使徒行传 27
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
保罗前往罗马
27 他们决定让我们坐船去意大利，于是将保罗和其他囚犯都交给一位皇家兵团的百夫长犹流看管。 2 有一艘亚大米田的船准备沿着亚细亚海岸航行。我们上船启航，同船的还有帖撒罗尼迦的马其顿人亚里达古。 3 第二天，船停泊在西顿港，犹流宽待保罗，准他探望当地的朋友，接受他们的照应。
4 我们从那里启航后，由于遇到逆风，便沿着塞浦路斯的背风岸前行， 5 经过基利迦和旁非利亚附近的海域，来到吕迦的每拉。 6 百夫长在那里找到一艘从亚历山大驶往意大利的船，吩咐我们换搭那艘船。
7 一连多日船速十分缓慢，好不容易才驶近革尼土。因为强风船无法前行，只好沿着克里特背风岸航行，经过撒摩尼角。 8 船沿着海岸行进，几经艰难才到达拉西亚城附近的佳澳。
9 我们耽误了不少日子，禁食的节期[a]已过，航行很危险，保罗劝告众人说： 10 “各位，照我看来，如果我们继续航行，不只会损失货物和船只，甚至连我们的性命也难保。” 11 但那百夫长只相信船主和舵手的话，不接受保罗的劝告。 12 由于佳澳港不适宜过冬，大部分人赞成启航，以为或许可以赶到菲尼基过冬。菲尼基是克里特的一个港口，一面向西南，一面向西北。
惊涛骇浪
13 那时，南风徐徐吹来，他们以为可以按计划继续航行，于是起锚沿着克里特行进。 14 可是出发不久，便遇到从岛上刮来的猛烈的东北风[b]， 15 船被刮得失去控制，我们只好任船随风漂流。 16 船沿着一个叫高达的小岛的背风面前进，大家好不容易才控制住救生船。 17 水手把救生船拉上甲板后，又用绳索加固船身。因为怕船会在赛耳底搁浅，于是收起船帆，任船漂流。 18 第二天，风浪依然猛烈，他们开始把货物抛进海里。 19 第三天，他们又亲手把船上的用具也抛掉了。 20 一连好几天都看不到太阳、星辰，风浪肆虐，我们完全放弃了得救的指望。
保罗安慰众人
21 这时大家已经多日没有进食，保罗站在他们当中说：“各位当初如果肯听我劝，不离开克里特，就不会遭受这些损失了。 22 现在我劝大家放心，你们无人会丧命，只是这艘船保不住了。 23 因为昨天晚上，我所归属、所事奉的上帝差遣天使站在我身旁， 24 对我说，‘保罗，不用怕，你一定会站在凯撒面前，上帝也会保全所有和你同船的人。’ 25 所以请各位放心，我深信上帝所说的话必然会成就。 26 只是我们一定会在某个岛上搁浅。”
27 第十四天的晚上，我们在亚得里亚海漂来漂去。到了午夜时分，水手都觉得离陆地不远了， 28 就探测水深，结果约三十六米深，再往前一点，只有二十七米左右。 29 他们怕会触礁，就从船尾抛下四个锚，暂停前进，期待天亮。 30 水手们想要弃船逃生，假装要从船头抛锚，却偷偷地把救生船放到海里。 31 保罗对百夫长和士兵们说：“除非他们留下来，否则你们都活不了！” 32 士兵听了，就砍断绳索，让救生船漂走。
33 到了黎明时分，保罗劝大家吃东西，说：“你们提心吊胆、不思饮食已经十四天了。 34 我劝你们吃点东西，好活下去，你们必定毫发无损。” 35 保罗说完后拿起饼，当众感谢上帝，然后掰开吃。 36 于是大家都振作起来，吃了些东西。 37 船上共有二百七十六人。 38 吃饱了以后，为了要减轻船的重量，他们把麦子抛进海里。
安全登陆
39 天亮的时候，水手发现了一片不认识的陆地，看见一个有沙滩的海湾，便决定尽可能在那里靠岸。 40 于是砍断锚索，把锚丢在海里，松开舵绳，升起前帆，顺着风势驶向那沙滩。 41 可是，遇到两流交汇的水域，就在那里搁了浅，船头卡在那里不能动弹，船尾被大浪撞裂了。
42 士兵们想把囚犯全杀掉，怕有人乘机游泳逃走。 43 但百夫长为了救保罗，不准他们轻举妄动，下令会游泳的先跳到海里游上岸。 44 其余的人利用木板和船体的碎片游上岸。结果，全船的人都安全上岸了。
กิจการของอัครทูต 27
Thai New Contemporary Bible
เปาโลลงเรือไปโรม
27 เมื่อมีมติให้เราลงเรือไปยังอิตาลีเปาโลและนักโทษอื่นๆ บางคนจึงถูกส่งตัวให้นายร้อยยูเลียสจากกองจักรวรรดิ 2 เรามาลงเรือลำหนึ่งจากเมืองอัดรามิททิยุมซึ่งกำลังจะแล่นไปยังท่าต่างๆ ตามชายฝั่งของแคว้นเอเชีย แล้วเรือก็ออกทะเลอาริสทารคัส ชาวมาซิโดเนียจากเมืองเธสะโลนิกาอยู่กับเราด้วย
