Add parallel Print Page Options

锡安众子自叹苦难

黄金何其失光,纯金何其变色!圣所的石头倒在各市口上! 锡安宝贵的众子好比精金,现在何竟算为窑匠手所做的瓦瓶! 野狗尚且把奶乳哺其子,我民的妇人倒成为残忍,好像旷野的鸵鸟一般。 吃奶孩子的舌头因干渴贴住上膛,孩童求饼,无人擘给他们。 素来吃美好食物的,现今在街上变为孤寒;素来卧朱红褥子的,现今躺卧粪堆。 都因我众民的罪孽比所多玛的罪还大,所多玛虽然无人加手于她,还是转眼之间被倾覆。 锡安的贵胄素来比雪纯净,比奶更白,他们的身体比红宝玉[a]更红,像光润的蓝宝石一样。 现在他们的面貌比煤炭更黑,以致在街上无人认识;他们的皮肤紧贴骨头,枯干如同槁木。 饿死的不如被刀杀的,因为这是缺了田间的土产,就身体衰弱,渐渐消灭。 10 慈心的妇人,当我众民被毁灭的时候,亲手煮自己的儿女作为食物。

自认罪愆

11 耶和华发怒成就他所定的,倒出他的烈怒,在锡安使火着起,烧毁锡安的根基。 12 地上的君王和世上的居民都不信敌人和仇敌能进耶路撒冷的城门。 13 这都因她先知的罪恶和祭司的罪孽,他们在城中流了义人的血。 14 他们在街上如瞎子乱走,又被血玷污,以致人不能摸他们的衣服。 15 人向他们喊着说:“不洁净的,躲开!躲开!不要挨近我!”他们逃走漂流的时候,列国中有人说:“他们不可仍在这里寄居。” 16 耶和华发怒,将他们分散,不再眷顾他们。人不重看祭司,也不厚待长老。

预言以东遭报

17 我们仰望人来帮助,以至眼目失明,还是枉然。我们所盼望的,竟盼望一个不能救人的国。 18 仇敌追赶我们的脚步像打猎的,以致我们不敢在自己的街上行走。我们的结局临近,我们的日子满足,我们的结局来到了。 19 追赶我们的比空中的鹰更快,他们在山上追逼我们,在旷野埋伏等候我们。 20 耶和华的受膏者好比我们鼻中的气,在他们的坑中被捉住,我们曾论到他说:“我们必在他荫下,在列国中存活。”

锡安受慰

21 乌斯地的以东民哪,只管欢喜快乐!苦杯也必传到你那里,你必喝醉,以致露体。 22 锡安的民哪,你罪孽的刑罚受足了,耶和华必不使你再被掳去。以东的民哪,他必追讨你的罪孽,显露你的罪恶!

Footnotes

  1. 耶利米哀歌 4:7 或作:珊瑚。

Ano't ang ginto ay naging malabo! Ano't ang pinakadalisay na ginto ay nagbago! Ang mga bato ng santuario ay natapon sa dulo ng lahat na lansangan.

Ang mga mahalagang anak ng Sion, na katulad ng dalisay na ginto, ano't pinahahalagahan na waring mga sisidlang lupa, na gawa ng mga kamay ng magpapalyok!

Maging ang mga chakal ay naglalabas ng suso, nangagpapasuso sa kanilang mga anak: ang anak na babae ng aking bayan ay naging mabagsik, parang mga avestruz sa ilang.

Ang dila ng sumususong bata ay nadidikit sa ngalangala ng kaniyang bibig dahil sa uhaw: ang mga munting bata ay nagsisihingi ng tinapay, at walang taong magpuputol nito sa kanila.

Silang nagsisikaing mainam ay nangahandusay sa mga lansangan: silang nagsilaki sa matingkad na pula ay nagsisihiga sa mga tapunan ng dumi.

Sapagka't ang kasamaan ng anak na babae ng aking bayan ay lalong malaki kay sa kasalanan ng Sodoma, na nagiba sa isang sangdali, at walang mga kamay na humawak sa kaniya.

Ang kaniyang mga mahal na tao ay lalong malinis kay sa nieve, mga lalong maputi kay sa gatas; sila'y lalong mapula sa katawan kay sa mga rubi, ang kanilang kinis ay parang zafiro.

Ang kanilang anyo ay lalong maitim kay sa uling; sila'y hindi makilala sa mga lansangan: ang kanilang balat ay naninikit sa kanilang mga buto; natutuyo, nagiging parang tungkod.

Silang napatay ng tabak ay maigi kay sa kanila na napatay ng gutom; sapagka't ang mga ito ay nagsisihapay, na napalagpasan, dahil sa pangangailangan ng mga bunga sa parang.

10 Ang mga kamay ng mga mahabaging babae ay nangagluto ng kanilang sariling mga anak; mga naging kanilang pagkain sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

11 Ginanap ng Panginoon ang kaniyang kapusukan, kaniyang ibinugso ang kaniyang mabangis na galit; at siya'y nagpaalab ng apoy sa Sion, na pumugnaw ng mga patibayan niyaon.

