ่ง พระองค์ตรัสว่า “พ่อหนุ่ม เราสั่งเจ้าว่าจงลุกขึ้นเถิด!” 15 ผู้ตายก็ลุกขึ้นนั่งและเริ่มพูดจา พระเยซูจึงทรงมอบเขาคืนให้มารดา
16 คนทั้งปวงเต็มไปด้วยความเกรงกลัวและสรรเสริญพระเจ้าว่า “ผู้เผยพระวจนะยิ่งใหญ่มาปรากฏในหมู่เรา พระเจ้าเสด็จมาช่วยประชากรของพระองค์แล้ว” 17 กิตติศัพท์เรื่องนี้ของพระเยซูก็เลื่องลือไปทั่วแคว้นยูเดีย[a]และดินแดนโดยรอบ
พระเยซูกับยอห์นผู้ให้บัพติศมา(C)
18 พวกสาวกของยอห์นมาเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งปวงเหล่านั้น ยอห์นจึงเรียกศิษย์สองคนมา 19 และส่งเขาไปทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ท่านคือผู้ที่จะมานั้นหรือเราจะต้องคอยผู้อื่น?”
20 เมื่อคนทั้งสองมาถึงก็ทูลพระองค์ว่า “ยอห์นผู้ให้บัพติศมาส่งพวกข้าพเจ้ามาทูลถามท่านว่า ‘ท่านคือผู้ที่จะมานั้นหรือเราจะต้องคอยผู้อื่น?’ ”
21 ในขณะนั้นพระเยซูทรงรักษาคนเจ็บคนป่วยหลายคนให้หายจากโรคและจากวิญญาณชั่ว และทรงทำให้คนตาบอดหลายคนมองเห็นได้ 22 ดังนั้นพระองค์จึงตรัสกับสองคนนั้นว่า “จงกลับไปรายงานสิ่งที่ท่านได้เห็นได้ยินแก่ยอห์น คือคนตาบอดมองเห็นได้ คนง่อยเดินได้ คนโรคเรื้อน[b]หายจากโรค คนหูหนวกกลับได้ยิน คนตายแล้วเป็นขึ้นมา และข่าวประเสริฐได้ประกาศแก่คนยากไร้ 23 คนที่ไม่สูญเสียความเชื่อไปเพราะเราก็เป็นสุข”
24 เมื่อศิษย์ของยอห์นไปแล้ว พระเยซูจึงเริ่มตรัสกับประชาชนเกี่ยวกับยอห์นว่า “พวกท่านออกไปดูอะไรในถิ่นกันดาร? ดูต้นอ้อลู่ตามลมหรือ? 25 หากไม่ใช่ ท่านออกไปดูอะไร? ดูคนนุ่งห่มผ้าเนื้อดีหรือ? ไม่ใช่เลย เพราะบรรดาผู้ที่สวมเสื้อผ้าราคาแพงและชอบฟุ้งเฟ้อย่อมอยู่ในวัง 26 แต่ท่านออกไปดูอะไร? ผู้เผยพระวจนะหรือ? ใช่แล้ว เราบอกพวกท่านว่าชายผู้นี้เป็นยิ่งกว่าผู้เผยพระวจนะเสียอีก 27 ยอห์นนี่แหละคือผู้ที่มีเขียนถึงไว้ว่า
“ ‘ดูเถิด เราจะส่งทูตของเรามาก่อนท่าน
เพื่อเตรียมทางไว้ให้ท่านล่วงหน้า’[c]
28 เราบอกท่านว่าในบรรดาคนที่เกิดจากผู้หญิงไม่มีคนไหนยิ่งใหญ่กว่ายอห์น กระนั้นผู้เล็กน้อยที่สุดในอาณาจักรของพระเจ้าก็ยังยิ่งใหญ่กว่ายอห์น”
29 (คนทั้งปวงแม้แต่คนเก็บภาษีเมื่อได้ยินคำตรัสของพระเยซูก็รับว่าทางของพระเจ้าถูกต้อง เพราะพวกเขาได้รับบัพติศมาจากยอห์นแล้ว 30 แต่พวกฟาริสีและผู้เชี่ยวชาญในบทบัญญัติไม่ยอมรับพระประสงค์ของพระเจ้าสำหรับพวกเขา เพราะพวกเขาไม่ได้รับบัพติศมาจากยอห์น)
31 “แล้วเราจะเปรียบคนในยุคนี้กับอะไรดี? พวกเขาเป็นเช่นไร? 32 เขาเป็นเหมือนเด็กๆ ที่นั่งอยู่กลางตลาดและร้องบอกกันและกันว่า
“ ‘เราเป่าปี่ให้
พวกเธอก็ไม่เต้นรำ
เราร้องเพลงไว้อาลัย
