出埃及 8
Chinese New Version (Simplified)
蛙灾
8 耶和华对摩西说：“你到法老那里去，对他说：‘耶和华这样说：“让我的人民离开这里，使他们可以事奉我。 2 如果你拒绝让他们离开这里，看哪，我必用青蛙击打你的全境。 3 河里必滋生青蛙；青蛙必上来，进到你的宫殿和卧房里去，跳上你的床，进你臣仆的房屋，跳上你人民的身上，进你的炉子和抟面盆。 4 青蛙也必跳上你、你的人民和臣仆的身上。”’”（本章第1~4节在《马索拉文本》为7:26~29）
5 耶和华对摩西说：“你要对亚伦说把手中的杖伸在江、河、池之上，使青蛙上到埃及地来。”（本节在《马索拉文本》为8:1） 6 亚伦把手一伸在埃及的众水之上，青蛙就上来了，并且遮盖了埃及地。 7 众术士也用他们的巫术照样行了，使青蛙上了埃及地来。
8 法老把摩西和亚伦召了来，说：“请你们恳求耶和华，好叫他使青蛙离开我和我的人民，我就必让这人民离开这里，使他们可以向耶和华献祭。” 9 摩西回答法老：“请指示，我要在甚么时候为你和你的臣仆，以及你的人民，恳求耶和华除灭青蛙，使青蛙离开你和你的宫殿，只留在河里呢？”
10 法老说：“明天。”摩西回答：“就照着你的话行吧，好叫你知道没有神像耶和华我们的 神。 11 青蛙必离开你和你的宫殿、你的臣仆和你的人民，只留在河里。” 12 于是，摩西和亚伦离开法老走了出来；摩西为了耶和华加在法老身上青蛙的灾害向耶和华呼求。 13 耶和华就照着摩西的话行了；在房屋里、院子里和田野中的青蛙都死了。 14 有人把青蛙一堆一堆积聚起来，那地就发臭了。 15 法老一见灾祸平息了，就心里刚硬，不肯听他们的话，就像耶和华所说的。
虱灾
16 耶和华对摩西说：“你要对亚伦说：‘伸出你的手杖，击打地上的尘土，使尘土在埃及全地都变成虱子。’” 17 他们就这样行了；亚伦伸出手中的杖，击打地上的尘土，就在人身上和牲畜身上有了虱子；埃及全地所有地上的尘土都变成了虱子。 18 众术士也用他们的巫术照样行，要生出虱子来，却不能办到；所以在人身上和牲畜身上都有虱子。 19 众术士就对法老说：“这是 神的手指头。”法老却心里刚硬，不肯听摩西和亚伦，就像耶和华所说的。
蝇灾
20 耶和华对摩西说：“你要清早起来，站在法老面前；看哪，法老到水边来的时候，你要对他说：‘耶和华这样说：你要让我的人民离开这里，使他们可以事奉我。 21 如果你不让我的人民离开这里，看哪，我必叫苍蝇落在你和你臣仆，以及人民的身上，进到你的宫殿；埃及人的房屋都必充满苍蝇，他们所在的地方也是这样。 22 那日，我必把我人民居住的地方歌珊分别出来，使那里没有苍蝇，为要使你知道在全地上只有我是耶和华。 23 我必把我的人民和你的人民分别出来（按照《马索拉文本》，“分别出来”作“设定救赎”；两者在原文非常相似，现参照《七十士译本》等古译本翻译），明天必有这神迹。’” 24 耶和华就这样行了；无数的苍蝇进了法老的宫殿和他臣仆的房屋，并且遍布埃及全地；那地就因为苍蝇的缘故毁坏了。
25 法老把摩西和亚伦召了来，对他们说：“你们去，在这地献祭给你们的 神吧。” 26 摩西回答：“决不可以这样行，因为我们要把埃及人看为可憎的祭物献给耶和华我们的 神；如果我们把埃及人看为可憎的祭物在他们眼前献上，难道他们不拿石头打死我们吗？ 27 我们要走三天的路程进到旷野，好照着耶和华吩咐我们的，向耶和华我们的 神献祭。” 28 法老回答：“我必让你们离开这里，你们可以在旷野献祭给耶和华你们的 神，只是你们不可走得太远；请你们为我祈祷。” 29 摩西说：“看哪，我要离开你出去，祈求耶和华，使苍蝇明天可以离开法老和法老的臣仆，以及法老的人民，只是不可再行欺骗，不让以色列人离开这里去献祭给耶和华。” 30 于是，摩西从法老那里出来，去祈求耶和华。 31 耶和华就照着摩西的话行了，使苍蝇离开了法老和他的臣仆，以及他的人民，连一只也没有留下。 32 可是，这一次法老还是心里刚硬，不肯让以色列人离开。
Exodus 8
BasisBijbel
De tweede ramp: kikkers
8 Daarna zei de Heer tegen Mozes: "Ga naar de farao. Zeg tegen hem: 'Dit zegt de Heer: Laat mijn volk gaan, om Mij te dienen. 2 Als u hen niet wil laten gaan, zal Ik ervoor zorgen dat uw hele land krioelt van de kikkers. 3 De rivier zal vol kikkers zitten. Ze zullen uit het water komen en uw huis en slaapkamer binnen komen. Ze zullen zelfs in uw bed kruipen. Ook in de huizen van uw dienaren en van uw volk. Ze zullen zelfs in de brood-ovens en de pannen zitten. 4 De kikkers zullen uit de rivier komen, als straf voor u, uw volk en al uw dienaren.' "