12 Ang mga hari sa lupa ay hindi nanganiwala, o ang lahat mang nananahan sa sanglibutan, na ang kaaway at kalaban ay papasok sa mga pintuang-bayan ng Jerusalem.

13 Dahil nga sa mga kasalanan ng kaniyang mga propeta, at sa mga kasamaan ng kaniyang mga saserdote, na nagbubo ng dugo ng mga ganap sa gitna niya.

14 Sila'y nagsisikapa sa mga lansangan na parang mga bulag, sila'y nangadudumhan ng dugo, na anopa't hindi mahipo ng mga tao ang kanilang mga suot.

15 Magsihiwalay kayo, sila'y nagsisihiyaw sa kanila, Marurumi! magsihiwalay kayo, magsihiwalay kayo, huwag ninyong hipuin: nang sila'y magsitakas at magsilaboy ay sinabi ng mga tao sa gitna ng mga bansa, Hindi na sila nangingibang bayan pa rito.

16 Pinangalat sila ng galit ng Panginoon; sila'y hindi na niya lilingapin pa. Hindi nila iginagalang ang mga pagkatao ng mga saserdote, hindi nila pinakukundanganan ang mga matanda.

17 Ang aming mga mata ay nangangalumata dahil sa aming paghihintay ng walang kabuluhang tulong: sa aming paghihintay ay nangaghihintay kami sa isang bansa na hindi makapagligtas.

18 Kanilang inaabangan ang aming mga hakbang, upang huwag kaming makayaon sa aming mga lansangan: ang aming wakas ay malapit na, ang aming mga kaarawan ay nangaganap; sapagka't ang aming wakas ay dumating.

19 Ang mga manghahabol sa amin ay lalong maliliksi kay sa mga aguila sa himpapawid: kanilang hinabol kami sa mga bundok, kanilang binakayan kami sa ilang.

20 Ang hinga ng aming mga butas ng ilong, ang pinahiran ng Panginoon ay nahuli sa kanilang mga hukay; na siya naming pinagsasabihan, sa kaniyang mga lilim ay mabubuhay kami sa mga bansa.

21 Ikaw ay magalak at matuwa Oh anak na babae ng Edom, na tumatahan sa lupain ng Uz: ang saro ay darating din sa iyo; ikaw ay malalango, at magpapakahubad.

22 Ang parusa sa iyong kasamaan ay naganap, Oh anak na babae ng Sion, hindi ka na niya dadalhin pa sa pagkabihag: kaniyang dadalawin ang iyong kasamaan, Oh anak na babae ng Edom; kaniyang ililitaw ang iyong mga kasalanan.

沦陷的耶路撒冷

黄金竟失去光泽,
纯金竟变色,
宝石竟被弃之街头。

锡安的宝贝子民本来贵如黄金,
现在竟被视为陶匠制作的瓦器!

豺狼尚且哺养自己的幼儿,
我的子民却像荒野的鸵鸟一样残忍无情。

婴儿干渴难忍,舌头紧贴上膛;
孩童乞求食物,却无人给予。

昔日锦衣玉食、生活奢侈的,
如今却流落街头,
躺卧在粪堆中。

虽然无人攻击,所多玛却在顷刻之间倾覆。
我子民比所多玛受到的惩罚更重。

锡安的首领曾比雪纯净,
比奶更白,
身体比红宝石更红润,
相貌美如蓝宝石。

现在,他们的面目比煤炭还黑,
走在街上无人认得。
他们骨瘦如柴,干如枯木。

死于刀下的胜过死于饥饿的,
后者因田间缺粮而活活饿死。

10 我的百姓遭毁灭时,
慈母亲手煮自己的儿女充饥。

11 耶和华大发烈怒,
倾倒祂的怒气,
在锡安燃起大火,
焚毁城的根基。

12 世上的君王和居民都不相信敌人能闯进耶路撒冷的城门。

13 这都是因为她的先知和祭司的罪行。
他们在城中杀害义人。

14 他们如盲人在街上游荡,
沾满血污,
无人敢碰他们的衣服。

15 人们向他们喊道:
“走开!你们是不洁的!
走开!走开!不要靠近我们。”
于是他们逃亡、流荡,
列国的人说:
“他们不可住在我们这里。”

16 耶和华亲自驱散他们,
不再眷顾他们;
人们不再尊重祭司,
也不再敬重长老。

17 我们望眼欲穿,
盼望援军的到来,
盼来的国家却无力拯救我们。

18 敌人步步紧逼,
使我们不敢上自己的街。
我们的结局近了,
我们的日子到头了,
我们的末日来了!

19 追赶我们的人比飞鹰更快,
他们在山上追捕我们,
在旷野伏击我们。

20 耶和华膏立的王——我们的生命之气落入他们的陷阱。
我们原希望借他的荫庇立足于列国中。

21 乌斯地区的以东人啊,
只管欢喜作乐吧!
因为盛满耶和华愤怒的杯也要传到你们那里。
你们必喝醉,以致赤身露体。

22 锡安城啊!你已经受到了应得的刑罚,
耶和华必不再使你流亡。
以东啊,耶和华要惩罚你,
揭露你的罪恶!