พวกเธอก็ไม่ร้องไห้’
33 เพราะยอห์นผู้ให้บัพติศมาไม่กินขนมปังและไม่ดื่มเหล้าองุ่น พวกท่านก็กล่าวว่า ‘เขามีผีสิง’ 34 ส่วนบุตรมนุษย์มาทั้งกินและดื่มและพวกท่านก็กล่าวว่า ‘นี่คือคนตะกละและขี้เมา เป็นมิตรของคนเก็บภาษีและ “คนบาป” ’ 35 แต่พระปัญญาก็ผ่านการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้องโดยคนทั้งปวงที่ปฏิบัติตามพระปัญญานั้น[d]”
พระเยซูทรงรับการชโลมจากหญิงชั่ว(D)
36 ฟาริสีคนหนึ่งเชิญพระเยซูไปรับประทานอาหารมื้อค่ำ พระองค์จึงเสด็จไปที่บ้านของเขาและทรงนั่งรับประทานอาหารอยู่ที่โต๊ะ 37 หญิงคนหนึ่งในเมืองนั้นเคยเป็นหญิงชั่วเมื่อรู้ว่าพระเยซูกำลังเสวยพระกระยาหารที่บ้านฟาริสีคนนั้น ก็นำขวดน้ำมันหอมเข้ามา 38 และมายืนอยู่ข้างหลังพระองค์ที่พระบาท นางร่ำไห้หลั่งน้ำตารดพระบาทแล้วเอาผมเช็ด จูบพระบาท และรินน้ำมันหอมชโลมพระบาทของพระองค์
39 เมื่อฟาริสีที่เชิญพระเยซูเห็นเช่นนั้นก็นึกในใจว่า “หากคนนี้เป็นผู้เผยพระวจนะ เขาก็น่าจะรู้ว่าผู้ที่มาแตะต้องเขาเป็นใครและเป็นผู้หญิงประเภทไหนเพราะนางเป็นคนบาป”
40 พระเยซูตรัสกับเขาว่า “ซีโมน เรามีอะไรจะบอกท่าน”
เขาทูลว่า “ท่านอาจารย์ ว่าไปเถิด”
41 พระองค์ตรัสว่า “คนปล่อยเงินกู้คนหนึ่งมีลูกหนี้สองราย รายหนึ่งเป็นหนี้ห้าร้อยเหรียญเดนาริอัน[e] อีกรายหนึ่งเป็นหนี้ห้าสิบเหรียญ 42 ทั้งสองคนไม่มีเงินใช้หนี้ เขาจึงยกหนี้ให้ทั้งคู่ ในสองคนนี้คนไหนจะรักเจ้าหนี้มากกว่ากัน?”
43 ซีโมนทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าคิดว่าคนที่ได้รับการยกหนี้มากกว่า”
พระเยซูตรัสว่า “ท่านตัดสินถูกแล้ว”
44 แล้วพระองค์ทรงหันไปทางหญิงนั้นและตรัสกับซีโมนว่า “ท่านเห็นหญิงคนนี้หรือไม่ เราเข้ามาในบ้านของท่าน ท่านไม่ได้เอาน้ำมาให้เราล้างเท้า ส่วนนางเอาน้ำตาล้างเท้าของเราและเช็ดด้วยผมของนาง 45 ท่านไม่ได้จูบเรา แต่หญิงนี้จูบเท้าเราไม่หยุดตั้งแต่เราเข้ามาในบ้าน 46 ท่านไม่ได้รินน้ำมันรดศีรษะของเรา แต่นางรินน้ำมันหอมรดเท้าของเรา 47 เหตุฉะนั้นเราบอกท่านว่าบาปมากมายของนางได้รับการอภัยแล้วตามที่ได้เห็นจากความรักมากมายของนาง แต่ผู้ที่ได้รับการอภัยน้อยก็รักน้อย”
48 แล้วพระเยซูตรัสกับนางว่า “บาปของเจ้าได้รับการอภัยแล้ว”
49 แขกรับเชิญคนอื่นๆ เริ่มพูดกันว่า “ผู้นี้เป็นใครหนอจึงให้อภัยบาปได้?”
50 พระเยซูตรัสกับหญิงนั้นว่า “ความเชื่อของเจ้าได้ทำให้เจ้ารอด จงไปเป็นสุขเถิด”
Chinese New Version (CNV). Copyright © 1976, 1992, 1999, 2001, 2005 by Worldwide Bible Society.
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.