Add parallel Print Page Options

14 มนุษย์ที่เกิดมาจากหญิง
    ชีวิตก็สั้นและเต็มไปด้วยความยุ่งยาก
เขาผลิบานราวกับดอกไม้ แล้วก็เหี่ยวแห้งไป
    เขาหายไปอย่างกับเงา ชีวิตเขาไม่ยั่งยืน
ทำไมพระองค์จะต้องมาเพ่งดูผู้ที่มีลักษณะอย่างนี้
    และนำข้ามาสู้คดีกับพระองค์ด้วย
ใครเล่าจะทำสิ่งที่สกปรกให้กลับสะอาดได้อีก
    ไม่มีหรอก
เพราะวันเวลาของคนได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
    และพระองค์ก็ล่วงรู้จำนวนเดือนที่พวกเขาจะมีชีวิตอยู่
พระองค์ได้กำหนดขอบเขตของเวลา
    ที่พวกเขาไม่สามารถข้ามไปได้
เลิกมองเขาได้แล้ว อย่าไปยุ่งกับเขาเลย
    เผื่อบางทีเขาอาจจะมีความสุขบ้างสักเล็กน้อยเหมือนลูกจ้างรายวัน
ขนาดต้นไม้ก็ยังมีความหวังเลย
    ถึงจะถูกโค่นลง มันก็ยังงอกขึ้นมาใหม่ได้
    และหน่อของมันก็จะมีชีวิตต่อไป
ถึงรากของมันจะแก่อยู่ในดิน
    และตอก็เริ่มตายอยู่บนพื้น
แต่พอมันได้กลิ่นของน้ำ
    มันก็จะแตกหน่อและแตกกิ่งก้านออกมาเหมือนต้นไม้อ่อน
10 แต่สำหรับมนุษย์ เมื่อตายแล้ว เรี่ยวแรงก็หมดไป
    มนุษย์สิ้นลม และก็ไม่อยู่แล้ว
11 เหมือนกับน้ำที่ระเหยไปจากทะเลสาบ
    เหมือนกับแม่น้ำที่ขาดแหล่งน้ำของมันไป
12 มนุษย์นอนลงและไม่ลุกขึ้นอีก
    เขาจะไม่ตื่น ตราบเท่าฟ้าสวรรค์ยังมีอยู่
    ปลุกก็ไม่ตื่น

13 ข้าอยากให้พระองค์ซ่อนข้าไว้ในแดนคนตายเหลือเกิน
    จะได้แอบข้าไว้จนกว่าพระองค์จะหายโกรธ
    แล้วกำหนดเวลาที่จะนึกถึงข้าและนำข้าออกมา

14 ถ้ามนุษย์ตาย เขาจะฟื้นขึ้นมาได้อีกหรือ
    ถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าจะคอยและสู้ทนต่อการฝึกหนักเยี่ยงทหารของข้าไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม
    จนกว่าจะถึงเวลาที่ข้าจะได้รับการปลดปล่อย
15 ถ้ามีการฟื้นขึ้น เมื่อพระองค์ร้องเรียกข้า ข้าก็จะได้ตอบ
    พระองค์จะตั้งตาคอยผู้ที่พระองค์ได้สร้างขึ้นมา
16 พระองค์จะได้เฝ้าดูแลย่างก้าวของข้า
    ไม่ใช่มาจ้องจับผิดข้า
17 ความละเมิดของข้าจะถูกปิดไว้ในถุง
    พระองค์จะกลบความผิดของข้า

18 แต่ว่านี่ ภูเขาก็ถูกพังทลายและผุกร่อนไป
    หินผาถูกเคลื่อนไปจากที่ของมัน
19 พวกโขดหินถูกน้ำเซาะจนกร่อน
    ผิวดินของแผ่นดินถูกน้ำซัดไป
    และความหวังของคนถูกพระองค์ทำลายไป
20 พระองค์ปราบเขาอย่างราบคาบตลอดไป
    และเขาก็สูญสิ้นไป
พระองค์ใช้ความตายเปลี่ยนโฉมหน้าของเขา
    และผลักเขาออกไป
21 ลูกๆของเขาอาจจะได้รับเกียรติ แต่เขาก็ไม่รู้เรื่อง
    หรือลูกๆของเขาอาจจะตกต่ำลง เขาก็ไม่อาจรับรู้ได้
22 เขารู้สึกได้เพียงความเจ็บปวดในร่างของเขาเท่านั้น
    และเขาคร่ำครวญเรื่องของตัวเองเท่านั้น”

