使徒行传 4
Chinese New Version (Traditional)
彼得約翰在公議會受審
4 使徒們正對群眾講話的時候，祭司、聖殿的守衛長，和撒都該人來到他們那裡。 2 因為使徒教訓群眾，並且傳揚耶穌從死人中復活，他們就非常惱怒， 3 於是下手拿住使徒。那時天已經晚了，就把他們拘留到第二天。 4 然而有許多聽道的人信了，男人的數目，約有五千。
5 第二天，猶太人的官長、長老、經學家，都聚集在耶路撒冷， 6 還有大祭司亞那和該亞法、約翰、亞歷山大，以及大祭司的家人，所有的人都在那裡。 7 他們叫使徒都站在當中，查問說：“你們憑甚麼能力，奉誰的名作這事？” 8 當時彼得被聖靈充滿，對他們說：“民眾的領袖和長老啊！ 9 我們今天受審，如果是為了在那殘疾人身上所行的善事，就是這個人怎麼會好的， 10 那麼，你們各位和以色列全民都應當知道，站在你們面前這人好了，是因拿撒勒人耶穌基督的名。這位耶穌基督，你們把他釘死在十字架上， 神卻使他從死人中復活。 11 這耶穌是你們
‘建築工人所棄的石頭，
成了房角的主要石頭。’
12 除了他以外，別無拯救，因為在天下人間，沒有賜下別的名，我們可以靠著得救。”
13 他們看見彼得和約翰的膽量，也知道這兩個人是沒有學問的平民，就很驚奇；同時認出他們是跟耶穌一夥的， 14 又看見那醫好了的人，和他們一同站著，就沒有話可辯駁。 15 於是吩咐他們到公議會外面去，彼此商議， 16 說：“對這些人我們應該怎麼辦呢？因為有一件人所共知的神蹟，藉著他們行了出來，所有住在耶路撒冷的人都知道，我們也無法否認。 17 為了避免這件事在民間越傳越廣，我們應該警告他們，不許再奉這名向任何人談道。” 18 於是叫了他們來，嚴禁他們再奉耶穌的名講論教導。 19 彼得和約翰回答：“聽從你們過於聽從 神，在 神面前對不對，你們自己說吧！ 20 我們看見的聽見的，不能不說！” 21 眾人因著所發生的事，都頌讚 神，於是公議會為了群眾的緣故，也因為找不到藉口懲罰他們，就恐嚇一番，把他們放了。 22 原來藉著神蹟醫好的那人，有四十多歲了。
信徒同心祈禱
23 彼得和約翰被釋放了之後，回到自己的人那裡去，把祭司長和長老說的一切，都告訴他們。 24 他們聽了，就同心向 神高聲說：“主啊，你是那創造天地、海洋和其中萬物的主宰。 25 你曾以聖靈藉著你僕人我們祖先大衛的口說：
‘列國為甚麼騷動？
萬民為甚麼空謀妄想？
26 地上的君王都起來，
首領聚在一起，
敵對主和他的受膏者。’
27 希律和本丟．彼拉多，外族人和以色列民，真的在這城裡聚集，反對你所膏立的聖僕耶穌， 28 行了你手和你旨意所預定要成就的一切。 29 主啊，他們恐嚇我們，現在求你鑒察，也賜你僕人們大有膽量，傳講你的道。 30 求你伸手醫治，藉著你聖僕耶穌的名，大行神蹟奇事。” 31 他們禱告完了，聚會的地方震動起來，他們都被聖靈充滿，放膽傳講 神的道。
信徒凡物公用
32 全體信徒一心一意，沒有一個人說自己的財物是自己的，他們凡物公用。 33 使徒大有能力，為主耶穌的復活作見證，眾人都蒙了大恩。 34 他們中間沒有一個有缺乏的，因為凡有田產房屋的都賣了，把得到的錢拿來， 35 放在使徒腳前，照著各人的需要來分配。 36 有一個人名叫約瑟，使徒稱他為巴拿巴，就是“安慰者”的意思，他是個利未人，生在塞浦路斯。 37 他賣掉了自己的田地，把錢拿來，放在使徒的腳前。
Postulasagan 4
Icelandic Bible
4 Meðan þeir voru að tala til fólksins, komu að þeim prestarnir, varðforingi helgidómsins og saddúkearnir.
2 Þeir voru æfir af því að postularnir voru að kenna fólkinu og boða upprisu dauðra í Jesú.