3 วันรุ่งขึ้นเราแวะที่เมืองไซดอน ฝ่ายยูเลียสมีความกรุณาต่อเปาโลจึงอนุญาตให้เขาไปหาเพื่อนฝูงเพื่อคนเหล่านั้นจะได้จัดหาสิ่งที่จำเป็นให้เขา 4 จากที่นั่นเราออกทะเลอีกแล้วแล่นไปทางด้านปลอดลมของเกาะไซปรัสเนื่องจากเราแล่นทวนกระแสลม 5 เมื่อแล่นข้ามทะเลนอกชายฝั่งแคว้นซิลีเซียกับปัมฟีเลียเราก็มาแวะที่เมืองมิราในแคว้นลีเซีย 6 ที่นั่นนายร้อยพบเรือจากเมืองอเล็กซานเดรียกำลังจะไปอิตาลีจึงให้เราลงเรือลำนั้น 7 เราแล่นช้าๆ อยู่หลายวันก็มาถึงเมืองคนีดัสอย่างยากลำบาก เมื่อลมไม่อำนวยเราจึงแล่นมาทางด้านปลอดลมของเกาะครีตตรงข้ามเมืองสัลโมเน 8 เราแล่นเรือเลียบฝั่งอย่างยากเย็นและมาถึงที่แห่งหนึ่งเรียกกันว่าท่างามใกล้เมืองลาเซีย 9 เมื่อเสียเวลาไปมากและการเดินเรือก็อันตรายเพราะบัดนี้เป็นช่วงหลังวันอดอาหาร[a]แล้ว ดังนั้นเปาโลจึงเตือนว่า 10 “ท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้าเห็นว่าการเดินทางของเราจะประสบหายนะและเพิ่มความเสียหายอย่างใหญ่หลวงแก่ทั้งเรือและสินค้าตลอดจนชีวิตของเราเองด้วย” 11 แต่นายร้อยไม่ฟังเปาโลกลับคล้อยตามคำแนะนำของต้นหนและเจ้าของเรือมากกว่า 12 เนื่องจากท่างามนั้นไม่เหมาะที่จะจอดในฤดูหนาวคนส่วนใหญ่จึงตกลงให้เราแล่นเรือต่อไป หวังว่าจะไปถึงเมืองฟีนิกซ์และจอดพักในฤดูหนาวที่นั่น ฟีนิกซ์เป็นเมืองท่าของเกาะครีต หันหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือกับตะวันตกเฉียงใต้
พายุ
13 เมื่อลมใต้พัดมาเบาๆ พวกเขาก็คิดว่าเป็นไปตามที่ปรารถนาแล้ว จึงถอนสมอแล้วแล่นเรือเลียบชายฝั่งเกาะครีต 14 ไม่นานเรือก็ถูกลมซึ่งแรงพอๆ กับพายุหมุนที่เรียกกันว่า “ลมตะวันออกเฉียงเหนือ” ซัดออกจากเกาะ 15 เรือติดอยู่ในพายุและต้านลมไม่ไหวดังนั้นเราจึงปล่อยเรือไปตามกระแสลม 16 ขณะเรากำลังผ่านด้านปลอดลมของเกาะเล็กๆ ที่ชื่อว่าคาวดาเราก็แทบจะรักษาเรือชูชีพไว้ไม่ได้ 17 เมื่อชักรอกเรือชูชีพขึ้นมาไว้บนเรือแล้วพวกเขาก็เอาเชือกลอดใต้เรือใหญ่เพื่อยึดเรือไว้ เนื่องจากเกรงว่าจะเกยสันดอนเสอร์ทิสจึงหย่อนสมอเรือและปล่อยเรือไปตามกระแสลม 18 พายุซัดกระหน่ำเรืออย่างหนักจนวันรุ่งขึ้นเราต้องทยอยทิ้งสินค้าลงทะเล 19 ในวันที่สามพวกเขาต้องทิ้งอุปกรณ์ประจำเรือด้วยมือของพวกเขาเอง 20 เมื่อไม่เห็นแสงตะวันแสงดาวตลอดหลายวันและพายุยังพัดกระหน่ำไม่หยุด ในที่สุดเราก็ไม่เหลือความหวังที่จะรอดชีวิต
