6 โอ ชาวเบนยามินเอ๋ย เพื่อความปลอดภัยของเจ้า
    จงหนีไปจากเยรูซาเล็ม
จงเป่าแตรงอนในเทโคอา
    และยกสัญญาณที่เบธฮัคเคเรม
เพราะความเลวร้าย และความวิบัติปรากฏ
    ให้เห็นว่ามาจากทิศเหนือ
² เราจะทำลายธิดาแห่งศิโยน
    ผู้น่ารักและบอบบาง
³ บรรดาผู้นำกับพรรคพวกจะมาโจมตีเมือง
    พวกเขาจะตั้งกระโจมรอบเมือง
    และแต่ละคนจะตั้งค่ายของตนเอง
⁴ พวกเขาจะพูดว่า ‘เตรียมอาวุธโจมตีเมือง
    ลุกขึ้นเถิด เราไปโจมตีในเวลาที่ไม่คาดคิดกันเถิด
พวกเราโชคร้ายจริง เพราะชักจะสายแล้ว
    เพราะตะวันจะตกแล้ว
⁵ ลุกขึ้นเถิด เราไปโจมตีตอนกลางคืนกันเถิด
    ไปพังวังที่เมืองนั้นกันเถิด’”

“จงโค่นต้นไม้ในเมืองลง
    ก่อเชิงเทินขึ้นเพื่อโจมตีเมืองเยรูซาเล็ม
นี่คือเมืองที่ต้องถูกลงโทษ
    ภายในเมืองนั้นไม่มีอะไรนอกจากการกดขี่ข่มเหง
⁷ บ่อน้ำมีน้ำไหลซึมออกมาเช่นไร
    เมืองนั้นก็มีความชั่วร้ายซึมออกมาเช่นนั้น
เป็นที่ได้ยินว่า ภายในเมืองมีความรุนแรงและการทำลาย
    เราเห็นผู้คนรับทุกข์ทรมานและบาดเจ็บ
⁸ โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย จงรับคำเตือน
    มิฉะนั้นเราจะสะบัดหลังใส่เจ้า
เราจะทำให้เจ้ากลายเป็นที่รกร้าง
    เป็นแผ่นดินที่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่”

“ให้พวกเขารวบรวมชาวอิสราเอลที่ยังมีชีวิตเหลืออยู่
    อย่าให้ขาดแม้คนเดียว
เหมือนการเก็บผลจากเถาองุ่น จงตรวจดูทุกกิ่งก้านซ้ำอีก
    เหมือนผู้ที่กำลังเก็บผลองุ่น”
¹⁰ ข้าพเจ้าควรจะพูดและเตือนใครล่วงหน้า
    เพื่อให้เขาได้ยินบ้าง
ดูเถิด หูของพวกเขาปิด
    พวกเขาไม่ได้ยิน
ดูเถิด คำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้าเป็นที่น่าดูหมิ่นของพวกเขา
    และพวกเขาไม่ยินดีกับคำกล่าวด้วยเลย
¹¹ ฉะนั้น ความกริ้วของพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อพวกเขาอยู่เต็มอกข้าพเจ้า
    ข้าพเจ้าเก็บไว้ต่อไปไม่ได้แล้ว
พระองค์กล่าวว่า “จงปล่อยออกมาบนเด็กๆ ตามถนน
    และบนชายหนุ่มที่ชุมนุมกันอยู่
ทั้งสามีและภรรยาจะเผชิญกับการลงโทษนี้
    ทั้งผู้สูงวัยและคนชรา
¹² บ้านของพวกเขาจะตกเป็นของผู้อื่น
    ไร่นาและภรรยาก็เช่นกัน
เพราะเราจะยื่นมือของเราออก
    เพื่อลงโทษบรรดาผู้อยู่อาศัยของแผ่นดิน”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
¹³ “นับตั้งแต่ผู้ด้อยสุดจนถึงผู้มีอำนาจมากที่สุด
    ทุกคนโลภเพราะหวังผลประโยชน์ของตนเอง
และนับตั้งแต่ผู้เผยคำกล่าวจนถึงปุโรหิต
    ทุกคนไม่ซื่อสัตย์
¹⁴ พวกเขาทำราวกับว่า ปัญหาของชนชาติของเราไม่ร้ายแรง
    จึงได้พูดว่า ‘มีสันติสุข มีสันติสุข’
    ทั้งๆ ที่ไม่มีสันติสุข
¹⁵ พวกเขารู้สึกอับอายเมื่อเขาประพฤติสิ่งที่น่าชังหรือ
    ไม่เลย พวกเขาไม่รู้สึกอับอาย
    แม้แต่สีหน้าก็ยังไม่แสดงความอับอาย
ฉะนั้น พวกเขาจะพินาศร่วมกับคนเหล่านั้นที่พินาศ
    เมื่อเราทำโทษพวกเขา พวกเขาก็จะถึงจุดจบ”
    พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนั้น

