Add parallel Print Page Options

追述 神的作為訓誨後世

亞薩的訓誨詩。

78 我的民哪!你們要留心聽我的教訓,

側耳聽我口中的言語。(本節在《馬索拉文本》包括細字標題)

我要開口用比喻,

把古時隱祕的事說出來,

就是我們所聽過所知道的,

也是我們的列祖告訴我們的,

我們不把這些事向他們的子孫隱瞞,

卻要把耶和華應得的讚美、他的能力,

和他所行的奇事,

都向後代的人述說。

他在雅各設立法度,

在以色列中制訂律法,

就是他吩咐我們的列祖,

去教訓他們的子孫的,

好使後代的人,包括將要出生的兒女,都可以知道;

他們也要起來,告訴他們的子孫,

使他們信靠 神,

不忘記 神的作為,

謹守他的誡命;

免得他們像他們的列祖,

成了頑梗悖逆的一代,

心不堅定的一代,

他們的心對 神不忠。

以法蓮的子孫,雖然備有弓箭,

在爭戰的日子,卻轉身逃走。

10 他們不謹守 神的約,

不肯遵行他的律法。

11 他們忘記了 神的作為,

和他顯給他們看的奇事。

12 他在埃及地,在瑣安的田野,

在他們列祖的眼前,行了奇事。

13 他把海分開,領他們走過去,

又使海水直立像一道堤壩。

14 白日他用雲彩,

夜間他用火光引導他們。

15 他在曠野使磐石裂開,

給他們水喝,多如深淵的水。

16 他使水從磐石中湧出來,

使水好像江河一般流下。

17 但他們仍然犯罪頂撞他,

在乾旱之地仍然悖逆至高者。

18 他們心裡試探 神,

隨著自己的慾望要求食物。

19 他們妄論 神,說:

“ 神可以在曠野擺設筵席嗎?

20 他雖曾擊打磐石,使水湧出來,

好像江河氾濫,

他還能賜糧食嗎?

他還能為自己的子民預備肉食嗎?”

21 因此耶和華聽見了,就大怒;

有烈火在雅各燒起,

有怒氣向以色列發作。

22 因為他們不相信 神,

不倚靠他的拯救。

23 然而,他吩咐天上的雲彩,

打開天上的門戶。

24 他降嗎哪給他們吃,

把天上的食物賜給他們。

25 於是人吃了天使的食物,

是 神賜下的食糧,使他們飽足。

26 他從天空颳起東風,

施能力領出南風。

27 他降肉食給他們,多如塵土;

又降飛鳥給他們,多如海沙。

28 他使飛鳥落在他們的營中,

在他們住處的四圍。

29 他們吃了,而且吃得很飽,

這樣, 神把他們所願的都賜給他們了。

30 他們還沒有因所願的滿足,

食物仍在他們口中的時候,

31  神的怒氣就向他們發作,

殺了他們中間最肥壯的人,

擊倒了以色列的年輕人。

32 雖然經歷了這一切,他們仍然犯罪;

儘管看見這些奇事,他們仍不相信。

33 所以 神使他們的日子在虛空中消逝,

使他們的歲月在驚恐中完結。

34  神擊殺他們的時候,他們就尋求他;

他們回轉過來,切切求問 神。

35 他們也想起 神是他們的磐石,

至高的 神是他們的救贖主。

36 但他們仍然用口欺騙他,

用舌頭向他說謊。

37 他們的心對他不堅定,

也不忠於和他所立的約。

38 他卻有憐憫,赦免罪孽,沒有把他們滅絕,

並且多次抑制自己的怒氣,

沒有完全宣洩他的烈怒。

39 他顧念他們不過是人,

是一陣吹去不再返回的風。

40 他們多少次在曠野悖逆他,

在沙漠使他擔憂;

41 他們再三試探 神,

使以色列的聖者憂傷。

42 他們忘記了他的能力(“他的能力”直譯是“他的手”),

就是他救贖他們脫離敵人的日子,

43 他怎樣在埃及顯神蹟,

在瑣安的田野行奇事。

44 他把他們的江河都變為血,

使他們不能喝河流的水。

45 他使成群的蒼蠅到他們中間來,吞吃他們;

