31 ข้าทำข้อตกลงกับดวงตาของข้าว่า
    ข้าจะไม่มองหญิงสาวด้วยความใคร่
² ถ้าทำผิดในเรื่องนี้
    ข้าจะได้รับส่วนแบ่งอะไรจากพระเจ้าที่อยู่เบื้องบน
    ข้าจะได้รับมรดกอะไรจากพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ในที่สูงส่งนั้น
³ พระองค์จะให้สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับคนชั่วไม่ใช่หรือ
    และจะให้ความหายนะเกิดกับคนที่ทำผิดบาปไม่ใช่หรือ
⁴ พระเจ้าเห็นทุกสิ่งที่ข้าทำ
    และจับตาดูทุกย่างก้าวของข้าไม่ใช่หรือ
⁵ ข้าได้เดินในทางที่โกหกหรือ
    เท้าของข้ารีบไปหลอกผู้คนหรือ
⁶ ก็ให้พระเจ้าเอาข้าไปชั่งบนตราชั่งที่เที่ยงตรงดู
    แล้วพระเจ้าจะได้รู้ว่าข้านั้นดีรอบคอบ
⁷ ถ้าย่างก้าวของข้าหันออกนอกลู่นอกทางไป
    ถ้าใจของข้าไปตามกิเลสทางตาของข้า
    หรือถ้ามือของข้าเปื้อนความผิด
⁸ ก็ขอให้คนอื่นได้กินพืชผลที่ข้าปลูกไว้
    ขอให้พืชของข้าที่งอกออกมาถูกถอนทิ้งไป
⁹ ถ้าข้าถูกผู้หญิงยั่วยวนหลงไป
    หรือถ้าข้าไปซุ่มอยู่ที่ประตูเพื่อนบ้านเพื่อแอบเข้าหาเมียเขา
¹⁰ ก็ขอให้เมียของข้าไปบริการ^[a] ให้กับชายอื่น
    และขอให้ชายอื่นคร่อมทับเธอ
¹¹ เพราะถ้าข้าทำอย่างนั้น มันเป็นเรื่องน่าอับอายจริงๆ
    และเป็นความผิดบาปที่สมควรจะได้รับการลงโทษ
¹² การมีชู้นั้นเป็นเหมือนไฟที่ผลาญไปถึงแดนพินาศ
    มันจะเผาพืชผลทั้งหมดของข้าถึงราก
¹³ ถ้าข้าไม่ให้ความเป็นธรรมกับคนใช้ชายหญิงของข้า
    ตอนที่พวกเขามาเรียกร้องสิทธิของเขาจากข้า
¹⁴ เมื่อพระเจ้าลุกขึ้นมากล่าวโทษข้า ข้าจะทำยังไง
    เมื่อพระองค์สอบสวนข้า ข้าจะตอบพระองค์ว่ายังไง
¹⁵ พระองค์ผู้ที่สร้างข้าในครรภ์แม่ไม่ได้สร้างพวกเขาด้วยหรือ
    เป็นพระเจ้าองค์เดียวกันไม่ใช่หรือที่ปั้นพวกเราทุกคนไว้ในครรภ์แม่
¹⁶ ถ้าข้าไม่ยอมให้สิ่งที่คนยากจนจำเป็น
    ถ้าข้าทำให้แม่หม้ายผิดหวังที่ข้าไม่ช่วย
¹⁷ ถ้าข้ากินอาหารของข้าคนเดียว
    และไม่ยอมแบ่งให้กับเด็กกำพร้ากินด้วย
¹⁸ จริงๆแล้ว ตั้งแต่หนุ่มๆมาแล้ว ข้าได้เลี้ยงดูเด็กกำพร้าเหมือนเป็นพ่อของพวกเขา
    และข้าได้ดูแลหญิงหม้ายตั้งแต่ข้าเกิดเลย
¹⁹ ถ้าข้าได้แต่มองดูคนที่กำลังจะตายเพราะไม่มีเสื้อผ้าใส่เฉยๆ
    หรือมองคนจนที่ไม่มีผ้าคลุมกายเฉยๆ
²⁰ ถ้าพวกนั้นไม่ได้ขอให้พระเจ้าอวยพรข้า
    ที่ได้ให้เสื้อผ้าขนแกะจากฝูงของข้าให้พวกเขาอุ่นกาย
²¹ ถ้าข้าชูกำปั้นข่มขู่เด็กกำพร้า
    เพราะข้ารู้ว่ามีคนสนับสนุนข้าในศาลตรงประตูเมือง
²² ถ้าข้าได้ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ชั่วช้าเหล่านี้ ก็ขอให้กระดูกไหปลาร้าข้าหลุดจากบ่า
    และขอให้แขนของข้าหักออกจากข้อต่อเถิด
²³ ข้าไม่สามารถทำผิดเหล่านั้นได้
    เพราะข้ากลัวฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าและความหายนะที่มาจากพระองค์
²⁴ ถ้าข้าเอาทองคำเป็นที่พึ่ง
    ถ้าข้าเรียกทองคำบริสุทธิ์ว่า ‘ความมั่นคงของข้า’
²⁵ ถ้าข้าชื่นชมยินดีในทรัพย์สมบัติมากมายของข้า
    หรือเพราะมือของข้าหามาได้มากมาย
²⁶ ถ้าตอนที่ข้ามองดูดวงอาทิตย์ส่องแสง
    หรือดูดวงจันทร์เคลื่อนไปอย่างงดงาม
²⁷     แล้วจิตใจของข้าแอบหลงใหล
    และปากข้าส่งจูบสักการะไปให้กับดวงสว่างเหล่านั้น
²⁸ นั่นก็จะเป็นความผิดบาปที่สมควรได้รับโทษ
    และเป็นการทรยศต่อพระเจ้าที่อยู่เบื้องบน

