โยบ 14

Thai New Testament: Easy-to-Read Version

14 มนุษย์ที่เกิดมาจากหญิง
    ชีวิตก็สั้นและเต็มไปด้วยความยุ่งยาก
² เขาผลิบานราวกับดอกไม้ แล้วก็เหี่ยวแห้งไป
    เขาหายไปอย่างกับเงา ชีวิตเขาไม่ยั่งยืน
³ ทำไมพระองค์จะต้องมาเพ่งดูผู้ที่มีลักษณะอย่างนี้
    และนำข้ามาสู้คดีกับพระองค์ด้วย
⁴ ใครเล่าจะทำสิ่งที่สกปรกให้กลับสะอาดได้อีก
    ไม่มีหรอก
⁵ เพราะวันเวลาของคนได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
    และพระองค์ก็ล่วงรู้จำนวนเดือนที่พวกเขาจะมีชีวิตอยู่
พระองค์ได้กำหนดขอบเขตของเวลา
    ที่พวกเขาไม่สามารถข้ามไปได้
⁶ เลิกมองเขาได้แล้ว อย่าไปยุ่งกับเขาเลย
    เผื่อบางทีเขาอาจจะมีความสุขบ้างสักเล็กน้อยเหมือนลูกจ้างรายวัน
⁷ ขนาดต้นไม้ก็ยังมีความหวังเลย
    ถึงจะถูกโค่นลง มันก็ยังงอกขึ้นมาใหม่ได้
    และหน่อของมันก็จะมีชีวิตต่อไป
⁸ ถึงรากของมันจะแก่อยู่ในดิน
    และตอก็เริ่มตายอยู่บนพื้น
⁹ แต่พอมันได้กลิ่นของน้ำ
    มันก็จะแตกหน่อและแตกกิ่งก้านออกมาเหมือนต้นไม้อ่อน
¹⁰ แต่สำหรับมนุษย์ เมื่อตายแล้ว เรี่ยวแรงก็หมดไป
    มนุษย์สิ้นลม และก็ไม่อยู่แล้ว
¹¹ เหมือนกับน้ำที่ระเหยไปจากทะเลสาบ
    เหมือนกับแม่น้ำที่ขาดแหล่งน้ำของมันไป
¹² มนุษย์นอนลงและไม่ลุกขึ้นอีก
    เขาจะไม่ตื่น ตราบเท่าฟ้าสวรรค์ยังมีอยู่
    ปลุกก็ไม่ตื่น

¹³ ข้าอยากให้พระองค์ซ่อนข้าไว้ในแดนคนตายเหลือเกิน
    จะได้แอบข้าไว้จนกว่าพระองค์จะหายโกรธ
    แล้วกำหนดเวลาที่จะนึกถึงข้าและนำข้าออกมา

¹⁴ ถ้ามนุษย์ตาย เขาจะฟื้นขึ้นมาได้อีกหรือ
    ถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าจะคอยและสู้ทนต่อการฝึกหนักเยี่ยงทหารของข้าไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม
    จนกว่าจะถึงเวลาที่ข้าจะได้รับการปลดปล่อย
¹⁵ ถ้ามีการฟื้นขึ้น เมื่อพระองค์ร้องเรียกข้า ข้าก็จะได้ตอบ
    พระองค์จะตั้งตาคอยผู้ที่พระองค์ได้สร้างขึ้นมา
¹⁶ พระองค์จะได้เฝ้าดูแลย่างก้าวของข้า
    ไม่ใช่มาจ้องจับผิดข้า
¹⁷ ความละเมิดของข้าจะถูกปิดไว้ในถุง
    พระองค์จะกลบความผิดของข้า

¹⁸ แต่ว่านี่ ภูเขาก็ถูกพังทลายและผุกร่อนไป
    หินผาถูกเคลื่อนไปจากที่ของมัน
¹⁹ พวกโขดหินถูกน้ำเซาะจนกร่อน
    ผิวดินของแผ่นดินถูกน้ำซัดไป
    และความหวังของคนถูกพระองค์ทำลายไป
²⁰ พระองค์ปราบเขาอย่างราบคาบตลอดไป
    และเขาก็สูญสิ้นไป
พระองค์ใช้ความตายเปลี่ยนโฉมหน้าของเขา
    และผลักเขาออกไป
²¹ ลูกๆของเขาอาจจะได้รับเกียรติ แต่เขาก็ไม่รู้เรื่อง
    หรือลูกๆของเขาอาจจะตกต่ำลง เขาก็ไม่อาจรับรู้ได้
²² เขารู้สึกได้เพียงความเจ็บปวดในร่างของเขาเท่านั้น
    และเขาคร่ำครวญเรื่องของตัวเองเท่านั้น”