路加福音 19
Chinese Contemporary Bible (Traditional)
撒該悔改
19 耶穌進了耶利哥，正從城裡經過。 2 有個人名叫撒該，是稅吏長，家財豐厚。 3 他想看看耶穌，可是因為周圍人多，他身材矮小，無法看見。 4 他便跑到前面，爬上一棵桑樹觀看，因為耶穌會從那裡經過。
5 耶穌走到那裡，抬頭招呼他說：「撒該，快下來！今天我要住在你家。」
6 撒該連忙爬下來，興高采烈地帶耶穌回家。 7 百姓見狀，都埋怨說：「祂怎麼到一個罪人家裡作客？」
8 撒該站起來對主說：「主啊，我要把我一半的財產分給窮人。我欺騙過誰，就還誰四倍。」
9 耶穌說：「今天救恩臨到這家了，因為他也是亞伯拉罕的子孫。 10 人子來是要尋找和拯救迷失的人。」
十個奴僕的比喻
11 眾人在聽的時候，耶穌又為他們講了一個比喻，因為祂快到耶路撒冷了，人們以為上帝的國馬上就要降臨了。
12 耶穌說：「有一位貴族要到遠方去受封為王，然後返回。 13 臨行前，他召集了十個奴僕，發給每人一千個銀幣，吩咐他們，『你們在我出門期間要用這些錢做生意。』
14 「可是他的人民卻憎恨他，他們隨後派一個代表團去請願說，『我們不要這人作我們的王。』
15 「那貴族受封為王回來後，召齊十個奴僕，想知道他們做生意賺了多少。 16 第一個奴僕上前稟告說，『主啊，我用你給我的一千個銀幣賺了一萬個銀幣。』
17 「主人說，『好，你真是個好奴僕！你既然在小事上忠心，就派你管理十座城。』
18 「第二個奴僕上前說，『主啊，我用你給我的一千個銀幣賺了五千個銀幣。』
19 「主人說，『我派你管理五座城。』
20 「另一個奴僕上前說，『主啊，這是你先前給我的一千個銀幣，我一直把它包在手帕裡。 21 因為你很嚴厲，沒有存還要取，沒有種還要收，所以我怕你。』
22 「主人聽了，對那奴僕說，『你這個惡奴僕！我要按你自己的話定你的罪。你既然知道我很嚴厲，沒有存還要取，沒有種還要收， 23 為什麼不把我的銀幣存進錢莊，到我回來時可以連本帶利收回來？』
24 「接著，他吩咐站在旁邊的奴僕，『收回他那一千個銀幣，賞給那個賺了一萬銀幣的。』
25 「他們說，『主啊，那個人已經有一萬銀幣了。』
26 「主人答道，『我告訴你們，凡有的，還要給他更多；凡沒有的，連他僅有的也要奪走。 27 至於那些反對我作王的仇敵，把他們捉回來，在我面前處決。』」
騎驢進耶路撒冷
28 耶穌說完這個比喻，就走在眾人前面上耶路撒冷去。
29 快到橄欖山附近的伯法其和伯大尼時，耶穌派了兩個門徒，說： 30 「你們去前面的村莊，進村的時候，必看見一頭從來沒有人騎過的驢駒拴在那裡，你們把牠解開牽來。 31 若有人問你們為什麼把牠解開，就說，『主要用牠。』」
32 兩個門徒出去後，所遇見的情形正如耶穌所說的。 33 當他們解開驢駒時，主人果然問他們：「你們為什麼解開驢駒？」
34 他們說：「主要用牠。」
35 他們牽著驢駒回去見耶穌，又把自己的外衣搭在驢背上，扶耶穌上驢。
36 耶穌騎著驢前行，眾人用外衣為祂鋪路。 37 祂正走下橄欖山，將近耶路撒冷的時候，眾門徒因為以往所見的神蹟奇事，就歡騰起來，高聲讚美上帝：
38 「奉主名來的王當受稱頌！
天上有平安，至高處有榮耀！」
39 百姓中有幾個法利賽人對耶穌說：「老師，你要責備你的門徒。」
40 耶穌說：「我告訴你們，如果他們閉口不言，這些石頭都要呼喊了！」
為耶路撒冷哀哭
41 耶穌快到耶路撒冷時，看見那城就哀哭， 42 說：「今天你若知道那能帶給你平安的事就好了！可惜這事現在是隱藏的，你看不見！ 43 因為有一天敵人要在你周圍築起壁壘把你團團圍住，四面攻擊你。 44 他們要把你夷為平地，毀滅你城牆裡的兒女，不會留下兩塊疊在一起的石頭，因為你沒有認識到上帝眷顧你的時刻。」
