約伯記 7
Chinese Contemporary Bible (Traditional)
7 「人生在世豈不像服勞役嗎？
他有生之年豈不像個雇工嗎？
2 他像切望陰涼的奴隸，
又如盼望報酬的雇工。
3 同樣，我註定要度過虛空的歲月，
熬過悲慘的黑夜。
4 我躺在床上，想著何時起來。
長夜漫漫，我輾轉難眠，直到拂曉。
5 我身上佈滿蛆蟲、傷疤，
皮膚破裂，流膿不止。
6 我的年日飛逝，比梭還快，
轉眼結束，毫無盼望。
7 「上帝啊，別忘了我的生命不過是一口氣，
我再也看不見幸福。
8 注視我的眼睛將再也看不見我，
你將尋找我，而我已不復存在。
9 人死後一去不返，
就像煙消雲散；
10 他永不再返回家園，
故土也不再認識他。
11 「因此我不再緘默不語，
我要吐露胸中的悲愁，
傾訴心裡的苦楚。
12 上帝啊，我豈是大海，豈是海怪，
值得你這樣防範我？
13 我以為床鋪是我的安慰，
臥榻可解除我的哀愁，
14 你卻用噩夢驚我，
用異象嚇我，
15 以致我寧願窒息而死，
也不願這樣活著。
16 我厭惡生命，不想永活。
不要管我，因為我的日子都是虛空。
17 「人算什麼，你竟這樣看重他，
這樣關注他？
18 你天天早上察看他，
時時刻刻考驗他。
19 你的視線何時離開我，
給我嚥口唾沫的時間？
20 鑒察世人的主啊，
我若犯了罪，又於你何妨？
為何把我當成你的箭靶？
難道我成了你的重擔？
21 為何不赦免我的過犯，
饒恕我的罪惡？
我很快將歸於塵土，
你將尋找我，
而我已不復存在。」
Job 7
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible)
7 “Ang buhay ng tao dito sa mundo ay napakahirap. Itoʼy kasinghirap ng araw-araw na pagtatrabaho ng isang manggagawa, 2 o gaya ng isang aliping nagnanais na sumapit na ang hapon upang siyaʼy makapagpahinga, o tulad ng isang manggagawang naghihintay ng kanyang sweldo. 3 Ganyan din ang kalagayan ko. Ilang buwan na ang aking paghihirap na walang kabuluhan. Kahit gabiʼy naghihirap ako, 4 at habang nakahiga ako, iniisip ko kung kailan darating ang umaga. Napakabagal ng takbo ng oras. Hindi ako mapalagay hanggang magbukang-liwayway. 5 Ang katawan koʼy puno ng uod at langib. Nagnanana at pumuputok ang mga pigsa kong namamaga.”
Nanalangin si Job sa Dios
6 “Lumilipas po ang aking mga araw na walang pag-asa. Mabilis itong lumilipas, higit pa sa bilis ng isang habian[a] ng manghahabi.[b] 7 O Dios, alalahanin nʼyo po na ang buhay koʼy parang isang hinga lamang, at hindi na po ako makadama ng anumang ligaya. 8 Nakikita nʼyo po ako ngayon pero sa huli ay hindi na. Hahanapin nʼyo ako ngunit hindi nʼyo ako matatagpuan. 9 Kung papaanong ang mga ulap ay nawawala at hindi na nakikita, ganoon din ang mga namamatay, hindi na sila nakakabalik pa. 10 Hindi na siya makakauwi sa kanyang bahay, at makakalimutan na siya ng mga nakakakilala sa kanya.
11 “Kaya po hindi ako maaaring manahimik; naninikip na po ang aking dibdib at kailangan ko na pong sabihin ang aking sama ng loob. 12 O Dios, bakit nʼyo po ako binabantayan? Isa ba akong dambuhalang halimaw sa dagat na dapat bantayan? 13 Kung gusto ko pong mahiga para makapagpahinga sa tinitiis kong hirap, 14 tinatakot nʼyo naman po ako sa pamamagitan ng mga panaginip at pangitain. 15 Kaya mas mabuti pang sakalin na lang ako at mamatay kaysa mabuhay sa katawang ito. 16 Kinasusuklaman ko ang aking buhay. Ayoko nang mabuhay. Hayaan nʼyo na lang akong mamatay, dahil wala nang kabuluhan ang aking buhay.
17 “Ano po ba ang tao para pahalagahan at pagmalasakitan nʼyo ng ganito? 18 Sinisiyasat nʼyo siya tuwing umaga at sinusubukan sa bawat sandali. 19 Kung maaari, hayaan na lang muna nʼyo ako kahit sandali lang. 20 At kung nagkasala naman po ako, ano po ang kasalanang nagawa ko sa inyo, O Tagapagbantay ng tao? Bakit ako ang pinili nʼyong pahirapan? Naging pabigat po ba ako sa inyo? 21 Kung nagkasala po ako sa inyo, bakit hindi nʼyo na lang ako patawarin? Hindi na rin naman magtatagal at papanaw na ako, at kahit hanapin nʼyo ako, hindi nʼyo na ako makikita.”
约伯记 7
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
7 “人生在世岂不像服劳役吗？
他有生之年岂不像个雇工吗？
2 他像切望阴凉的奴隶，
又如盼望报酬的雇工。
3 同样，我注定要度过虚空的岁月，
熬过悲惨的黑夜。
4 我躺在床上，想着何时起来。
长夜漫漫，我辗转难眠，直到拂晓。
5 我身上布满蛆虫、伤疤，
皮肤破裂，流脓不止。
6 我的年日飞逝，比梭还快，
转眼结束，毫无盼望。
7 “上帝啊，别忘了我的生命不过是一口气，
我再也看不见幸福。
8 注视我的眼睛将再也看不见我，
你将寻找我，而我已不复存在。
9 人死后一去不返，
就像烟消云散；
10 他永不再返回家园，
故土也不再认识他。
11 “因此我不再缄默不语，
我要吐露胸中的悲愁，
倾诉心里的苦楚。
12 上帝啊，我岂是大海，岂是海怪，
值得你这样防范我？
13 我以为床铺是我的安慰，
卧榻可解除我的哀愁，
14 你却用噩梦惊我，
用异象吓我，
15 以致我宁愿窒息而死，
也不愿这样活着。
16 我厌恶生命，不想永活。
不要管我，因为我的日子都是虚空。
17 “人算什么，你竟这样看重他，
这样关注他？
18 你天天早上察看他，
时时刻刻考验他。
19 你的视线何时离开我，
给我咽口唾沫的时间？
20 鉴察世人的主啊，
我若犯了罪，又于你何妨？
为何把我当成你的箭靶？
难道我成了你的重担？
21 为何不赦免我的过犯，
饶恕我的罪恶？
我很快将归于尘土，
你将寻找我，
而我已不复存在。”
Copyright © 2004 by World Bible Translation Center
Ang Salita ng Dios (Tagalog Contemporary Bible) Copyright © 2009, 2011, 2014, 2015 by Biblica, Inc. ®
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.