⁴ “แต่เราเป็นพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า
    ซึ่งนำเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์
เจ้าไม่ควรยอมรับพระเจ้าใดนอกจากเรา
    และนอกเหนือจากเราแล้ว
    ไม่มีผู้ใดช่วยให้รอดพ้นได้
⁵ เรานั่นแหละเป็นผู้ที่รู้จักเจ้าในถิ่นทุรกันดาร
    ในแผ่นดินอันแห้งผาก
⁶ แต่เมื่อพวกเขารับการเลี้ยงดูในทุ่งหญ้า พวกเขาก็อิ่ม
    พวกเขาได้รับจนอิ่มหนำแล้ว
ใจของพวกเขาก็หยิ่งผยองขึ้น
    แล้วก็ลืมเรา
⁷ ดังนั้น เราจะเข้าถึงตัวพวกเขาอย่างสิงห์
    เราจะคอยซุ่มที่ข้างทางอย่างเสือดาว
⁸ เราจะกระโจนใส่พวกเขาอย่างแม่หมีที่ลูกหมีถูกขโมย
    เราจะฉีกอกพวกเขา
เราจะเขมือบกินพวกเขาอย่างสิงห์
    เหมือนสัตว์ป่าที่ฉีกพวกเขาออกเป็นชิ้นๆ

⁹ โอ อิสราเอลเอ๋ย เจ้าจะถูกทำลาย
    เพราะเจ้าไม่ยอมรับเรา
    ไม่ยอมรับผู้ที่จะช่วยเจ้า
¹⁰ บัดนี้กษัตริย์ของเจ้า
    ซึ่งจะช่วยเจ้าให้รอดพ้นในเมืองทั้งหลายของเจ้าอยู่ที่ไหน
    บรรดาผู้นำของเจ้าอยู่ที่ไหน
พวกที่เจ้าพูดถึงดังนี้ว่า
    ‘ให้ข้าพเจ้าได้มีกษัตริย์และผู้นำเถิด’
¹¹ เรามอบกษัตริย์ผู้หนึ่งให้ด้วยความโกรธของเรา
    และเราพรากเขาไปด้วยการลงโทษของเรา
¹² ความชั่วของเอฟราอิมถูกเก็บสะสม
    บาปของเขาถูกบันทึกเก็บไว้
¹³ ความเจ็บปวดเหมือนผู้หญิงในยามคลอดลูกจะเกิดขึ้นกับเขา
    แต่เขาเป็นบุตรชายที่ขาดสติปัญญา
เมื่อถึงกำหนดเวลาคลอด
    เขาไม่ปรากฏตัวที่จุดกำเนิด

¹⁴ เราควรจะไถ่พวกเขาคืนจากอำนาจของแดนคนตายหรือไม่
    เราควรจะไถ่พวกเขาให้กลับมาจากความตายหรือไม่
ความตายเอ๋ย ภัยพิบัติของเจ้าอยู่ที่ไหน
    แดนคนตายเอ๋ย เหล็กในของเจ้าอยู่ที่ไหน^[a]
    ความเมตตาจะถูกซ่อนเร้นไปจากสายตาของเรา

¹⁵ แม้ว่าเขาจะรุ่งเรืองในหมู่พี่น้องของเขา
    ลมทะเลทรายซึ่งเป็นลมของพระผู้เป็นเจ้าจะพัดมา
    พัดจากถิ่นทุรกันดาร
และแหล่งน้ำของเขาจะแห้งเหือดลง
    บ่อน้ำพุของเขาจะแห้งระแหง
สิ่งมีค่าทั้งสิ้นจะถูกปล้นไปจาก
    แหล่งเก็บสมบัติของเขา
¹⁶ สะมาเรียจะแบกความผิดของพวกเขา
    เพราะพวกเขาได้ขัดขืนต่อพระเจ้า
และจะล้มตายด้วยดาบ
    ลูกน้อยของพวกเขาจะถูกทำร้ายอย่างเหี้ยมโหด
    และบรรดาผู้หญิงมีครรภ์ของพวกเขาจะถูกฟันที่ท้อง”