13 Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut aes sonans, aut cymbalum tinniens.

² Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum.

³ Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.

⁴ Caritas patiens est, benigna est. Caritas non aemulatur, non agit perperam, non inflatur,

⁵ non est ambitiosa, non quaerit quae sua sunt, non irritatur, non cogitat malum,

⁶ non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati:

⁷ omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.

⁸ Caritas numquam excidit: sive prophetiae evacuabuntur, sive linguae cessabunt, sive scientia destruetur.

⁹ Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus.

¹⁰ Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est.

¹¹ Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli.

¹² Videmus nunc per speculum in aenigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.

¹³ Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria haec: major autem horum est caritas.