又使青蛙來毀滅他們。

46 他把他們的農產交給蚱蜢,

把他們辛勞的收穫交給蝗蟲。

47 他用冰雹摧毀他們的葡萄樹,

用嚴霜凍壞他們的桑樹。

48 又把他們的牲畜交給冰雹,

把他們的群畜交給閃電。

49 他使猛烈的怒氣、忿怒、憤恨、患難,

好像一群降災的使者,臨到他們中間。

50 他為自己的怒氣修平了路,

不惜使他們死亡,

把他們的性命交給瘟疫。

51 他在埃及擊殺了所有的長子,

在含的帳棚中擊殺了他們強壯時生的頭胎子。

52 他卻把自己的子民領出來好像領羊群,

在曠野引導他們像引導群畜一樣。

53 他帶領他們平平安安地走過去,所以他們不懼怕;

海卻淹沒了他們的仇敵。

54 他領他們進入自己聖地的境界,

到他右手所得的這山地。

55 他在他們面前把外族人趕出去,

用繩子量地,分給他們作為產業,

又使以色列眾支派的人居住在自己的帳棚裡。

56 但他們仍然試探和悖逆至高的 神,

不謹守他的法則。

57 他們背信不忠,像他們的列祖一樣;

他們改變了,如同不可靠的弓。

58 因他們的邱壇,惹起他的怒氣,

因他們雕刻的偶像,激起他的憤恨。

59  神聽見就大怒,

完全棄絕了以色列。

60 他丟棄了在示羅的居所,

就是他在世人中間居住的帳棚。

61 他又把象徵他權能的約櫃交給人擄去,

把他的榮美交在敵人的手裡,

62 並且把自己的子民交給刀劍,

向自己的產業大發烈怒。

63 他們的青年被火吞滅,

他們的少女也聽不見結婚的喜歌。

64 他們的祭司倒在刀下,

他們的寡婦卻不能哀哭。

65 那時主好像從睡眠中醒過來,

如同勇士酒後清醒一樣。

66 他擊退了他的敵人,

使他們永遠蒙羞受辱。

67 他棄絕約瑟的帳棚,

不揀選以法蓮支派,

68 卻揀選了猶大支派,

他所愛的錫安山。

69 他建造了自己的聖所好像在高天之上,

又像他所建立永存的大地。

70 他揀選了自己的僕人大衛,

把他從羊圈中召出來;

71 他領他出來,使他不再跟著那些母羊,

卻要牧養他的子民雅各,

和他的產業以色列。

72 於是大衛以正直的心牧養他們,

靈巧地引導他們。

78 ¶ Se yon chante Asaf. Pèp mwen yo, koute sa m'ap moutre nou! Louvri zòrèy nou pou n' tande sa m'ap di!

Mwen pral pale ak nou, pou m' fè nou konnen sa ki te pase nan tan lontan,

bagay nou te tande nan zòrèy nou, bagay nou tout te konnen, bagay zansèt nou yo te konn rakonte nou.

Nou p'ap kache bagay sa yo pou pitit nou yo pa konnen yo. N'ap fè lwanj Seyè a devan timoun k'ap vini yo. N'ap fè yo konnen jan l' gen pouvwa, jan l' gen fòs, jan li fè gwo mèvèy.

Li te di pèp Izrayèl la sa pou li fè. Li te bay pitit pitit Jakòb yo kòmandman li yo. Li te mande zansèt nou yo pou yo te moutre pitit yo lalwa Bondye a,

pou timoun ki fenk fèt yo ka konnen l', pou yo menm tou, lè yo grandi, yo ka fè pitit pa yo konnen l'.

Konsa yo menm tou, y'a mete konfyans yo nan Bondye. Yo p'ap bliye sa li te fè. Y'a toujou obeyi kòmandman li yo.

Konsa yo p'ap tankou zansèt yo ki te fè tèt ak Bondye, ki te derefize fè sa li te mande yo fè, ki pa t' janm gen yon konfyans fèm nan Bondye, ki pa t' kenbe pawòl yo ak Bondye.

