37 พายุฝนฟ้าคะนองทำให้หัวใจของผมสั่นรัว
    และเต้นออกมานอกอก
² ฟังสิ ฟังเสียงอันกึกก้องของพระองค์
    และฟังเสียงคำรามที่ออกมาจากปากของพระองค์
³ สายฟ้าของพระองค์สว่างจ้าไปทั่วใต้ฟ้า
    และสว่างจ้าไปจนสุดปลายแผ่นดินโลก
⁴ แล้วเสียงของพระองค์ก็คำรามตามไป
    พระองค์แผดเสียงกึกก้องอย่างน่าเกรงขาม
    เมื่อได้ยินแล้ว ไม่มีใครหยั่งรู้ว่ามันจะไปไหนต่อ
⁵ พระองค์แผดเสียงกึกก้องด้วยวิธีการอันน่าอัศจรรย์
    และพระองค์ทำสิ่งยิ่งใหญ่ทั้งหลายที่เราไม่อาจเข้าใจได้
⁶ พระองค์พูดกับหิมะว่า “ตกลงมาสู่แผ่นดินสิ”
    พระองค์บอกกับหยาดฝนว่า “ตกลงมาอย่างหนัก”
⁷ พระองค์ทำให้ทุกคนต้องถูกกักไว้ข้างใน
    เพื่อทุกคนจะได้รู้ถึงสิ่งที่พระองค์ทำ
⁸ ส่วนสัตว์ก็กลับไปยังที่ซ่อนของมัน
    และไม่ออกมาจากรังของมัน
⁹ ลมพายุก็พัดมาจากคลังของมัน
    ความหนาวเหน็บก็มาจากลมเหนือ
¹⁰ น้ำแข็งมาจากลมหายใจของพระเจ้า
    และทะเลกว้างใหญ่ก็เริ่มแข็งตัว
¹¹ พระองค์บรรจุความชุ่มชื้นไว้ในเมฆที่หนาทึบ
    และทำให้สายฟ้าแลบของพระองค์กระจายออกจากหมู่เมฆ
¹² หมู่เมฆหมุนวนไปรอบๆตามการนำของพระองค์
    เพื่อพวกมันจะได้ทำให้คำสั่งของพระองค์สำเร็จบนผิวโลกที่มนุษย์อาศัยอยู่
¹³ ไม่ว่าพระองค์จะให้ฝนตกเพื่อการตีสอนหรือเพื่อเป็นประโยชน์ต่อแผ่นดินของพระองค์
    หรือเพื่อแสดงความรักอันมั่นคงของพระองค์ พระองค์ก็เป็นผู้ทำให้มันเกิดขึ้นทั้งนั้น

¹⁴ ลุงโยบครับ ฟังเรื่องนี้ให้ดี
    ให้อยู่นิ่งๆแล้วไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนถึงการกระทำต่างๆอันน่าทึ่งเหล่านี้ของพระองค์
¹⁵ ท่านรู้หรือว่าพระเจ้าประกาศสั่งหมู่เมฆ
    และทำให้สายฟ้าแลบออกมาจากหมู่เมฆของพระองค์ได้ยังไง
¹⁶ ท่านรู้หรือว่าหมู่เมฆแผ่กระจายไปได้ยังไง
    ท่านรู้ถึงการกระทำต่างๆอันน่าทึ่งของพระองค์ผู้รอบรู้หรือยังไง
¹⁷ เมื่อลมร้อนจากทิศใต้พัดมาทุกคนในแผ่นดินต่างก็หยุดนิ่ง
    แล้วท่านก็เหงื่อแตกอยู่ในเสื้อของท่าน
¹⁸ แล้วแบบท่านนี่นะ จะมาคลี่หมู่เมฆออกเหมือนกับที่พระองค์ทำได้หรือ
    คือให้มันแข็งราวกับกระจกที่ทำจากเหล็กที่เทลงในแม่พิมพ์
¹⁹ ไหน ช่วยสอนเราหน่อยสิว่าเราควรพูดอะไรกับพระองค์ดี
    เพราะพวกเราอยู่ในความมืดและไม่รู้จะรวบรวมคดีฟ้องพระองค์ได้ยังไง

²⁰ เหมาะแล้วหรือที่จะให้ใครไปบอกพระองค์ว่า มนุษย์อย่างผมนี่นะจะฟ้องร้องพระองค์
    สับสนอย่างนี้จะไปพูดในศาลได้ยังไง

²¹ แค่แสงสว่างเจิดจ้าในท้องฟ้าตอนที่ลมพัดกวาดเอาหมู่เมฆไป
    มนุษย์ก็ยังมองดูไม่ได้เลย
²² แต่พระองค์นั้นมาจากทางเหนือด้วยแสงทองสว่างไสว
    พระเจ้าสวมใส่แสงที่แผ่รัศมีอันน่าเกรงขาม
²³ พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์นั้นพวกเราไม่สามารถเข้าใกล้ได้
    พระองค์ยิ่งใหญ่ด้วยพลังอำนาจ ความยุติธรรม และความถูกต้อง
    ซึ่งพระองค์ไม่มีวันฝ่าฝืน^[a]
24 ดังนั้น มนุษย์จึงยำเกรงพระองค์
    แม้แต่คนฉลาดทั้งหลายก็ยังไม่สามารถมองเห็นพระองค์ได้”