โยเอล 2

Thai New Testament: Easy-to-Read Version

2 ให้เป่าแตรในเมืองศิโยน
    ร้องตะโกนบนภูเขาอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา
ให้ทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้กลัวจนตัวสั่น
    เพราะวันของพระยาห์เวห์กำลังจะมาถึงเพราะวันของพระยาห์เวห์ใกล้เข้ามาแล้ว
² มันเป็นวันแห่งความมืดครึ้ม
    เป็นวันที่มืดมิดและเมฆดำทะมึน
เหมือนความมืดที่ปกคลุมภูเขาทั้งหลายคือกองทัพอันยิ่งใหญ่เกรียงไกรมหาศาล
ไม่เคยมีกองทัพไหนที่ยิ่งใหญ่เท่านี้มาก่อน
    และหลังจากนี้ก็จะไม่มีกองทัพไหนเทียบเท่ามันได้อีก
³ ไฟของกองทัพนั้นก็เผาผลาญไปข้างหน้า
    และเมื่อมันผ่านไป เหลือไว้แต่เปลวเพลิงที่ลุกไหม้
ดินแดนที่อยู่ข้างหน้ามัน เหมือนกับสวนเอเดน
    แต่พอมันผ่านไป ก็กลายเป็นทะเลทรายไม่มีอะไรเล็ดลอดไปได้เลย
⁴ พวกมันเหมือนฝูงม้า
    พวกมันวิ่งเหมือนม้าศึก
⁵ เมื่อพวกมันกระโดดข้ามยอดเขา
    เสียงเหมือนพวกรถรบ
เหมือนเสียงของไฟที่กำลังเผาฟางแห้ง
    เหมือนเสียงของกองทัพอันยิ่งใหญ่มุ่งสู่สงคราม
⁶ ผู้คนต่างพากันกลัวจนตัวสั่นต่อหน้าพวกมัน
    ทุกคนต่างหน้าซีดเผือด

¹² พระยาห์เวห์พูดว่า “แต่ ถึงเดี๋ยวนี้ก็เถอะ
ให้กลับมาหาเรา ด้วยสุดใจของพวกเจ้า
    ให้อดอาหาร ร้องไห้ และคร่ำครวญ
¹³ อย่าฉีกเสื้อผ้า^[a] แต่ให้ฉีกใจของเจ้าแทน”
ให้กลับมาหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกเจ้า
    เพราะพระองค์มีความเมตตาปรานี อดทนนาน
    พระองค์มีความรักที่ยิ่งใหญ่
    และพร้อมเสมอที่จะเปลี่ยนใจไม่ลงโทษ
¹⁴ ใครจะรู้ล่ะ พระองค์อาจจะหันไปจากแผนการที่จะลงโทษ
และเปลี่ยนใจ
    พระองค์อาจจะทิ้งพระพรไว้ให้
ที่พวกเจ้าจะได้ใช้เป็นอาหารและเครื่องดื่มถวายให้กับพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า

¹⁵ ให้เป่าแตรในเมืองศิโยน
    จัดเวลาสำหรับการอดอาหาร
    ให้เรียกประชุม
¹⁶ ให้รวบรวมประชาชนมา
    และจัดเวลาประชุมกัน
ให้รวบรวมคนแก่ทั้งหลาย
    และให้รวบรวมเด็กๆและทารกที่ยังดูดนม
ให้เจ้าบ่าวทิ้งห้องของเขาเถอะ
    ให้เจ้าสาวทิ้งห้องหอของนาง
¹⁷ ให้พวกนักบวชที่เป็นผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์
    ร้องไห้ระหว่างเฉลียงและแท่นบูชา
และให้พวกเขาพูดว่า
“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้สงสารคนของพระองค์ด้วยเถิด
    ขออย่าให้ทรัพย์สินส่วนตัวของพระองค์ถูกหัวเราะเยาะ
อย่าให้ชนชาติต่างๆมองคนของพระองค์เป็นตัวตลก
    และอย่าให้พวกเขาพูดได้ว่า ‘พระเจ้าของพวกเขาอยู่ที่ไหน’”

¹⁸ แล้วพระยาห์เวห์ ก็เกิดหึงหวงแผ่นดินของพระองค์
    และพระองค์ก็เกิดความสงสารประชาชนของพระองค์
¹⁹ แล้วพระองค์ก็ตอบคนของพระองค์ว่า
“เราจะส่งเมล็ดพืช เหล้าองุ่นใหม่ และน้ำมันมะกอกให้กับพวกเจ้า
    และเจ้าจะอิ่มหนำจากสิ่งนั้น
และเราจะไม่ทำให้เจ้ากลายเป็นที่เย้ยหยันท่ามกลางชนชาติอื่นๆอีก
²⁰ เราจะไล่ศัตรูที่มาจากทางเหนือไปให้ห่างไกลจากพวกเจ้า
    และเราจะขับไล่พวกมันไปอยู่ในดินแดนที่แห้งแล้ง
เราจะขับไล่ทหารกองหน้าของพวกมันไปลงทะเลทางตะวันออก
    และขับไล่ทหารกองหลังของพวกมันไปลงทะเลทางตะวันตก
กลิ่นเหม็นคละคลุ้งของพวกมันจะขึ้นมา
    และกลิ่นเหม็นเน่าของพวกมันจะกระจายไป
เราจะทำอย่างนี้เพราะพวกมันได้ทำความเสียหายไว้มาก”

²⁸ หลังจากนี้ เราจะเทพระวิญญาณของเราลงบนทุกคน
เพื่อว่าลูกสาวและลูกชายของพวกเจ้าจะพูดแทนเรา
    พวกผู้อาวุโสของเจ้าจะเข้าใจความต้องการของเราผ่านทางความฝัน
    และพวกคนหนุ่มของเจ้าจะเห็นสิ่งที่เราเปิดเผยให้เห็น
²⁹ ในเวลานั้น แม้แต่คนใช้ชายหญิงของเจ้า
    เราก็จะเทพระวิญญาณของเราให้