1 Chronicles 17
New King James Version
God’s Covenant with David(A)
17 Now (B)it came to pass, when David was dwelling in his house, that David said to Nathan the prophet, “See now, I dwell in a house of cedar, but the ark of the covenant of the Lord is under tent curtains.”
2 Then Nathan said to David, “Do all that is in your heart, for God is with you.”
3 But it happened that night that the word of God came to Nathan, saying, 4 “Go and tell My servant David, ‘Thus says the Lord: “You shall (C)not build Me a house to dwell in. 5 For I have not dwelt in a house since the time that I brought up Israel, even to this day, but have gone from tent to tent, and from one tabernacle to another. 6 Wherever I have moved about with all Israel, have I ever spoken a word to any of the judges of Israel, whom I commanded to shepherd My people, saying, ‘Why have you not built Me a house of cedar?’ ” ’ 7 Now therefore, thus shall you say to My servant David, ‘Thus says the Lord of hosts: “I took you (D)from the sheepfold, from following the sheep, to be [a]ruler over My people Israel. 8 And I have been with you wherever you have gone, and have cut off all your enemies from before you, and have [b]made you a name like the name of the great men who are on the earth. 9 Moreover I will appoint a place for My people Israel, and will (E)plant them, that they may dwell in a place of their own and move no more; nor shall the sons of wickedness oppress them anymore, as previously, 10 since the time that I commanded judges to be over My people Israel. Also I will subdue all your enemies. Furthermore I tell you that the Lord will build you a [c]house. 11 And it shall be, when your days are (F)fulfilled, when you must [d]go to be with your fathers, that I will set up your (G)seed after you, who will be of your sons; and I will establish his kingdom. 12 (H)He shall build Me a house, and I will establish his throne forever. 13 (I)I will be his Father, and he shall be My son; and I will not take My mercy away from him, (J)as I took it from him who was before you. 14 And (K)I will establish him in My house and in My kingdom forever; and his throne shall be established forever.” ’ ”
15 According to all these words and according to all this vision, so Nathan spoke to David.
16 (L)Then King David went in and sat before the Lord; and he said: “Who am I, O Lord God? And what is my house, that You have brought me this far? 17 And yet this was a small thing in Your sight, O God; and You have also spoken of Your servant’s house for a great while to come, and have regarded me according to the rank of a man of high degree, O Lord God. 18 What more can David say to You for the honor of Your servant? For You know Your servant. 19 O Lord, for Your servant’s sake, and according to Your own heart, You have done all this greatness, in making known all these great things. 20 O Lord, there is none like You, nor is there any God besides You, according to all that we have heard with our ears. 21 (M)And who is like Your people Israel, the one nation on the earth whom God went to redeem for Himself as a people—to make for Yourself a name by great and awesome deeds, by driving out nations from before Your people whom You redeemed from Egypt? 22 For You have made Your people Israel Your very own people forever; and You, Lord, have become their God.
23 “And now, O Lord, the word which You have spoken concerning Your servant and concerning his house, let it be established forever, and do as You have said. 24 So let it be established, that Your name may be magnified forever, saying, ‘The Lord of hosts, the God of Israel, is Israel’s God.’ And let the house of Your servant David be established before You. 25 For You, O my God, [e]have revealed to Your servant that You will build him a house. Therefore Your servant has found it in his heart to pray before You. 26 And now, Lord, [f]You are God, and have promised this goodness to Your servant. 27 Now You have been pleased to bless the house of Your servant, that it may continue before You forever; for You have blessed it, O Lord, and it shall be blessed forever.”
Footnotes
- 1 Chronicles 17:7 leader
- 1 Chronicles 17:8 given you prestige
- 1 Chronicles 17:10 Royal dynasty
- 1 Chronicles 17:11 Die and join your ancestors
- 1 Chronicles 17:25 Lit. have uncovered the ear of
- 1 Chronicles 17:26 Or You alone are
1 Kronieken 17
BasisBijbel
God belooft David een troonopvolger
17 David was in zijn paleis gaan wonen. Op een dag zei hij tegen de profeet Natan: "Kijk toch eens! Ik woon in een paleis van cederhout, maar de kist van het verbond van de Heer staat in een tent!" 2 Toen zei Natan tegen de koning: "Doe wat u op uw hart heeft, want God is met u."