耶穌潔淨聖殿
45 耶穌進入聖殿趕走裡面做買賣的人， 46 並對他們說：「聖經上說，『我的殿要成為禱告的殿』，你們竟把它變成了賊窩。」
47 祂天天在聖殿教導人，祭司長、律法教師和百姓的官長都想殺祂， 48 只是無從下手，因為百姓都十分喜愛聽祂講道。
Lucas 19
Ang Salita ng Diyos
Si Zaqueo, ang Maniningil ng Buwis
19 Pumasok at dumaan si Jesus sa Jerico.
2 Naroroon ang isang lalaking nagngangalang Zaqueo. Siya ay punong-maniningil ng buwis at siya ay mayaman. 3 Hinahangad niyang makita kung sino si Jesus. Hindi niya ito magawa dahil sa napakaraming tao, sapagkat siya ay mababa. 4 At tumakbo siya sa unahan at umakyat sa isang puno ng sikamoro upang makita si Jesus sapagkat sa daang iyon daraan si Jesus.
5 Nang dumating si Jesus sa dakong iyon, tumingala siya at nakita niya si Zaqueo. Sinabi ni Jesus sa kaniya: Zaqueo, magmadali kang bumaba sapagkat sa araw na ito ay kinakailangang manatili ako sa iyong bahay. 6 Nagmamadali siyang bumaba at nagagalak niyang tinanggap si Jesus.
7 Nang makita ito ng lahat, nagbulung-bulungan sila. Kanilangsinabi: Manunuluyan siya sa isang makasalanan.
8 Si Zaqueo ay nakatayo at sinabi niya sa Panginoon: Narito, Panginoon, ang kalahati ng aking tinatangkilik ay ibibigay ko sa mga dukha. Anuman ang aking nakuha sa pamamagitan ng maling paraan sa sinuman ay ibabalik ko nang makaapat na ulit.
9 Sinabi ni Jesus sa kaniya: Sa araw na ito, dumating sa bahay na ito ang kaligtasan sapagkat siya ay anak rin ni Abraham. 10 Ang Anak ng Tao ay pumarito upang hanapin at iligtas ang nawala.
Ang Talinghaga Patungkol sa Sampung Mina
11 Habang pinakikinggan nila ang mga bagay na ito, idinagdag ni Jesus at sinabi ang isang talinghaga sapagkat malapit na siya sa Jerusalem at inakala nila na ang paghahari ng Diyos ay mahahayag na.
12 Kaya nga, sinabi niya: May isang maharlikang lalaki. Pumunta siya sa malayong bayan upang tanggapin sa kaniyang sarili ang isang paghahari at siya ay babalik. 13 Tinawag niya ang sampu sa kaniyang mga alipin at bawat isa ay binigyan ng isang mina. Sinabi niya sa kanila: Mangalakal kayo hanggang sa pagdating ko.
14 Ngunit ang kaniyang mga mamamayan ay napopoot sa kaniya. At nagsugo sila sa kaniya ng isang kinatawan. Kanilang sinabi: Ayaw naming maghari sa amin ang lalaking ito.
15 At nangyari, na sa kaniyang pagbalik, pagkatanggap niya ng paghahari, iniutos niyang tawagin ang mga aliping ito. Ipinatawag niya ang mga aliping binigyan niya ng salapi upang malaman niya kung ano ang tinubo ng bawat isa sa pangangalakal.
16 Dumating ang una at sinabi: Panginoon, ang iyong mina ay tumubo ng sampung mina.
17 Sinabi niya sa kaniya: Magaling ang iyong ginawa, ikaw na mabuting alipin. Dahil naging matapat ka sa napakaliit, mamamahala ka sa sampung lungsod.
18 Dumating ang pangalawa at sinabi: Panginoon, ang iyong mina ay tumubo ng limang mina.
19 Sinabi rin niya sa isang ito: Mamamahala ka sa limang lungsod.
20 Dumating ang isa at sinabi: Panginoon, narito ang iyong mina na itinago ko sa isang panyo. 21 Itinago ko ito sapagkat natatakot ako sa iyo dahil ikaw ay isang malupit na tao. Kinukuha mo ang hindi mo inilagay at inaani mo ang hindi mo inihasik.
22 Ngunit sinabi niya sa kaniya: Hahatulan kita mula sa iyong bibig, masamang alipin. Alam mong ako ay isang mabagsik na tao. Kinukuha ko ang hindi ko inilagay at inaani ko ang hindi ko inihasik. 23 Bakit hindi mo inilagak sa bangko ang aking salapi upang sa pagdating ko ay makuha ko ito kasama ang tubo?
