⁸ ฉันอยากได้รับสิ่งที่ฉันขอ
    และพระเจ้าจะให้ฉันสมหวัง
⁹ ให้พระเจ้าปราบฉันเพื่อความพอใจของพระองค์
    พระองค์จะปล่อยมือของพระองค์ และฆ่าฉันเสีย
¹⁰ นี่แหละจะทำให้ฉันสบายใจ
    ฉันยังจะยินดีในความเจ็บปวดอันสุดจะทน
    เพราะฉันไม่ได้ปฏิเสธคำกล่าวขององค์ผู้บริสุทธิ์

¹¹ พละกำลังของฉันเป็นเช่นไร ที่ทำให้ฉันควรจะทนรอต่อไปอีก
    และจุดจบของฉันเป็นเช่นไรที่ทำให้ฉันควรจะอดทน
¹² พละกำลังของฉันเป็นพลังดั่งหิน
    หรือกายของฉันเป็นทองสัมฤทธิ์อย่างนั้นหรือ
¹³ ฉันจะช่วยตัวเองได้หรือ
    ในเมื่อฉันหมดสิ้นทุกสิ่งแล้ว

¹⁴ ผู้ที่ไร้ความกรุณาต่อเพื่อนของเขา
    หามีความเกรงกลัวต่อองค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพไม่
¹⁵ เพื่อนๆ ของฉันเป็นเหมือนกระแสน้ำที่พึ่งพาไม่ได้
    เหมือนกระแสลำธารที่พัดผ่านไป
¹⁶ ซึ่งดำมืดเพราะน้ำแข็งปกคลุม
    และหิมะก็ซ่อนตัวเองไว้
¹⁷ เมื่อละลาย มันก็หายหมดไป
    เมื่ออากาศร้อน มันก็หายไปจากที่ของมัน
¹⁸ กองคาราวานหันจากทิศทางที่ตนเดิน
    พวกเขาขึ้นไปในถิ่นทุรกันดารแล้วก็ตายไป
¹⁹ กองคาราวานจากเท-มามองหาน้ำ
    พวกนักเดินทางจากเช-บามีความหวัง
²⁰ พวกเขาอับอาย เพราะพวกเขามั่นใจ
    พวกเขาไปยังที่นั่น แต่ก็ผิดหวัง
²¹ เพราะบัดนี้ท่านเป็นเหมือนลำธารพวกนั้น
    ท่านเห็นความหายนะของฉัน แล้วท่านก็กลัว
²² ฉันพูดแล้วรึว่า ‘ช่วยฉันหน่อย’
    หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยจ่ายค่าสินบนเพื่อขอความช่วยเหลือให้แก่ฉัน’
²³ หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยฉันให้หลุดพ้นจากมือศัตรู’
    หรือ ‘ไถ่ฉันจากมือของคนทารุณ’

²⁴ สอนฉันด้วยเถิด ฉันจะได้นิ่งเงียบเสีย
    ช่วยให้ฉันเข้าใจว่าฉันเดินผิดทางไปได้อย่างไร
²⁵ คำพูดที่ซื่อตรงช่างมีพลัง
    แต่คำโต้เถียงของท่านพิสูจน์อะไรได้หรือ
²⁶ ท่านคิดว่า ท่านจะตักเตือนว่ากล่าวฉัน เมื่อท่านเห็นว่า
    คนสิ้นหวังพูดลมๆ แล้งๆ อย่างนั้นหรือ
²⁷ ท่านจับฉลากเป็นการตัดสินเลือกเด็กกำพร้าพ่อ
    และท่านต่อรองซื้อขายเพื่อนของท่านเหมือนสินค้า

²⁸ แต่บัดนี้ จงมองฉันให้ดีๆ เถิด
    เพราะฉันจะไม่โกหกท่าน
²⁹ คิดทบทวนดูเถิด ขอให้ท่านมีความยุติธรรม
    คิดทบทวนบัดนี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด
³⁰ มีอะไรที่อยุติธรรมในคำพูดของฉันหรือ
    ฉันไม่รู้รสของความวิบัติหรอกหรือ