โยบพูดต่อไป: ความตายมาถึงทุกคน

14 คนที่เกิดจากผู้หญิง
    มีอายุไม่นานวันและมีความยุ่งยากมากมาย
เขาออกมาดั่งดอกไม้ และเหี่ยวเฉาไป
    ชีวิตของเขาเป็นเหมือนเงา และอยู่ได้ไม่นาน
และพระองค์สังเกตเห็นคนอย่างนี้หรือ
    และจะนำเขาไปตัดสินโทษต่อหน้าพระองค์หรือ
ใครจะเอาสิ่งที่สะอาดออกมาจากสิ่งที่ไม่สะอาดได้
    ไม่มีใครทำได้
ในเมื่อวันเวลาของเขาถูกกำหนดไว้แล้ว
    และจำนวนเดือนก็ขึ้นอยู่กับพระองค์
    และพระองค์ได้ระบุความจำกัดของเขา ซึ่งเขาจะฝ่าไปไม่ได้
ขอพระองค์ละสายตาไปจากเขาและปล่อยเขาตามลำพังเถิด
    เพื่อเขาจะได้มีความสุขในชีวิตเหมือนกับคนรับจ้างที่ทำงานให้ครบชั่วโมง

เพราะต้นไม้ต้นหนึ่งมีความหวัง
    ถ้ามันถูกตัดลง มันก็จะแตกหน่อขึ้นอีก
    และรากของมันจะไม่หยุดงอก
แม้ว่ารากของมันแก่ลงในพื้นดิน
    และตอของมันตายในดิน
เมื่อมันได้น้ำ มันก็ยังจะแตกหน่อ
    และงอกกิ่งใหม่เหมือนพันธุ์ไม้อ่อน
10 แต่คนจะตายไปและหมดกำลัง
    คนหายใจเฮือกสุดท้าย และเขาอยู่ที่ไหนเล่า
11 น้ำจากทะเลสาบเหือดแห้งลง
    และก้นแม่น้ำแตกระแหงฉันใด
12 คนนอนลงและลุกขึ้นไม่ได้อีกก็ฉันนั้น
    จนกระทั่งท้องฟ้าสูญสิ้นแล้ว เขาก็ยังจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก
    และไม่อาจถูกปลุกให้ตื่นจากหลับได้

13 โอ ข้าพเจ้าอยากจะให้พระองค์ซ่อนตัวข้าพเจ้าไว้ในแดนคนตาย
    และให้พระองค์แอบข้าพเจ้าไว้จนกว่าพระองค์จะหายโกรธ
และให้พระองค์กำหนดเวลาแก่ข้าพเจ้า
    แล้วก็ระลึกถึงข้าพเจ้า
14 ถ้าคนหนึ่งตายไป เขาจะกลับมีชีวิตอีกได้หรือ
    ตลอดชีวิตที่ข้าพเจ้าถูกเกณฑ์ให้ทำงานหนัก
    ข้าพเจ้าก็จะรอจนกว่าถึงเวลาได้รับการปลดปล่อย
15 พระองค์จะเรียก และข้าพเจ้าจะตอบพระองค์
    พระองค์จะยินดีกับสิ่งที่พระองค์สร้างขึ้น
16 แล้วพระองค์จะดูแลข้าพเจ้าทุกฝีก้าว
    พระองค์จะไม่คอยสังเกตบาปของข้าพเจ้า
17 การล่วงละเมิดของข้าพเจ้าจะถูกเก็บในถุงที่ปิดสนิท
    และพระองค์จะปกปิดความชั่วของข้าพเจ้า

18 แต่ภูเขาจะทลายลงและแตกเป็นเสี่ยงๆ
    และผาหินเขยื้อนจากที่ของมัน
19 กระแสน้ำเซาะหินจนสึกกร่อน
    และพายุฝนชะดินเช่นไร
    พระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์เช่นนั้น
20 พระองค์มีชัยเหนือเขาตลอดกาลและเขาก็ตาย
    พระองค์เปลี่ยนสีหน้าของเขา และส่งเขาให้จากไป
21 บรรดาบุตรของเขาได้รับเกียรติ เขาก็ไม่ทราบ
    พวกเขาถูกหลู่เกียรติ เขาก็ไม่ทราบ
22 เขารับรู้แต่เพียงความเจ็บปวดในร่างกายของเขา
    และเขาได้แต่ร้องคร่ำครวญให้แก่ตนเอง”