24 Sa mga nakatayo ay kaniyang sinabi: Kunin ninyo sa kaniya ang mina. Ibigay ninyo ito sa kaniya na may sampung mina.
25 Sinabi nila sa kaniya: Panginoon, may sampung mina siya.
26 Ito ay sapagkat sinasabi ko sa inyo: Sa bawat isa na mayroon ay bibigyan. Ngunit sa kaniya na wala, maging ang nasa kaniya ay kukunin mula sa kaniya. 27 Subalit, itong aking mga kaaway na ayaw akong maghari sa kanila ay dalhin ninyo rito. Patayin ninyo sila sa aking harapan.
Pumasok si Jesus sa Jerusalem Tulad ng Isang Hari
28 Pagkasabi ng mga bagay na ito, nauna siyang umahon saJerusalem.
29 At nangyari nang papalapit na siya sa Betfage at Betania, patungo sa tinatawag na bundok ng mga Olibo, sinugo niya ang dalawa sa kaniyang mga alagad. 30 Kaniyang sinabi: Pumunta kayo sa nayon na nasa unahan ninyo. Sa pagpasok ninyo sa nayon, masusumpungan ninyo ang isang batang asno na nakatali. Hindi pa iyon nasasakyan ng sinumang tao. Kalagan ninyo iyon at dalhin dito. 31 Kung may magtanong sa inyo: Bakit ninyo kinalagan iyan? Sabihin nga ninyo sa kaniya: Kailangan ito ng Panginoon.
32 Umalis ang mga sinugo at nasumpungan nila ang ayon sa pagkasabi sa kanila. 33 Sa pagkalag nila sa bisiro, ang mga may-ari nito ay nagsabi sa kanila: Bakit ninyo kinakalagan ang bisiro?
34 Sinabi nila: Kailangan ito ng Panginoon.
35 Inakay nila ang bisiro patungo kay Jesus. Pagkalagay nila ng kanilang mga damit sa bisiro, pinasakay nila si Jesus doon. 36 Sa kaniyang pagyaon, inilatag nila ang kanilang mga damit sa daan.
37 Malapit na siya sa paanan ng bundok ng mga Olibo. Habang papalapit na siya ang buong karamihan ng mga alagad ay nagsimulang magalak at magpuri sa Diyos. Nagpuri sila nang may malakas na tinig sa lahat ng mga himalang nakita nila. 38 Sinasabi nila:
Papuri sa Hari na pumaparito sa pangalan ng Panginoon! Kapayapaan sa langit at kaluwalhatian sa kataas-taasan!
39 Ang ilan sa mga Fariseong mula sa karamihan ay nagsabi sa kaniya: Guro, sawayin mo ang iyong mga alagad. 40 Sapagsagot ay sinabi niya sa kanila: Sinasabi ko sa inyo, kapag tumahimik ang mga ito, sisigaw ang mga bato.
41 Nang siya ay nakalapit at nakita ang lungsod, iniyakan niya ito. 42 Sinabi niya: Kung nalalaman mo, maging ikaw, kahit man lang sa araw mong ito, ang mga bagay na para sa iyong kapayapaan. Ngunit ngayon sila ay natago sa iyong mga paningin. 43 Ito ay sapagkat darating sa iyo ang mga araw na ang mga kaaway mo ay maglalagay ng bambang sa palibot mo. Papalibutan ka nila at kukubkubin ka nila sa bawat panig. 44 Ikaw ay papataging kapantay ng lupa kasama ng iyong mga anak. Walang batong maiiwan na nakapatong sa isang bato sapagkat hindi mo binigyang pansin ang panahon ng pagdating ng Diyos sa inyo.
Nilinis ni Jesus ang Templo
45 Sa kaniyang pagpasok sa templo, itinaboy niya ang mganagtitinda at namimili roon.
46 Sinabi niya sa kanila: Nasusulat:
Ang aking bahay ay isang bahay dalanginan. Ngunit ginawa ninyo itong yungib ng mga tulisan.
47 At nagturo si Jesus sa templo araw-araw. Ang mga pinunong-saserdote, ang mga guro ng kautusan at ang mga pinuno ng mga tao ay naghanap ng paraan upang mapatay siya. 48 Hindi nila masumpungan ang maaari nilang gawin dahil ang mga tao ay matamang nakikinig sa kaniya.
