³ เรารู้เรื่องของเอฟราอิมดี
    และอิสราเอลหลบซ่อนจากเราไม่ได้
เอฟราอิมเอ๋ย บัดนี้เจ้าได้กระทำตนเป็นแพศยา
    อิสราเอลก็มีมลทิน
⁴ การกระทำของพวกเขาไม่ยอมให้
    พวกเขากลับไปหาพระเจ้าของตน
เพราะวิญญาณของความแพศยาอยู่ในตัวพวกเขา
    และพวกเขาไม่รู้จักพระผู้เป็นเจ้า

⁵ ความภูมิใจของอิสราเอลเป็นพยานฟ้องต่อหน้าเขา
    อิสราเอลและเอฟราอิมจะสะดุดในความผิดของเขา
    ยูดาห์จะสะดุดไปด้วยกันกับพวกเขา
⁶ พวกเขาจะไปกับฝูงแพะแกะและโค
    เพื่อแสวงหาพระผู้เป็นเจ้า
แต่พวกเขาจะไม่พบพระองค์
    พระองค์ได้ไปจากพวกเขาแล้ว
⁷ พวกเขาไม่ภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้า
    เพราะได้มีลูกที่เกิดจากการผิดประเวณี
    บัดนี้เทศกาลข้างขึ้นจะเขมือบกินพวกเขาไปพร้อมกับไร่นา

⁸ จงเป่าแตรงอนในกิเบอาห์
    เป่าแตรยาวในรามาห์
ตะโกนก้องสนามรบที่เบธอาเวน
    เบนยามินเอ๋ย พวกเราตามหลังเจ้าไป
⁹ เอฟราอิมจะกลายเป็นที่รกร้าง
    ในวันแห่งการลงโทษ
เราประกาศให้รู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นแน่นอน
    ในบรรดาเผ่าของอิสราเอล
¹⁰ บรรดาผู้นำของยูดาห์ได้
    กลายเป็นเหมือนบรรดาผู้ที่เขยื้อนหลักเขต
เราจะกระหน่ำการลงโทษของเรา
    ลงบนพวกเขาอย่างน้ำหลาก
¹¹ เอฟราอิมถูกกดขี่ข่มเหง
    ถูกขยี้ในการลงโทษ
    เพราะเขาปักใจจะไล่ตามความโสโครก
¹² แต่เราจะเป็นเหมือนแมลงเม่าต่อเอฟราอิม
    และเป็นเหมือนความผุพังต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์

¹³ เมื่อเอฟราอิมเห็นความเจ็บป่วยของเขา
    และยูดาห์เห็นบาดแผลของเขา
แล้วเอฟราอิมหันไปหาอัสซีเรีย
    และขอความช่วยเหลือจากกษัตริย์ยาเรบ^[a]
แต่เขาไม่สามารถรักษาพวกเจ้า
    หรือทำให้บาดแผลของพวกเจ้าหายขาดได้
¹⁴ เพราะเราจะเป็นเหมือนสิงห์ต่อเอฟราอิม
    และเป็นดั่งสิงห์หนุ่มต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์
แม้แต่เราเองก็จะฉีกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ แล้วจึงจากไป
    เราจะคาบพวกเขาไป และจะไม่มีใครมาช่วยให้รอดปลอดภัย

¹⁵ เราจะกลับไปยังที่ของเรา
    จนกว่าพวกเขาจะยอมรับความผิดของตน
    และจะแสวงหาเรา
เมื่อพวกเขาเป็นทุกข์
    พวกเขาจะแสวงหาเราอย่างจริงใจ”