21 หลังจากผู้คนอดอาหารมานานเปาโลก็ยืนขึ้นต่อหน้าพวกเขาและกล่าวว่า “ท่านทั้งหลาย ท่านน่าจะฟังคำแนะนำของข้าพเจ้าที่ไม่ให้แล่นเรือออกจากเกาะครีตจะได้ไม่เจอภยันตรายและการสูญเสียเช่นนี้ 22 แต่บัดนี้ข้าพเจ้าขอให้พวกท่านทำใจเข้มแข็งไว้ เพราะจะไม่มีสักคนในพวกท่านต้องเสียชีวิต มีแต่เรือเท่านั้นที่จะอับปาง 23 เมื่อคืนนี้เองทูตองค์หนึ่งของพระเจ้าผู้ทรงเป็นเจ้าของตัวข้าพเจ้าผู้ซึ่งข้าพเจ้ารับใช้อยู่มายืนข้างๆ ข้าพเจ้า 24 และบอกว่า ‘เปาโลเอ๋ย อย่ากลัวเลย เจ้าต้องยืนให้การต่อหน้าซีซาร์และพระเจ้าทรงเมตตาเจ้าให้คนทั้งปวงที่อยู่ในเรือกับเจ้ารอดชีวิต’ 25 ดังนั้นขอให้ท่านทั้งหลายเข้มแข็งไว้เถิดเพราะข้าพเจ้าเชื่อในพระเจ้าว่าจะเป็นตามที่พระองค์ตรัสบอกข้าพเจ้าไว้ 26 อย่างไรก็ตามเราจะต้องเกยตื้นที่เกาะแห่งหนึ่ง”
เรืออับปาง
27 คืนที่สิบสี่เรายังถูกพายุพัดข้ามทะเลอาเดรียติค[b] ราวๆ เที่ยงคืนพวกลูกเรือรู้สึกว่ามาใกล้แผ่นดินแล้ว 28 พวกเขาจึงหยั่งระดับน้ำดู พบว่าลึกประมาณ 37 เมตร[c] หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็หยั่งระดับน้ำดูอีกและพบว่าลึกประมาณ 27 เมตร[d] 29 เรากลัวว่าเรือจะกระแทกกับหินโสโครกจึงทิ้งสมอท้ายเรือสี่ตัวและอธิษฐานขอให้ถึงรุ่งเช้าโดยเร็ว 30 พวกลูกเรือหาทางหนีจากเรือใหญ่ จึงหย่อนเรือชูชีพลงทะเลทำทีว่าจะทอดสมอจากหัวเรือ 31 เปาโลจึงบอกนายร้อยกับพวกทหารว่า “ถ้าคนเหล่านี้ไม่อยู่ในเรือพวกท่านก็จะไม่รอด” 32 ดังนั้นพวกทหารจึงตัดเชือกที่ยึดเรือชูชีพอยู่และปล่อยให้หล่นลงน้ำไป
33 จวนรุ่งสางเปาโลชักชวนคนทั้งปวงให้รับประทานอาหาร เขากล่าวว่า “ตลอดสิบสี่วันที่ผ่านมาพวกท่านเฝ้าแต่คอยและไม่มีอะไรตกถึงท้อง พวกท่านไม่ได้รับประทานอะไรเลย 34 บัดนี้ข้าพเจ้าขอให้ท่านรับประทานอาหารบ้างจะได้ประทังชีวิตไว้จะไม่มีใครในพวกท่านต้องเสียผมสักเส้นบนศีรษะ” 35 ว่าแล้วเปาโลก็หยิบขนมปัง ขอบพระคุณพระเจ้าต่อหน้าพวกเขาทั้งปวง แล้วหักรับประทาน 36 ผู้คนได้รับกำลังใจและเริ่มรับประทานอาหาร 37 เรามีด้วยกันทั้งหมด 276 คนบนเรือ 38 เมื่อพวกเขารับประทานอาหารอิ่มแล้วก็โยนข้าวสาลีทิ้งลงทะเลเรือจะได้เบาขึ้น
39 พอรุ่งเช้าพวกเขาจำไม่ได้ว่าเป็นที่ไหนแต่เห็นอ่าวมีหาดทราย จึงตัดสินใจว่าจะแล่นเรือให้เข้าเกยหาดถ้าทำได้ 40 พวกเขาจึงตัดสมอเรือปล่อยลงทะเลและในเวลาเดียวกันก็แก้เชือกที่มัดหางเสือแล้วชักใบหัวเรือขึ้นให้กินลมแล่นตรงเข้าหาฝั่ง 41 แต่เรือชนสันดอนและเกยตื้น หัวเรือติดแน่นขยับไม่ได้และท้ายเรือก็แตกเป็นชิ้นๆ เพราะแรงคลื่นซัด
42 พวกทหารคิดจะฆ่านักโทษเพื่อป้องกันไม่ให้คนใดว่ายน้ำหนี 43 แต่นายร้อยต้องการจะช่วยชีวิตเปาโลจึงไม่ให้พวกนั้นทำตามที่คิดและสั่งคนที่ว่ายน้ำเป็นให้กระโดดลงน้ำว่ายเข้าฝั่งก่อน 44 ส่วนที่เหลือก็เกาะกระดานหรือชิ้นส่วนของเรือไป โดยวิธีนี้ทุกคนจึงขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.