5 Verder zei de Heer tegen Mozes: "Zeg tegen Aäron: 'Strek je hand met je staf uit over de rivieren, kanalen en plassen. Laat zo de kikkers over Egypte komen.' " 6 Toen strekte Aäron zijn hand uit over het water van Egypte. En de kikkers kwamen en bedekten het hele land. 7 Maar de tovenaars deden door hun toverkunsten hetzelfde, zodat zij óók kikkers tevoorschijn lieten komen.
8 Toen riep de farao Mozes en Aäron en zei: "Bid tot de Heer dat Hij de kikkers weghaalt! Dan zal ik het volk laten gaan om offers aan de Heer te brengen!" 9 Mozes antwoordde: "Zou u mij willen zeggen wanneer ik voor u, uw dienaren en uw volk moet bidden? Dan zal ik bidden dat de kikkers uit de huizen zullen verdwijnen en alleen in de rivier zullen overblijven." 10 Hij zei: "Morgen." Toen zei Mozes: "Ik zal doen wat u beveelt. Dan zult u toegeven dat er niemand is zoals onze Heer God. 11 De kikkers zullen uit uw huizen verdwijnen. Alleen in de rivier zullen ze overblijven."
12 Toen gingen Mozes en Aäron bij de farao weg. Mozes vroeg aan de Heer om een eind te maken aan de kikkerplaag waarmee Hij de farao had gestraft. 13 De Heer deed wat Mozes Hem had gevraagd. Alle kikkers in de huizen, paleizen en velden gingen dood. 14 De mensen verzamelden de dode kikkers in grote hopen. Het hele land stonk ervan. 15 Maar toen de farao zag dat de ellende voorbij was, bleef hij koppig en wilde hij niet naar hen luisteren – zoals de Heer ook gezegd had.
De derde ramp: luizen
16 De Heer zei tegen Mozes: "Zeg tegen Aäron: 'Sla met je staf op het stof op de grond. Dan zal het stof in heel Egypte veranderen in luizen.' "[a] 17 Toen sloeg Aäron met zijn staf op het stof op de grond. En er kwamen luizen op alle mensen en dieren. In heel Egypte veranderde het stof op de grond in luizen. 18 Ook de tovenaars sloegen met hun staf op de grond om door hun toverkunsten luizen tevoorschijn te toveren. Maar ze konden het niet. Er zaten luizen op alle mensen en dieren. 19 Toen zeiden de tovenaars tegen de farao: "Dit heeft God gedaan!" Maar de farao bleef koppig en hij wilde niet naar hen luisteren – zoals de Heer ook gezegd had.
