历代志上 21
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
大卫统计人口
21 撒旦为了攻击以色列，就挑动大卫统计以色列人的数目。 2 大卫对约押和其他军中的首领说：“你们要走遍以色列，从别示巴一直到但，统计以色列的人口，然后回来禀告我，我好知道他们的数目。” 3 约押说：“愿耶和华使祂子民的人数比现在增加百倍。但我主我王啊，他们不都是你的仆人吗？我主为什么要这样做，使以色列人陷于罪中呢？” 4 但大卫不听约押的规劝。约押只好出去，走遍以色列，然后回到耶路撒冷， 5 将人数呈报大卫：全以色列有一百一十万刀兵，犹大有四十七万。 6 约押没有把利未人和便雅悯人算在其中，因为他厌恶王的这个命令。 7 上帝也不喜悦这事，便降灾给以色列人。 8 大卫对上帝说：“我做这事犯了大罪。求你赦免仆人的罪，我做了极其愚昧的事。” 9 耶和华对大卫的先见迦得说： 10 “你去告诉大卫，我有三样灾祸，他可以选择让我降哪一样给他。”
11 迦得就来见大卫，把耶和华的话告诉他，说：“你可以任选一样， 12 或三年的饥荒，或被敌人追杀三个月，或国中遭三天的瘟疫，让耶和华的天使在以色列全境施行毁灭。请你考虑好后告诉我，我好回复那差我来的。” 13 大卫说：“我实在为难！不过我宁愿落在耶和华的手中，也不愿落在人的手中，因为耶和华有无限的怜悯。”
14 于是，耶和华在以色列降下瘟疫，有七万人死亡。 15 上帝差遣天使去毁灭耶路撒冷。天使正要毁灭的时候，耶和华见了就心生怜悯，对施行毁灭的天使说：“够了，住手吧！”当时，耶和华的天使正站在耶布斯人阿珥楠的麦场上。 16 大卫举目看见耶和华的天使站在天地之间，手握着已出鞘的刀，指向耶路撒冷。大卫和众长老都身披麻衣，脸伏于地。 17 大卫对上帝说：“吩咐统计人民数目的不是我吗？是我犯了罪，做了恶事，这些百姓有什么过错呢？我的上帝耶和华啊，愿你的手惩罚我和我的家族，不要把瘟疫降在你的子民身上。”
18 耶和华的天使吩咐迦得去告诉大卫在耶布斯人阿珥楠的麦场上为耶和华建一座祭坛。 19 大卫照耶和华借迦得所说的话去了麦场。 20 那时，阿珥楠正在打麦子，他转身看见了天使，跟他在一起的四个儿子都躲了起来。 21 阿珥楠看见大卫来了，就从麦场出来，俯伏叩拜大卫。 22 大卫对他说：“请你将这块麦场卖给我，我要在这里为耶和华筑一座祭坛，好止住民间的瘟疫。你全价卖给我吧。” 23 阿珥楠说：“我主我王只管用我的麦场！我愿献出牛作燔祭，打麦的器具作柴，麦子作素祭，我愿献出这一切。”
24 大卫王说：“不可，我一定要付你全价，我不能拿你的东西献给耶和华，不能把白白得来的献作燔祭。” 25 于是，大卫就用七公斤金子买了阿珥楠的麦场。 26 大卫在那里为耶和华建了一座坛，献上燔祭和平安祭，并求告耶和华。耶和华垂听了他的祷告，从天上降火在祭坛上， 27 又命令天使收刀入鞘。
28 大卫见耶和华在耶布斯人阿珥楠的麦场上应允了他的祷告，就在那里献祭。 29 那时候，摩西在旷野为耶和华所造的圣幕和燔祭坛都在基遍的高地。 30 但大卫因为惧怕耶和华天使的刀，不敢去那里求问上帝。
Fyrri Kroníkubók 21
Icelandic Bible
21 Satan hófst í gegn Ísrael og egndi Davíð til þess að telja Ísrael.
2 Þá mælti Davíð við Jóab og höfðingja lýðsins: "Farið og teljið Ísrael frá Beerseba til Dan og látið mig vita það, svo að ég fái að vita tölu á þeim."
3 Jóab svaraði: "Drottinn margfaldi lýðinn _ hversu margir sem þeir nú kunna að vera _ hundrað sinnum. Þeir eru þó, minn herra konungur, allir þjónar herra míns. Hví æskir herra minn þessa? Hvers vegna á það að verða Ísrael til áfellis?"
4 En Jóab mátti eigi gjöra annað en það, sem konungur bauð. Lagði Jóab þá af stað og fór um allan Ísrael og kom síðan aftur til Jerúsalem.