¶ Pitit Efrayim yo se moun ki konn goumen, ki fò nan tire flèch. Men, yo kouri lè batay mare.

10 Yo pa t' kenbe kontra Bondye te pase ak yo a. Yo derefize fè sa li te mande yo fè.

11 Yo fè espre, yo bliye sa li te fè, tout mèvèy li te fè yo wè.

12 Wi, se devan je zansèt yo Bondye te fè mirak nan peyi Lejip, nan plenn Zoan an.

13 Li fann lanmè a an de, li fè yo pase nan mitan l'. Li fè dlo yo kanpe dwat tankou miray.

14 Pou l' moutre yo chemen pou yo pran, lajounen li ba yo yon nwaj, lannwit li ba yo yon dife ki t'ap mache devan yo.

15 Li fann gwo wòch nan dezè a, li ba yo kont dlo pou yo bwè.

16 Li fè sous dlo pete nan wòch la, li fè dlo koule tankou dlo larivyè.

17 Men, yo pa t' sispann fè peche kont Bondye, yo revòlte dèyè Bondye ki anwo nan syèl la, lè yo te nan dezè a.

18 Yo te vle sonde Bondye: yo mande pou l' ba yo manje yo te vle manje a.

19 Yo pale Bondye mal, yo di: -Eske Bondye ka mete manje sou tab nan mitan dezè sa a?

20 Wi, se vre. Li frape wòch la: Dlo koule kou larivyè. Men, èske li kapab ban nou pen? Eske li ka bay pèp li a vyann?

21 Lè Seyè a tande sa, li fè kòlè. Se te tankou yon dife li te limen dèyè pitit Jakòb yo. Li vin ankòlè anpil sou yo,

22 paske yo pa t' gen konfyans nan Bondye, yo pa t' kwè li ta kapab delivre yo.

23 Li pale ak nwaj yo ki anwo nan syèl la, li ba yo lòd pou yo louvri pòt syèl la.

24 Li grennen laman sou yo pou yo manje. Li ba yo manje farin ki soti nan syèl la.

25 Se konsa, yo manje manje zanj Bondye yo. Li ba yo manje pou yo manje plen vant yo.

26 Lèfini, li fè yon van lès soufle nan syèl la. Avèk pouvwa li, li fè yon van leve soti nan sid.

27 Li grennen vyann sou yo tankou pousyè. Li fè zwazo soti nan syèl la tonbe atè, tankou sab bò lanmè.

28 Li fè yo tonbe nan mitan kote yo te rete a, tout bò kay yo.

29 Yo tout te manje plen vant yo. Bondye ba yo tou sa yo te anvi.

30 Men, yo pa t' ankò fin manje, yo pa t' ankò fin plen vant yo, manje a te nan bouch yo toujou,

31 lè Bondye fache sou yo. Li touye pi gwonèg nan mitan yo, li kraze tout jenn gason nan peyi Izrayèl la.

32 Atousa, pèp la donnen pi rèd nan fè peche. Yo pa t' vle kwè nan mirak sa yo.

33 Se konsa, li fè lavi yo disparèt tankou lafimen. Li sezi yo, yo mouri frèt.

34 Li te fè detwa ladan yo mouri. Se lè sa a yo tounen vin jwenn li, yo chanje lavi yo, yo lapriyè nan pye li.

35 Yo vin chonje se Bondye ki te pwoteksyon yo. Se Bondye anwo nan syèl la ki te delivre yo.

36 Men, tout bèl pawòl sa yo, se te manti. Tou sa yo t'ap di a, se te pawòl nan bouch.

37 Yo pa t' sensè avè li, yo pa t' kenbe kontra li te pase ak yo.

38 Men, paske Bondye te gen pitye pou yo, li padonnen peche yo, li pa t' touye yo. Anpil fwa menm, li kenbe, li pa t' fè kòlè sou yo. Li pa t' kite kòlè l' tonbe sou yo.