De vierde ramp: ongedierte
20 De Heer zei tegen Mozes: "Sta morgen vroeg op en ga naar de farao. Hij gaat om die tijd altijd naar het water. Zeg tegen hem: 'Dit zegt de Heer: Laat mijn volk gaan om Mij te aanbidden. 21 Als u mijn volk niet laat gaan, zal Ik u, uw dienaren, uw volk en uw huizen straffen met grote aantallen van allerlei ongedierte.[b] De huizen van de Egyptenaren zullen vol ongedierte zijn. Zelfs de hele grond zal ermee bedekt zijn. 22 Maar Ik zal er voor zorgen dat er in het land Gosen, waar mijn volk woont, geen ongedierte komt. Zo zult u toegeven dat Ik, de Heer, in uw land ben.[c] 23 Uw volk zal last hebben van het ongedierte, maar mijn volk niet. Morgen zal gebeuren wat Ik gezegd heb.' " 24 En de Heer deed dit. Er kwamen grote aantallen van allerlei ongedierte in het huis van de farao en van zijn dienaren en in heel Egypte. In het hele land ontstond veel schade door het ongedierte.
25 Toen liet de farao Mozes en Aäron komen en zei: "Ga maar aan jullie God offeren, hier in dit land." 26 Maar Mozes zei: "Dat is onmogelijk. We willen aan onze Heer God dieren offeren die voor de Egyptenaren heilig zijn. Als de Egyptenaren ons die dieren zien slachten, zullen ze ons doden. 27 Nee, we willen drie dagen ver de woestijn in reizen. Daar zullen we aan onze Heer God de offers brengen die Hij ons dan noemen zal." 28 Toen zei de farao: "Ik zal jullie laten gaan. Jullie mogen aan jullie Heer God offers gaan brengen in de woestijn. Maar jullie mogen niet te ver weg gaan. En bid voor mij." 29 Toen zei Mozes: "Ik ga nu bij u weg en zal tot de Heer bidden. Morgen zal al het ongedierte weg zijn. Maar u mag ons niet langer bedriegen. Houd het volk niet langer tegen om aan de Heer offers te gaan brengen."
30 Toen ging Mozes bij de farao weg en bad tot de Heer. 31 De Heer deed wat Mozes Hem vroeg. Overal verdween het ongedierte. Er bleef niets van over. 32 Toch bleef de farao ook deze keer koppig en liet het volk niet gaan.
Footnotes
- Exodus 8:16 Er zijn ook vertalingen die het hier hebben over muggen.
- Exodus 8:21 Er zijn ook vertalingen die in plaats van 'allerlei ongedierte' het hebben over 'steekvliegen'.
- Exodus 8:22 Ook kan: Dan zult u toegeven dat Ik de Heer ben op aarde.
Exodus 8
King James Version
8 And the Lord spake unto Moses, Go unto Pharaoh, and say unto him, Thus saith the Lord, Let my people go, that they may serve me.
2 And if thou refuse to let them go, behold, I will smite all thy borders with frogs:
3 And the river shall bring forth frogs abundantly, which shall go up and come into thine house, and into thy bedchamber, and upon thy bed, and into the house of thy servants, and upon thy people, and into thine ovens, and into thy kneadingtroughs:
4 And the frogs shall come up both on thee, and upon thy people, and upon all thy servants.
5 And the Lord spake unto Moses, Say unto Aaron, Stretch forth thine hand with thy rod over the streams, over the rivers, and over the ponds, and cause frogs to come up upon the land of Egypt.