5 Og Jóab sagði Davíð töluna, er komið hafði út við manntalið: Í öllum Ísrael voru ein milljón og hundrað þúsundir vopnaðra manna, og í Júda fjögur hundruð og sjötíu þúsundir vopnaðra manna.
6 En Leví og Benjamín taldi hann eigi, því að Jóab hraus hugur við skipun konungs.
7 En þetta verk var illt í augum Guðs, og laust hann Ísrael.
8 Þá sagði Davíð við Guð: "Mjög hefi ég syndgað, er ég framdi þetta verk, en nú, tak þú burt misgjörð þjóns þíns, því að mjög óviturlega hefir mér til tekist."
9 En Drottinn talaði til Gaðs, sjáanda Davíðs, á þessa leið:
10 "Far þú og mæl svo við Davíð: Svo segir Drottinn: Þrjá kosti set ég þér, kjós einn af þeim, og mun ég svo við þig gjöra."
11 Þá gekk Gað til Davíðs og sagði við hann: "Svo segir Drottinn: Kjós þér,
12 annaðhvort að hungur verði í þrjú ár, eða að þú verðir að flýja í þrjá mánuði fyrir óvinum þínum og sverð fjandmanna þinna nái þér, eða að sverð Drottins og drepsótt geisi í landinu í þrjá daga og engill Drottins valdi eyðingu í öllu Ísraelslandi. Hygg nú að, hverju ég eigi að svara þeim, er sendi mig."
13 Davíð svaraði Gað: "Ég er í miklum nauðum staddur. Falli ég þá í hendur Drottins, því að mikil er miskunn hans, en í manna hendur vil ég ekki falla."
14 Drottinn lét þá drepsótt koma í Ísrael, og féllu sjötíu þúsundir manns af Ísrael.
15 Og Guð sendi engil til Jerúsalem til þess að eyða hana, og er hann var að eyða hana, leit Drottinn til og hann iðraði hins illa, og sagði við engilinn, er eyddi fólkinu: "Nóg er að gjört! Drag nú að þér höndina!" En engill Drottins var þá hjá þreskivelli Ornans Jebúsíta.
16 Og Davíð hóf upp augu sín og sá engil Drottins standa milli himins og jarðar með brugðið sverð í hendi, er hann beindi gegn Jerúsalem. Þá féll Davíð og öldungarnir fram á andlit sér, klæddir hærusekkjum.
17 Og Davíð sagði við Guð: "Var það eigi ég, er bauð að telja fólkið? Það er ég, sem hefi syndgað og breytt mjög illa, en þetta er hjörð mín, _ hvað hefir hún gjört? Drottinn, Guð minn, lát hönd þína leggjast á mig og ættmenn mína, en eigi á lýð þinn til þess að valda mannhruni."
18 En engill Drottins bauð Gað að segja Davíð, að Davíð skyldi fara upp eftir til þess að reisa Drottni altari á þreskivelli Ornans Jebúsíta.
19 Og Davíð fór upp eftir að boði Gaðs, því er hann hafði talað í nafni Drottins.
20 Og er Ornan sneri sér við, sá hann konung koma og fjóra sonu hans með honum, en Ornan var að þreskja hveiti.
21 Og er Davíð kom til Ornans, leit Ornan upp og sá Davíð. Gekk hann þá út af þreskivellinum og laut á ásjónu sína til jarðar fyrir Davíð.
22 Þá mælti Davíð við Ornan: "Lát þú þreskivöllinn af hendi við mig, svo að ég geti reist Drottni þar altari _ skalt þú selja mér það fullu verði _ og plágunni megi létta af lýðnum."
23 Ornan svaraði Davíð: "Tak þú það. Minn herra konungurinn gjöri sem honum þóknast. Sjá, ég gef nautin til brennifórnar og þreskisleðana til eldiviðar og hveitið til matfórnar, allt gef ég það."
24 En Davíð konungur sagði við Ornan: "Eigi svo, en kaupa vil ég það fullu verði, því að eigi vil ég taka það sem þitt er Drottni til handa og færa brennifórn, er ég hefi kauplaust þegið."
25 Síðan greiddi Davíð Ornan sex hundruð sikla gulls fyrir völlinn.
26 Og Davíð reisti Drottni þar altari og fórnaði brennifórnum og heillafórnum, og er hann ákallaði Drottin, svaraði hann honum með því að senda eld af himnum á brennifórnaraltarið.
27 Og Drottinn bauð englinum að slíðra sverð sitt.
28 Þá er Davíð sá, að Drottinn svaraði honum á þreskivelli Ornans Jebúsíta, þá færði hann þar fórnir.
29 En bústaður Drottins, er Móse hafði gjört í eyðimörkinni, og brennifórnaraltarið voru um það leyti á hæðinni í Gíbeon.