²⁹ ถ้าข้าชื่นชมยินดีเมื่อคนเหล่านั้นที่เกลียดชังข้าเจอกับความหายนะ
    ถ้าข้าดีใจเมื่อเขาเจอกับเรื่องร้ายๆ
³⁰ แต่จริงๆแล้ว ข้าไม่ได้ปล่อยให้ปากข้าทำบาป
    โดยขอให้พวกเขาถูกแช่งตาย
³¹ ถ้าพวกผู้ชายในครัวเรือนของข้าไม่ได้ถามกันอยู่เรื่อยๆว่า
    ‘เนื้อที่นายให้มา ยังมีใครกินไม่อิ่มบ้าง’
³² แต่จริงๆแล้ว แม้แต่คนแปลกหน้า ข้าก็ไม่ได้ปล่อยให้นอนข้างถนน
    แต่เปิดประตูบ้านต้อนรับคนเดินทางทุกคน
³³ ถ้าข้าพยายามปกปิดความผิดของข้าเหมือนกับที่คนอื่นทำกัน^[b]
    ด้วยการเก็บซ่อนความผิดบาปข้าไว้ในอก
³⁴ เพราะข้ากลัวความคิดชาวบ้าน
    หรือกลัวตระกูลต่างๆจะดูถูกข้า
    แล้วเก็บเงียบไว้ ไม่ยอมออกไปนอกเต็นท์

³⁵ ข้าอยากมีผู้ตัดสินสักคนที่จะมารับฟังคดีของข้าเหลือเกิน
    ดูสิ ข้าได้ลงชื่อในคำยืนยันว่าข้าบริสุทธิ์แล้ว
    ขอให้พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ตอบข้า
    ข้าอยากได้รายการฟ้องร้องที่คู่คดีเขียนขึ้นเหลือเกิน
³⁶ ข้ากล้าแบกมันไว้บนบ่า
    และมัดมันไว้ที่หัวข้าเหมือนมงกุฎ
³⁷ ข้าจะแจ้งในทุกเรื่องที่ข้าทำไป
    ข้าจะเดินอย่างราชาไปเข้าเฝ้าพระองค์

³⁸ ถ้าที่ดินของข้าร้องขึ้นฟ้องข้า
    และรอยไถบนที่ดินนั้นต้องร่ำไห้
³⁹ ถ้าข้าเคยกินผลผลิตของมันโดยไม่จ่ายค่าแรงคนงาน
    หรือปล่อยให้ผู้เช่าที่ต้องอดตาย
⁴⁰ ก็ขอให้ต้นหนามงอกแทนข้าวสาลี
    และขอให้วัชพืชงอกแทนข้าวบาร์เลย์”