Roma 4
Magandang Balita Biblia (with Deuterocanon)
Ang Halimbawa ni Abraham
4 Tungkol kay Abraham na ating ninuno, ano naman ang masasabi natin? Ano ang kanyang karanasan tungkol sa bagay na ito? 2 Kung itinuring siya ng Diyos na matuwid dahil sa mga nagawa niya, may maipagmamalaki sana siya. Ngunit wala siyang maipagmalaki sa paningin ng Diyos. 3 Ano(A) ang sinasabi ng kasulatan? “Si Abraham ay sumampalataya sa Diyos at dahil dito, siya ay itinuring ng Diyos na matuwid.” 4 Ang ibinibigay sa taong gumagawa ay hindi itinuturing na kaloob, kundi kabayaran. 5 Ngunit ang hindi nananalig sa sariling mga gawa kundi sumasampalataya sa Diyos na nagpapawalang-sala sa makasalanan ay itinuring na matuwid ng Diyos dahil sa kanyang pananampalataya. 6 Kaya't tinawag ni David na pinagpala ang taong itinuring ng Diyos na matuwid nang hindi dahil sa sarili nitong mga gawa. Sinabi niya,
7 “Pinagpala ang mga taong pinatawad na ang pagsuway,
at ang mga taong pinawi na ang mga kasalanan.
8 Pinagpala ang taong hindi na pagbabayarin ng Panginoon
sa kanyang mga kasalanan.”
9 Ang pagpapala kayang ito'y para lamang sa mga tuli? Hindi! Ito'y para rin sa mga di-tuli. Sinasabi natin, batay sa Kasulatan na itinuring na matuwid ng Diyos si Abraham dahil sa kanyang pananampalataya. 10 Kailan iyon nangyari? Bago siya tinuli, o pagkatapos? Bago siya tinuli, at hindi pagkatapos. 11 Ang kanyang pagtutuli ay naging tanda na siya'y itinuring na matuwid ng Diyos dahil sa pananampalataya niya noong hindi pa siya tuli. Kaya't siya'y naging ama ng lahat ng mga sumasampalataya sa Diyos, at sa gayon, sila'y itinuring na matuwid kahit hindi sila tinuli. 12 At siya'y ama rin ng mga tuli, hindi lamang dahil sa kanilang pagiging tuli, kundi dahil sa sila'y sumunod sa halimbawa ng pananampalataya ng ating ninunong si Abraham noong bago siya tuliin.
Nakamtan ang Pangako Dahil sa Pananampalataya
13 Ipinangako(B) ng Diyos kay Abraham at sa kanyang magiging lahi na mamanahin nila ang buong mundo, hindi dahil sa pagsunod niya sa Kautusan, kundi dahil sa siya'y itinuring na matuwid sa pamamagitan ng kanyang pananampalataya sa Diyos. 14 Kung(C) ang pangako ay ipagkakaloob lamang sa mga sumusunod sa Kautusan, walang saysay ang pananampalataya ng tao at walang kabuluhan ang pangako ng Diyos. 15 Ang Kautusan ay nagdadala ng poot ng Diyos sa mga lumalabag. Ngunit kung walang kautusan, wala ring paglabag.