Luke 19
King James Version
19 And Jesus entered and passed through Jericho.
2 And, behold, there was a man named Zacchaeus, which was the chief among the publicans, and he was rich.
3 And he sought to see Jesus who he was; and could not for the press, because he was little of stature.
4 And he ran before, and climbed up into a sycomore tree to see him: for he was to pass that way.
5 And when Jesus came to the place, he looked up, and saw him, and said unto him, Zacchaeus, make haste, and come down; for to day I must abide at thy house.
6 And he made haste, and came down, and received him joyfully.
7 And when they saw it, they all murmured, saying, That he was gone to be guest with a man that is a sinner.
8 And Zacchaeus stood, and said unto the Lord: Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor; and if I have taken any thing from any man by false accusation, I restore him fourfold.
9 And Jesus said unto him, This day is salvation come to this house, forsomuch as he also is a son of Abraham.
10 For the Son of man is come to seek and to save that which was lost.
11 And as they heard these things, he added and spake a parable, because he was nigh to Jerusalem, and because they thought that the kingdom of God should immediately appear.
12 He said therefore, A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom, and to return.
13 And he called his ten servants, and delivered them ten pounds, and said unto them, Occupy till I come.
14 But his citizens hated him, and sent a message after him, saying, We will not have this man to reign over us.
15 And it came to pass, that when he was returned, having received the kingdom, then he commanded these servants to be called unto him, to whom he had given the money, that he might know how much every man had gained by trading.
16 Then came the first, saying, Lord, thy pound hath gained ten pounds.
17 And he said unto him, Well, thou good servant: because thou hast been faithful in a very little, have thou authority over ten cities.
18 And the second came, saying, Lord, thy pound hath gained five pounds.
19 And he said likewise to him, Be thou also over five cities.
20 And another came, saying, Lord, behold, here is thy pound, which I have kept laid up in a napkin:
21 For I feared thee, because thou art an austere man: thou takest up that thou layedst not down, and reapest that thou didst not sow.
22 And he saith unto him, Out of thine own mouth will I judge thee, thou wicked servant. Thou knewest that I was an austere man, taking up that I laid not down, and reaping that I did not sow:
23 Wherefore then gavest not thou my money into the bank, that at my coming I might have required mine own with usury?
24 And he said unto them that stood by, Take from him the pound, and give it to him that hath ten pounds.
25 (And they said unto him, Lord, he hath ten pounds.)
26 For I say unto you, That unto every one which hath shall be given; and from him that hath not, even that he hath shall be taken away from him.
27 But those mine enemies, which would not that I should reign over them, bring hither, and slay them before me.
28 And when he had thus spoken, he went before, ascending up to Jerusalem.
29 And it came to pass, when he was come nigh to Bethphage and Bethany, at the mount called the mount of Olives, he sent two of his disciples,
30 Saying, Go ye into the village over against you; in the which at your entering ye shall find a colt tied, whereon yet never man sat: loose him, and bring him hither.
31 And if any man ask you, Why do ye loose him? thus shall ye say unto him, Because the Lord hath need of him.
32 And they that were sent went their way, and found even as he had said unto them.
33 And as they were loosing the colt, the owners thereof said unto them, Why loose ye the colt?
34 And they said, The Lord hath need of him.
35 And they brought him to Jesus: and they cast their garments upon the colt, and they set Jesus thereon.
36 And as he went, they spread their clothes in the way.
37 And when he was come nigh, even now at the descent of the mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works that they had seen;
38 Saying, Blessed be the King that cometh in the name of the Lord: peace in heaven, and glory in the highest.
39 And some of the Pharisees from among the multitude said unto him, Master, rebuke thy disciples.
40 And he answered and said unto them, I tell you that, if these should hold their peace, the stones would immediately cry out.
41 And when he was come near, he beheld the city, and wept over it,
42 Saying, If thou hadst known, even thou, at least in this thy day, the things which belong unto thy peace! but now they are hid from thine eyes.
43 For the days shall come upon thee, that thine enemies shall cast a trench about thee, and compass thee round, and keep thee in on every side,
44 And shall lay thee even with the ground, and thy children within thee; and they shall not leave in thee one stone upon another; because thou knewest not the time of thy visitation.
45 And he went into the temple, and began to cast out them that sold therein, and them that bought;
46 Saying unto them, It is written, My house is the house of prayer: but ye have made it a den of thieves.
47 And he taught daily in the temple. But the chief priests and the scribes and the chief of the people sought to destroy him,
48 And could not find what they might do: for all the people were very attentive to hear him.
Copyright © 1998 by Bibles International