โยบ 19

Thai New Testament: Easy-to-Read Version

¹³ พระองค์ทำให้พี่น้องของข้าเหินห่างจากข้า
    ส่วนเพื่อนๆของข้าทำตัวเป็นคนแปลกหน้ากับข้า
¹⁴ ญาติพี่น้องและพวกเพื่อนสนิทของข้าได้ทอดทิ้งข้าไป
    แขกทั้งหลายที่เคยมาบ้านข้าหลงลืมข้าหมดแล้ว
¹⁵ สาวใช้ของข้ามองข้าเป็นคนแปลกหน้า
    ข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาพวกเขา
¹⁶ ข้าเรียกทาสชายของข้า แต่เขาไม่ตอบ
    แม้ข้าจะอ้อนวอนให้เขามาช่วยก็ตาม
¹⁷ กลิ่นปากของข้าเป็นที่น่ารังเกียจแก่เมียข้า
    และพี่น้องท้องเดียวกับข้าก็สะอิดสะเอียนข้า
¹⁸ แม้แต่เด็กเล็กๆก็ดูหมิ่นข้า
    เมื่อข้ายืนขึ้นพูด พวกเขาก็พูดต่อว่าข้า
¹⁹ พวกเพื่อนสนิททุกคนของข้าต่างก็สะอิดสะเอียนข้า
    ส่วนคนเหล่านั้นที่ข้ารักก็หักหลังข้า
²⁰ กระดูกของข้าอ่อนปวกเปียกซะจนต้องเกาะหนังและเนื้อไว้
    ข้ารอดตายอย่างหวุดหวิดเหลือแต่หนังหุ้มฟัน
²¹ เพื่อนๆของข้า สงสารข้าด้วย สงสารข้าด้วยเถิด
    เพราะมือของพระเจ้าได้ตบตีข้า
²² ทำไมพวกท่านต้องไล่ล่าข้าเหมือนกับที่พระเจ้าทำอยู่นี้
    กินเนื้อข้ายังไม่อิ่มหรือ
²³ ข้าอยากให้มีคนบันทึกคำพูดของข้าเหลือเกิน
    ข้าอยากให้จารึกไว้บนแผ่นหิน
²⁴ ข้าอยากให้สลักคำพูดทั้งหมดของข้าไว้บนแผ่นหินตลอดไป
    ด้วยสิ่วเหล็กและเคลือบตะกั่ว
²⁵ เพราะข้ารู้ว่าผู้ที่จะแก้ต่างให้กับข้านั้นมีชีวิตอยู่
    เขาจะยืนขึ้นในที่สุดเพื่อพูดแทนข้าบนผืนดินนี้
²⁶ แม้ว่าหนังของข้าจะถูกถลกออกไปแล้วก็ตาม
    แต่ข้าก็ยังอยากจะเห็นพระเจ้าในขณะที่ข้ายังอยู่ในเนื้อหนังนี้
²⁷ ข้าอยากจะเห็นพระองค์ด้วยตัวข้าเอง
    ด้วยตาของข้าเอง ไม่ใช่มีแต่คนอื่นเห็น
    ข้าคอยจนเหนื่อยใจแล้ว
²⁸ เมื่อพวกท่านพูดว่า ‘ไล่ล่ามันไป’
    และกล่าวว่า ‘ปัญหาของมันก็อยู่ที่ตัวมันนั่นแหละ’
²⁹ ให้ระวังดาบไว้ให้ดี
    เพราะความโกรธเกรี้ยวของพวกท่าน สมควรจะถูกลงโทษด้วยดาบ
    แล้วพวกท่านจะได้รู้ว่าการพิพากษามีจริง”