16 Kaya(D) nga't sa pananampalataya nababatay ang pangako, upang ito'y maibigay bilang walang bayad na kaloob para sa lahat ng anak ni Abraham; hindi lamang sa mga saklaw ng Kautusan, kundi sa lahat ng sumasampalataya rin tulad ni Abraham. Sapagkat siya ang ama nating lahat, 17 gaya(E) ng nasusulat, “Ginawa kitang ama ng maraming bansa.” Ang pangakong ito'y may bisa sa harap ng Diyos na kanyang sinampalatayanan, ang Diyos na bumubuhay sa mga patay at lumilikha ng mga bagay na hindi pa nalilikha. 18 Kahit(F) wala nang pag-asang magkaanak, nanalig pa rin si Abraham na siya'y magiging ama ng maraming bansa, ayon sa sinabi sa kanya, “Sindami ng mga bituin ang iyong magiging lahi.” 19 Hindi(G) nanghina ang kanyang pananampalataya kahit uugud-ugod na siya, palibhasa'y isandaang taon na siya noon, at ang kanya namang asawang si Sara ay baog. 20 Hindi siya nag-alinlangan sa pangako ng Diyos. Sa halip, lalo siyang lumakas dahil sa kanyang pananampalataya at nagpuri pa sa Diyos. 21 Lubos siyang naniwala na tutuparin ng Diyos ang ipinangako nito. 22 Kaya't dahil sa kanyang pananampalataya, siya'y itinuring na matuwid ng Diyos. 23 Ang salitang “itinuring na matuwid” ay isinulat hindi lamang para sa kanya, 24 kundi para sa atin din naman. Ituturing din tayong matuwid dahil sumasampalataya tayo sa Diyos na muling bumuhay kay Jesus na ating Panginoon. 25 Siya'y(H) ipinapatay dahil sa ating mga kasalanan at muling binuhay upang tayo'y mapawalang-sala.
Romans 4
New King James Version
Abraham Justified by Faith(A)
4 What then shall we say that (B)Abraham our (C)father[a] has found according to the flesh? 2 For if Abraham was (D)justified by works, he has something to boast about, but not before God. 3 For what does the Scripture say? (E)“Abraham believed God, and it was [b]accounted to him for righteousness.” 4 Now (F)to him who works, the wages are not counted [c]as grace but as debt.
David Celebrates the Same Truth
5 But to him who (G)does not work but believes on Him who justifies (H)the ungodly, his faith is accounted for righteousness, 6 just as David also (I)describes the blessedness of the man to whom God imputes righteousness apart from works:
7 “Blessed(J) are those whose lawless deeds are forgiven,
And whose sins are covered;
8 Blessed is the man to whom the Lord shall not impute sin.”
Abraham Justified Before Circumcision
9 Does this blessedness then come upon the circumcised only, or upon the uncircumcised also? For we say that faith was accounted to Abraham for righteousness. 10 How then was it accounted? While he was circumcised, or uncircumcised? Not while circumcised, but while uncircumcised. 11 And (K)he received the sign of circumcision, a seal of the righteousness of the faith which he had while still uncircumcised, that (L)he might be the father of all those who believe, though they are uncircumcised, that righteousness might be imputed to them also, 12 and the father of circumcision to those who not only are of the circumcision, but who also walk in the steps of the faith which our father (M)Abraham had while still uncircumcised.
The Promise Granted Through Faith
13 For the promise that he would be the (N)heir of the world was not to Abraham or to his seed through the law, but through the righteousness of faith. 14 For (O)if those who are of the law are heirs, faith is made void and the promise made of no effect, 15 because (P)the law brings about wrath; for where there is no law there is no transgression.
16 Therefore it is of faith that it might be (Q)according to grace, (R)so that the promise might be [d]sure to all the seed, not only to those who are of the law, but also to those who are of the faith of Abraham, (S)who is the father of us all 17 (as it is written, (T)“I have made you a father of many nations”) in the presence of Him whom he believed—God, (U)who gives life to the dead and calls those (V)things which do not exist as though they did; 18 who, contrary to hope, in hope believed, so that he became the father of many nations, according to what was spoken, (W)“So shall your descendants be.” 19 And not being weak in faith, (X)he did not consider his own body, already dead (since he was about a hundred years old), (Y)and the deadness of Sarah’s womb. 20 He did not waver at the promise of God through unbelief, but was strengthened in faith, giving glory to God, 21 and being fully convinced that what He had promised (Z)He was also able to perform. 22 And therefore (AA)“it was accounted to him for righteousness.”
23 Now (AB)it was not written for his sake alone that it was imputed to him, 24 but also for us. It shall be imputed to us who believe (AC)in Him who raised up Jesus our Lord from the dead, 25 (AD)who was delivered up because of our offenses, and (AE)was raised because of our justification.
Footnotes
- Romans 4:1 Or (fore)father according to the flesh has found?
- Romans 4:3 imputed, credited, reckoned, counted
- Romans 4:4 according to
- Romans 4:16 certain
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
