13 “ดูสิ ตาของข้าได้เห็นเรื่องทั้งหมดนี้แล้ว
    หูของข้าได้ยินและเข้าใจมันแล้ว
² ท่านรู้อะไรข้าก็รู้ด้วย
    ข้าไม่ได้ด้อยไปกว่าท่านหรอก
³ แต่ข้าอยากจะพูดกับพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์
    และอยากจะต่อสู้คดีของข้ากับพระเจ้า
⁴ แต่พวกท่านใช้คำโกหกทั้งหลายมาเป็นยาทาข้าพเจ้า
    พวกท่านทั้งหมดเป็นหมอที่ห่วยแตก
⁵ พวกท่านน่าจะนิ่งเงียบซะ
    นั่นจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่สุดสำหรับท่าน
⁶ ตอนนี้ให้ฟังคำโต้แย้งของข้า
    ให้ฟังคดีของข้า
⁷ พวกท่านจะพูดโกหกเพื่อพระเจ้าหรือ
    หรือพูดหลอกลวงเพื่อพระองค์หรือ
⁸ พวกท่านจะลำเอียงเข้าข้างพระองค์หรือ
    พวกท่านจะสู้คดีเพื่อพระเจ้าหรือ
⁹ เมื่อถึงคราวที่พระองค์ตรวจสอบพวกท่าน
    พวกท่านคิดว่าจะออกมาดีหรือ
หรือพวกท่านคิดว่าจะหลอกพระองค์ได้
    เหมือนกับที่มนุษย์คนหนึ่งสามารถหลอกอีกคนหนึ่งได้
¹⁰ พระองค์จะฟ้องร้องพวกท่านแน่
    ถ้าพวกท่านแอบลำเอียง
¹¹ เมื่อความโอ่อ่าตระการตาของพระองค์ปรากฏ ท่านจะไม่หวาดหวั่นหรือ
    ความน่าเกรงขามของพระองค์ไม่ทำให้ท่านสะทกสะท้านหรือ
¹² คำคมและพวกสุภาษิตของพวกท่านไร้ค่าอย่างขี้เถ้า
    คำแก้ต่างของพวกท่านเปราะบางอย่างหม้อดิน
¹³ เงียบซะ แล้วปล่อยให้ข้าพูด
    อะไรจะเกิดขึ้นกับข้าก็ให้มันเกิดเถอะ
¹⁴ ข้าจะยอมกัดเนื้อตัวเอง
    ยอมเสี่ยงชีวิต
¹⁵ พระองค์อาจจะฆ่าข้า แต่ข้าไม่มีอะไรจะสูญเสียอีกแล้ว
    ข้าจะต้องพูดแก้ตัวของข้าต่อหน้าพระองค์
¹⁶ ความกล้าของข้านี้อาจจะเป็นความรอดของข้า
    เพราะคนชั่วจะไม่กล้ามายืนอยู่ต่อหน้าพระองค์หรอก
¹⁷ ให้ฟังถ้อยคำของข้าให้ดี
    ให้คำพูดของข้าอยู่ในหูของท่าน
¹⁸ ข้าได้เตรียมคดีของข้าพร้อมแล้ว
    ข้ารู้ว่าข้าเป็นฝ่ายถูก
¹⁹ มีใครเล่าสามารถพิสูจน์ว่าข้าผิด
    ถ้ามี ข้าจะหุบปากและตายไป
²⁰ ข้าแต่พระเจ้า ขอช่วยทำสองสิ่งนี้ให้กับข้าพเจ้าด้วยเถิด
    เพื่อข้าพเจ้าจะได้ไม่ต้องซ่อนตัวไปจากหน้าของพระองค์
²¹ คือช่วยเอามือของพระองค์ออกจากข้าพเจ้าหน่อย
    และขออย่าให้ความน่ากลัวของพระองค์ทำให้ข้าพเจ้าหวาดหวั่น
²² แล้วเบิกตัวข้าพเจ้ามาเถิด แล้วข้าพเจ้าจะตอบข้อกล่าวหา
    หรือไม่อย่างงั้นก็ให้ข้าพเจ้าพูดก่อน แล้วพระองค์ค่อยแย้ง
²³ ไหน มีกี่เรื่องที่ข้าพเจ้าทำผิดทำบาป
    ช่วยให้ข้าพเจ้ารู้หน่อยว่าความละเมิดและความผิดบาปของข้าพเจ้าคืออะไร
²⁴ ทำไมพระองค์ถึงซ่อนหน้าไปจากข้าพเจ้า
    และถือว่าข้าพเจ้าเป็นศัตรู^[a] ของพระองค์
²⁵ อะไรกัน พระองค์จะขู่ข้าพเจ้า
    ผู้เป็นแค่ใบไม้ใบเดียวที่ปลิวตามลมนี่นะ
    พระองค์จะไล่กวดเศษฟางแห้งอันเดียวนี่นะ
²⁶ พระองค์ได้เขียนคำตัดสินต่างๆที่ขมขื่นให้กับชีวิตข้าพเจ้า
    และพระองค์ทำให้ข้าพเจ้าต้องทนทุกข์ทรมานเพราะความบาปที่ข้าพเจ้าได้ทำในวัยหนุ่ม
²⁷ พระองค์เอาโซ่ตรวนใส่เท้าข้า
    แล้วพระองค์เฝ้ามองทุกฝีก้าวของข้า
    และสะกดรอยทุกย่างก้าวของข้า
²⁸ ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นแค่มนุษย์ที่ทรุดโทรมไปเหมือนของเน่า
    เหมือนเสื้อผ้าที่ถูกแมลงกัดกิน”