39 Li chonje se moun yo ye, se pase y'ap pase tankou van k'ap soufle.

40 ¶ Men, se pa ni de ni twa fwa yo te leve dèyè li nan dezè a! Se pa ni de ni twa fwa yo te fè l' fè kòlè!

41 Se tout tan yo t'ap tante Seyè a! Se tout tan yo t'ap pwovoke Bondye pèp Izrayèl la, ki yon Bondye apa!

42 Yo bliye jan li gen pouvwa. Yo bliye lè li te sove yo anba lènmi yo,

43 lè li te fè gwo mirak ak bèl mèvèy nan peyi Lejip, nan plenn Zoan an.

44 Li fè dlo larivyè yo tounen san. Pesonn pa t' ka bwè dlo sa yo.

45 Li voye mouchavè sou yo pou devore yo. Li voye krapo pou detwi yo.

46 Li voye krikèt vèt pou manje rekòt yo, chwalbwa pou devore tout jaden yo.

47 Li touye pye rezen yo ak lagrèl, li touye pye sikomò yo ak fredi.

48 Li touye tout bèt jaden nan savann yo ak lagrèl, li touye bann mouton yo ak loray.

49 Li te ankòlè anpil sou yo, li te move, li te fache. Li fè anpil malè tonbe sou yo. Li voye yon lame zanj pou detwi yo.

50 Li kite kòlè l' pase sou yo, li pa t' sove lavi yo yonn. Li lage yon epidemi ki t'ap fini ak yo.

51 Li touye tout premye pitit gason ki nan peyi Lejip la, tout premye pitit gason nan laras Kam lan.

52 Lèfini, tankou yon bann mouton, li mennen pèp li ale, li kondi yo nan mitan dezè a.

53 Li mennen yo san danje san malè. Yo pa t' bezwen pè anyen. Men, lanmè a te kouvri tout lènmi yo.

54 Li fè yo rive sou fwontyè peyi li te chwazi pou li a, toupre mòn li te pran ak fòs kouraj li a.

55 Li mete lòt nasyon yo deyò pou bay pèp li a plas. Li separe tè a, li bay chak branch fanmi Izrayèl la pa yo. Li kite yo moute kay yo kote lènmi yo te rete.

56 Men, yo kenbe tèt ak Bondye ki gen tout pouvwa a. Yo t'ap wè jouk ki bò li te ye ak yo: Yo pa fè sa li te mande yo fè!

57 Yo pa kenbe pawòl yo. Yo vire do ba li tankou zansèt yo te fè. Yo pati sou move pye, yo mal derape.

58 Yo fè l' fache paske yo bati tanp pou lòt bondye yo, yo pòte l' fè jalouzi poutèt vye zidòl yo.

59 Bondye fache lè li wè sa. Se konsa li voye pèp Izrayèl la jete.

60 Li kite kay li te genyen Silo a, kote li t'ap viv pami moun sou latè a.

61 Li kite lènmi yo pran Bwat Kontra a, ki te garanti pouvwa li ak fòs li nan mitan yo, li kite yo pote l' ale.

62 Li te fache nèt sou pèp li a, li kite lènmi touye yo nan lagè.

63 Jenn gason yo mouri nan dife. Jenn fi yo pa jwenn pesonn pou marye ak yo.

64 Tout prèt yo mouri anba kout nepe. Vèv yo pa t' kriye pou yo.

65 Se lè sa a Seyè a leve, tankou si li t'ap leve nan dòmi. Li parèt tankou yon vanyan gason ki anba gwòg li.

66 Li frape lènmi yo, li fè yo kouri. Li fè yo wont pou tout tan.

67 Li voye pitit Jozèf yo jete, li pa t' chwazi branch fanmi Efrayim lan.

68 Li chwazi branch fanmi Jida a pito, ansanm ak mòn Siyon li renmen anpil lan.

69 Se la li bati tanp li a ki pòtre ak kay li nan syèl la. Li fè l' solid tankou latè, pou tout tan.

70 Li te chwazi David, yon moun ki t'ap sèvi l'. Li wete l' dèyè mouton li t'ap okipe yo,

71 dèyè manman mouton ki gen pitit dèyè yo, li fè l' wa sou pitit Jakòb yo. Li mete l' gadò pèp Izrayèl la.

