² “แม้แต่ตอนนี้ ข้าก็ยังร้องบ่นด้วยความขมขื่น
    มือของพระองค์หนักอึ้งอยู่บนตัวข้าทั้งๆที่ข้าร้องครวญคราง
³ อยากรู้เหลือเกินว่า จะไปหาพระองค์ได้ที่ไหน
    จะได้เข้าไปถึงที่พักของพระองค์
⁴ ข้าจะยื่นคดีของข้าต่อหน้าพระองค์
    และจะให้ปากข้าเต็มไปด้วยข้อพิสูจน์ว่าข้าถูก
⁵ แล้วจะได้รู้ว่าพระองค์จะตอบข้าว่ายังไง
    จะได้เข้าใจถึงสิ่งที่พระองค์จะพูดกับข้า
⁶ พระองค์จะโต้แย้งคดีกับข้าด้วยฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่ของพระองค์หรือ
    ไม่หรอก พระองค์จะต้องฟังข้าแน่
⁷ คนซื่อตรงมีสิทธิ์ที่จะชี้แจงเหตุผลให้กับพระองค์ได้
    แล้วข้าจะได้หลุดพ้นจากคดีนี้ของข้าตลอดไป
⁸ ถ้าข้าไปทางทิศตะวันออก พระองค์ก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น
    หรือถ้าข้าไปทางทิศตะวันตก ข้าก็มองไม่เห็นพระองค์เหมือนกัน
⁹ ถ้าข้าไปทางเหนือ พระองค์ซ่อนตัว
    ข้าก็หาพระองค์ไม่เจอ
    ถ้าข้าหันไปทางใต้ ข้าก็ไม่พบพระองค์เหมือนกัน
¹⁰ แต่พระองค์รู้ดีว่าข้าไปตามเส้นทางไหน
    เมื่อพระองค์ทดสอบข้า ก็จะเห็นว่าข้าเป็นเหมือนทองคำบริสุทธิ์
¹¹ เท้าของข้าได้เดินตามรอยเท้าของพระองค์ไป
    ข้าได้ยึดมั่นในเส้นทางของพระองค์นั้น ข้าไม่ได้ออกนอกลู่นอกทางเลย
¹² ข้าไม่ได้ละไปจากคำสั่งที่ออกจากริมฝีปากของพระองค์เลย
    แต่ข้าได้สะสมคำพูดจากปากของพระองค์มากกว่าที่กำหนดให้ซะอีก
¹³ แต่พระองค์เด็ดขาด ไม่มีใครทำให้พระองค์เปลี่ยนใจได้
    เมื่อพระองค์อยากจะทำอะไร พระองค์ก็จะทำสิ่งนั้น
¹⁴ สิ่งที่พระองค์ได้กำหนดไว้ให้กับข้า พระองค์จะทำให้สำเร็จ
    แล้วพระองค์มีแผนการอย่างนี้มากมายในจิตใจของพระองค์
¹⁵ ข้าก็เลยกลัวเมื่ออยู่ต่อหน้าพระองค์
    แค่คิด ข้าก็กลัวพระองค์แล้ว
¹⁶ พระเจ้าทำให้จิตใจข้าขลาดกลัว
    พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ทำให้ข้าหวาดหวั่น
¹⁷ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ข้าจะไม่ให้ความมืดปิดปากข้า
    ถึงแม้ว่าความมืดอันหนาทึบจะมาปกคลุมหน้าข้าไว้