¹ We woonden in Babel^[a] langs de rivieren.
We zaten daar en huilden als we aan Jeruzalem dachten.
² We hingen onze citers daar aan de bomen. We wilden geen muziek meer maken.
³ De mensen die ons gevangen hielden,
wilden dat we voor hen zongen.
De mensen die ons mishandelden,
wilden dat we vrolijk deden.
Ze zeiden:
"Zing eens voor ons een lied uit Jeruzalem."
⁴ Maar hoe zouden we in een vreemd land
een lied voor de Heer kunnen zingen?
⁵ Als ik jou ooit zou vergeten, Jeruzalem,
dan mag mijn rechterhand verlamd raken.
⁶ Als ik ooit niet meer aan jou zou denken,
jou niet meer zou prijzen als de mooiste stad,
dan mag mijn tong vastkleven in mijn mond.