² “ข้าอยากให้ชีวิตของข้าเป็นเหมือนเมื่อก่อน
    ตอนที่พระเจ้าเฝ้าดูแลข้า
³ ตอนนั้นโคมไฟของพระองค์ได้ส่องอยู่เหนือหัวข้า
    และแสงสว่างของพระองค์นำทางข้าในความมืด
⁴ ข้าอยากจะกลับไปอยู่ในช่วงที่ข้ารุ่งเรืองที่สุดเหลือเกิน
    ตอนที่พระเจ้าเป็นเพื่อนกับข้าและปกป้องเต็นท์ของข้า
⁵ ตอนที่พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ยังอยู่กับข้า
    ตอนที่ลูกๆห้อมล้อมข้าอยู่
⁶ ตอนที่ฝูงแพะแกะของข้าผลิตน้ำนมจนท่วมท้นทางเดิน
    และน้ำมันมะกอกไหลดั่งแม่น้ำจากแท่นหินที่คั้นมัน
⁷ ตอนที่ข้าไปที่ประตูเมือง
    และนั่งในที่อันมีเกียรติของข้าตรงลานเมือง
⁸ คนหนุ่มเห็นข้าและเปิดทางให้
    คนแก่เฒ่าลุกยืนให้เกียรติข้า
⁹ เจ้าหน้าที่พากันหยุดพูด
    พวกเขายกมือขึ้นปิดปากตนเอง
¹⁰ เสียงของพวกขุนนางก็เงียบลง
    ลิ้นพวกเขาติดเพดานปาก
¹¹ เมื่อหูใครได้ยินข้า เขาก็บอกว่าข้านี้มีเกียรติจริงๆ
    เมื่อตาใครได้เห็นข้า เขาก็พูดว่าข้าดี
¹² เพราะข้าช่วยกู้คนยากจนที่ร้องให้ช่วย
    และเด็กกำพร้าที่ไม่มีที่พึ่ง
¹³ คนใกล้ตายก็อวยพรข้าที่ช่วยเหลือพวกเขา
    และข้าทำให้หัวใจของหญิงหม้ายร้องเพลงอย่างเป็นสุข
¹⁴ ข้าสวมใส่ความชอบธรรมและมันก็ห่อหุ้มตัวข้า
    ความยุติธรรมของข้า ก็เป็นเหมือนเสื้อคลุมและผ้าโพกหัว
¹⁵ ข้าเป็นดวงตาให้กับคนตาบอด
    และเป็นเท้าให้กับคนง่อย
¹⁶ ข้าเป็นพ่อของคนขัดสน
    ข้าช่วยสู้คดีให้แม้กับคนที่ข้าไม่รู้จัก
¹⁷ ข้าหักเขี้ยวของคนชั่ว
    และทำให้เขาปล่อยเหยื่อออกจากปาก
¹⁸ ข้าคิดว่า ‘วันเวลาของข้าจะทวีเหมือนเม็ดทราย
    ข้าจะตายในรังของข้า
¹⁹ รากของข้าจะแผ่เลื้อยไปถึงน้ำ
    มีน้ำค้างจับอยู่บนกิ่งของข้าตลอดคืน
²⁰ จะมีเกียรติใหม่ๆมาสู่ข้าครั้งแล้วครั้งเล่า
    คันธนูในมือของข้าจะใหม่อยู่เสมอ’