3 Maar die nacht zei de Heer tegen Natan: 4 "Ga naar David en zeg tegen hem: Dit zegt de Heer: Jij zal geen huis voor Mij bouwen. 5 Ik heb toch geen huis gehad vanaf de dag dat Ik de Israëlieten uit Egypte meenam, tot nu toe? Ik heb altijd rondgereisd en in een tent gewoond. 6 Heb Ik ooit, terwijl Ik met de Israëlieten rondreisde, tegen één van de leiders van Israël gezegd: 'Waarom bouw je geen huis van cederhout voor Mij?' 7 Dit zegt de Heer van de hemelse legers: Ik heb je bij je schapen vandaan gehaald om je koning te maken van mijn volk Israël. 8 Ik ben met je geweest bij alles wat je deed. Ik heb al je vijanden voor je gedood. Ik heb jou net zo beroemd gemaakt als de andere machtige koningen van de aarde. 9 Ik heb mijn volk Israël een eigen gebied gegeven om te wonen. Daar heb Ik mijn volk geplant en een vaste plaats gegeven, zoals je een boom plant en een vaste plaats geeft. Daar zal mijn volk rustig kunnen wonen. Het zal niet meer worden opgejaagd of onderdrukt door wrede volken, 10 zoals vroeger gebeurde in de tijd dat Ik steeds leiders over mijn volk Israël aanwees.[a] Ik heb al je vijanden verslagen. Nu zal Ik voor jou een huis bouwen.[b] 11 Als jouw tijd voorbij is en je gestorven bent, zal Ik jouw eigen zoon koning maken. 12 En híj zal voor Mij een huis bouwen. Ik zal ervoor zorgen dat altijd één van zijn zonen koning zal zijn. 13 Ik zal zijn Vader zijn en hij zal mijn zoon zijn. Ik zal hem nooit verlaten, zoals Ik Saul heb verlaten.[c] 14 Zijn familie en zijn koningschap zullen altijd blijven bestaan. Altijd zal één van zijn zonen koning zijn." 15 En Natan zei dit tegen David, precies zoals hij het van God had gehoord.
Davids gebed
16 Toen ging koning David de tent binnen. Hij knielde voor de Heer neer en zei: "Heer, U heeft zóveel voor mij gedaan! Mijn familie en ik hebben dat helemaal niet verdiend! 17 En U vond dit nog niet eens genoeg, Heer. Daarom heeft U tegen mij ook gesproken over de verre toekomst. U behandelt mij als een belangrijk man, Heer God. 18 Wat kan ik nog tegen U zeggen? U kent mij, Heer. 19 U heeft mij al deze grote dingen beloofd omdat U graag goed voor mij wil zijn. 20 Heer, niemand is als U. Er is geen andere God dan U. Uit alles wat we zelf hebben gehoord weten we zeker: niemand is als U. 21 En geen ander volk is te vergelijken met uw volk Israël. Het is het enige volk op aarde dat door zijn God is bevrijd omdat Hij het tot zijn eigen volk wilde maken. U deed dat om bekend te maken wie U bent, en om grote en indrukwekkende dingen te doen voor uw land, uw volk. U heeft hen bevrijd uit Egypte. U heeft andere volken voor hen weggejaagd. 22 Voor eeuwig is Israël uw volk en voor eeuwig bent U, Heer, hun God.
23 Nu bid ik U, Heer God, wilt U alstublieft werkelijkheid maken wat U tegen mij heeft gezegd over mijn familie. Wilt U alstublieft doen wat U heeft beloofd. 24 Dan zullen de mensen altijd ontzag voor U hebben. Ze zullen zeggen: 'De Heer van de hemelse legers is de God van Israël.' Dan zal mijn familie voor altijd blijven bestaan. 25 Want U, God van Israël, heeft mij gezegd: 'Ik zal jouw huis bouwen.' Daarom durf ik dit gebed tot U te bidden. 26 Heer, U bent die God en U heeft mij deze prachtige dingen beloofd. 27 Heer, U heeft besloten goed te zijn voor mijn familie: U heeft beloofd dat mijn familie voor altijd zal blijven bestaan. En omdat U dat heeft beloofd, zal dat ook gebeuren. Mijn familie zal voor altijd gezegend zijn."
