² Laat iets van U horen, o God.
Spreek toch en blijf niet werkeloos toezien.
³ Uw tegenstanders gaan tekeer.
De mensen die U haten, krijgen de overhand.
⁴ Zij beramen aanslagen tegen uw volk
en overleggen hoe zij uw volgelingen kunnen aanvallen.
⁵ Zij zeggen tegen elkaar:
‘We gaan dat hele volk uitroeien.
Niemand kent dan nog het volk van Israël.’
⁶ Zij waren het al snel eens
en hebben een verdrag gesloten
om gezamenlijk tegen U op te staan.
⁷ De Edomieten en Ismaëlieten,
de Moabieten en de Hagarenen.
⁸ De Gebalieten, Ammonieten en Amalekieten,
en ook de Filistijnen,
samen met de inwoners van de stad Tyrus.
⁹ Ook Assur kwam erbij,
het helpt de nakomelingen van Lot.
¹⁰ Doe met hen maar hetzelfde
als U met de Midjanieten deed
en als met Sisera.
Of zoals met Jabin bij de rivier de Kison.
¹¹ Zij werden bij Endor verslagen en gedood,
hun lijken dienden als mest voor het land.
¹² Dood hun leiders,
zoals U met de koningen Oreb en Zeëb hebt gedaan.
Doe met hun koningen hetzelfde als U deed
met de Midjanitische koningen Zebah en Zalmuna.
¹³ Want zij wilden uw land in bezit nemen.
¹⁴ Mijn God, laat hen zweven
als de zaadjes van een distel,
blaas hen weg
als kaf dat door de wind wordt verdreven.
¹⁵ Zoals het vuur een bos verbrandt
en de vlammen de bergen roodgloeiend maken,
¹⁶ achtervolg hen zo met uw storm,
jaag hun schrik aan met uw wervelwind.
¹⁷ Maak hen te schande,
misschien zullen zij dan ooit
nog eens naar U zoeken, Here.
¹⁸ Laten zij zich schamen
en door schrik overmand worden,
laat hen door de grond gaan van berouw.
¹⁹ Dan zullen zij eindelijk beseffen
dat U de Here bent,
dat U de Allerhoogste bent op de aarde.