Add parallel Print Page Options

被掳之民向 神的哀求

137 我们曾坐在巴比伦的河畔,

在那里我们一想起锡安就哭了。

我们把我们的琴

挂在那里的柳树上。

因为在那里,掳掠我们的人要我们唱歌,

苦待我们的人要我们娱乐他们;

他们说:“为我们唱一首锡安歌吧!”

我们怎能在异族之地

唱耶和华的歌呢?

耶路撒冷啊!如果我忘记你,

情愿我的右手忘记技巧(“忘记技巧”或译:“枯干”)。

如果我不记念你,

如果我不高举耶路撒冷

超过我最大的喜乐,

情愿我的舌头紧贴上膛。

耶和华啊!求你记念以东人在耶路撒冷遭难的日子所行的,

他们说:“拆毁它,拆毁它,

直拆到根基。”

将要被毁灭的(“将要被毁灭的”有古译本作“毁灭者”)巴比伦城(“城”原文作“女子”)啊!

照着你待我们的行为报复你的,

那人有福了。

抓住你的婴孩

摔在盘石上的,

那人有福了。

137 Junto aos rios da Babilônia, sentamos e choramos,
ao nos lembrarmos de Sião.
Pusemos de lado nossas harpas
e as penduramos nos galhos dos salgueiros.
Os que nos levaram cativos queriam que cantássemos;
nossos opressores exigiam uma canção alegre:
“Cantem para nós uma das canções de Sião!”.
Mas como poderíamos cantar as canções do Senhor
estando em terra estrangeira?

Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém,
que minha mão direita perca sua habilidade.
Que minha língua se prenda ao céu da boca
se eu não me lembrar de ti,
se não fizer de Jerusalém minha maior alegria.

Ó Senhor, lembra-te do que os edomitas fizeram
no dia em que Jerusalém foi conquistada.
Disseram: “Destruam-na!
Arrasem-na até o chão!”.
Ó Babilônia, você será destruída;
feliz é aquele que lhe retribuir
por tudo que fez contra nós.
Feliz aquele que pegar suas crianças
e as esmagar contra a rocha.

Panaghoy ng mga Israelitang Dinalang-bihag

137 Sa pampang ng mga ilog nitong bansang Babilonia,
    kami'y nakaupong tumatangis, sa tuwing Zion, aming naaalala.
Sa sanga ng mga kahoy, sa tabi ng ilog nila,
    isinabit namin doon, yaong dala naming lira.
Sa amin ay iniutos ng sa amin ay lumupig,
    na aliwin namin sila, ng matamis naming tinig,
    tungkol sa Zion, yaong paksa, niyong nais nilang awit.

Ang awit para kay Yahweh, pa'no namin aawitin,
    samantalang kami'y bihag sa lupaing hindi amin?
Ayaw ko nang ang lira ko'y hawakan pa at tugtugin,
    kung ang bunga sa pagtugtog, limutin ang Jerusalem;
di na ako aawit pa, kung ang aking sasapitin
    sa isip ko't alaala, ika'y ganap na limutin,
    kung ang kaligayahan ko ay sa iba ko hahanapin.

Yahweh, sana'y gunitain, ginawa ng Edomita,
    nang ang bayang Jerusalem ay malupig at makuha;
sumisigaw silang lahat na ang wikang binabadya:
    “Iguho na nang lubusan, sa lupa ay ibagsak na!”

Tandaan(A) mo, Babilonia, ika'y tiyak wawasakin,
    dahilan sa ubod sama ang ginawa mo sa amin;
    yaong taong magwawasak, mapalad na ituturing
    kung ang inyong mga sanggol kunin niya at durugin!

被掳者的哀歌

137 我们坐在巴比伦河畔,
想起锡安禁不住凄然泪下。
我们把琴挂在柳树上。
俘虏我们的人要我们唱歌,
掳掠我们的人要我们歌唱,说:
“给我们唱一首锡安的歌。”
我们流落异邦,
怎能唱颂赞耶和华的歌呢?
耶路撒冷啊,倘若我忘了你,
情愿我的右手无法再拨弄琴弦;
倘若我忘了你,
不以你为我的至爱,
情愿我的舌头不能再歌唱。

耶和华啊,
求你记住耶路撒冷沦陷时以东人的行径。
他们喊道:
“拆毁这城,把它夷为平地!”
巴比伦城啊,
你快要灭亡了,
那向你以牙还牙为我们复仇的人有福了!
那抓住你的婴孩摔在石头上的人有福了!