72 David pran swen yo ak tout kè li. Li kondi yo avèk anpil ladrès.

Masquilde Asaf.

78 Pueblo mío, atiende a mi enseñanza;
    presta oído a las palabras de mi boca.
Hablaré por medio de parábolas
    y revelaré misterios de antaño,
cosas que hemos oído y conocido
    y que nuestros antepasados nos han contado.
No las esconderemos de sus descendientes;
    hablaremos a la generación venidera
del poder del Señor, de sus proezas
    y de las maravillas que ha hecho.
Él promulgó un mandato para Jacob,
    dictó una ley para Israel;
ordenó a nuestros antepasados
    enseñarlos a sus descendientes,
para que los conocieran las generaciones venideras
    y los hijos que habrían de nacer,
    que a su vez los enseñarían a sus hijos.
Así ellos pondrían su confianza en Dios
    y no se olvidarían de sus proezas,
    sino que cumplirían sus mandamientos.
Así no serían como sus antepasados:
    generación obstinada y rebelde,
gente de corazón fluctuante,
    cuyo espíritu no se mantuvo fiel a Dios.

La tribu de Efraín, con sus diestros arqueros,
    retrocedió el día de la batalla.
10 No cumplieron con el pacto de Dios,
    sino que se negaron a seguir su Ley.
11 Echaron al olvido sus proezas,
    las maravillas que les había mostrado,
12 los milagros que hizo a la vista de sus antepasados
    en la tierra de Egipto, en la región de Zoán.
13 Abrió el mar para que pudieran pasar;
    mantuvo erguidas las aguas como un muro.
14 De día los guio con una nube
    y toda la noche con luz de fuego.
15 En el desierto partió las rocas
    y les dio a beber torrentes de aguas;
16 hizo que brotaran arroyos de la peña
    y que las aguas fluyeran como ríos.

17 Pero ellos volvieron a pecar contra él;
    en el desierto se rebelaron contra el Altísimo.
18 Deliberadamente pusieron a Dios a prueba
    y exigieron comida a su antojo.
19 Murmuraron contra Dios
    y aun dijeron:
    «¿Podrá Dios preparar una mesa en el desierto?
20 Cuando golpeó la roca,
    el agua brotó en torrentes;
pero, ¿podrá también darnos de comer?
    ¿Podrá proveerle carne a su pueblo?».
21 Cuando el Señor oyó esto, se indignó;
    su enojo se encendió contra Jacob,
    su ira ardió contra Israel.
22 Porque no confiaron en Dios
    ni creyeron que él los salvaría.
23 Desde lo alto dio una orden a las nubes,
    y se abrieron las puertas de los cielos.
24 Hizo que les lloviera maná para que comieran;
    les dio a comer trigo del cielo.
25 Todos ellos comieron pan de ángeles;
    Dios les envió comida hasta saciarlos.
26 Desató desde el cielo el viento del este
    y con su poder levantó el viento del sur.
27 Cual lluvia de polvo, hizo que les lloviera carne;
    nubes de pájaros, como la arena del mar.
28 Los hizo caer en medio de su campamento
    y en los alrededores de sus tiendas.
29 Comieron y se hartaron,
    pues Dios les cumplió su capricho.
30 Pero el capricho no les duró mucho:
    aún tenían la comida en la boca
31 cuando el enojo de Dios vino sobre ellos:
    dio muerte a sus hombres más robustos;
    abatió a los jóvenes de Israel.

