³ “จงเตรียมโล่ทั้งเล็กและใหญ่ของเจ้า
แล้วรุดหน้าออกไปประจัญบาน!
⁴ ผูกอานม้าเถิด
และขี่ควบไป!
จงเข้าประจำที่
พร้อมกับสวมหมวกเกราะ!
จงขัดหอก
จงสวมเสื้อเกราะ!
⁵ เราเห็นอะไร?
พวกเขาตกใจกลัว
พวกเขาถอยทัพ
นักรบของพวกเขาพ่ายแพ้
เขารีบหนี
ไม่หันกลับ
มีความสยดสยองอยู่รอบด้าน”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
⁶ “คนฝีเท้าไวก็หนีไม่พ้น
คนเข้มแข็งก็หนีไม่รอด
ในทิศเหนือริมฝั่งแม่น้ำยูเฟรติส
พวกเขาสะดุดและล้มลง

⁷ “นี่ใครกันหนอซึ่งพุ่งขึ้นมาเหมือนลำน้ำไนล์
เหมือนแม่น้ำที่เชี่ยวกราก?
⁸ อียิปต์พุ่งขึ้นเหมือนลำน้ำไนล์
เหมือนแม่น้ำที่เชี่ยวกราก
อียิปต์คุยโอ่ว่า ‘ข้าจะพุ่งขึ้นปกคลุมโลก
ข้าจะทำลายนครต่างๆ และประชากรของนครเหล่านั้น’
⁹ ม้าทั้งหลายเอ๋ย จงบุกเข้าไปเถิด!
พลรถรบเอ๋ย จงเร่งขับรถรบอย่างเร็วรี่!
นักรบเอ๋ย จงรุดหน้าเข้าไป
ทั้งชาวคูช^[a]และชาวพูตซึ่งถือโล่
ชาวลิเดียซึ่งโก่งธนู
¹⁰ แต่วันนั้นเป็นวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
วันแห่งการแก้แค้น เพื่อแก้แค้นศัตรูของพระองค์
ดาบจะฟาดฟันจนหนำใจ
และอาบเลือดจนชุ่มโชก
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะได้รับเครื่องบูชา
ในแดนภาคเหนือริมฝั่งแม่น้ำยูเฟรติส

¹¹ “ธิดาพรหมจารีแห่งอียิปต์^[b]เอ๋ย
ขึ้นไปรับยาที่กิเลอาดสิ
แต่เจ้าเยียวยาไปก็เปล่าประโยชน์
บำบัดรักษาอย่างไรก็ไม่หาย
¹² ประชาชาติทั้งหลายจะได้ยินถึงความอัปยศของเจ้า
เสียงร่ำไห้ของเจ้าจะระงมไปทั่วแผ่นดินโลก
นักรบจะสะดุดทับกัน
และล้มลงด้วยกัน”

¹⁴ “จงประกาศในอียิปต์ ป่าวร้องในมิกดล
และในเมมฟิส^[c]กับทาห์ปานเหสว่า
‘จงเข้าประจำที่และเตรียมพร้อม
เพราะดาบจะฟาดฟันบรรดาผู้ที่อยู่รอบตัวเจ้า’
¹⁵ เหตุใดนักรบของเจ้าจึงถูกปราบราบคาบ?
พวกเขาไม่อาจยืนหยัดเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะผลักเขาล้มลง
¹⁶ นักรบทั้งหลายจะล้มลุกคลุกคลาน
ล้มทับกัน
และพวกเขาพูดกันว่า ‘ลุกขึ้นเถิด ให้เรากลับบ้านเกิดเมืองนอน
ไปหาพี่น้องร่วมชาติของเรา
หนีให้พ้นดาบของผู้กดขี่ข่มเหง’
¹⁷ ที่นั่นพวกเขาจะร้องว่า
‘ฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ดีแต่โวยวาย
เขาพลาดโอกาสของตนแล้ว’”

¹⁸ องค์กษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด
ผู้หนึ่งซึ่งสูงตระหง่านเหมือนภูเขาทาโบร์
เหมือนภูเขาคารเมลริมทะเลนั้นจะมา
¹⁹ พวกเจ้าผู้อาศัยอยู่ในอียิปต์
จงเก็บข้าวของเตรียมเป็นเชลยเถิด
เพราะเมมฟิสจะกลายเป็นซากปรักหักพัง
ถูกทิ้งร้างไม่มีผู้อยู่อาศัย

²⁰ “อียิปต์คือวัวสาวตัวงาม
แต่จะมีเหลือบจากทางเหนือ
มาต่อสู้กับมัน
²¹ ทหารรับจ้างในกองทัพอียิปต์
เหมือนวัวที่ขุนจนอ้วน
พวกเขาก็จะหันกลับแตกหนีไปเช่นกัน
พวกเขาจะไม่ยืนหยัดอยู่
เพราะวันหายนะกำลังจะมาถึงเขาแล้ว
เป็นเวลาที่พวกเขาจะถูกลงโทษ
²² อียิปต์ส่งเสียงเหมือนงูที่เลื้อยหนี
ขณะที่ศัตรูยกกำลังบุกเข้ามา
พวกเขาถือขวานบุกเข้ามา
เหมือนคนโค่นต้นไม้
²³ เขาจะโค่นป่าของอียิปต์”
            องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“แม้จะหนาทึบ
พวกเขามีจำนวนมหาศาลนับไม่ถ้วน
มากกว่าทัพตั๊กแตน
²⁴ ธิดาแห่งอียิปต์^[d]จะอัปยศอดสู
ตกอยู่ในกำมือของคนจากทางเหนือ”

²⁷ “ยาโคบผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลย
อิสราเอลเอ๋ย อย่าเสียขวัญเลย
เราจะช่วยเจ้าจากแดนไกลอย่างแน่นอน
จะช่วยลูกหลานของเจ้าจากดินแดนที่เขาตกเป็นเชลย
ยาโคบจะมีสันติสุขและความมั่นคงอีกครั้ง
และจะไม่มีใครทำให้เขาหวาดกลัว
²⁸ ยาโคบผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลย
เพราะเราอยู่กับเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“ถึงแม้เราจะทำลายล้างมวลประชาชาติ
ที่เราทำให้พวกเจ้ากระจัดกระจายเข้าไปนั้นจนหมดสิ้น
แต่เราจะไม่ทำลายล้างเจ้าให้สิ้นไป
เราจะตีสั่งสอนเจ้า แต่ก็ด้วยความยุติธรรมเท่านั้น
เราจะไม่ปล่อยให้เจ้าลอยนวลพ้นโทษไป”