尼希米戰勝阻力

參巴拉聽說我們正在重建城牆,非常憤怒,就嘲笑猶太人, 當著他的同僚和撒瑪利亞軍兵的面說:「這群弱小的猶太人在做什麼呢?要重建城牆嗎?要獻祭嗎?要在一日之間建好嗎?要用廢墟中燒過的石頭來建造嗎?」

他身旁的多比雅說:「他們建的石牆,一隻狐狸上去就能踩倒!」

我禱告說:「我們的上帝啊,求你垂聽,因為我們正在被人恥笑。求你使他們對我們的凌辱歸到他們自己頭上,使他們被擄到外邦。 不要遮掩他們的惡行,也不要從你面前塗抹他們的罪惡,因為他們在這些建造的人面前惹你發怒。」

眾人全心做工,把整個城牆連接起來,高達原來的一半。

參巴拉、多比雅、阿拉伯人、亞捫人和亞實突人聽說耶路撒冷的城牆正在重建、缺口正在填補,非常憤怒, 便一起圖謀襲擊耶路撒冷,使城內混亂。 但我們向我們的上帝禱告,並設立守衛晝夜防備他們。

10 猶大人說:「工人已經精疲力盡,還有太多瓦礫有待清理,我們自己無法重建城牆。」 11 我們的敵人說:「我們要趁他們不知不覺,進入他們中間殺死他們,阻止他們的工作。」 12 靠近敵人居住的猶太人十次來告訴我們,說敵人會從各方來襲擊我們[a] 13 於是,我按宗族派人手持刀劍、長矛和弓箭守衛在城牆後面低窪的空地上。 14 我察看形勢後,起來對貴族、官員和其他民眾說:「不要怕他們!要記住,主偉大而可畏。要為你們的兄弟、兒女、妻子和家園而戰。」

15 敵人聽說我們知道了他們的陰謀,上帝已破壞他們的詭計,就沒有來。我們回到城牆那裡,繼續各人的工作。 16 從那時起,我的僕人一半繼續修築城牆,一半身穿盔甲,手持長矛、盾牌和弓箭負責守衛。官長都站在修築城牆的所有猶大人後面。 17 搬運工人一手工作,一手拿兵器。 18 修築城牆的人工作的時候都腰間配劍。吹號的人在我旁邊, 19 我對貴族、官員和其餘的民眾說:「這工程浩大,範圍廣闊,我們在城牆上相隔很遠, 20 因此你們一聽見號角聲,就要聚到我那裡。我們的上帝必為我們爭戰!」

21 這樣,從黎明直到星星出現,我們的人一半工作,一半手持兵器守衛。 22 那時,我又吩咐眾人各帶僕人在耶路撒冷住宿。他們夜間可以幫我們守衛,白天幫我們工作。 23 我和我的兄弟、僕人及跟從我的守衛都衣不解帶,刀不離身[b]

Footnotes

  1. 4·12 本節希伯來文意義不明。
  2. 4·23 刀不離身」或譯「出去打水時也帶著刀」。

尼希米战胜阻力

参巴拉听说我们正在重建城墙,非常愤怒,就嘲笑犹太人, 当着他的同僚和撒玛利亚军兵的面说:“这群弱小的犹太人在做什么呢?要重建城墙吗?要献祭吗?要在一日之间建好吗?要用废墟中烧过的石头来建造吗?”

他身旁的多比雅说:“他们建的石墙,一只狐狸上去就能踩倒!”

我祷告说:“我们的上帝啊,求你垂听,因为我们正在被人耻笑。求你使他们对我们的凌辱归到他们自己头上,使他们被掳到外邦。 不要遮掩他们的恶行,也不要从你面前涂抹他们的罪恶,因为他们在这些建造的人面前惹你发怒。”

众人全心做工,把整个城墙连接起来,高达原来的一半。

参巴拉、多比雅、阿拉伯人、亚扪人和亚实突人听说耶路撒冷的城墙正在重建、缺口正在填补,非常愤怒, 便一起图谋袭击耶路撒冷,使城内混乱。 但我们向我们的上帝祷告,并设立守卫昼夜防备他们。

10 犹大人说:“工人已经筋疲力尽,还有太多瓦砾有待清理,我们自己无法重建城墙。” 11 我们的敌人说:“我们要趁他们不知不觉,进入他们中间杀死他们,阻止他们的工作。” 12 靠近敌人居住的犹太人十次来告诉我们,说敌人会从各方来袭击我们[a] 13 于是,我按宗族派人手持刀剑、长矛和弓箭守卫在城墙后面低洼的空地上。 14 我察看形势后,起来对贵族、官员和其他民众说:“不要怕他们!要记住,主伟大而可畏。要为你们的兄弟、儿女、妻子和家园而战。”

15 敌人听说我们知道了他们的阴谋,上帝已破坏他们的诡计,就没有来。我们回到城墙那里,继续各人的工作。 16 从那时起,我的仆人一半继续修筑城墙,一半身穿盔甲,手持长矛、盾牌和弓箭负责守卫。官长都站在修筑城墙的所有犹大人后面。 17 搬运工人一手工作,一手拿兵器。 18 修筑城墙的人工作的时候都腰间配剑。吹号的人在我旁边, 19 我对贵族、官员和其余的民众说:“这工程浩大,范围广阔,我们在城墙上相隔很远, 20 因此你们一听见号角声,就要聚到我那里。我们的上帝必为我们争战!”

21 这样,从黎明直到星星出现,我们的人一半工作,一半手持兵器守卫。 22 那时,我又吩咐众人各带仆人在耶路撒冷住宿。他们夜间可以帮我们守卫,白天帮我们工作。 23 我和我的兄弟、仆人及跟从我的守卫都衣不解带,刀不离身[b]

Footnotes

  1. 4:12 本节希伯来文意义不明。
  2. 4:23 刀不离身”或译“出去打水时也带着刀”。

Nguni't nangyari, na nang mabalitaan ni Sanballat na aming itinayo ang kuta, siya'y naginit, at nagalit na mainam, at tinuya ang mga Judio.