32 A pesar de todo, siguieron pecando
    y no creyeron en sus maravillas.
33 Por tanto, Dios hizo que sus días se esfumaran como un suspiro,
    que sus años acabaran en medio del terror.
34 Si Dios los hería de muerte, entonces lo buscaban,
    y con ansias se volvían de nuevo a él.
35 Se acordaban de que Dios era su Roca,
    de que el Dios Altísimo era su Redentor.
36 Pero entonces lo halagaban con la boca
    y le mentían con la lengua.
37 No fue su corazón sincero para con Dios;
    no fueron fieles a su pacto.
38 Sin embargo, él les tuvo compasión;
    les perdonó su maldad
    y no los destruyó.
Una y otra vez contuvo su enojo
    y no se dejó llevar del todo por la ira.
39 Se acordó de que eran simples mortales,
    un efímero suspiro que jamás regresa.

40 ¡Cuántas veces se rebelaron contra él en el desierto
    y lo entristecieron en los páramos!
41 Una y otra vez ponían a Dios a prueba;
    provocaban al Santo de Israel.
42 Jamás se acordaron de su poder,
    de cuando los rescató del opresor,
43 ni de sus señales milagrosas en Egipto,
    ni de sus portentos en la región de Zoán,
44 cuando convirtió en sangre los ríos egipcios
    y no pudieron ellos beber de sus arroyos;
45 cuando les envió tábanos que se los devoraban
    y ranas que los destruían;
46 cuando entregó sus cosechas a los saltamontes
    y sus sembrados a la langosta;
47 cuando con granizo destruyó sus viñas
    y con escarcha sus higueras;
48 cuando entregó su ganado al granizo
    y sus rebaños a las centellas;
49 cuando lanzó contra ellos el ardor de su ira,
    de su furor, indignación y hostilidad:
    ¡todo un ejército de ángeles destructores!
50 Dio rienda suelta a su enojo
    y no los libró de la muerte,
    sino que los entregó a la plaga.
51 Dio muerte a todos los primogénitos de Egipto,
    las primicias de su virilidad en los campamentos de Cam.
52 A su pueblo lo guio como a un rebaño;
    los llevó por el desierto, como a ovejas,
53 infundiéndoles confianza para que no temieran.
    Pero a sus enemigos se los tragó el mar.
54 Trajo a su pueblo a esta su tierra santa,
    a estas montañas que su diestra conquistó.
55 Al paso de los israelitas expulsó naciones,
    cuyas tierras dio a su pueblo como herencia;
    ¡así estableció en sus tiendas a las tribus de Israel!

56 Pero ellos pusieron a prueba a Dios:
    se rebelaron contra el Altísimo
    y desobedecieron sus mandatos.
57 Fueron desleales y traidores, como sus antepasados;
    ¡tan falsos como un arco defectuoso!
58 Lo irritaron con sus altares paganos;
    con sus imágenes despertaron sus celos.
59 Dios lo supo y se indignó,
    por lo que rechazó completamente a Israel.
60 Abandonó el santuario de Siló,
    la tienda donde habitaba entre los humanos,
61 y dejó que el símbolo de su poder y gloria
    cayera cautivo en manos enemigas.
62 Dejó que a su pueblo lo mataran a filo de espada,
    pues se indignó contra su heredad.
63 A sus jóvenes los consumió el fuego
    y no hubo cantos nupciales para sus doncellas;
64 a filo de espada cayeron sus sacerdotes
    y sus viudas no los pudieron llorar.

65 Despertó entonces el Señor,
    como quien despierta de un sueño,
    como un guerrero que, por causa del vino, lanza gritos desaforados.
66 Hizo retroceder a sus enemigos
    y los puso en vergüenza para siempre.
67 Rechazó a los descendientes[a] de José
    y no escogió a la tribu de Efraín;
68 más bien, escogió a la tribu de Judá
    y al monte Sión, al cual ama.
69 Construyó su santuario, alto como los cielos,[b]
    como la tierra, que él afirmó para siempre.
70 Escogió a su siervo David,
    al que sacó del redil de las ovejas,
71 y lo quitó de andar arreando los rebaños
    para que fuera el pastor de Jacob, su pueblo;
    el pastor de Israel, su herencia.
72 Y David los pastoreó con corazón sincero;
    con mano experta los dirigió.

Footnotes

  1. 78:67 a los descendientes. Lit. la tienda.
  2. 78:69 santuario, … cielos. Lit. santuario como las alturas.