Footnotes
- 1 Kronieken 17:10 Hierover is te lezen in het bijbelboek RICHTERS.
- 1 Kronieken 17:10 Met 'huis' bedoelde God hier geen paleis. Het 'huis' was de familie van David. Met het 'bouwen' wordt bedoeld dat die familie voor altijd zou blijven bestaan. Altijd zou er iemand uit 'het huis' van David koning van Israël zijn. Lees vers 16; Ook bedoelde God dat uiteindelijk uit Davids familie Jezus geboren zou worden, die voor eeuwig Koning zou zijn.
- 1 Kronieken 17:13 God verliet Saul toen hij Hem ongehoorzaam was. Lees 1 Samuel 17.
1 Chronicles 17
Douay-Rheims 1899 American Edition
17 Now when David was dwelling in his house, he said to Nathan the prophet: Behold I dwell in a house of cedar: and the ark of the covenant of the Lord is under skins.
2 And Nathan said to David: Do all that is in thy heart: for God is with thee.
3 Now that night the word of God came to Nathan, saying:
4 Go, and speak to David my servant: Thus saith the Lord: Thou shalt not build me a house to dwell in.
5 For I have not remained in a house from the time that I brought up Israel, to this day: but I have been always changing places in a tabernacle, and in a tent,
6 Abiding with all Israel. Did I ever speak to any one, of all the judges of Israel, whom I charged to feed my people, saying: Why have you not built me a house of cedar?
7 Now therefore thus shalt thou say to my servant David: Thus saith the Lord of hosts: I took thee from the pastures, from following the flock, that thou shouldst be ruler of my people Israel.
8 And I have been with thee whithersoever thou hast gone: and have slain all thy enemies before thee, and have made thee a name like that of one of the great ones that are renowned in the earth.
9 And I have given a place to my people Israel: they shall be planted, and shall dwell therein, and shall be moved no more, neither shall the children of iniquity waste them, as at the beginning,
10 Since the days that I gave judges to my people Israel, and have humbled all thy enemies. And I declare to thee, that the Lord will build thee a house.
11 And when thou shalt have ended thy days to go to thy fathers, I will raise up thy seed after thee, which shall be of thy sons: and I will establish his kingdom.
12 He shall build me a house, and I will establish his throne for ever.
13 I will be to him a father, and he shall be to me a son: and I will not take my mercy away from him, as I took it from him that was before thee.
14 But I will settle him in my house, and in my kingdom for ever: and his throne shall be most firm for ever.
15 According to all these words, and according to all this vision, so did Nathan speak to David.
16 And king David came and sat before the Lord, and said: Who am I, O Lord God, and what is my house, that thou shouldst give such things to me?
17 But even this hath seemed little in thy sight, and therefore thou hast also spoken concerning the house of thy servant for the time to come: and hast made me remarkable above all men, O Lord God.
18 What can David add more, seeing thou hast thus glorified thy servant, and known him?
19 O Lord, for thy servant's sake, according to thy own heart, thou hast shewn all this magnificence, and wouldst have all the great things to be known.
20 O Lord there is none like thee: and there is no other God beside thee, of all whom we have heard of with our ears.
21 For what other nation is there upon earth like thy people Israel, whom God went to deliver, and make a people for himself, and by his greatness and terrors cast out nations before their face whom he had delivered out of Egypt?
22 And thou hast made thy people Israel to be thy own people for ever, and thou, O Lord, art become their God.
23 Now therefore, O Lord, let the word which thou hast spoken to thy servant, and concerning his house, be established for ever, and do as thou hast said.
24 And let thy name remain and be magnified for ever: and let it be said: The Lord of hosts is God of Israel, and the house of David his servant remaineth before him.
25 For thou, O Lord my God, hast revealed to the ear of thy servant, that thou wilt build him a house: and therefore thy servant hath found confidence to pray before thee.
26 And now O Lord, thou art God: and thou hast promised to thy servant such great benefits.
27 And thou hast begun to bless the house of thy servant, that it may be always before thee: for seeing thou blessest it, O Lord, it shall be blessed for ever.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Public Domain (Why are modern Bible translations copyrighted?)