At siya'y nagsalita sa harap ng kaniyang mga kapatid, at ng hukbo ng Samaria, at nagsabi, Anong ginagawa nitong mahihinang Judio? magpapakatibay ba sila? mangaghahain ba sila? wawakasan ba nila sa isang araw? kanila bang bubuhayin ang mga bato mula sa mga bunton ng dumi, dangang nangasunog na ang mga yaon?

Si Tobias nga na Ammonita ay nasa tabi niya, at sinabi niya, Bagaman sila'y nangagtatayo, kung ang isang zorra ay sumampa, ibabagsak ang kanilang mga batong kuta.

Dinggin mo, Oh aming Dios: sapagka't kami ay hinamak; at ibalik mo ang kanilang pagdusta sa kanilang sariling ulo, at ibigay mo sila sa pagkasamsam sa isang lupain sa pagkabihag:

At huwag mong ikubli ang kanilang kasamaan, at huwag mong pawiin ang kanilang kasalanan sa harap mo: sapagka't kanilang minungkahi ka sa galit sa harap ng mga manggagawa.

Sa gayo'y aming itinayo ang kuta; at ang buong kuta ay nahusay hanggang sa kalahatian ng taas niyaon: sapagka't ang bayan ay nagkaroon ng kaloobang gumawa.

Nguni't nangyari, na nang mabalitaan ni Sanballat, at ni Tobias, at ng mga taga Arabia, at ng mga Ammonita, at ng mga Asdodita, na ipinatuloy ang paghuhusay ng mga kuta ng Jerusalem, at ang mga sira ay pinasimulang tinakpan, sila nga'y nangaginit na mainam;

At nagsipagbanta silang lahat na magkakasama upang magsiparoon, at magsilaban sa Jerusalem, at upang manggulo roon.

Nguni't kami ay nagsidalangin sa aming Dios, at naglagay ng bantay laban sa kanila araw at gabi, dahil sa kanila.

10 At ang Juda ay nagsabi, Nawalan ng lakas ang mga tagadala ng mga pasan, at may maraming dumi; na anopa't hindi kami makapagtayo ng kuta.

11 At sinabi ng aming mga kalaban: Sila'y hindi mangakakaalam, o mangakakakita man hanggang sa kami ay magsidating sa gitna nila, at patayin sila, at ipatigil ang gawain.

12 At nangyari, na nang magsidating ang mga Judio na nagsisitahan sa siping nila, sinabi nila sa aming makasangpu, mula sa lahat na dako: Kayo'y marapat magsibalik sa amin.

13 Kaya't inilagay ko sa mga pinakamababang dako ng pagitan ng likuran ng kuta, sa mga luwal na dako, sa makatuwid baga'y aking inilagay ang bayan ayon sa kanilang mga angkan, pati ng kanilang mga tabak, ng kanilang mga sibat, at ng kanilang mga busog.

14 At ako'y tumingin, at tumayo, at nagsabi sa mga mahal na tao, at sa mga pinuno, at sa nalabi sa bayan: Huwag kayong mangatakot sa kanila: inyong alalahanin ang Panginoon, na dakila at kakilakilabot, at ipakipaglaban ninyo ang inyong mga kapatid, ang inyong mga anak na lalake at babae, ang inyong mga asawa at ang inyong mga bahay.

15 At nangyari, nang mabalitaan ng aming mga kaaway na naalaman namin, at iniuwi sa wala ng Dios ang kanilang payo, na kami na nagsibalik na lahat sa kuta, bawa't isa'y sa kaniyang gawa.

16 At nangyari, mula nang panahong yaon, na kalahati sa aking mga lingkod ay nagsigawa sa gawain, at kalahati sa kanila ay nagsisihawak ng mga sibat, mga kalasag, at mga busog, at ng mga baluti; at ang mga pinuno ay nangasa likuran ng buong sangbahayan ng Juda.

17 Silang nangagtayo ng kuta, at silang nangagpapasan ng mga pasan ay nagsipagsakbat, bawa't isa'y may isa ng kaniyang mga kamay na iginagawa sa gawain, at may isa na inihahawak ng kaniyang sakbat;

18 At ang mga manggagawa, bawa't isa'y may kaniyang tabak na nakasabit sa kaniyang tagiliran, at gayon gumagawa. At ang nagpapatunog ng pakakak ay nasa siping ko.

19 At sinabi ko sa mga mahal na tao at sa mga pinuno, at sa nalabi sa bayan: Ang gawain ay malaki at malaon, at tayo'y nangagkakahiwalay sa kuta, isa'y malayo sa isa:

20 Sa anomang dako na inyong marinig ang tunog ng pakakak, ay makipisan kayo sa amin; ipakikipaglaban tayo ng ating Dios.

21 Ganito nagsigawa kami sa gawain: at kalahati sa kanila ay nagsisihawak ng mga sibat mula sa pagbubukang liwayway hanggang sa ang mga bituin ay magsilitaw.

22 Sinabi ko rin nang panahong yaon sa bayan: Magsitahan bawa't isa sa Jerusalem, na kasama ng kanikaniyang lingkod upang sa gabi ay maging bantay sila sa atin, at makagawa sa araw.

23 Sa gayo'y maging ako, ni ang aking mga kapatid man, ni ang aking mga lingkod man, ni ang mga lalake mang bantay na nagsisisunod sa akin, ay walang naghubad sa amin ng aming mga suot, na bawa't isa'y yumaon na may kaniyang sandata sa tubig.