30 En Davíð gat eigi gengið fram fyrir það til þess að leita Guðs, því að hann var hræddur við sverð engils Drottins.
1 Chronicles 21
Common English Bible
David’s census
21 A heavenly Adversary[a] arose against Israel and incited David to count Israel. 2 So David told Joab and the leaders of the people, “Go throughout all the tribes of Israel, from Dan to Beer-sheba, and take a census of the people so I know how many people there are.”
3 But Joab replied, “May the Lord increase his people a hundred times! Sir, aren’t you the king, and aren’t they all your servants? Why do you want to do this? Why bring guilt on Israel?”
4 But the king overruled Joab, who left and traveled throughout all Israel. When he returned to Jerusalem, 5 he reported to David the total number: there were 1,100,000 men available for military service in all Israel, while Judah alone had 470,000. 6 He didn’t include Levi and Benjamin among them, because Joab disagreed with the king’s order.
7 God was offended by this census and punished Israel. 8 Then David said to God, “I have sinned greatly in what I have done! Now please take away the guilt of your servant because I have done something very foolish.”
9 The Lord told Gad, David’s seer: 10 Go and tell David, This is what the Lord says: I’m offering you three punishments. Choose one of them, and that is what I will do to you.
11 When Gad came to David, he said to him, “This is what the Lord says: Take your choice: 12 three years of famine, three months of fleeing[b] from your enemies while your enemies’ sword overtakes you, or three days of the Lord’s sword, that is, plague in the land and the Lord’s messenger bringing disaster in every part of Israel. Decide now what answer I should take back to the one who sent me.”
13 “I’m in deep trouble,” David said to Gad. “I’d rather fall into the hands of the Lord, who is very merciful; don’t let me fall into human hands.” 14 So the Lord sent a plague throughout Israel, and seventy thousand Israelites fell dead.
15 Then God sent a messenger to Jerusalem to destroy it. But just as the messenger was about to destroy it, the Lord looked and changed his mind about the destruction. He said to the messenger who was destroying it, “That’s enough! Withdraw your hand!” At that time the Lord’s messenger was standing near the threshing floor of Ornan the Jebusite.
16 When David looked up, he saw the Lord’s messenger stationed between the earth and the sky with a drawn sword in his hand stretched out against Jerusalem. Then David and the elders, dressed in mourning clothes, fell on their faces; 17 and David said to God, “Wasn’t it I who ordered the numbering of the people? I’m the sinner, the one responsible for this evil. But these sheep—what have they done? Lord, my God, turn your hand against me and my household, but spare your people from the plague.”
18 The Lord’s messenger ordered Gad to tell David that he should go up to the threshing floor of Ornan the Jebusite in order to set up an altar for the Lord. 19 So David went up, following the instructions Gad had delivered in the Lord’s name.
20 Ornan turned around and saw the king.[c] His four sons who were with him hid themselves, but Ornan continued threshing wheat. 21 When David approached Ornan, Ornan looked up, recognized David, left the threshing floor, and bowed to David with his face to the ground. 22 David said to Ornan, “Give me the site of the threshing floor, charging me full price, so that I may build an altar to the Lord, and the plague among the people may come to an end.”
23 Ornan replied to David, “Take it for yourself, and may my master the king do what he thinks is best. I’ll even provide the oxen for the entirely burned offerings, the threshing boards for wood, and the wheat for the grain offering—I’ll provide everything!”
24 But King David said to Ornan, “No, I will buy them from you at a fair price. I won’t offer to the Lord what belongs to you nor offer an entirely burned offering that costs me nothing.” 25 Then David gave Ornan six hundred shekels of gold by weight for the site. 26 David built an altar there for the Lord and offered entirely burned offerings and well-being sacrifices. He called on the Lord, who answered him with fire from heaven on the altar of the entirely burned offering, consuming the entirely burned offering.[d] 27 Then the Lord commanded the messenger to return his sword to its sheath.
Location of the future temple
28 At that time, after David saw that the Lord had answered him at the threshing floor of Ornan the Jebusite, he offered sacrifices there. 29 The Lord’s dwelling that Moses had made in the desert and the altar for entirely burned offerings were then at the shrine in Gibeon, 30 but David couldn’t go there to seek God because he feared the sword of the Lord’s messenger.
Footnotes
- 1 Chronicles 21:1 Heb satan
- 1 Chronicles 21:12 LXX, cf 2 Sam 24:13; MT being swept away
- 1 Chronicles 21:20 LXX, cf 2 Sam 24:20; MT messenger
- 1 Chronicles 21:26 LXX; MT lacks consuming the entirely burned offering.
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.
by Icelandic Bible Society
Copyright © 2011 by Common English Bible