3 Lögðu þeir hendur á þá og settu þá í varðhald til næsta morguns, því að kvöld var komið.
4 En margir þeirra, er heyrt höfðu orðið, tóku trú, og tala karlmanna varð um fimm þúsundir.
5 Næsta morgun komu höfðingjarnir, öldungarnir og fræðimennirnir saman í Jerúsalem.
6 Þar voru Annas, æðsti prestur, Kaífas, Jóhannes, Alexander og allir, sem voru af æðsta prests ættum.
7 Þeir létu leiða postulana fram og spurðu þá: "Með hvaða krafti eða í hvers nafni gjörðuð þið þetta?"
8 Þá sagði Pétur við þá, fylltur heilögum anda: "Þér höfðingjar lýðsins og öldungar,
9 með því að við eigum í dag að svara til saka vegna góðverks við sjúkan mann og gera grein fyrir því, hvernig hann sé heill orðinn,
10 þá sé yður öllum kunnugt og öllum Ísraelslýð, að í nafni Jesú Krists frá Nasaret, þess er þér krossfestuð, en Guð uppvakti frá dauðum, í hans nafni stendur þessi maður heilbrigður fyrir augum yðar.
11 Jesús er steinninn, sem þér, húsasmiðirnir, virtuð einskis, hann er orðinn hyrningarsteinn.
12 Ekki er hjálpræðið í neinum öðrum. Og ekkert annað nafn er mönnum gefið um víða veröld, sem getur frelsað oss."
13 Þegar þeir sáu djörfung Péturs og Jóhannesar og skildu, að þeir voru ólærðir leikmenn, undruðust þeir. Þeir könnuðust og við, að þeir höfðu verið með Jesú.
14 Og er þeir sáu manninn, sem læknaður hafði verið, standa hjá þeim, máttu þeir ekki í móti mæla.
15 Þeir skipuðu þeim að ganga út frá ráðinu, tóku saman ráð sín og sögðu:
16 "Hvað eigum vér að gjöra við þessa menn? Því að augljóst er öllum Jerúsalembúum, að ótvírætt tákn er orðið af þeirra völdum. Vér getum ekki neitað því.
17 Þetta má ekki berast frekar út meðal lýðsins. Vér skulum því hóta þeim hörðu, að þeir tali aldrei framar í þessu nafni við nokkurn mann."
18 Síðan kölluðu þeir þá fyrir sig og skipuðu þeim að hætta með öllu að tala eða kenna í Jesú nafni.
19 Pétur og Jóhannes svöruðu: "Dæmið sjálfir, hvort það sé rétt í augum Guðs að hlýðnast yður fremur en honum.
20 Vér getum ekki annað en talað það, sem vér höfum séð og heyrt."
21 En þeir ógnuðu þeim enn frekar og slepptu þeim síðan, þar sem þeir sáu enga leið vegna fólksins að hegna þeim, því allir lofuðu Guð fyrir þennan atburð.
22 En maðurinn, sem læknast hafði með þessu tákni, var yfir fertugt.
23 Er þeim hafði verið sleppt, fóru þeir til félaga sinna og greindu þeim frá öllu því, sem æðstu prestarnir og öldungarnir höfðu við þá talað.
24 Þegar þeir heyrðu það, hófu þeir einum huga raust sína til Guðs og sögðu: "Herra, þú sem gjörðir himin, jörð og haf og allt, sem í þeim er,
25 þú, sem lést heilagan anda mæla af munni Davíðs, föður vors, þjóns þíns: Hví geisuðu heiðingjarnir, og hví hugðu lýðirnir á hégómleg ráð?
26 Konungar jarðarinnar risu upp, og höfðingjarnir söfnuðust saman gegn Drottni og gegn hans Smurða.
27 Því að sannarlega söfnuðust saman í borg þessari gegn hinum heilaga þjóni þínum, Jesú, er þú smurðir, þeir Heródes og Pontíus Pílatus ásamt heiðingjunum og lýðum Ísraels
28 til að gjöra allt það, er hönd þín og ráð hafði fyrirhugað, að verða skyldi.
29 Og nú, Drottinn, lít á hótanir þeirra og veit þjónum þínum fulla djörfung að tala orð þitt.
30 Rétt þú út hönd þína til að lækna og lát tákn og undur verða fyrir nafn þíns heilaga þjóns, Jesú."
31 Þegar þeir höfðu beðist fyrir, hrærðist staðurinn, þar sem þeir voru saman komnir, og þeir fylltust allir heilögum anda og töluðu orð Guðs af djörfung.
32 En í þeim fjölda, sem trú hafði tekið, var eitt hjarta og ein sál, og enginn þeirra taldi neitt vera sitt, er hann átti, heldur höfðu þeir allt sameiginlegt.