“จงยืนที่ข้างถนนและมองดู
    และถามหาทางโบราณ
ซึ่งเป็นหนทางที่ดี เจ้าจงเดินในทางนั้น
    และเจ้าจะพบที่พักพิงของจิตวิญญาณ
แต่พวกเขากลับพูดว่า ‘พวกเราจะไม่เดินในทางนั้น’
¹⁷ เราจัดให้มีบรรดาผู้เฝ้ายามให้แก่เจ้าด้วยการพูดว่า
    ‘จงเอาใจใส่ต่อเสียงแตรงอน’
แต่พวกเขากลับพูดว่า ‘พวกเราจะไม่สนใจ’
¹⁸ ฉะนั้น โอ บรรดาประชาชาติเอ๋ย จงฟังเถิด
    และปวงชนเอ๋ย จงเอาใจใส่ให้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับพวกเขา
¹⁹ แผ่นดินโลกเอ๋ย จงฟัง
    ดูเถิด เรากำลังทำให้ชนชาตินี้วิบัติ
    จากผลของความชั่วร้ายของพวกเขา
เพราะเขาไม่เอาใจใส่ต่อคำพูดของเรา
    และพวกเขาไม่ยอมรับกฎบัญญัติของเรา
²⁰ กำยานที่มาจากเช-บา
    หรืออ้อหอมที่มาจากแดนไกล จะเป็นประโยชน์อะไรสำหรับเรา
เราไม่รับสัตว์ที่เผาเป็นของถวาย
    เครื่องสักการะไม่เป็นที่พอใจเรา”

“ดูเถิด เราจะทำให้พวกเขามีอุปสรรค
    ทั้งพ่อและลูกๆ จะอ่อนล้าและสิ้นกำลัง
    บรรดาเพื่อนบ้านและเพื่อนๆ จะสิ้นชีวิต”

“ดูเถิด ชนชาติหนึ่งกำลังมา
    จากดินแดนทางเหนือ
ประชาชาติที่มีอำนาจชาติหนึ่งกำลังเตรียมศึก
    จากที่ไกลสุดของแผ่นดินโลก
²³ พวกเขาหยิบคันธนูและหอก
    เป็นพวกที่โหดร้ายปราศจากความเมตตา
    เสียงของพวกเขาเป็นเหมือนเสียงทะเลครืนครั่น
ขี่ม้าราวกับคนที่พร้อมจะโจมตีเจ้า
    โอ ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย”
²⁴ พวกเราได้ยินถึงเรื่องนั้น
    มือของเราอ่อนปวกเปียก
ความหวาดหวั่นครอบงำพวกเรา
    และเจ็บปวดราวกับหญิงเจ็บครรภ์
²⁵ อย่าออกไปในไร่นา
    หรือเดินบนถนน
เพราะศัตรูถือดาบ
    มีความน่ากลัวอยู่รอบด้าน
²⁶ โอ บุตรหญิงของชนชาติของข้าพเจ้าเอ๋ย จงสวมผ้ากระสอบ
    และกลิ้งในกองขี้เถ้า
ร้องคร่ำครวญเหมือนร้องให้กับบุตรชายที่มีเพียงคนเดียว
    ร้องรำพันด้วยความขมขื่น
เพราะผู้ทำลาย
    จะโจมตีพวกเราในทันที