6 And Aaron stretched out his hand over the waters of Egypt; and the frogs came up, and covered the land of Egypt.
7 And the magicians did so with their enchantments, and brought up frogs upon the land of Egypt.
8 Then Pharaoh called for Moses and Aaron, and said, Intreat the Lord, that he may take away the frogs from me, and from my people; and I will let the people go, that they may do sacrifice unto the Lord.
9 And Moses said unto Pharaoh, Glory over me: when shall I intreat for thee, and for thy servants, and for thy people, to destroy the frogs from thee and thy houses, that they may remain in the river only?
10 And he said, To morrow. And he said, Be it according to thy word: that thou mayest know that there is none like unto the Lord our God.
11 And the frogs shall depart from thee, and from thy houses, and from thy servants, and from thy people; they shall remain in the river only.
12 And Moses and Aaron went out from Pharaoh: and Moses cried unto the Lord because of the frogs which he had brought against Pharaoh.
13 And the Lord did according to the word of Moses; and the frogs died out of the houses, out of the villages, and out of the fields.
14 And they gathered them together upon heaps: and the land stank.
15 But when Pharaoh saw that there was respite, he hardened his heart, and hearkened not unto them; as the Lord had said.
16 And the Lord said unto Moses, Say unto Aaron, Stretch out thy rod, and smite the dust of the land, that it may become lice throughout all the land of Egypt.
17 And they did so; for Aaron stretched out his hand with his rod, and smote the dust of the earth, and it became lice in man, and in beast; all the dust of the land became lice throughout all the land of Egypt.
18 And the magicians did so with their enchantments to bring forth lice, but they could not: so there were lice upon man, and upon beast.
19 Then the magicians said unto Pharaoh, This is the finger of God: and Pharaoh's heart was hardened, and he hearkened not unto them; as the Lord had said.
20 And the Lord said unto Moses, Rise up early in the morning, and stand before Pharaoh; lo, he cometh forth to the water; and say unto him, Thus saith the Lord, Let my people go, that they may serve me.
21 Else, if thou wilt not let my people go, behold, I will send swarms of flies upon thee, and upon thy servants, and upon thy people, and into thy houses: and the houses of the Egyptians shall be full of swarms of flies, and also the ground whereon they are.
22 And I will sever in that day the land of Goshen, in which my people dwell, that no swarms of flies shall be there; to the end thou mayest know that I am the Lord in the midst of the earth.
23 And I will put a division between my people and thy people: to morrow shall this sign be.
24 And the Lord did so; and there came a grievous swarm of flies into the house of Pharaoh, and into his servants' houses, and into all the land of Egypt: the land was corrupted by reason of the swarm of flies.
25 And Pharaoh called for Moses and for Aaron, and said, Go ye, sacrifice to your God in the land.
26 And Moses said, It is not meet so to do; for we shall sacrifice the abomination of the Egyptians to the Lord our God: lo, shall we sacrifice the abomination of the Egyptians before their eyes, and will they not stone us?
27 We will go three days' journey into the wilderness, and sacrifice to the Lord our God, as he shall command us.
28 And Pharaoh said, I will let you go, that ye may sacrifice to the Lord your God in the wilderness; only ye shall not go very far away: intreat for me.
29 And Moses said, Behold, I go out from thee, and I will intreat the Lord that the swarms of flies may depart from Pharaoh, from his servants, and from his people, to morrow: but let not Pharaoh deal deceitfully any more in not letting the people go to sacrifice to the Lord.
30 And Moses went out from Pharaoh, and intreated the Lord.
31 And the Lord did according to the word of Moses; and he removed the swarms of flies from Pharaoh, from his servants, and from his people; there remained not one.
32 And Pharaoh hardened his heart at this time also, neither would he let the people go.
Chinese New Version (CNV). Copyright © 1976, 1992, 1999, 2001, 2005 by Worldwide Bible Society.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016