33 Postularnir báru vitni um upprisu Drottins Jesú með miklum krafti, og mikil náð var yfir þeim öllum.
34 Eigi var heldur neinn þurfandi meðal þeirra, því að allir landeigendur og húseigendur seldu eign sína, komu með andvirðið
35 og lögðu fyrir fætur postulanna. Og sérhverjum var úthlutað eftir því sem hann hafði þörf til.
36 Jósef levíti, frá Kýpur, sem postularnir kölluðu Barnabas, það þýðir huggunar sonur,
37 átti sáðland og seldi, kom með verðið og lagði fyrir fætur postulanna.
Acts 4
King James Version
4 And as they spake unto the people, the priests, and the captain of the temple, and the Sadducees, came upon them,
2 Being grieved that they taught the people, and preached through Jesus the resurrection from the dead.
3 And they laid hands on them, and put them in hold unto the next day: for it was now eventide.
4 Howbeit many of them which heard the word believed; and the number of the men was about five thousand.
5 And it came to pass on the morrow, that their rulers, and elders, and scribes,
6 And Annas the high priest, and Caiaphas, and John, and Alexander, and as many as were of the kindred of the high priest, were gathered together at Jerusalem.
7 And when they had set them in the midst, they asked, By what power, or by what name, have ye done this?
8 Then Peter, filled with the Holy Ghost, said unto them, Ye rulers of the people, and elders of Israel,
9 If we this day be examined of the good deed done to the impotent man, by what means he is made whole;
10 Be it known unto you all, and to all the people of Israel, that by the name of Jesus Christ of Nazareth, whom ye crucified, whom God raised from the dead, even by him doth this man stand here before you whole.
11 This is the stone which was set at nought of you builders, which is become the head of the corner.
12 Neither is there salvation in any other: for there is none other name under heaven given among men, whereby we must be saved.
13 Now when they saw the boldness of Peter and John, and perceived that they were unlearned and ignorant men, they marvelled; and they took knowledge of them, that they had been with Jesus.
14 And beholding the man which was healed standing with them, they could say nothing against it.
15 But when they had commanded them to go aside out of the council, they conferred among themselves,
16 Saying, What shall we do to these men? for that indeed a notable miracle hath been done by them is manifest to all them that dwell in Jerusalem; and we cannot deny it.
17 But that it spread no further among the people, let us straitly threaten them, that they speak henceforth to no man in this name.
18 And they called them, and commanded them not to speak at all nor teach in the name of Jesus.
19 But Peter and John answered and said unto them, Whether it be right in the sight of God to hearken unto you more than unto God, judge ye.
20 For we cannot but speak the things which we have seen and heard.
21 So when they had further threatened them, they let them go, finding nothing how they might punish them, because of the people: for all men glorified God for that which was done.
22 For the man was above forty years old, on whom this miracle of healing was shewed.
23 And being let go, they went to their own company, and reported all that the chief priests and elders had said unto them.
24 And when they heard that, they lifted up their voice to God with one accord, and said, Lord, thou art God, which hast made heaven, and earth, and the sea, and all that in them is:
25 Who by the mouth of thy servant David hast said, Why did the heathen rage, and the people imagine vain things?
26 The kings of the earth stood up, and the rulers were gathered together against the Lord, and against his Christ.
27 For of a truth against thy holy child Jesus, whom thou hast anointed, both Herod, and Pontius Pilate, with the Gentiles, and the people of Israel, were gathered together,
28 For to do whatsoever thy hand and thy counsel determined before to be done.
29 And now, Lord, behold their threatenings: and grant unto thy servants, that with all boldness they may speak thy word,
30 By stretching forth thine hand to heal; and that signs and wonders may be done by the name of thy holy child Jesus.
31 And when they had prayed, the place was shaken where they were assembled together; and they were all filled with the Holy Ghost, and they spake the word of God with boldness.
32 And the multitude of them that believed were of one heart and of one soul: neither said any of them that ought of the things which he possessed was his own; but they had all things common.
33 And with great power gave the apostles witness of the resurrection of the Lord Jesus: and great grace was upon them all.
34 Neither was there any among them that lacked: for as many as were possessors of lands or houses sold them, and brought the prices of the things that were sold,
35 And laid them down at the apostles' feet: and distribution was made unto every man according as he had need.
36 And Joses, who by the apostles was surnamed Barnabas, (which is, being interpreted, The son of consolation,) a Levite, and of the country of Cyprus,
37 Having land, sold it, and brought the money, and laid it at the apostles' feet.
Chinese New Version (CNV). Copyright © 1976, 1992, 1999, 2001, 2005 by Worldwide Bible Society.
by Icelandic Bible Society